Η είδηση όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό και επόμενο έκανε τον γύρο του κόσμου. Ο Μάικ Τάησον, ο 53χρονος πρώην πρωταθλητής βαρέων βαρών, θα επιστρέψει στο πυγμαχικό ρινγκ.

Λογικό το σοκ και το ενδιαφέρον. Δεν μιλάμε άλλωστε για οποιονδήποτε πυγμάχο. Δεν μιλάμε για κάποιον ανύπαρκτο «εργάτη» του μποξ, που έγραψε χιλιόμετρα στο άθλημα χωρίς να τον πάρει είδηση κανένας. Μιλάμε για τον «Σιδερένιο» Μάηκ όπως ήταν το παρατσούκλι του, τον νεαρότερο αθλητή στην ιστορία που κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών, τον πυγμάχο που στα ντουζένια του, έκανε κάθε αντίπαλο να ζητά την βοήθεια του κοινού και να κάνει (λίγα) τσίσα τρόμου στο σορτσάκι του.

Το παλικάρι για μια χρυσή πενταετία, από το 1985 εως το 1990 ήταν ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟ. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ. Ο πυγμαχικός ΧΑΡΟΣ ο ίδιος. Για πέντε εντυπωσιακά έτη ο Τάησον ήταν στην κατηγορία «ο Μάηκ και οι άλλοι» και υπό μια έννοια, λόγω των επιδόσεών του εκείνη την περίοδο αυτό συνεχίζει να ισχύει

Με την θέση του στο πάνθεον του μποξ εξασφαλισμένη και με μια ανάλογη θέση «κλειδωμένη» στους all-star της ποπ κουλτούρας, η είδηση πως επιστρέφει στο ρινγκ δεν ήταν αναμενόμενη. Πάρα το γεγονός ότι δεν έκρυψε ποτέ το ότι ακόμα τον «τρώει» η ανάγκη να πυγμαχήσει, αυτά τα 53 έτη που κουβαλά στην πλάτη του, ουσιαστικά απέκλειαν την πιθανότητα από την σκέψη ακόμα και των πλέον φανατικών οπαδών του.

Έλα όμως που μέχρι και αυτά τα ορκισμένα fan-boys προφανώς λογάριαζαν χωρίς να υπολογίζουν την ίδια την θέληση του Μάηκ, ο οποίος ανακοίνωσε με απόλυτα επίσημο τρόπο ότι παλικάρια μου, δεν αντέχω πλέον να με τρώνε τα χεράκια μου, κάποιος πρέπει να φάει δύο σακούλες ξύλο, οπότε επιστρέφω στο ρινγκ.

Πριν προχωρήσουμε βέβαια, οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο Μάηκ δεν εξέφρασε την ανάγκη να επιστρέψει «κανονικά». Δήλωσε ότι τον ενδιαφέρει η προοπτική «φιλανθρωπικών αγώνων» που λογικά θα οριοθετηθούν στους 4 με 5 γύρους, κάτι που ασφαλώς μας καθησυχάζει ότι ο Μάηκ δεν έχει χάσει εντελώς τα μυαλά του. Θα είναι για καλό σκοπό, θα βάλει πάλι τα γάντια του, θα κάνει εκεί 2-3 κινήσεις, θα αγκαλιαστεί με τον αντίπαλό του στο τέλος και όλα καλά.

Κάπως έτσι «τσούλησε» το πράγμα μετά την ανακοίνωση του Τάησον και ο κόσμος άρχισε να στρέφει το ενδιαφέρον του σε άλλα θέματα. Μέχρι που.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΛΕΓΩ.

Μέχρι που εκυκλοφόρησαν τα πρώτα πλάνα από τις προπονήσεις του Αμερικανού και πάγωσαν όλα, με πρώτα και καλύτερα τα αίματα. Διότι στα πλάνα που «ξέφυγαν» από τις προπονήσεις του, ο «Σιδερένιος» Μάηκ δεν βαράει pads για πλακίτσα. Δεν είπε «άντε να κάνουμε μια προπονησούλα, να χτυπήσουμε 2-3 στόχους, άντε και ένα τεταρτάκι να κάνουμε σχοινάκι και μετά να δούμε τι έχει το νέτφλιξ». ΟΧΙ.

Στα πλάνα που έφτασαν μπροστά στα ματάκια μας, ο Τάησον ΤΙΜΩΡΕΙ τα pads που τόλμησαν και στήθηκαν μπροστά του. Μαζί με τα pads τιμωρεί και τον άνθρωπο που τα κρατάει, τον άνθρωπο που ΤΟΝ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΘΕΙ.

Έξι χτυπήματα που ηχούν σαν κανονιές με αρκετή δύναμη για να κατεβάσουν μαμούθ και ταχύτητα κίνησης που θα ζήλευαν πολλοί εικοσάρηδες.

Βλέποντας μόνο αυτά τα χτυπήματα συνειδητοποιείς ότι ο Τάησον όχι μόνο δεν έβγαλε ποτέ την πυγμαχία από την καρδιά του, αλλά πασιφανώς δεν την έβγαλε ποτέ ούτε από το σώμα του. Είναι εκεί ρε παιδί μου, ζει ακόμα στους μυς του, στα νεύρα του, στον εγκέφαλό του και παρά τα χρόνια δεν έχει πιάσει σπιθαμή σκουριάς.

Μόλις της δίνεται η δυνατότητα ξεχύνεται από μέσα του με τόση ορμή, που την βλέπεις ως θεατής και ξεροκαταπίνοντας παίρνεις λίγη απόσταση από την οθόνη σου. Γιατί έστω και με την ασφάλεια της ψηφιακής απόστασης, εξακολουθεί να τρομάζει.

Οπότε ναι, ο Μάηκ επιστρέφει.

Πόσο «σιδερένιος» θα είναι;

Ε, από ό,τι φαίνεται ΑΡΚΕΤΑ σιδερένιος ώστε να σπάσει μερικά πλευρά ακόμα.

Για την φιλανθρωπία ρε παιδί μου.

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.