Ρικ Πιτίνο: Δώστε μου τρίποντα και deflections
O Ρικ Πιτίνο σήκωσε τα μανίκια και έπιασε δουλειά στην Εθνική ομάδα και και ο Βασίλης Σκουντής κοιτάζει τις προπονήσεις μέσα από την κλειδαρότρυπα.
Καλά κάνει ο Ρικ Πιτίνο και τριγυρίζει στα γήπεδα, όπου παίζονται οι αγώνες των playoffs για να δει τους υποψήφιους ή εν δυνάμει διεθνείς...
Άλλους τους ξέρει από τις πρότερες δυο θητείες του στον Παναθηναϊκό, άλλους τους είδε σε βίντεο που του έστειλαν , όσο βρισκόταν στην πατρίδα του, οι συνεργάτες του στον πάγκο της Εθνικής, άλλους τους τσεκάρει για πρώτη φορά...
Προς το παρόν ο Πιτίνο έχει στη δούλεψη του ένα... δείγμα από Εθνική: ένα draft της ομάδας από την οποία απουσιάζουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού, του Λαυρίου, του Προμηθέα και της ΑΕΚ, που θα ενσωματωθούν μόλις ξεμπλέξουν με τους τελικούς.
Έχει βεβαίως τον Σπανούλη, τον Πρίντεζη και τον Σλούκα στους οποίους ήδη αναφέρθηκε με κολακευτικά σχόλια, άλλωστε σε αυτή τη μεγάλη επιχείρηση, δεν περισσεύει κανείς!
Στ’ αλήθεια δεν περισσεύει, διότι –που να πάρει η οργή- στην προκειμένη περίπτωση περισσεύουν οι...αποτυχίες!
Ακριβό μου Προολυμπιακό
Μια φορά αξιώθηκε η Εθνική να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω ενός Προολυμπιακού Τουρνουά και τούτο συνέβη το 2008 στο ΟΑΚΑ, με... πλέρια ακόμη σύνθεση και κόντρα σε αντιπάλους που δεν ήταν δα και θεριά ανήμερα (Λίβανος, Βραζιλία, Νέα Ζηλανδία, Πουέρτο Ρίκο)
Δεν το γράφω υποτιμητικά αυτό, τουναντίον πιστεύω ότι εκείνη η ομάδα που έχασε στο τσακ (από το ύστατο σουτ του Σπανούλη κόντρα στην Αργεντινή) την ευκαιρία να παίξει στην τετράδα του ολυμπιακού Τουρνουά στο Πεκίνο και να διεκδικήσει ένα μετάλλιο ήταν ικανή για μεγάλα πράγματα, αλλά αδίκησε τον εαυτό της...
Είναι όντως ακριβό το Προολυμπιακό Τουρνουά: και στις αποτυχίες και στο κόστος του, διότι η τιμή της διοργάνωσης του ξεπερνάει τα 8.000.000 ευρώ!
Εν πάση περιπτώσει, μετά από δέκα τρία χρόνια τα διατρέξαντα στην Αθήνα και στο Πεκίνο είναι περασμένα, ξεχασμένα...
Φρέσκα κουλούρια, λοιπόν...
Η Εθνική μπήκε εδώ και τρεις ημέρες στο τριπάκι της ούτως ή άλλως βραχείας και κατά το μάλλον ή ήττον πλημμελούς προετοιμασίας της, καθόσον εκτός από τους απασχολημένους στα ελληνικά playoffs, λείπει επίσης και ο βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας, ο Νικ Καλάθης...
Λείπουν επίσης ο Γιάννης και ο Θανάσης αλλά αυτοί, διάβολε, έχουν δουλειές με φούντες στους ημιτελικούς της Ανατολής κόντρα στους Νετς...
Μία ωραία ατμόσφαιρα
Πώς το ‘λεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην κωμωδία "Ο Ατσίδας";
Δεν ξέρω, λέει αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!
Απλώς ενώ ο μεγάλος ηθοποιός το έλεγε για να καταπολεμήσει τη σιωπή των παρακαθήμενων και την περιρρέουσα αμηχανία, ο Πιτίνο το εννοεί και στα λόγια και στην πράξη!
