Τα ιερά τέρατα της Λετονίας στο δρόμο της Εθνικής

Δεν ξέρω εάν ο Βασίλης Σπανούλης το 'χει αναλογιστεί και εάν του τριβελίζει ακόμη το μυαλό αυτή η σκέψη, αλλά όντως η τύχη δεν του φέρθηκε με το γάντι... Αυτό βεβαίως δεν ισχύει για τη λαμπερή και δαφνοστεφή καριέρα του, αλλά μόνο για τα κύκνεια άσματα του...

Με τον Ολυμπιακό εμφανίσθηκε για τελευταία φορά επί σκηνής στις 9 Απριλίου του 2021 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, σε ένα ματς χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον απέναντι στη Χίμκι, που εκείνη την εποχή έμοιαζε με διαλυμένη διαδήλωση...

Έξι χρόνια νωρίτερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015, στο "Πιερ Μορουά" της Λιλ ενδύθηκε για τελευταία φορά τη φανέλα της Εθνικής κόντρα στη Λετονία, σε αγώνα που, διάβολε, δεν έκρινε μετάλλιο, αλλά το ποια ομάδα θα βγει πέμπτη...

Καλή ώρα, κακιά ώρα!

Έχω καταπιαστεί με την ιστορία αυτού του αγώνα, πριν από δυο χρόνια, όταν καλή ώρα όπως σήμερα οι συμπατριώτες του Γιάνις Στρέλνιεκς και του απόντος Κρίσταπς Πορζίνγκις ίσταντο πάλι απέναντι στην Ελλάδα.

Καλή ώρα έγραψα;

Λάθος, μεγάλο λάθος και το διορθώνω αυθωρεί και παραχρήμα...

Κακή, ψυχρή κι ανάποδη ήταν αυτή η ώρα, διότι στις 27 Νοεμβρίου του 2020, στη "φούσκα" του Σαράγεβο και στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του EuroBasket 2022, η Εθνική είχε ηττηθεί από τους Λετονούς με 77-66...

Τρεις μήνες αργότερα (22 Φεβρουαρίου 2021) πήρε το αίμα της πίσω στον επαναληπτικό αγώνα, πάλι σε καθεστώς φούσκας και μάλιστα στο σπίτι των Λετονών (Ρίγα) με 97-94 στην παράταση.

Οι... νεράιδες μας, ο Βάλτερς και ο Βέτρα

Α, για να μην το ξεχάσω, εκτός από τον (πρώην παίκτη του Ολυμπιακού και νυν της ΑΕΚ) Στρέλνιεκς, ο οποίος θα είναι παρών στον σημερινό αγώνα, η Λετονία είναι επίσης η πατρίδα δυο (παλαίμαχων) παικτών οι οποίοι μοιάζουν με καλές νεράιδες για το ελληνικό μπάσκετ!

Τον Βάλντις Βάλτερς και τον Γκούνταρς Βέτρα εννοώ, που τους μνημονεύω και τους χαρακτηρίζω τοιουτοτρόπως διότι ο πρώτος ήταν μέλος της σοβιετικής ομάδας στο διθυραμβικό EuroBasket του '87 στο Νέο Φάληρο, ενώ ο δεύτερος έκανε το μοιραίο λάθος, μετά το τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου στον αλήστου μνήμης ημιτελικό, δυο χρόνια αργότερα στο Ζάγκρεμπ.

Σπολλάτη τους!

Οι πρώτοι που ανέβηκαν στο βάθρο και το ένα EuroBasket ανά κάτοικο!

Σήμερα στα Δυο Αοράκια και σε άλλο ένα επεισόδιο του σίριαλ της παρωδίας που παίζεται εδώ και πέντε χρόνια (με τους αγώνες των παραθύρων και της Ευρωλίγκα σαν καβαλάνε ο ένα επάνω στον άλλον) η Εθνική ξαναβρίσκει απέναντι της την ομάδα μιας χώρας η οποία δεν είναι βεβαίως υπερδύναμη του παγκοσμίου μπάσκετ, αλλά έχει τη χάρη της και μάλιστα αυτή είναι τρισδιάστατη!

Πρώτα απ’ όλα η Λετονία έγραψε ιστορία ως η πρώτη ομάδα η οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και τούτο συνέβη στην παρθενική διοργάνωση, το μακρινό 1935, στη Γενεύη.

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν...

Δεύτερον, αυτή η Βαλτική χώρα έχει ήδη υπάρξει δυο φορές οικοδέσποινα του EuroBasket, καθ ολοκληρίαν (1937) ή εν μέρει (2015) και το καλό θα της τριτώσει το 2025.

Πλάκα πλάκα με το βιολί που βαράνε οι λεγάμενοι σε λίγο θαρρώ (με την υπερβολή που με διέπει) πως θα τους αναλογεί ένα EuroBasket ανά κάτοικο! Υπάρχει και μια τρίτη διάσταση της αίγλης, της μακράς ιστορίας και στην κυριολεξία της μεγαλοσύνης της χώρας...

Ένας γίγας, μια γιγάντισσα, τέσσερις αυτοκρατορίες

Είναι η χώρα που ανέδειξε έναν γίγαντα και μια γιγάντισσα που δημιούργησαν, στερέωσαν, σφράγισαν και κληροδότησαν τέσσερις μπασκετικές αυτοκρατορίες!

Δεν υπερβάλλω αυτή τη φορά, ίσα ίσα μπορεί κιόλας να είμαι επιεικής στα γραφόμενα μου...

Σε ποιον και σε ποιαν αναφέρομαι; Μα ασφαλώς, στον διαβόητο Γιάνις Κρούμινς και στην περιβόητη Γιουλιάνα Σεμιόνοβα!

