Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ήταν η... προσφορά του Αδόλφου Χίτλερ στον αθλητισμό. Ο Μπενίτο Μουσολίνι πάλι, ο ιδρυτής του φασιστικού κινήματος, ήθελε να μοιάσει στους Ρωμαίους αυτοκράτορες, να αφήσει μεγάλα έργα πίσω του. Να τον θυμούνται για πάντα.

Έτσι το "αριστούργημα" του ήταν το "Φόρο Μουσολίνι", μια τεράστια έκταση που θα φιλοξενούσε τους νέους αθλητές της χώρας. Το πολυδάπανο έργο κατασκευής ξεκίνησε το 1928 και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια μετά στα πρότυμα των ρωμαϊκών Φόρουμ.

Το Φόρουμ του Μουσολίνι λοιπόν είναι το σημερινό "Φόρο Ιτάλικο", εκεί που διεξάγεται αυτές τις μέρες το τουρνουά τένις "Internazionali BNL d'Italia" το τρίτο κατά σειρά μεγάλο χωμάτινο τουρνουά και το τελευταίο πριν από τη διεξαγωγή του Ρολάν Γκαρός.

Παρά το... ασουλούπωτο σώμα του ο Μουσολίνι υπήρξε δεινός τενίστας ή καλύτερα αθλητής του pallacorda, τον όρο που χρησιμοποιούσε για να ονομάσει το τένις, αφού μισούσε να χρησιμοποιεί ξένες λέξεις και το τένις όπως και να το κάνουμε έχει γαλλικούς και αγγλικούς όρους.

Pallacorda ήταν το όνομα του κεντρικού κορτ που φιλοξενούσε το ιταλικό όπεν από το 1935 με πρώτο νικητή τον Αμερικανό Γουίλμερ Χάινς, αλλά μετονομάστηκε σε στάδιο "Νικόλα Πετραντζέλ"ι. Από το 1936 και το 1949 το τουρνουά δεν πραγματοποιούνταν και επέστρεψε στη ζωή των Ιταλών το 1950. Από το 1987 φιλοξενεί και το γυναικείο τουρνουά, το οποίο πλέον διεξάγεται ταυτόχρονα με εκείνο των ανδρών.

Φωτογραφία από την κατασκευή

Το "Φόρο Ιτάλικο" είναι το πιο τρανό δείγμα της "φασιστικής αρχιτεκτονικής", μια τεράστια έκταση με το Ολίμπικο φυσικά, στάδια, κολυμβητήριο και τα γήπεδα τένις. Αναρίθμητα αγάλματα είναι διασκορπισμένα στους χώρους και κάθε χρόνο οι τηλεθεατές τα βλέπουν να φρουρούν τους τενίστες στο Pallacorda.

Οι επισκέπτες του "Φόρο Ιτάλικο" βγάζουν φωτογραφίες δίπλα στα μωσαϊκά που γράφουν "Ντούτσε (Duce)". Το αθλητικό συγκρότημα αποτελεί "κληρονομιά" της χώρας και οι Ιταλοί περιφρουρούν την ιστορία του. Ακόμα και αν υπενθυμίζει δυσάρεστες εποχές.

Τα μωσαϊκά του "Ντούτσε"

Το "Ολίμπικο" που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 άνοιξε τρία χρόνια μετά τη νίκη της Ιταλίας του Μουσολίνι στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου που διοργάνωσε ο Μουσολίνι και έχτισε γήπεδα ποδοσφαίρου σε ολόκληρη τη χώρα.

Μετά το θάνατο του Μουσολίνι το 1945 το "Φόρο Ιτάλικο" επεκτάθηκε. Το κολυμβητήριο που κατασκευάστηκε διιακοσμήθηκε με μωσαϊκά και έχει φιλοξενήσει δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Φυσικά ο Μουσολίνι είχε τη δική του πισίνα στο "Φόρο Μουσολίνι" όχι βέβαια ολυμπιακών διαστάσεων. Στο δε "Ολίμπικο" έγιναν βελτιωτικά έργα, προκειμένου να φιλοξενήσει αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου και βέβαια τον τελικό του 1990.

Όσο για τις εγκαταστάσεις του τένις, το 2010 έγιναν τα εγκαίνια του κεντρικού κορτ (Campo Centrale) χωρητικότητας 10.500 θέσεων.

" Είναι ένα από τα highlights της σεζόν για μένα", έχει πει ο πολυνίκης του τουρνουά, ο Ράφα Ναδάλ με επτά νίκες. Ούτε ο Νόβακ Τζόκοβιτς που παλιότερα προπονούνταν στον ίδιο χώρο, απουσιάζει από το τουρνουά.

Οι Ιταλοί "αγκάλιασαν" την ιστορία τους όσο αιματηρή κι αν είναι αυτή. Τώρα που διεκδικούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 το "Φόρο Ιτάλικο" θα βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση στο φάκελο διεκδίκησης. Αν τους πάρουν οι αθλητές θα χρησιμοποιούν καθημερινά το προθερμαντήριο "στάδιο ντέι Μάρμι", το γήπεδο στίβου με τα 59 μαρμάρινα αγάλματα να βρίσκονται πάνω από τις κερκίδες.

Τα αγάλματα στο "Μάρμι"

Άλλωστε όταν πρωτοκατασκευάστηκε έκανε γυμνάσια εκεί η νεολαία του Μουσολίνι και πρόβες για τις παρελάσεις που τόσο άρεσαν στον πρώην δημοσιογράφο.