Η Εθνική είναι μια ωραία ατμόσφαιρα και μακάρι αυτό να μη μας βγει ξινό στη Βικτόρια!
Δεν του φτάνει που το δείχνει ο Πιτίνο, το λέει κιόλας στη διάρκεια των προπονήσεων, που παρεμπιπτόντως είναι μία την ημέρα και μάλιστα μεσημεριανή...
«Θέλω να είμαστε μια χαρωπή ομάδα με χαρούμενους παίκτες και μέσα σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα» είπε στο πρώτο ραντεβού...
Όμικρον χι, όμικρον χι, που λέει και ο θυμόσοφος Γιωργής Μπουσβάρος: ο μεθερμηνευόμενον, όλοι χαρούμενοι, όλοι χορεύουν!
Μίλησα χθες με δυο παίκτες της Εθνικής αναζητώντας τα πρώτα συμπεράσματα τους από τις προπονήσεις και από το πνεύμα που προσπαθεί να εμφυσήσει ο "Fabulous Rick"...
Δεν θα ήταν τίμιο, ούτε καν κομψό να γράψω με ποιους μίλησα, διότι, αλίμονο εάν βγαίνουν οι παίκτες δημοσίως να κρίνουν το δόγμα, την τακτική και τις πρακτικές του προπονητή, πολλώ δε μάλλον όταν νταλαβερίζονται μαζί του μόλις δυο μέρες.
Τι αλίευσα λοιπόν σχετικά με το modus lavorandi του Πιτίνο;
Ιδού ένα απάνθισμα από τις πρώτες εντυπώσεις των παικτών...
Το ελεύθερο μπάσκετ
Ως Αμερικανός πρεσβεύει, ομνύει και επιζητεί το ελεύθερο μπάσκετ. Από την πρώτη στιγμή μίλησε ξεκάθαρα για το μπάσκετ (και της ατομικής) πρωτοβουλίας, άρα αναρωτιέμαι εάν κηδέψαμε το σκεπτόμενο!
Ο προπονητής της Εθνικής θέλει γρήγορες επιθέσεις, όχι τσούκου τσούκου μπολ!
Βεβαίως, όπως έλεγε και ο Γιάννης Ιωαννίδης, καλή του ώρα, «μόνο οι τρελοί τρέχουν στο Δαφνί, χωρίς την μπάλα», άρα για να τρέξει η ομάδα, να μην εγκλωβιστεί στο σετ παιχνίδι (με πέντε εναντίον πέντε) και να μπορεί να υποστηρίξει το "run and gun", χρειάζεται επιθετική άμυνα, σίγουρα ριμπάουντ, κλεψίματα και γρήγορο transition game.
Elementary dear Watson, όπως συμπέραινε και ο Σέρλοκ Χολς...
Στην πραγματικότητα ο Πιτίνο έχει ως στόχο να... εξαμερικανίσει τρόπον τινά το παιχνίδι της Εθνικής, σημαδεύοντας από τώρα το κομβικό ματς με τον Καναδά.
Θεωρεί δηλαδή ότι η Εθνική θα πρέπει να ξεφύγει από το παραδοσιακό στιλ της, να αφήσει πίσω της τα παγιωμένα συστήματα (βλέπε two down, horn κοκ) και να μην πάει σε ένα παιχνίδι by the book, αλλά να ρισκάρει.
Στη θεωρία αυτή η ιδέα μοιάζει καλή, το ζητούμενο είναι εάν και κατά πόσον θα πιάσει και στην πράξη!
"Να ακουμπάτε όλοι την μπάλα"
Στην υπόθεση αυτή τίθεται άλλη μια διάσταση, που έχει να κάνει με τη βασική στόχευση του να βάλει όλους τους παίκτες στην εξίσωση...
Προφανώς δεν είναι όλοι το ίδιο ταλαντούχοι και ικανοί να ηγηθούν στην επίθεση, αλλά σε αυτή την προκαταρκτική φάση, ο Πιτίνο είναι σαφής...
"Θέλω να μου βγάλετε όλοι την ποιότητα, την προσωπικότητα και το ταλέντο σας. Η μπάλα θα περνάει από τα χέρια όλων. Ολοι θα την ακουμπάτε και θέλω όλοι να είσαστε χαρούμενοι", είπεν και ελάλησεν...
