Σίτι σε επίπεδα Ολυμπιακού

Υποθέτω πως το καλό για τη Manchester City είναι πως το τερμάτισε λογικά. Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως δύο σεζόν πριν ήταν τελευταία στον όμιλο χωρίς νίκη. Σωστό, αλλά εκτός του ότι δεν είχε χάσει εντός έδρας από την πιο αδύναμη από τις άλλες τρεις, θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει το άλλοθι της απειρίας στη διοργάνωση. Όταν όμως χάνεις εντός από την CSKA Moscow, σε κρίσιμο ματς, παίζεις άσχημα και παίρνεις δύο κόκκινες, λογικά μετά πας μόνο προς τα πάνω.

Κι εντάξει, την επόμενη φορά που θα πάρει μέρος στο Champions League θα έχει 4 σεζόν στην πλάτη της, δεν μπορεί να μην είναι καλύτερη. Ή και όχι. Γιατί ξέρετε, φέτος είχε 3 σεζόν και πέρυσι έπαιξε για πρώτη φορά νοκ άουτ, οπότε θεωρητικά, έχοντας ξεπεράσει το πρώτο εμπόδιο, με αυτοπεποίθηση μετά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα είχε καλύτερη παρουσία. Χλωμό το βλέπω τελικά. Φυσικά με δύο νίκες περνάει (εκτός αν η CSKA πάρει αποτέλεσμα κι από Roma κι από Bayern, το οποίο θα είναι τρομερό), αλλά ποιος θα πόνταρε σε αυτό το σενάριο; Τι να πω; Ίσως παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο δείξει τον χαρακτήρα, που τόσες φορές δεν έχει δείξει.

Ολυμπιακός κι επιδόσεις

Πάντως ακόμα κι αν κάνει το δύο στα δύο, θα έχει λιγότερες νίκες από τον Ολυμπιακό τις τελευταίες 4 σεζόν. Αυτή τη στιγμή οι Ερυθρόλευκοι έχουν 12 και οι Πολίτες 8. Με μία πρόκριση για κάθε ομάδα. Κι εδώ που τα λέμε, ο Ολυμπιακός εμπνέει μεγαλύτερη σιγουριά και ίσως η City θα μπορούσε να διδαχτεί 1-2 πραγματάκια σε ό,τι έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των αγώνων της διοργάνωσης. Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός έχει κρατήσει το μηδέν στην άμυνα 2 φορές παραπάνω (5-3).

Η αλήθεια όμως είναι πως φέτος, γενικά, το πρόβλημα της City δεν είναι τόσο η άμυνα, όσο η επίθεση. Τα 6 σε 4 ματς στο Champions League και τα 10 σε 10 ματς στην Premier League δεν είναι και ό,τι καλύτερο, αλλά η δεύτερη επίδοση είναι ίδια με αυτή της Chelsea και η πρώτη η δεύτερη καλύτερη του ομίλου. Σίγουρα πάντως δεν είναι επιδόσεις Manchester City το 1 γκολ ανά ματς στην επίθεση, που έχει στην Ευρώπη, αλλά ούτε και τα 2 που έχει στην Premier.

Yaya style…

Σε ένα βαθμό το πρόβλημα είναι πως πολλοί παίκτες βρίσκονται σε κακή κατάσταση ή αποδίδουν αρκετά κάτω από αυτό που μπορούν. Στην πραγματικότητα, αν εξαιρέσουμε τους Agüero, Silva, Milner, Clichy και σε δεύτερο επίπεδο τους Hart, Demichelis, Mangala (άντε και τον Lampard που μπαίνει αλλαγή και σκοράρει) οι υπόλοιποι είναι «σκιά τους εαυτού τους» (πάντα ήθελα χρησιμοποιήσω το συγκεκριμένο κλισέ). Με πρώτο τον Touré. Το έλεγα και πέρυσι, πως ο μέσος από την Ακτή Ελεφαντοστού είναι η προσωποποίηση της City. Δεν είναι τόσο ότι αγωνιστικά η ομάδα εξαρτάται από αυτόν, ότι βάζει τη σφραγίδα του στο παιχνίδι της. Προφανώς συμβαίνει κι αυτό, αλλά η City έχει παίξει καλά (και καλύτερα) και χωρίς αυτόν.

Το βασικό είναι πως ο Touré όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμα περισσότερο, ας πούμε η ψυχή της City. Μπορεί η ομάδα να κάνει το παιχνίδι της (τουλάχιστον επιθετικά) ακόμα κι αν ο Touré είναι στον κόσμο του -έχει τρόπους, διαθέτει συγκεκριμένα μοτίβα. Αν όμως ο Touré δεν αισθάνεται καλά/βαριέται/έχει νεύρα/δεν έχει όρεξη/δεν έχει ενέργεια/δε θέλει να παίξει, τότε μοιάζει σχεδόν αδύνατο να μην ισχύουν τα ίδια και για τη City. Με άλλα λόγια ένας παίκτης, μπορεί να επηρεάσει το μυαλό, τη διάθεση και τη νοοτροπία του συνόλου, περισσότερο από ό,τι ίσως κάνει με το ίδιο το παιχνίδι της. Πιο χαρακτηριστικό ματς αυτό στη Ρωσία, όπου η City έκανε καλό πρώτο ημίχρονο, είχε τον έλεγχο, ήταν μπροστά 2-0 και στο δεύτερο βαρέθηκε να βγει στο γήπεδο. O Touré. Άρα και η City. Κι αυτό, δηλαδή η νοοτροπία, το πνευματικό κομμάτι, είναι ακόμα χειρότερο.

… και Pellegrini

Και θέμα που προφανώς ο προπονητής πρέπει να λύσει. Στην πραγματικότητα ο Pellegrini είναι υπεύθυνος σε σημαντικό βαθμό –έχει τροφοδοτήσει αυτή την κατάσταση. Πρώτα από όλα δείχνοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στον Touré, που είναι κάτι σαν τον Gerrard: μοιάζει να απαγορεύεται να κάτσει στον πάγκο. Προφανώς τίθεται θέμα και καθαρά αγωνιστικά, καθώς με τον Touré στην ομάδα (ειδικά όταν δεν ψήνεται να συμμετέχει αμυντικά) και δύο παίκτες στην επίθεση, χωρίς σωστή πίεση ψηλά, δε γίνεται να μην πέφτει βάρος στην τελευταία γραμμή άμυνας.

Πρόβλημα που υπήρχε και πέρυσι, αλλά καλυπτόταν στη λογική του «κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις»: η ομάδα ήταν ανοιχτή, αλλά τρόμαζε επιθετικά. Επίσης ο παίκτης που έπαιζε κοντά στον Touré (κατά βάση ο Fernandinho) τις περισσότερες φορές έτρεχε, κάλυπτε χώρους, έκοβε περισσότερο από φέτος. Σκέφτομαι και το κακό ξεκίνημα αρκετών παικτών και σαν να υπάρχει ζήτημα με την προετοιμασία που έγινε το καλοκαίρι (βάλε και περιοδείες και Mundial).

Κάπως έτσι συχνά η City φτάνει να θυμίζει ομάδα που το «επίθεση κι άμυνα είναι ένα», δεν της λέει κάτι. Είναι σε φάση «α, χάσαμε την μπάλα, ας δούμε τι θα κάνουν οι 3/4/5 που είναι πίσω». Yaya style. Με μια ιδέα από Pellegrini. Συνήθως οι ομάδες του Χιλιανού είχαν διάθεση να κάνουν παιχνίδι με την μπάλα, να δώσουν μια παραπάνω προσοχή στην επίθεση, έβρισκες και 1-2 παίκτες που στο αμυντικό κομμάτι μπορεί να είχαν ασυλία, αλλά ήταν καλύτερα οργανωμένες ως σύνολο και διέθεταν στο κέντρο δύο παίκτες που έκοβαν. Λάτιν ομάδες, επειδή την τσούλαγαν την μπάλα, αλλά κι επειδή είχαν και σκληράδα. H City, όσο περνάει ο καιρός θυμίζει λιγότερο ομάδα Pellegrini, αντί να θυμίζει περισσότερο τη Malaga ή τη Villarreal. Πλέον είναι λες και ο Pellegrini βρίσκεται υπό την επήρεια του Touré. Ισχύει και το ανάποδο λίγο.

Έμειναν όμως και οι δύο στη χαλαρή πλευρά του καθενός. Κι από την πολλή ψυχραιμία, ηρεμία -πείτε το όπως θέλετε- έφτασε η City να χαλαρώνει όλο και περισσότερο (έχοντας κατακτήσει και το πρωτάθλημα) κι έχασε και τον αέρα υπεροχής που έβγαζε σε πολλές περιπτώσεις. Υπολογίστε ότι κατά διαστήματα ο Pellegrini επιχειρεί να της προσδώσει μια δόση πραγματισμού και ίσως να τη σκληρύνει λίγο –χωρίς ιδιαίτερη ζέση και προσοχή- και κάπου έχασε και μέρος από την επιθετική της δύναμη και ζωντάνια. Γιατί πέρυσι, ακόμα κι αν αμυντικά αρκετές φορές ήταν χαλαρή, επιθετικά σχεδόν πάντα ήταν γεμάτη ενέργεια κι ενθουσιασμό.

Πολίτες

Πλέον βρίσκεται μία ισοπαλία και μία ήττα μακριά από το να τελειώσει ουσιαστικά η σεζόν της το φθινόπωρο. Κάποιος μπορεί και πάλι να ισχυριστεί πως στην Ευρώπη δεν τη βοηθάνε καθόλου και οι κληρώσεις. Αλλά ας μην το πει. Γιατί κάποτε τερμάτισε πίσω από τον Ajax, γιατί σε δύο ματς δε νίκησε την CSKA και γιατί αν θες να έχεις καλύτερη κλήρωση πρέπει πρώτα να περάσεις πίστες. Και για να το κάνεις δε θα πρέπει να δίνεις δικαιώματα. Πρέπει να αρχίσεις να επιβάλλεσαι όταν παίζεις στο Champions League. Να αρχίσεις να φοβίζεις. Στην τελική είναι ντροπή οι Πολίτες -με παίκτες από όλα τα σημεία του κόσμου και ξένους ιδιοκτήτες- να μην είναι άξιοι πολίτες του κόσμου (συγγνώμη, αποχωρώ).

Τα λέμε και στο twitter @ampalofilosofos