Και γιατί κάνω λόγο για τέσσερις αυτοκρατορίες;

Διότι ο μεν Κρούμινς υπήρξε ο θεμέλιος λίθος της ASK Ρίγας, η δε Σεμιόνοβα ο πυλώνας της Νταούγκαβα Ρίγα, ενώ πέρα από τους τίτλους και την κυριαρχία τους στα Κύπελλα Ευρώπης, ανέβασαν και διατήρησαν στο θρόνο και τις Εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών της... συχωρεμένης της Σοβιετικής Ένωσης.

Δεν πρόκειται απλώς για μεγάλα ονόματα, αλλά για θρύλους, μύθους και δεν συμμαζεύεται, χώρια που η περιουσία τους περιλαμβάνει 51 τίτλους!

Ο Κρούμινς, ο Μάικαν, η ρητίνη και η... κουτάλα

Ο Κρούμινς που γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1930 και έφυγε από τη ζωή στις 20 Νοεμβρίου του 1994, υπήρξε ο προπομπός του Βλάντιμιρ Τκατσένκο και του Αρβιντας Σαμπόνις και συνάμα η ευρωπαϊκή εκδοχή του Τζορτζ Μάικαν, ο οποίος λίγα χρόνια νωρίτερα (στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘50) κυριαρχούσε στο ΝΒΑ με τους Μινεάπολις Λέικερς.

Αυτός ο ταπεινός και ντροπαλός γίγας των 220 εκατοστών που σούταρε τις ελεύθερες βολές με τη μέθοδο της... κουτάλας και λυπόταν τους κοντύτερους και πιο αδύνατους αντιπάλους του αρνιόταν πεισματικά να ασχοληθεί με το μπάσκετ και γενικώς με τα σπορ, προτιμώντας να βοηθάει τον πατέρα του στις γεωργικές δουλειές, μαζεύοντας ρητίνη από τα δένδρα!

Με τα πολλά τον... έψησε πανούργος Αλεξάντερ Γκομέλσκι και όπως αποδείχθηκε, σημάδεψε διάνα, παντρεύοντας τον με τον Βάλντις Μούιζνιεκς, τον Γκούνταρς Μούιζνιεκς, τον Μαϊγκόνις Βαλντμάνις, τον Αιβαρς Λέονσικς και τον Λέονς Γιανκόφσκις.

Το triple crown με τη Ρίγα και τα τρία χρυσά μετάλλια

Ο Κρούμινς οδήγησε την ASK Ρίγας στην κατάκτηση των τριών πρώτων τροπαίων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (1958, 1959, 1969) και σε άλλον έναν τελικό (1961), ενώ και τις τέσσερις φορές βγήκε πρώτος σκόρερ της νεοπαγούς διοργάνωσης.

Την ίδια εποχή ο Κρούμινς μάζευε έξι μετάλλια με την Εθνική ομάδα στον πάγκο της οποίας βρισκόταν επίσης ο Γκομέλσκι: τρία χρυσά στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1959, του 1961 και του 1963 και άλλα τόσα ασημένια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1956, του 1960 και του 1964.

Εκτός από τα τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ο Κρούμινς κατέκτησε και τέσσερα πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης, ων εκείνη την εποχή πραγματικά ακαταμάχητος και συνάμα... φοβιστικός!

Τα ίδια και... χειρότερα (sic) ισχύουν για τη θηλυκή σωσία του!

Το παπούτσι Νο 58 της Σεμιόνοβα

Η Γιουλιάνα Σεμιόνοβα γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1952 και προκαλούσε δέος σε κάθε εμφάνιση της, καθώς έχει ύψος 2μ.14 και φοράει παπούτσι νούμερο 58!

Σε αντίθεση με τον Κρούμινς, η Σεμιόνοβα δεν δυσκολεύθηκε να ασχοληθεί με το μπάσκετ και να αφοσιωθεί σε αυτό από την τρυφερή ηλικία των 13 ετών στη Νταούγκαβα Ρίγα και όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, περνώντας επίσης από την ισπανική Γκετάφε και τη γαλλική Βαλενσιάν, είχε χαθεί ο λογαριασμός!

Με προπονητή τον Ολγκερτς "Μπόχουμς" Αλτμπέργκις και συμπαίκτριες τη Τζίντρα Γκρούντμανς, τη Σκαϊντρίτε Σμίτζινα και την Ταμάρα Κάρκλινα, η Σεμιόνοβα κατέστη αμέσως η Ηγερία του παγκόσμιου μπάσκετ!

Τα 11 Κύπελλα Πρωταθλητριών, τα 15 χρυσά μετάλλια και η καμιά ήττα!

Στην καριέρα της μοστράρει 11 από τα 18 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης που κατέκτησε η Νταούγκαβα σε μια εποχή κατά την οποία η λετονική ομάδα επέβαλε ένα μονοπωλιακό και... απολυταρχικό καθεστώς (1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1074, 1975, 1977, 1981, 1982).

Την ίδια εποχή έβαλε στο παλμαρέ της 15 τίτλους στο πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ έκανε θραύση και με την Εθνική ομάδα.

Η Σεμιόνοβα στέφθηκε χρυσή Ολυμπιονίκης το 1976 και το 1980, πρωταθλήτρια κόσμου το 1971, το 1975 και το 1983 και έδρεψε δέκα χρυσά μετάλλια στο EuroBasket (1968, 1970, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980, 1981, 1983, 1985), κυκλοφορώντας, όπως αποδεικνύεται από την αλληλουχία των τίτλων και με τα μονά και με τα ζυγά στον δακτύλιο!

Α και κάτι ακόμα: δεν ηττήθηκε ποτέ, πουθενά και σε κανένα ματς με την Εθνική ομάδα!!!