Πολύ... δημοκρατικό το βλέπω αυτό, ειδικότερα σε ζόρικες φάσεις, τότε που –όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Μάκης Δενδρινός-σφίγγουν τα γάλατα!
Τη σεζόν 1989-90 που βρισκόταν στον πάγκο της κολεγιακής ομάδας του Κεντάκι ο Πιτίνο λάνσαρε και καθιέρωσε μια up tempo επίθεση που είχε ως σημείο αναφοράς τα πολλά σουτ τριών πόντων, που τότε ακόμη δεν ήταν της μόδας ούτε στο ΝΒΑ, ούτε στο NCAA.
Τα Pitino's Bombinos
Mετά από έναν αγώνα με το Τενεσί Τεκ στον οποίο οι Αγριόγατες βάρεσαν 18/41 τρίποντα, o δημοσιογράφος της εφημερίδας Lexington Herald-Leader τους έβγαλε το σχετικό παρατσούκλι, που έκανε κιόλας ρίμα...
Pitino’s Bombinos!
Αν θέλει βομβίτσες ο Ρικ και στην Εθνική;
Αμέ, πώς δεν θέλει!
Δεν ξέρω εάν λέει κι ελόγου του "Gimme three Τhimios", όπως το ζητούσε μανιωδώς από τον Θύμιο Μπακατσιά στο Παγκράτι, ο συχωρεμένος ο Τζόνι Νιούμαν, αλλά υπήρξε σαφής στην τοποθέτηση του επ’ αυτού...
"Όποιος, όπου και όποτε είναι ελεύθερος, να μη διστάζει, να μην το πολυσκέφτεται και να σουτάρει τρίποντο"!
Και στην άμυνα τι γίνεται κουμπάρε;
Η Σπεσιαλιτέ στην άμυνα
Με τα μετόπισθεν που αποτελούν κιόλας τη σπεσιαλιτέ και τη σημαντικότερη πρόταση/κατάθεση του στο παγκόσμιο μπάσκετ δεν έχει ασχοληθεί πολύ ακόμα...
Εδώ βεβαίως οφείλω να επισημάνω ότι και στον Παναθηναϊκό, τον οποίο ανέλαβε δυο φορές μεσούσης της περιόδου (αντικαθιστώντας πρώτα τον Τσάβι Πασκουάλ και ύστερα τον Αργύρη Πεδουλάκη) ασχολήθηκε περισσότερο με την επίθεση και λιγότερο με την άμυνα...
Τον είχα ρωτήσει κάμποσες φορές γιατί οι Πράσινοι δεν παρουσίασαν (με ελαχιστότατες εξαιρέσεις) κάποιες από τις δικές του πατέντες που έκαναν θραύση στο κολεγιακό μπάσκετ και μου εξήγησε ότι "αυτό δεν μπορούσε να συμβεί με επαγγελματίες παίκτες που έχουν δική τους ρουτίνα και συν τοις άλλοις τους βρήκα εδώ όταν ήρθα".
Το match-up press
Εδώ οφείλω να υπενθυμίσω ότι η αριστουργηματική ευρεσιτεχνία του Πιτίνο δεν είναι άλλη από την άμυνα match-up press, που αποτελεί την πιο σύγχρονη και εξελιγμένη μορφή πιεστικής άμυνας και την παρουσίασε ολοκληρωμένη στους Φράιαρς του Πρόβιντενς, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με αιχμή του δόρατος τον Μπίλι Ντόνοβαν.
Παρεμπιπτόντως ο νυν προπονητής των Μπουλς και πρώην των Θάντερ, βρισκόταν επί 19 συναπτές σεζόν στον πάγκο των Γκέιτορς της Φλοριντα, τους οποίους οδήγησε στο repeat (2006, 2007) και εν συνεχεία υπήρξε επίσης ο μέντορας του Νικ Καλάθη!
Αυτή η τακτική, λοιπόν, συνίσταται στην εξάπλωση της ζώνης προσαρμογής σε όλο το γήπεδο και έσπειρε καινά δαιμόνια στο μπάσκετ.
