Μόνιμο βλέμμα οργής ακόμα και σε στιγμές χαράς. Έτοιμος να αρπαχτεί με την πρώτη ευκαιρία και να τα βάλει με όλους και με όλα. Παρόλα αυτά, ηγέτης μέσα στο γήπεδο, ποτέ δεν κρύφτηκε και τα προσόντα του δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν από κανέναν. Είχε φανατικούς θαυμαστές και ανθρώπους που λάτρευαν να τον μισούν όπως συμβαίνει με κάθε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.

Τον Στέφαν Έφενμπεργκ συνόδεψαν πολλά προσωνύμια όλα τα χρόνια της σπουδαίας ποδοσφαιρικής του διαδρομής. Αρχηγός με τα όλα του, έδινε τα πάντα στο χορτάρι και δεν συμβιβαζόταν ποτέ. Έτσι ήταν ανέκαθεν, τέτοια χαρακτηριστικά συνέθεταν το παζλ της φυσιογνωμίας του Γερμανού άσου, ο οποίος μεγαλούργησε στα γήπεδα της χώρας του με τη φανέλα της Γκλάντμπαχ και της Μπάγερν Μονάχου, ενώ με τα "πάντσερ" δεν αγωνίστηκε όσο ήθελε λόγω... χαρακτήρα.

Γεννημένος σαν σήμερα (2 Αυγούστου) στο Νίεντορφ του Αμβούργου, ο Έφενμπεργκ έγινε 47 ετών και το Sport24.gr κάνει φλας μπακ και θυμίζει χαρακτηριστικές στιγμές της πορείας του. Αν μη τι άλλο, η ποδοσφαιρική περπατησιά του έχει μεγάλο ενδιαφέρον...

Τα πρώτα βήματα, η Γκλάντμπαχ και το άλμα στην Μπάγερν

Η αρχή έγινε στην τοπική ομάδα της περιοχής του στην Βόρεια Γερμανία, την Μπράμφελντερ, για να πάει μόλις στα έξι του στην γειτονική Βικτόρια Αμβούργου και να μείνει εκεί από το 1974 ως το 1986. Τα προσόντα του φάνηκαν από νωρίς, όπως και το γεγονός πως το κορμί του ήταν πολύ ανεπτυγμένο, με την Γκλάντμπαχ να είναι αυτή που τον ενέταξε στο δυναμικό της. Δέσποζε στο γήπεδο ως κεντρικός χαφ, αυτή ήταν η θέση του και για ένα χρόνο έπαιξε στους νέους της Μπορούσια, προτού μετακομίσει στην πρώτη ομάδα, κάνοντας τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Ο 19χρονος, τότε, άσος ξεκινούσε το "ταξίδι" του, το οποίο έμελλε να είναι μεγάλο και αντάξιο των προσόντων του.

Την πρώτη χρονιά έπαιξε σε 15 αγώνες και πέτυχε ένα γκολ, με τον προπονητή του, Βολφ Βέρνερ, να του δίνει ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής την επόμενη σεζόν, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του στο χορτάρι. Συνολικά έπαιξε σε 29 παιχνίδια της Μπουντεσλίγκα, βρίσκοντας τρεις φορές δίχτυα και βοηθώντας την Μπορούσια να τερματίσει στην έκτη θέση του πρωταθλήματος. Την τρίτη του σεζόν εκεί, μπορεί η Γκλάντμπαχ να μην τα πήγε καλά και να έμεινε οριακά στην κατηγορία, για τον ίδιο όμως ήταν μια εξαιρετική σεζόν, κάνοντας την Μπάγερν Μονάχου να... απλώσει 2 εκ. ευρώ για να τον κάνει δικό της. Όπερ και εγένετο το καλοκαίρι του 1990...

Στους Βαυαρούς δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνο προσαρμογής, αφού από την αρχή πήρε φανέλα βασικού και οργίασε στο χορτάρι. την σεζόν 1990-91. Έπαιξε 32 φορές, σκόραρε εννέα τέρματα, όμως η Μπάγερν έχασε το πρωτάθλημα από την Καϊζερσλάουτερν, ενώ στο Πρωταθλητριών η πορεία ανακόπηκε στην 4άδα από τον Ερυθρό Αστέρα που πήρε και το τρόπαιο. Την αμέσως επόμενη σεζόν, όλα πήγαν στραβά και ανάποδα για την ομάδα του Μονάχου, με τον ίδιο όμως να μετράει 33 ματς και να έχει 10 τέρματα. Η Φιορεντίνα δαπάνησε κοντά στα 4 εκ. ευρώ και τον αγόρασε το καλοκαίρι του 1992.

