Πρόεδρε, μας πρόλαβαν με τον Πογέτ

Τον πρόλαβε τον Βαγγέλη Λιόλιο ο Παναγιώτης Δημητρίου και χάσαμε το κελεπούρι από την Ουρουγουάη! Σοβαρολογώ, διότι όσο υπάρχει η εκκρεμότητα με την απάντηση του Αντρέι Βατούτιν για τη διαθεσιμότητα του Δημήτρη Ιτούδη, που αυτή την εποχή τραβάει κιόλας ζόρια με την ΤΣΣΚΑ, τόσο ο πάγκος της Εθνικής Ομάδας μπορεί να είναι διαθέσιμος για τον... πάσα έναν!

Δεν εννοώ τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, ο οποίος ούτως ή άλλως κρατά αυτή τη στιγμή το πηδάλιο, αλλά τους κάθε λογής δυνητικούς υποψηφίους, μηδέ του Γκουστάβο Πογέτ εξαιρουμένου.

Για το ποιόν του νέου προπονητή της Εθνικής Ομάδας του ποδοσφαίρου γράφτηκαν ήδη κάμποσα πράγματα που ελπίζω και εύχομαι να μην αποδειχθούν κενά περιεχομένου και άχρηστα: εννοώ, να μακροημερεύσει και να μην αποδειχθεί περαστικός, καθόσον (μετά τον Ρεχάγκελ και τον Σάντος) αυτός ο πάγκος μοιάζει με τα παλιά Χαυτεία...

Σαν κέντρο διερχομένων, ένα πράγμα! Αυτός ο τύπος λοιπόν είναι mix grill: ποδοσφαιριστής και του ποδοσφαίρου, αλλά και του μπάσκετ!

Υπερβάλλω, ως συνήθως, αλλά όχι καθ’ όλα; Ο Πογέτ αποτελεί στην κυριολεξία γέννημα θρέμμα του μπάσκετ, καθόσον η σκούφια του είναι πορτοκαλί και όχι ασπρόμαυρη!

Ο θρύλος του "Ινδιάνου"

Ο πατέρας του, ο Ουάσιγκτον Αουγκούστο Πογέτ Καρέρας υπήρξε ένας θρύλος του μπάσκετ στην Ουρουγουάη και στη Νότια Αμερική: ήταν ο διαβόητος "Indio", όπως τον αποκαλούσαν εκείνη την εποχή. Ο Ινδιάνος!

Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1939 στο Μοντεβιδέο, είχε ύψος 1μ.92 και έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιουνίου του 2007, αφήνοντας πίσω τους δυο γιους, εκ των οποίων ο ένα τον τίμησε δια βίου και ο άλλος τον τον... πρόδωσε και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο!

Σε όλη την καριέρα του ο Ουάσιγκτον Πογέτ αγωνίσθηκε φορώντας τη φανέλα με το Νο7 στην Ταμπαρέ, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση πέντε πρωταθλημάτων (1060, 1961, 1962, 1964, 1968), ενώ υπήρξε αρχηγός της Εθνικής Ομάδας της Ουρουγουάης ντεμπουτάροντας σε ηλικία 19 ετών.

Με τους "Charruas" ο Πογέτ έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη και του 1964 στο Τόκιο (με μέσο όρο 9.0 και 7.6 πόντους αντιστοίχως) και στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 1959 στο Σαντιάγο της Χιλής και του 1967 στο Μοντεβιδέο.

Συν τοις άλλοις το 1963 στο πρωτάθλημα της Νότιας Αμερικής στο Περού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 102 πόντους, σημειώνοντας 22 στον θρίαμβο της Ουρουγουάης επί της Βραζιλίας με 52-50.

Πίσω από τον Πογέτ σε εκείνη την ομάδα της Ουρουγουάης που δεν κατάφερε να ανέβει πάνω από την έβδομη θέση στοιχίζονταν και άλλοι επιφανείς παίκτες όπως ο Οσκαρ Μόλια, ο Χόρχε Οτέρο, ο Αρτούρο Πινέιρο, ο Χούλιο Γκόμεζ, ο Κάρλος Μπλίξεν, ο Μίλτον Σκαρόν, ο Εκτορ Κόστα, ο Ραούλ Μέρα, ο Σέρτζιο Μάτο, ο Ραμίρο Κορτές, ο Νέλσον Τσέλε, ο Λουίς Γκαρσία και ο Βάλτερ Μάρκεζ.

Αυτοί ήταν οι πρόγονοι του Εστεμπάν Μπατίστα (Παναθηναϊκός 2014-2015), του Τζέισον Γκρέιντζερ και του Μπρούνο Φιτιπάλντο, που αποτελούν τα επιφανέστερα σύγχρονα τέκνα της μπασκετικής Ουρουγουάης.

Οι πρησμένοι αστράγαλοι και η πατρική κληρονομιά

Ο Ουάσιγκτον Πογέτ μνημονεύεται ως ένας Τιτάνας του μπάσκετ και συνάμα ως ένας Ελ Σιντ, διότι σε όλη την καριέρα του έπαιζε με πρησμένους αστραγάλους που προσπαθούσε να τους προστατεύσει φορώντας επιδέσμους!

Τη σκυτάλη πήρε ο ένας από τους δυο γιους του, ο Μαρσέλο, που έπαιξε μπάσκετ, ενώ ο Αουγκούστο διάλεξε το ποδόσφαιρο, όπως και ο εγγονός του: ο γιος του νέου προπονητή της Εθνικής, ο Ντιέγκο Πογέτ ο οποίος αγωνίσθηκε μεταξύ άλλων στη Γουέστ Χαμ, στη Χάντερσφιλντ, στην Πάφο της Κύπρου και στις μικρές εθνικές ομάδες της Αγγλίας.

Μπορεί ο παλαίμαχος μέσος της Γκρενόμπλ, της Ρίβερ Πλέιτ (του Μοντεβιδέο), της Σαραγόσα, της Τσέλσι και της Τότεναμ να παραστράτησε από τα χνάρια του πατέρα του, αλλά είναι βαρεμένος με το μπάσκετ με το οποίο ασχολήθηκε έως την ηλικία των 15 ετών.

Λογικό είναι αυτό, ελέω των πατρικών καταβολών, ωστόσο η υπόθεση δεν τελειώνει εκεί...

Προπόνηση μπάσκετ στη Σάντερλαντ

Κατά τη διετία 2013-15, όταν καθόταν στον πάγκο της Σάντερλαντ ο πρώην προπονητής της ΑΕΚ χρησιμοποιούσε το μπάσκετ ως βασικό εργαλείο του και μάλιστα είχε στήσει ένα γήπεδο με καλάθια στις εγκαταστάσεις της ομάδας!

"Το μπάσκετ μπορεί να βοηθήσει πολύ το ποδόσφαιρο, κυρίως στον τομέα των μαρκαρισμάτων, αλλά δυστυχώς εδώ στην Αγγλία το άθλημα δεν είναι πολύ δημοφιλές", είχε πει τότε και αμ’ έπος, άμ’ έργον!

Είχε εξηγήσει τότε στον "Guardian" το σκεπτικό του ως εξής: "Είδα την εφηβική ομάδα μας σε έναν αγώνα Κυπέλλου με τη Νιούκαστλ και πρόσεχα πώς μάρκαραν και πώς κινούνταν τα παιδιά στο γήπεδο. Τότε λοιπόν σκέφθηκα ότι όλοι θα έπρεπε να παίξουν λίγο μπάσκετ για να βελτιώσουν το παιχνίδι τους!".

Ιδού και η συνέχεια της φιλοσοφίας του...

"Εάν παίζεις μπάσκετ, μερικές κινήσεις γίνονται φυσιολογικές. Έβλεπα στον αγώνα έναν full-back που όταν ένας αντίπαλος έτρεξε πάνω του, αυτός κοίταζε προς την εστία. Δεν μπορείς να μαρκάρεις με αυτό τον τρόπο. Πρέπει να βλέπεις κατάφατσα τον αντίπαλο και την μπάλα, όπως συμβαίνει στο μπάσκετ.

Δεν θα δεις ποτέ έναν μπασκετμπολίστα να τρέχει προς το δικό του καλάθι για να μαρκάρει κάποιον χωρίς να κοιτάζει πάνω από τον ώμο του. Αυτές οι λεπτομέρειες σε βοηθούν διότι πρέπει να μαρκάρεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο".

Ο φόβος για την ηλικία των παικτών

Κατόπιν όλων αυτών, ο Πογέτ εισήγαγε το μπάσκετ στην καθημερινή προπόνηση της πρώτης ομάδας Σάντερλαντ, αλλά είχε ενδόμυχα έναν φόβο, που τον εξέφρασε δημοσίως...

"Μερικοί ποδοσφαιριστές μας είναι αρκετά μεγάλοι για να μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Πιστεύω ότι όταν μεγαλώνεις δεν είναι εύκολο να μάθεις να παίζεις διαφορετικά, αλλά σίγουρα ο καθένας μπορεί να βελτιώσει το παιχνίδι του και κυρίως κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις μέσα στο γήπεδο".

Εκείνη την εποχή μάλιστα, ο Πογέτ συναντήθηκε με τον Φάμπιουλους Φλουρνόι, τον προπονητής των Eagles του Νιούκαστλ και τον προκάλεσε για επίσκεψη και σεμινάριο στις ακαδημίες της Σάντερλαντ.

Το isolation game και ο Φορτούνης

"Ήθελα να έρθει στην προπόνηση για να μας μάθει μερικά πράγματα. Υπάρχουν διάφορες διαστάσεις του μπάσκετ που είναι χρήσιμες και στο ποδόσφαιρο, όπως, παραδείγματος χάρη, ο τρόπος με τον οποίο επιβραδύνεις τον ρυθμό ενός αγώνα. Η ανάλυση είναι παρόμοια, διότι χρησιμοποιείς τα δυνατά σημεία σου και σημαδεύεις τις αδυναμίες των αντιπάλων, με στόχο να δημιουργήσεις μια κατάσταση απομόνωσης (ΣΣ: isolation game)".

Κατόπιν όλων αυτών περιμένω με ανυπομονησία να πιάσει δουλειά ο Πογέτ για να μάθω εάν εφαρμόσει αυτές τις μπασκετικές τακτικές του και στην Εθνική Ομάδα...

Αναρωτιέμαι εάν και κατά πόσον θα είναι δεκτικοί και πρόθυμοι σε μια τέτοια ρηξικέλευθη (για τα δεδομένα τους) αναπροσαρμογή της προπόνησης οι παίκτες.

Σε αντίθεση περίπτωση, εάν τους δει να μουτρώνουν επειδή βγαίνουν από τη ρουτίνα τους, τότε ο Πογέτ μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή του Κώστα Φορτούνη, όταν επιστρέψει μετά τον τραυματισμό του.

Γιατί τον Φορτούνη; Μα επειδή ως γνωστόν γουστάρει πολύ το μπάσκετ, είναι φίλος με τον Βασίλη Σπανούλη και πολύ συχνά σκάει μύτη στο ΣΕΦ φορώντας μπλούζες του Στεφ Κάρι και των Γουόριορς!