Ο Football Philosopher γράφει κάθε βδομάδα στο Sport24.gr τις ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες του. Γιατί εξάλλου ότι αρχίζει με τη μπάλα, τελειώνει με τη μπάλα.

Στο ποδόσφαιρο, για να σκοράρεις πρέπει να ματώσεις. Τα γκολ είναι σπάνια και πολύτιμα. Αυτό είναι κι ένα από τα στοιχεία που κάνουν το άθλημα τόσο όμορφο και το ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι από εκείνους τους περίεργους, που γουστάρουν αγώνες που λήγουν 0-0 και οι δύο αντίπαλοι έχουν παραδώσει μαθήματα αμυντικής λειτουργίας.

Δεν είμαι από αυτούς που ενθουσιάζονται με σκορ τύπου 4-2, 3-3, 2-5 κτλ. Κι όμως, η ομάδα που με εντυπωσίασε φέτος περισσότερο από κάθε άλλη, βασίστηκε κυρίως στην επίθεσή της. Στους 22 από τους 38 αγώνες της για το πρωτάθλημα σημειώθηκαν τουλάχιστον 3 γκολ. Με μεγάλη χαρά λοιπόν, η τριμελής επιτροπή που αποτελείται από ένα άτομο (εμένα) ανακηρύσσει ομάδα της χρονιάς, τη Ρεάλ Σοθιεδάδ, που σε λίγους μήνες θα επιστρέψει στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 10 χρόνια.

Δεν της γλίτωσε κανείς

Η Σοθιεδάδ είναι η ομάδα που έριξε 4 στην Μπαρσελόνα (την οποία νίκησε στο Ανοέτα 3-2 αν και βρισκόταν πίσω με 2-0 από το 25΄), 6 στη Ρεάλ Μαδρίτης (ήττα με 4-3 στη Μαδρίτη και 3-3 στο Σαν Σεμπαστιάν, σε ένα ματς που θα μπορούσε να νικήσει άνετα 7-3), 9 στη Βαλένθια (4-2 εντός και 5-2 εκτός), 6 στη Μάλαγα (4-2 εντός και 2-1 εκτός), ενώ ήταν και η μόνη ομάδα εκτός των Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρσελόνα που πήρε διπλό στο Βιθέντε Καλντερόν (η μοναδική της φετινή νίκη με 1-0 μέχρι το διπλό στο Ριαθόρ). Α, νίκησε και μέσα-έξω την Μπιλμπάο για πρώτη φορά μετά το 1989.

Εντυπωσιακά τα νούμερα, ε; Σας έχω μερικά ακόμα. Αν εξαιρέσουμε, τις Μπαρσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, η Σοθιεδάδ έγινε μόλις η τέταρτη ομάδα την τελευταία δεκαετία, που ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα έχοντας σημειώσει τουλάχιστον 70 γκολ (η πρωταθλήτρια το 2004, Βαλένθια με 71, η Σεβίγια το 2008 με 75 και η Ατλέτικο Μαδρίτης το 2009 με 80, οι άλλες τρεις). Εκ των οποίων τα 60 τα πέτυχε μέσα σε 28 αγώνες, αφού τις πρώτες 10 αγωνιστικές είχε στείλει την μπάλα στα δίχτυα μόνο 10 φορές.

Η δύσκολη αρχή

Μόλις 10 ήταν και οι βαθμοί που είχε συγκεντρώσει σε αυτά τα ματς. «Στην αρχή δυσκολευόμασταν πάρα πολύ να πάρουμε βαθμούς μακριά από την έδρα μας, αλλά σταδιακά αρχίσαμε να βελτιωνόμαστε, ειδικά στον αμυντικό τομέα», λέει ο αρχηγός Τσάμπι Πριέτο. Και ο προπονητής της ομάδας, Φιλίπ Μοντανιέ (που αφήνει την ομάδα για τη Ρεν) συμπληρώνει πως «όσο περνούσαν τα ματς κερδίζαμε εμπειρίες. Χρειάζεται χρόνος, δεν είναι εύκολο να ρίχνεις τόσους νεαρούς παίκτες στα βαθιά». Χρόνο χρειάστηκε και ο Γάλλος τεχνικός και μάλιστα αρκετό.