Η πορεία στο Καμπιονάτο και η επιστροφή στην Γερμανία

Η μετεγγραφή του στην Ιταλία και στους "Βιόλα" δεν κύλησε όπως θα περίμενε και ο ίδιος, αφού η πρώτη του σεζόν εκεί στιγματίστηκε από τον υποβιβασμό της ομάδας στην Β' κατηγορία, παρά το γεγονός ότι είχε συμπαίκτες όπως τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα και τον Μπράιαν Λάουντρουπ. Η 16η θέση έστειλε την ομάδα της Φλωρεντίας στην Serie B', με τον ίδιο πάντως να έχει 30 αγώνες και 5 γκολ. Ο Βιτόριο Γκόρι ανέλαβε αντί του πατέρα του, Μάριο, ο οποίος πέθανε και έφερε στον πάγκο τον Κλάουντιο Ρανιέρι προκειμένου να επαναφέρει άμεσα την ομάδα στα μεγάλα σαλόνια. Πράγματι αυτό συνέβη, αφού ο τίτλος ήρθε εύκολα μαζί φυσικά με την άνοδο και ο Έφενμπεργκ πέτυχε επτά γκολ σε 26 συμμετοχές του, ενώ...τάιζε με τις ασίστ του τον "Μπάτι-γκολ", ο οποίος βγήκε πρώτος σκόρερ. Αν και είχε συμβόλαιο μέχρι το 1997, δεν έμεινε στην Φιορεντίνα λόγω της έλευσης του Ρούι Κόστα και του λιγότερου χρόνου συμμετοχής του.

Για τον ίδιο, η επιστροφή στην Γερμανία αποτελούσε μονόδρομο και θα μπορούσε να επαναφέρει την καριέρα του εκεί που επιθυμούσε. Τι καλύτερο, λοιπόν, από το να παίξει στην ομάδα που ανδρώθηκε, την Γκλάντμπαχ. Το 1994 επέστρεψε ως δανεικός, αλλά παρέμεινε εκεί μέχρι το 1998, αφού η διοίκηση πείστηκε πως ήταν ο ηγέτης που έψαχνε και τον αγόρασε το καλοκαίρι του 1995. Μαζί της κατέκτησε το Κύπελλο του 1995 και οι εμφανίσεις του ήταν ασύλληπτες εκείνη την τετραετία. Με 23 γκολ σε 118 αγώνες, η Μπάγερν έκανε εκ νέου κίνηση για να τον αγοράσει με ποσό κοντά στα 4 εκ. ευρώ. Στους Βαυαρούς, η καριέρα του πήρε για τα καλά τα πάνω της και σήκωσε τους τίτλους που τόσο πολύ του έλειπαν.

Η δεύτερη θητεία στην Μπάγερν και η κατιούσα

Για την επόμενη τετραετία, η Μπάγερν βρήκε τον ηγέτη που ήθελε και ο ίδιος την Γη της επαγγελίας του. Ο 30χρονος, τότε, Έφενμπεργκ, έπαιξε την καλύτερη και ποιοτικότερη μπάλα της καριέρας που συνδυάστηκε με τρόπαια. Πέρα από τις δικές του εκπληκτικές εμφανίσεις, σήκωσε το Champions League του 2001 με αντίπαλο την Βαλένθια στο Μιλάνο (πέτυχε το γκολ της ομάδας του), κατακτώντας και τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης, τρία πρωταθλήματα Γερμανίας (1998-99, 1999-00, 2000-01), ένα Κύπελλο (1999-2000), τρία Λιγκ Καπ (1998, 1999, 2000) και ένα Σούπερ Καπ. Συν τις άλλοις, σε ψηφοφορία των φίλων της ομάδας, μπήκε στην καλύτερη 11άδα όλων των εποχών. Το 2002 όμως αποχώρησε από την ομάδα σε ηλικία 34 ετών και έκτοτε ουδέποτε κατάφερε να παίξει στο ίδιο επίπεδο.

Αρκετές ομάδες προσπάθησαν να τον αποκτήσουν, με την Βόλφσμπουργκ τελικά να τον κάνει δικό της. Με τους "Λύκους" είχε 19 εμφανίσεις και τρία γκολ, όμως δεν έπαιξε και δεύτερη χρονιά, αναζητώντας νέα πρόκληση στην καριέρα του και περισσότερο χρόνο συμμετοχής και περισσότερα χρήματα. Έτσι, λοιπόν, αφήνει την χώρα του και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μετακομίζοντας στο Κατάρ και την Αλ Αραμπί (15 ματς και 4 γκολ), στην οποία και αποφάσισε να βάλει "τίτλους τέλους" στα 36 του χρόνια. Θα μπορούσε να τερματίσει, αγωνιζόμενος σε υψηλότερο επίπεδο, εντούτοις δεν ακυρώνεται η πορεία του και τα όσα κατάφερε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το... μεσαίο δάχτυλο και η θητεία στην εθνική ομάδα

Με την εθνική Γερμανία αγωνίστηκε 35 φορές και σημείωσε πέντε γκολ. Αν μη τι άλλο, όχι κάτι το ιδιαίτερο αναλογικά με τα προσόντα του. Ο χαρακτήρας του αποτέλεσε τροχοπέδη στο να κάνει πολλά παραπάνω πράγματα με τα "πάντσερ", με ένα περιστατικό στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 στον αγώνα με τη Νότια Κορέα να αποτελεί την "ταφόπλακα" για τον ίδιο. Ο Μπέρτι Φογκτς τον έκανε αλλαγή, οι οπαδοί τον αποδοκίμαζαν επειδή δεν ήταν ευχαριστημένοι με την εμφάνισή του και ο προπονητή του τον έστειλε πίσω στην χώρα. Από τότε και μέχρι και το 1998 έπαιξε σε ορισμένα φιλικά, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Σαφώς και μπορούσε να αποτελέσει τον ηγέτη της "νατσιονάλμανσαφτ", όμως εκείνο το γεγονός επηρέασε την μετέπειτα πορεία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Απολαύστε τον στο χορτάρι: