"Ό, τι αρχίζει με πόνο, τελειώνει με πόνο", λέει μία σοφή παροιμία και στη περίπτωση του Ρονάλντο Γκαούτσο είναι πολύ πιθανό να επαναληφθεί, αφού η μοίρα έχει ήδη αποφασίσει. Κρατήστε αυτή την ατάκα και όταν φτάσετε στο τέλος του κειμένου γυρίστε πίσω να την ξαναδιαβάσετε.

Εμείς, όμως, όπως πάντα θα ξεκινήσουμε από την αρχή και η αρχή δεν είναι δα τόσο άσχημη. Ίσα-ίσα περιλαμβάνει πολύ χαμόγελο. Ένα "ιδιαίτερο" χαμόγελο που έκανε τον Ρονάλντο γνωστό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

Ο Ρονάλντο Ντε Ασίς Μορέϊρα, όπως είναι το πλήρες όνομα του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1980 στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, από μία οικογένεια με παράδοση στο ποδόσφαιρο. Πατέρας, θείος, παππούς, αδερφός (έχει επίσης και μία αδερφή), όλοι ασχολήθηκαν με το τόπι, οπότε το "μικρόβιο" ήταν δύσκολο να μην περάσει και στα γονίδια του Ρόνι.

Η πρώτη επαφή με την μπάλα ήρθε σε μικρή ηλικία κυρίως λόγω του αδερφού του. Ο Ρομπέρτο, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν μεγάλο ταλέντο, πήρε μεταγραφή στην Γκρέμιο κι ένα τηλεοπτικό συνεργείο πήγε στο σπίτι της οικογένειας Μορέιρα για να καταγράψει προσωπικές στιγμές.

Μπορείτε να διαβάσετε όλη τη σειρά "Που χάθηκες κι εσυ..." με διάφορους ποδοσφαιριστές πατώντας πάνω ΕΔΩ

"Ονειρεύτηκε, αλλά δεν το έζησε"

Ο πατέρας του Ρονάλντο, που ήταν εργάτης σε ναυπηγείο και λιγομίλητος, όταν ρωτήθηκε για τον Ρομπέρτο (ή Ασις σκέτο όπως είναι γνωστός) τους αποσβόλωσε όλους, λέγοντας πως ο μικρός του γιος (Ρονάλντο) θα γίνει ακόμα καλύτερος ποδοσφαιριστής. Η μοίρα βέβαια είχε αποφασίσει και σε αυτή την περίπτωση, αφού δεν έζησε για να δει τον "μικρό" να μεγαλουργεί.

Οι εργάτες στα ναυπηγεία, ειδικά τα παλαιότερα χρόνια, πέθαιναν από σοβαρές ασθένειες λόγω των βλαβερών ουσιών στις οποίες ήταν εκτεθειμένοι.

Στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών, ο Ρονάλντο είδε τον πατέρα του να πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή μέσα στο ίδιο του το σπίτι, γεγονός που τον σημάδεψε σε ολόκληρη τη ζωή του. Παρόλα αυτά δεν τον ξέχασε και μέχρι και σήμερα προσπαθεί να ακολουθήσει δυο συμβουλές που του είχε δώσει όταν ήταν μικρός. 1) Να είναι απλός στο παιχνίδι του, 2) Ότι και να του λένε, να πιστεύει στον εαυτό του. Ευτυχώς (και δυστυχώς μαζί), όπως παραδέχθηκε αργότερα ο ίδιος, καμία από τις δυο συμβουλές δεν ήταν τόσο εύκολη όσο ακούγεται.

Η οικογένεια Μορέιρα λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Ζοάο μετακόμισε σε μία πιο πλούσια συνοικία, δώρο της Γκρέμιο στον Ρομπέρτο, με σκοπό να τον πείσουν να αγωνιστεί τελικά στην ομάδα τους και να αφήσει πίσω τις άσχημες μνήμες. Κάπου εκεί λοιπόν γεννήθηκε ο "Ροναλντίνιο" από τις στάχτες του ίδιου του του αδερφού.

Βίοι αντίθετοι

Η ατυχία χτύπησε την πόρτα του Ρομπέρτο Ασίς, καθώς μία σειρά τραυματισμών δεν τον άφησε ποτέ να κάνει την καριέρα που ονειρευόταν, με αποτέλεσμα να περιφέρεται από ομάδα σε ομάδα (έφτασε μέχρι και την Κίνα) μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 29 ετών.

Την ίδια περίοδο ο Ρονάλντο είχε γραφτεί στις ακαδημίες της Γκρέμιο (που τον αγκάλιασε με σκοπό να ξεχάσει το προσωπικό του δράμα) και με το καλημέρα ξεχώρισε σαν τη μύγα μες το γάλα. Αρχικά ξεκίνησε παίζοντας περισσότερο σε κλειστά γήπεδα, όμως στη συνέχεια πήρε... προαγωγή λόγω των πολλών παραπόνων που έκαναν οι γονείς των άλλων παιδιών!

Ένας από τους πρώτους προπονητές του Ρονάλντο δήλωσε πως συμπαίκτες και αντίπαλοι ένιωθαν άσχημα παίζοντας δίπλα του, γιατί τους ντρίμπλαρε συνέχεια πάντα με διαφορετικό τρόπο! Έτσι οι γονείς τους έκαναν παράπονα στην Γκρέμιο που αναγκάστηκε να τον ανεβάσει με τους μεγάλους. Και κάπου εκεί... μίκρυνε.

Ροναλντίνιο

Όντας σε μικρή ηλικία και αρκετά αδύνατος δυσκολεύτηκε στην αρχή και γι αυτό οι συμπαίκτες του (μεγαλύτεροι από αυτόν) τον ονόμασαν Ροναλντίνιο. Δηλαδή μικρό Ρονάλντο. Το όνομα τελικά έμελλε να γράψει ιστορία. Το 1998 και σε ηλικία 18 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την Γκρέμιο σε αγώνα για το Κόπα Λιμπερταδόρες και από τότε έγινε βασικός και αναντικατάστατος.

Η κλήση του στην Εθνική ομάδα της Βραζιλίας δεν άργησε, με τον Ροναλντίνιο να κατακτά το Κόπα Αμέρικα το 1999 και να παίρνει το χρυσό παπούτσι (πρώτος σκόρερ) και τη χρυσή μπάλα (πολυτιμότερος) στη διοργάνωση Confederations Cup την ίδια χρονιά!

Όπως είναι λογικό τα βλέμματα των ευρωπαϊκών συλλόγων εστίασαν πάνω του και ο πρώτος που τον ξεχώρισε το ταλέντο του ήταν ο Αρσέν Βενγκέρ, που έφτασε μία ανάσα από το να τον πάρει την Άρσεναλ. Η συμφωνία με την Γκρέμιο ήταν δεδομένη, όμως δεν κατάφερε να εξασφαλίσει άδεια εργασίας.

Το σκάνδαλο με τα διαβατήρια

Τη λύση στην όλη ιστορία πήγε να δώσει η Σεντ Μίρεν η οποία ήρθε σε συμφωνία με την ομάδα και τον παίκτη, όμως λίγα λεπτά πριν πέσουν οι υπογραφές ξέσπασε ένα μεγάλο σκάνδαλο στην Βραζιλία με πλαστά διαβατήρια, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η Γκρέμιο. Έτσι η μεταγραφή χάλασε, η Σεντ Μίρεν στη συνέχεια σχεδόν διαλύθηκε και ο Ροναλντίνιο υπέγραψε στην Παρί Σεν-Ζερμέν.

Τα πρώτα... σύννεφα

Η Παρί έκανε δικό της τον Ρόνι προσφέροντας 5 εκ. ευρώ, με τον Βραζιλιάνο άσο να δυσκολεύεται στην αρχή να προσαρμοστεί. Το γήπεδο όμως είναι ο φυσικός του χώρος, οπότε μετά από λίγους μήνες άρχισε τα... δικά του. Αμέσως όλα τα φώτα έπεσαν πάνω του και στο στυλ με το οποίο αγωνίζεται.

Στην Βραζιλία παρομοιάζουν τις κινήσεις του με τον χορό Pagode (κάτι σαν Samba), ενώ ο ίδιος ήταν και παραμένει μέλος συγκροτήματος που παίζει αυτό το στιλ μουσικής, με τον ίδιο θα θεωρείται εξαιρετικός στο pandeiro και τα tantan drums (παραδοσιακά όργανα στην Βραζιλία. Θυμίζουν το ντέφι και το ταμπούρλο αντίστοιχα).

Στη δεύτερη του σεζόν στην Παρί ωστόσο άρχισε να ασχολείται περισσότερο με τα ξενύχτια και λιγότερο με το ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα πέραν κάποιων σπουδαίων εμφανίσεων να είναι απογοητευτικός. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την τραγική πορεία της Παρί (τερμάτισε 11η) τον έφεραν στην πόρτα της εξόδου ή καλύτερα στον... παράδεισο.

Μπαρτσελόνα...

Ο Ροναλντίνιο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα από... σπόντα. Ο Λαπόρτα έδωσε υπόσχεση πως θα φέρει τον Ντέιβιντ Μπέκαμ στην Βαρκελώνη, όμως υπέστη ήττα από την αιώνια αντίπαλο Ρεάλ και τελικά ο Άγγλος άσος έγινε κάτοικος Μαδρίτης.

Πάνω στον πανικό του, λοιπόν, και για να κερδίσει ξανά τις εντυπώσεις, έκλεψε για δεύτερη φορά μέσα από τα χέρια της Πρέμιερ Λιγκ τον Ροναλντίνιο. Με μία προσφορά 30 εκ. ευρώ "νίκησε" την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Ρόνι με τη φανέλα της τεράστιας Μπάρτσα έφτασε στην κορυφή του κόσμου.

From hero, to zero

Ο Ροναλντίνιο παρέμεινε στην Μπαρτσελόνα για πέντε χρόνια και σε αυτό το διάστημα κατέκτησε τα πάντα. Στη δεύτερη του σεζόν πήρε το πρωτάθλημα (μετά από πέντε στείρα χρόνια για την Μπάρτσα), το πήρε και την επόμενη, κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2006, νωρίτερα είχε πάρει και το Μουντιάλ με την Βραζιλία, ανακηρύχθηκε δυο φορές ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, δυο φορές κορυφαίος στην Ισπανία, παίκτης της χρονιάς για την ΟΥΕΦΑ και πολλές άλλες ατομικές και συλλογικές διακρίσεις.

Το στιλ παιχνιδιού και οι ντρίμπλες του ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης στο ποδόσφαιρο σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ στην ιστορία έμειναν ορισμένα εντυπωσιακά γκολ που πέτυχε όπως το γκολ-σβήσιμο του τσιγάρου με την Τσέλσι που πολύ εύστοχα ανέφερε ο Θοδωρής Δημητρόπουλος.

Κάπου εκεί λοιπόν και σε ηλικία 27 ετών ο Ροναλντίνιο τράβηξε τον διακόπτη. Ο κορυφαίος (ακόμα και σήμερα κατά τον συντάκτη) ποδοσφαιριστής του πλανήτη, αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός να "σταματήσει" το ποδόσφαιρο.

"Πατατάκιας"

Η αποτυχία της Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 2006 σε συνδυασμό με την έντονη κριτική που του ασκήθηκε, συν κάποιους τραυματισμούς έφεραν τον Ροναλντίνιο σε μία περίεργη "φάση". Βάσει των αριθμών ο Βραζιλιάνος πραγματοποίησε εξαιρετική σεζόν με 24 γκολ και 16 ασίστ, όμως το γυαλί στις σχέσεις του με τον προπονητή, τους συμπαίκτες και την διοίκηση είχε χαλάσει.

Η διαφήμιση γνωστής εταιρείας που φτιάχνει πατατάκια είναι από τις πιο μισητές γιατί συνδυάστηκε με την αγωνιστική του κάθοδο

Ο Ροναλντίνιο έπαψε να ασχολείται με το αντικείμενο του κι έδωσε αρκετό χρόνο στους χορηγούς, τις διαφημίσεις, τα ξενύχτια, τις γκόμενες, έχασε πολλές προπονήσεις εκείνη τη σεζόν (2006-07) και σε συνδυασμό με την απογοητευτική σεζόν της Μπαρτσελόνα, έχασε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία από την Ρεάλ και αποκλείστηκε στους "16" από την Λίβερπουλ, τον έφεραν για πρώτη φορά κοντά στην πόρτα της εξόδου.

Τον απέρριψε ο Τεν Κάτε!

Το καλοκαίρι του 2007 δημοσιεύματα σε Ισπανία και Αγγλία ανέφεραν πως ο Βραζιλιάνος είναι με το ενάμιση πόδι εκτός Βαρκελώνης. Η Τσέλσι ήταν μία από τις ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για τον 28άχρονο άσο, όμως ο Χενκ Τεν Κάτε που βρισκόταν στο προπονητικό τιμ τόσο της Μπαρτσελόνα όσο και της Τσέλσι αργότερα, τον απέρριψε λόγω του χαρακτήρα του.

Η σεζόν 2007-2008 που ακολούθησε ήταν εφιαλτική για τον Ροναλντίνιο. Λίγες εμφανίσεις, για πρώτη φορά μετά το 1999 πέτυχε μονοψήφιο αριθμό γκολ, πολλοί τραυματισμοί και φυσικά η... μπυροκοιλιά ήταν η ταφόπλακα στην καριέρα του, όπου μόλις πριν από δυο χρόνια βρισκόταν στο Ζενίθ της.

Μίλαν

Τον Ιούλιο του 2008 και μετά από μία μεγάλη διαμάχη σε διοικητικό επίπεδο στην Μπαρτσελόνα, ο Ροναλντίνιο παίρνει μεταγραφή στην Μίλαν με το ποσό των 24 εκ. ευρώ, ρίχνοντας όμως αρκετά το προσωπικό του κασέ, μιας και οι "ροσονέρι" δεν μπορούσαν να καλύψουν το συμβόλαιο του.