Η ζώνη προσαρμογής και ο Φίλιππος
Εκτός από το match-up press, ο Πιτίνο εφάρμοσε αριστοτεχνικά και τη ζώνη προσαρμογής 2-3, που αποτελεί πατέντα του Μπεχάιμ στο Σίρακιουζ και της οποίας είναι φανατικός θιασώτης ο Ντέιβιντ Μπλατ.
Εν Ελλάδι το match-up press παίχθηκε για πρώτη φορά το 1988 από τον Φίλιππο Θεσσαλονίκης, που τότε αγωνιζόταν στην Α2, με προπονητή τον Θεόδωρο Ροδόπουλο, ο οποίος μετέφερε την τεχνογνωσία από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την προσάρμοσε στα καθ’ ημάς.
Τότε στην ομάδα του Αγίου Φανουρίου αγωνίζονταν μεταξύ άλλων ο Χρήστος Κωνσταντινίδης, ο Βαγγέλης Πουλιανίτης, ο Χρόνης Δασκαλάκης, ο Θανάσης Γαϊτάνης και ο Παύλος Γρηγοριάδης ο οποίος χάρη σε αυτή την άμυνα που εξασφάλιζε περισσότερες κατοχές της μπάλας είχε την ευκαιρία να κάνει θραύση με τη σπεσιαλιτέ του στα σουτ τριών πόντων.
Το άρμα μάχης της Εθνικής
Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα το match- up press έμελλε να αποτελέσει έναν από τους πολιορκητικούς κριούς της Εθνικής ομάδας στο Μundobasket του 2006 στη Σαϊτάμα.
Έναν χρόνο μετά το figure eight που άνοιξε την ελληνική επίθεση στο θριαμβευτικό ΕuroΒasket του Βελιγραδίου, ο Παναγιώτης Γιαννάκης (με συνεργάτη τον Λευτέρη Κακιούση) εφάρμοσε την άμυνα του Πιτίνο σε όλο το Τουρνουά, είτε εξ ανάγκης σε ματς στα οποία βρέθηκε να κυνηγάει το σκορ, είτε από... ιδεολογία απέναντι σε αντιπάλους με έλλειμμα στην περιφέρεια (βλέπε Κίνα, Γαλλία) και τα αποτελέσματα υπήρξαν ευεργετικά και συνάμα θεαματικά.
Το match -up press έκανε θραύση τη σεζόν 1995-96 όταν ο Πιτίνο οδήγησε το Κεντάκι στην κατάκτηση του τίτλου, προεξάρχοντος του μετέπειτα (2006-07) παίκτη του Παναθηναϊκού Τόνι Ντελκ.
Ποια λέξη ακούγεται περισσότερο στις προπονήσεις της Εθνικής;
Ελάτε τώρα που κάνετε πως δεν ξέρετε ή δεν υποψιάζεστε...
Deflections έχω, λέγετε
Ποια άλλη από τα περιβόητα deflections στα οποία ο Αμερικανός προπονητής έδινε ανέκαθεν μεγάλη έμφαση και μάλιστα σε όλες τις ομάδες του αναθέτει σε κάποιον συνεργάτη του να μετράει αυτές τις εκτροπές στη ροή της μπάλας και να του δίνει ραπόρτο κάθε τρεις και λίγο!
O 69χρονος προπονητής θα δοκιμάσει για δεύτερη φορά την τύχη του στον πάγκο μιας Εθνικής ομάδας...
Τον Δεκέμβριο του 2010 είχε δεχθεί να αναλάβει το Πουέρτο Ρίκο, αλλά αυτή η συνεργασία ακυρώθηκε λόγω των υποχρεώσεων του στο NCAA.
Πέντε χρόνια αργότερα ο Πιτίνο αξιώθηκε εντέλει να κοουτσάρει τους "Daltons" του μπάσκετ τους οποίους οδήγησε στην κατάληψη της πέμπτης θέσης στο FIBA Americas που διεξήχθη στην πόλη του Μεξικού.
Αυτά προς το παρόν...
Όπως συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις, τα υπόλοιπα θα τα βρει η υπηρεσία...