Οι Βάσκοι του έδωσαν τα ηνία της ομάδας το καλοκαίρι του 2011 κυρίως επειδή είχε δείξει στη Γαλλία πως ξέρει να δουλεύει με μικρό μπάτζετ και με νεαρούς ποδοσφαιριστές. Μέχρι και τον περασμένο Νοέμβρη οπαδοί και ΜΜΕ τον κατηγορούσαν πως είναι συντηρητικός και κρατάει την ομάδα πίσω. Πράγμα που σε μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια. Πέρυσι (όταν πάλι έκανε κακό ξεκίνημα και τελικά τερμάτισε 12), αλλά και στις πρώτες αγωνιστικές του φετινού πρωταθλήματος, η Σοθιεδάδ δεν ήταν τόσο επιθετική. Επέλεγε να περιμένει, ήταν διστακτική και οι παίκτες αγωνίζονταν χωρίς μεγάλη πίστη στις δυνατότητές τους.

Η πρώτη επαφή με το Τσάμπιονς Λιγκ

Στις 10/11/2012 όμως άλλαξαν όλα. Οι Βάσκοι πήγαν στο Ροσαλέδα για να αντιμετωπίσουν τη Μάλαγα, που πριν λίγες μέρες είχε πάρει την ισοπαλία στην έδρα της Μίλαν. Η Σοθιεδάδ πήρε το διπλό και πάνω από όλα άρχισε να πιστεύει στις δυνάμεις της. Ακολούθησε η νίκη επί της Ράγιο Βαγιεκάνο με 4-0 και κάπου εκεί η ομάδα βρήκε ρυθμό.

Ουσιαστικά στις αρχές Νοέμβρη ο Μοντανιέ διόρθωσε λάθη (πήρε τον Βέλα από τον άξονα και τον έστειλε δεξιά, έφερε τον Πριέτο πίσω από τον Αγκιρέτσε, έδωσε χρόνο στον Πάρδο) η ομάδα απόκτησε καλύτερη αμυντική οργάνωση (χάρη και στον Ινίγκο Μαρτίνεθ, που έβρισκε τα πατήματά του μετά τον τραυματισμό που είχε στο γόνατο και τον κράτησε 5 μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης), ενώ ρίσκαρε και περισσότερο. Δεν ήταν ότι ξαφνικά γύρισε ένας διακόπτης και η Σοθιεδάδ έγινε σούπερ επιθετική, αλλά κάτι φαινόταν να έχει αλλάξει. Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε, η νοοτροπία της ομάδας άλλαξε. Πλέον υπήρχε μεγαλύτερη πίστη από όλους.

Βοήθεια είχαν και από την τύχη ή/και τους διαιτητές. Για 8 ματς στη σειρά έπαιξαν με παίκτη παραπάνω (παρεμπιπτόντως να σημειωθεί πως η Σοθιεδάδ είναι η πιο «καθαρή» ομάδα της Ισπανίας, όπως αποδεικνύει και η μόλις 1 κόκκινη που πήρε σε όλο το πρωτάθλημα) . Ο Γκριζμάν πάντως επιμένει πως αυτό το πλεονέκτημα δεν το αποκτούσαν ούτε από λάθη των διαιτητών (τα οποία τις τελευταίες αγωνιστικές ήταν σε αρκετές περιπτώσεις υπέρ τους ή/και κατά της Βαλένθια), ούτε εξαιτίας της τύχης: «Οι κόκκινες κάρτες δεν ήταν τυχαίες. Εχουμε πολλούς ποιοτικούς παίκτες που διαθέτουν εκρηκτικότητα και ταχύτητα και οι αντίπαλοι δεν μπορούν να μας σταματήσουν χωρίς να μας κάνουν φάουλ».

Προκαλούσαν φόβο

Μια από αυτές τις περιπτώσεις ήταν και το ματς στο Μπερναμπέου στις 6 Ιανουαρίου όταν ταλαιπώρησαν τους Μαδριλένους, αν και τελικά ηττήθηκαν με 4-3. Η επόμενη φορά που θα έφευγαν από το γήπεδο χωρίς βαθμό θα ήταν ακριβώς 4 μήνες μετά στην έδρα της Χετάφε. 15 αγωνιστικές χωρίς ήττα.