Στην παρουσίαση του περισσότεροι από 30.000 φίλοι της Μίλαν τον υποδέχθηκαν και το ξεκίνημα του Βραζιλιάνου στο πρωτάθλημα στη συνέχεια ήταν ενθαρρυντικό, κλείνοντας τη σεζόν με 43 αγώνες, 11 γκολ και 8 ασίστ, ενώ κλήθηκε και στην Εθνική του ομάδα. Η επόμενη σεζόν (2009-2010) ήταν ακόμα καλύτερη για τον Ροναλντίνιο, κι εκεί οι ελπίδες όλων πως θα σηκωθεί ξανά μεγάλωσαν.

Το 2006 το όνομα του Ροναλντίνιο μπλέχτηκε με τον Άρη. Μάλιστα ακουγόταν πως μπορεί να πάρει το 50% της ΠΑΕ

Πραγματοποίησε 57 εμφανίσεις, με 17 γκολ, 17 ασίστ. Βοήθησε την Μίλαν να φτάσει στους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως ο Κάρλος Ντούνγκα του γύρισε την πλάτη και μάλιστα τον απέκλεισε από το Μουντιάλ του 2010. Κάπου εκεί τον ξαναπήρε η κάτω βόλτα.

Επιστροφή στην πατρίδα

Τον Ιανουάριο του 2011 ο Ροναλντίνιο επιστρέφει στην Βραζιλία (είχε δυσαρεστηθεί και με την αποδυνάμωση της Μίλαν). Αρχικά ακούστηκε πως θα φορέσει τη φανέλα της Γκρέμιο, όμως τελικά ο αδερφός του Ρομπέρτο (και μάνατζερ) συμφώνησε με την Φλαμένγκο που πλήρωσε αρκετά χρήματα μαζί με χορηγό εταιρεία.

Εκεί έμεινε για ενάμιση χρόνο και με τη βοήθεια του Λουξεμπούργκο βρήκε εν μέρει την όρεξη του για ποδόσφαιρο, σε έναν νέο ρόλο γι αυτόν (κάτι σαν φορ με λιγότερες ευθύνες στην άμυνα).

Ο παλιός κακός Ροναλντίνιο, όμως, επέστρεψε παρέα με τις κακές συνήθειες. Έτσι το καλοκαίρι που μας πέρασε και μετά από μία δικαστική διαμάχη με την Φλαμένγκο για χρήματα που του χρωστούσαν, ο 32άχρονος πλέον άσος φόρεσε τη φανέλα της Ατλέτικο Μινέιρο, χωρίς και πάλι να θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που θαυμάσαμε την δεκαετία του 2000.

Τελευταία ελπίδα

Ο Ροναλντίνιο έχει φτάσει στα 33 του χρόνια, οπότε είναι ουτοπικό να περιμένουμε πως θα επιστρέψει στο επίπεδο της "Μπαρτσελόνα". Μάλιστα δυο τραγικά γεγονότα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος πολύ αργότερα, σημάδεψαν την καριέρα του και δεν τον άφησαν να σηκώσει κεφάλι.

Το πρώτο είναι ο θάνατος του πατριού του, ο οποίος έχασε τη ζωή του ακριβώς όπως ο φυσικός του πατέρας (ανακοπή καρδιάς), γεγονός που ξύπνησε άσχημες μνήμες μέσα του (για όλους εμάς που έχουμε ζήσει παρόμοια περιστατικά σε μικρή ηλικία, ξέρουμε πως κάποιες πληγές δεν κλείνουν ΠΟΤΕ).

Το δεύτερο είναι η περιπέτεια της υγείας της μητέρας του για δεύτερη φορά (υποφέρει από κάποια μορφή καρκίνου) που τον συγκλόνισε και μάλιστα λίγο έλειψε να σταματήσει το ποδόσφαιρο για να αφοσιωθεί αποκλειστικά σε αυτή.

Η μοίρα όπως καταλαβαίνετε έχει αποφασίσει και μένει να δούμε αν αυτός ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής, που ξεκίνησε την καριέρα του μέσα στον πόνο, θα την κλείσει με τον ίδιο τρόπο.

Ο ίδιος πάντως έχει θέσει έναν τελευταίο στόχο. Τη συμμετοχή του στο Μουντιάλ του 2014. Μάλιστα ο εκλέκτορας της Εθνικής Βραζιλίας τον κάλεσε πρόσφατα σε έναν αγώνα, ενώ με την Μινέιρο πραγματοποιεί ορισμένες εντυπωσιακές εμφανίσεις.

Μέσα από την καρδιά μας ευχόμαστε όλα να πάνε καλά και να τον δούμε να σβήνει πολλά... τσιγάρα στα γήπεδα της Βραζιλίας.