Ρικάρντο Θαμόρα - "El Divino"

Μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο προπολεμικά ήταν χωρίς αμφιβολία ο τερματοφύλακας Ρικάρντο Θαμόρα. Στο τέλος κάθε σεζόν στο ισπανικό πρωτάθλημα δίνεται στον τερματοφύλακα που δέχτηκε τα λιγότερα γκολ ένα ειδικό βραβείο που λέγεται "Ricardo Zamora".

Δεν υπήρχε εικόνα για να καταλάβουμε την αξία του Θαμόρα μόνο φωτογραφίες, ελάχιστα ντοκιμαντέρ και μαρτυρίες απ' όσους τον έζησαν. Αγωνίστηκε τις δεκαετίες του '20 και του '30 και είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου τερματοφύλακα. Γρήγορα αντανακλαστικά, ατσάλινα νεύρα και αυτοπεποίθηση κάτω από τα δοκάρια.

Πρωταγωνίστησε σε μία περίοδο όπου η Ισπανία είχε έλλειψη από σπουδαίους τερματοφύλακες. Έμπαινε στο γήπεδο με το χαρακτηριστικό κασκέτο του. Εδωσε το όνομα του "La Zamorana" σε ένα ανορθόδοξο τρόπο απομάκρυνσης της μπάλας με τον βραχίονα ή τον αγκώνα.

Toυ δόθηκε το προσωνύμιο "Εl Divino" (Θεϊκός) για τις επεμβάσεις του και θεωρήθηκε ο πρώτος Ισπανός ποδοσφαιριστής που απέκτησε μηντιακό προφίλ διαφημίζοντας προϊόντα την δεκαετία του '30.

Το ξεκίνημα

Το ποδόσφαιρο στην Ισπανία ήταν στα σπάργανα όταν ο Θαμόρα ξεκίνησε την καριέρα του. Σε ηλικία 16 ετών υπέγραψε στην Εσπανιόλ. Τρία χρόνια αργότερα λόγω διαφωνίας με την διοίκηση του συλλόγου πήρε μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα.

Ο νεαρός Θαμόρα αψήφησε την επιθυμία των γονιών του να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του και να γίνει γιατρός. " Είχα υποσχεθεί στους γονείς μου να παρατήσω το ποδόσφαιρο και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Οι συναντήσεις με τους φίλους μου και η επίσκεψη των υπευθύνων της Μπαρτσελόνα στο σπίτι με έπεισαν να βάλω ξανά τα παπούτσια και τα γάντια", είχε δηλώσει ο Θαμόρα για την απόφαση που άλλαξε την ζωή του.

Στην Μπαρτσελόνα κέρδισε τους πρώτους του τίτλους. Τρία χρόνια αργότερα μετά την μεταγραφή του στους "μπλαουγκράνα" από την Εσπανιόλ, επέστρεψε στην ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του ύστερα από δελεαστική προσφορά που δέχτηκε.

Στην δεύτερη θητεία του στην Εσπανιόλ (1922-1929) η ομάδα της Καταλωνίας κέρδισε το πρώτο Copa del Rey στην ιστορία της και συμμετείχε στο πρώτο ισπανικό πρωτάθλημα το 1928.

Το 1930 υπέγραψε στην Ρεάλ Μαδρίτης. Οι Μαδριλένοι έδωσαν 100.000 πεσέτες (600 ευρώ) στην Εσπανιόλ, 50.000 πεσέτες (300 ευρώ) στον Θαμόρα και μηνιαίο μισθό 3.000 πεσέτες (18 ευρώ). Εκείνη την εποχή ανάλογα λεφτά έπαιρναν υπουργοί της κυβέρνησης.

Ο Θαμόρα έπαιξε έξι χρόνια στην Ρέαλ μέχρι την αποχώρηση του το 1936 από τους αγωνιστικούς χώρους. Κέρδισε δύο πρωταθλήματα και δύο κύπελλα Ισπανίας. Θα είχε κερδίσει δύο φορές το τρόπαιο που φέρει μέχρι σήμερα το όνομα του καθώς το 1932 είχε δεχτεί 15 γκολ σε 17 ματς και το 1933 17 γκολ σε 18 αγώνες.

Στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας το 1936 εναντίον της Μπαρτσελόνα έδωσε την τελευταία του παράσταση με μία εξαιρετική εμφάνιση. Ήταν ο ήρωας των Μαδριλένων στη νίκη με 2-1.

Την επόμενη ημέρα ο Τύπος τον αποθέωσε και οι εφημερίδες της Καταλωνίας τον χαρακτήρισαν έναν από τους καλύτερους Ισπανούς ποδοσφαιριστές στην ιστορία της χώρας.

Ο αγώνας με την Δανία

Γνώρισε διεθνή αναγνώριση παίζοντας σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου από την Ισπανία, όταν κέρδισε την Ολλανδία στους Ολυμπακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920, το πρώτο μεγάλο τρόπαιο των "φούρια ρόχας".

Στο ντεμπούτο του με την εθνικής Ισπανίας, εναντίον της Δανίας πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του. " Με αντίπαλο την Δανία στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920 έπαιζα σαν δαίμονας. Εκείνη την ημέρα είχα ξεπεράσει τον εαυτό μου. Δεν ήξερα ότι ήμουν ικανός να κάνω τόσο καλό παιχνίδι".

Ήταν ο αρχηγός της Ισπανίας στο παγκόσμιο κύπελλο της Ιταλίας το 1934.Η Ισπανία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία. Την 46η και τελευταία του εμφάνιση με το εθνόσημο στην φανέλα την πραγματοποίησε τον Φεβρουάριο του 1936, σε φιλικό αγώνα με την Γερμανία.

Η καριέρα του σταμάτησε απότομα λόγω του εμφυλίου πολέμου και της σύλληψης του. Εξορίστηκε και όταν επέστρεψε ασχολήθηκε με την προπονητική.

Ανέλαβε την Ατλέτικο Μαδρίτης και κέρδισε δύο πρωταθλήματα. Μετά τους "ροχιμπλάνκος" ανέλαβε τις Μάλαγα, Θέλτα, Εσπανιόλ και τις εθνικές ομάδες της Ισπανίας και της Βενεζουέλας.

Η φιγούρα του Θαμόρα θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ασύγκριτα ανώτερος από τους υπόλοιπους τερματοφύλακες της εποχής του πέρασε το πάνθεον ως ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Πέθανε το 1978 σε ηλικία 77 ετών. Θα τον συνοδεύει για πάντα το ρητό που του αποδόθηκε όσο ζούσε. " Υπάρχουν μόνο δύο τερματοφύλακες. Ο Ρικάρντο Θαμόρα στην γη και ο Άγιος Πέτρος στον παράδεισο".