«Οσο περνούσε ο καιρός οι αντίπαλοι μας φοβόντουσαν όλο και περισσότερο, τους κάναμε τη ζωή δύσκολη. Οπου κι αν παίζαμε, μπαίναμε στο γήπεδο χωρίς φόβο, ακόμα και όταν βρισκόμασταν πίσω στο σκορ παραμέναμε ήρεμοι» λέει ο Θουρουτούθα (σημειώνω ότι επιπλέον απόλαυση προσφέρουν τα ονόματα των παικτών της Σοθιεδάδ) και μου θυμίζει πως τους 24 από τους 70 βαθμούς τους μάζεψαν σε ματς που δέχτηκαν πρώτοι γκολ.

Ποια Μπαρσελόνα και ποια Μαδρίτη;

Η σεζόν των Βάσκων φαίνεται εντυπωσιακή ακόμα και όταν την αφηγείσαι, αλλά τη στιγμή που θα τους δεις να αγωνίζονται το στόμα ανοίγει μόνο για να βγάλει επιφωνήματα θαυμασμού. Το παιχνίδι τους έχει τρομερή ποικιλία. Επιθέσεις από τα άκρα, από τον άξονα, ακούμπημα της μπάλας στον φορ, ατομικές ενέργειες, συνεργασίες, παιχνίδι με την μπάλα χαμηλά, αλλά και βαθιές μπαλιές από τους χαφ ή και τους στόπερ, απειλή από τα στημένα, σουτ έξω από την περιοχή. Δείτε για παράδειγμα τα γκολ που πέτυχαν κόντρα σε Μάλαγα και Βαλένθια στα κρίσιμα (για την κατάκτηση της 4ς θέσης) ματς τους Απριλίου.

Μεταξύ άλλων, θα παρατηρήσατε πως στις αντεπιθέσεις κρύβουν την μπάλα. Το επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί. Στην κόντρα πέτυχαν 10 γκολ, ένα λιγότερο από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το 14% των γκολ τους προήλθε από τις αντεπιθέσεις, το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό στην κατηγορία, πίσω μόνο από τις Λεβάντε και Εσπανιόλ, που όμως είχαν μέσο όρο κατοχής 37% και 45% αντίστοιχα, ενώ οι Βάσκοι 52%, οπότε και λιγότερες ευκαιρίες να βρουν ανοργάνωτη την αντίπαλη άμυνα.

Είπαμε όμως ότι δεν είναι μονοδιάστατοι. Όταν χρειάζεται να κάνουν παιχνίδι υπομονής τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Στον τομέα της κατοχής και των σωστών πασών ήταν στην 6 θέση μεταξύ των ομάδων της λίγκας. Μπορούν να κυκλοφορήσουν την μπάλα για μεγάλα διαστήματα με ακρίβεια και ταχύτητα και να αυξομειώνουν το ρυθμό μέχρι να βρουν την ευκαιρία να χτυπήσουν την αντίπαλη άμυνα.

Η αλήθεια είναι πως το στυλ της Μπαρσελόνα το κατέχουν σε μικρότερο βαθμό από το στυλ της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Πρώτον επειδή δεν είναι αυτό που λέμε «μεγάλη ομάδα που φοβίζει» και δεύτερον επειδή μπροστά έχουν πολλούς νεαρούς παίκτες (4ος μικρότερος μέσος όρος ηλικίας στην κατηγορία) που διαθέτουν εκρηκτικότητα και ευχέρεια στην ντρίμπλα. Όπως και να χει τα νούμερα (αλλά και η εικόνα στο γήπεδο) λένε πως η ποικιλία που διαθέτουν είναι μεγαλύτερη και από των δύο μεγάλων της Ισπανίας.

Εχουμε και λέμε: το 49% των γκολ της Σοθιεδάδ επιτεύχθηκαν απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, το 24% προήλθαν από στημένα και το 14% από αντεπιθέσεις. Τα αντίστοιχα νούμερα για τους πρωταθλητές είναι 79% - 11% - 3%, ενώ για την ομάδα του Μουρίνιο 55% - 24% - 11% (δεν πιάνουμε το 100% επειδή δεν έχω βάλει πέναλτι και αυτογκόλ).

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι για τους Βάσκους σκόραραν οι 11 από τους 22 παίκτες (ουσιαστικά 20 αν βγάλουμε τους τερματοφύλακες) που χρησιμοποιήθηκαν. Οι 5 παίκτες που σήκωσαν το βάρος στην επίθεση είχαν14 (Βέλα), 13 (Αγκιρέτσε), 10 (Γκριζμάν), 9 (Πριέτο), και 7 (Κάστρο) γκολ, ενώ οι 4 βασικοί τους αμυντικοί σκόραραν συνολικά 10 φορές.

Τα λεφτά

Η συμμετοχή της Σοθιεδάδ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι σημαντική και για οικονομικούς λόγους. Οι Βάσκοι κατάφεραν να τερματίσουν στην 4 θέση διαθέτοντας ένα μπάτζετ «μικρομεσαίας ομάδας», όπως λέει και ο πρόεδρός τους, Γιόκιν Απεριμπάι. Για την ακρίβεια το μπάτζετ τους είναι περίπου 43 εκατομμύρια ευρώ. Περίπου 10 φορές μικρότερο από της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρσελόνα, το 1/3 σε σχέση με αυτό της Ατλέτικο και το μισό συγκριτικά με Βαλένθια και Σεβίγια.

Πέρυσι είχαν κέρδη 514.000 ευρώ, ενώ φέτος υπολογίζουν ότι τα κέρδη θα ανέλθουν στο 1.149.421 ευρώ. Κάτι που θα σημαίνει ότι για 4 σερί χρονιά ο ισολογισμός της εταιρείας θα εμφανίζει θετικό πρόσημο. Όχι και άσχημα για ομάδα που πριν από 6 χρόνια όταν και υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία (για πρώτη φορά μετά από 31 σεζόν) είχε χρέος 42.000.000 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτή τη στιγμή οι Βάσκοι χρωστάνε λιγότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ και σύντομα αναμένεται να φτάσουν στο μηδέν.

Να σημειωθεί πως η Σοθιεδάδ (όπως και οι περισσότερες ομάδες στην Ισπανία) αντλεί μεγάλο μέρος των εσόδων της από τα μέλη της, τα οποία αυτή τη στιγμή είναι κάτι παραπάνω από 25000. Οι οπαδοί της έμειναν κοντά της και στα τρία χρόνια που πέρασαν στη δεύτερη κατηγορία. Είναι χαρακτηριστικό πως τη σεζόν πριν την επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια η ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν είχε 19.000 εισιτήρια διαρκείας. Και φέτος η ομάδα τους το ανταπόδωσε και με τα αγωνιστικά της επιτεύγματα, αλλά και βάζοντας πρόσωπα και ονόματα οπαδών στη φανέλα.

Οι ακαδημίες

Όταν υποβιβάστηκε εκτός από τον κόσμο της, η Σοθιεδάδ βρήκε στήριγμα και στις ακαδημίες της. Κάτι βέβαια που κάνει από όταν ιδρύθηκε (μέχρι το 1989 όταν και απέκτησε τον Τζον Ολντριτζ στη ομάδα είχαν αγωνιστεί μόνο Βάσκοι, ενώ μόλις το 2002 ο Σέρχιο Μπόρις έγινε ο πρώτος Ισπανός που φόρεσε τη φανέλα της και δεν προερχόταν από τη Χώρα των Βάσκων). Απλώς τότε λήφθηκε η απόφαση να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα περισσότεροι παίκτες από την ακαδημία και οι δαπάνες για τις μεταγραφές περιορίστηκαν στις απολύτως απαραίτητες.

Αντίθετα, η Σοθιεδάδ δαπανά ετησίως 4.500.000 ευρώ για τις ακαδημίες της, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 11% του μπάτζετ της. Λεφτά που σίγουρα πιάνουν τόπο, αφού οι 14 από τους 22 παίκτες που έχει χρησιμοποιήσει φέτος στην Πριμέρα προέρχονται από τα τμήματα υποδομής, ακόμα 3 έχουν περάσει από τη δεύτερη ομάδα, ενώ οι 8 από τους 11 που παίζουν συνήθως βασικοί είναι δικά της παιδιά.

Κι να κρίνουμε από το ποδόσφαιρο που παίζει τότε μάλλον στη Θουμπιέτα (η περιοχή στην οποία βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Σοθιεδάδ για τη δεύτερη ομάδα και τις ακαδημίες) κάνουν πολύ καλή δουλειά. «Το κλειδί είναι η προπόνηση και όχι οι αγώνες», λέει ο Λούκι Ιριάρτε, ο συντονιστής των ακαδημιών και συνεχίζει: «υπάρχουν 3 στάδια: η μύηση, η εκμάθηση και η εξέλιξη».

Ο Μπιλτόρ Αλκίθα, ο τεχνικός διευθυντής των τμημάτων υποδομής, εξηγεί τη δομή των ακαδημιών. «Στις ηλικίες 12-14 έχουμε ομάδες 15-16 παικτών. Δε θέλουμε να εξαλείψουμε τον ανταγωνισμό, αλλά σε αυτό το στάδιο το σημαντικό είναι να παίζουν. Ολοι οι παίκτες πρέπει να αγωνίζονται τουλάχιστον τα μισά λεπτά σε κάθε διοργάνωση. Στις ηλικίες 14-16 όλοι παίζουν τουλάχιστον το 40% των αγωνιστικών λεπτών. Στις ηλικίες 16-18 έχουμε 19 παίκτες, ενώ στη συνέχεια γίνονται 22 με σκοπό να καταλάβουν όλοι ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην αγωνιστείς ακόμα κι αν προπονείσαι καλά.

Στη δεύτερη σεζόν τους στους εφήβους οι ποδοσφαιριστές συμμετέχουν στην πρώτη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος για παίκτες κάτω των 18 ετών. Εκεί όλοι έχουν ‘δικαίωμα’ στο 35% των αγωνιστικών λεπτών της διοργάνωσης. Στη συνέχεια παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα της 4 κατηγορίας της χώρας, ώστε να αρχίσουν να αγωνίζονται σε υψηλότερο επίπεδο και να έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογα προβλήματα που θα συναντήσουν και στην πρώτη ομάδα».

Ένα στοιχείο που ξεχωρίζει τη Σοθιεδάδ είναι ότι στις ακαδημίες της δεν αγωνίζονται με ένα μόνο σύστημα. «Οσα περισσότερα συστήματα μαθαίνουν τα παιδιά, τόσο το καλύτερο για αυτούς, καθώς θα αποκτήσουν μεγαλύτεροι προσαρμοστικότητα. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια οι αλλαγές προπονητών είναι συχνές στην πρώτη ομάδα».

Το μέλλον

Κάπως έτσι η Σοθιεδάδ κατάφερε φέτος να είναι η πιο ευχάριστη έκπληξη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πλέον καλείται να διαχειριστεί την επιτυχία της. Όταν φτάνεις ξαφνικά ψηλά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να προσγειωθείς απότομα. Η Txuri-urdin δεν έχει παρά να κοιτάξει το πρόσφατο παρελθόν της (την ομάδα του 2003 των Αλόνσο, Κοβάσεβιτς, Νιχάτ), αλλά και τη συντοπίτισσά της, Αθλέτικ Μπιλμπάο, να μάθει από τα λάθη και να συνεχίσει να στηρίζεται σε όσα την έφεραν μέχρι εδώ.

Ο άνθρωπος που θα την καθοδηγεί από τον πάγκο θα αλλάξει, αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι. Ο Μοντανιέ ήταν κατάλληλος για το νέο ξεκίνημα. Μεθοδικός, οργανωτικός, αλλά και συντηρητικός. Ο Γάλλος ήθελε τα πράγματα να πηγαίνουν πιο αργά και προσεκτικά από ότι ίσως χρειάζεται. Το ταλέντο στη Σοθιεδάδ περισσεύει και ο πρόεδρος είναι ξεκάθαρος: «δεν πρόκειται να ανοιχτούμε. Το μπάτζετ μας δεν αλλάζει. Και σίγουρα δεν έχουμε καμία πρόθεση να πουλήσουμε παίκτες». Απομένει να βρεθεί και ο κατάλληλος καθοδηγητής.

«Σίγουρα υπάρχουν πολλές καλές ομάδες που ενδιαφέρονται για τους ποδοσφαιριστές της Σοθιεδάδ, αλλά οι περισσότεροι είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι που βρισκόμαστε εδώ. Είναι η ομάδα μας από όταν ήμασταν παιδιά και αμφιβάλω αν ποτέ θα βρούμε κάτι καλύτερο κάπου αλλού», λέει ο αρχηγός Τσάμπι Πριέτο. Μακάρι να αντέξει η ομάδα του και οι συμπαίκτες του και στο τέλος να μη μιλήσουν πάλι τα λεφτά. Ο,τι κι αν συμβεί όμως στο μέλλον, οι στιγμές που έζησαν φέτος και η απόλαυση που μας πρόσφεραν δε σβήνονται.

Τον Football Philosopher μπορείτε να τον βρείτε στο Τwitter ως @sokinside και τον διαβάσετε κάθε βδομάδα στο Sport24.gr