Την προηγούμενη εβδομάδα μετά από καιρό κάναμε μια μικρή βόλτα στα γήπεδα της Ευρώπης κι επειδή μεσοβδόμαδα είχαμε πάλι ωραία ματσάκια, είπα να επαναλάβουμε κάτι ανάλογο. Αυτή τη φορά θα «ταξιδέψουμε» σε δύο χώρες. Στην Ιταλία και την Ισπανία. Αφορμή τέσσερα ματς Κυπέλλου.

Roma – Napoli, Udinese – Fiorentina, Real Madrid – Atletico Madrid και Barcelona – Real Sociedad. Και τα δύο ζευγάρια των γειτόνων μας παραμένουν ανοιχτά. Αντίθετα, οι Ίβηρες γνωρίζουν ήδη πως πολύ δύσκολα δε θα παρακολουθήσουν στον τελικό ακόμα ένα clasico. Χωρίς άλλη καθυστέρηση πάμε να δούμε παρατηρήσεις, σκέψεις και σημειώσεις για/με αφορμή τις τέσσερις αναμετρήσεις, που είχαν και γκολάρες και αρκετά τυχερά γκολ και μια… βυντριά.

Ώριμη η Real, προβλημάτισε η Atletico

Το μεγαλύτερο ματς έγινε στη Μαδρίτη. Η Atletico είχε πάρει τα δύο προηγούμενα παιχνίδια στο Bernabeu, αλλά αυτή τη φορά έκανε μία από τις χειρότερες φετινές της εμφανίσεις. Και η Real το εκμεταλλεύτηκε. Η ομάδα του Ancelotti δεν ήταν εντυπωσιακή, ούτε έκανε μια τρομερή εμφάνιση. Πήρε όμως σκορ πρόκρισης (3-0) και κυρίως ήταν σοβαρή και είχε ασφάλεια στα μετόπισθεν. Στα δύο από τα τρία γκολ είδε την τύχη να της χαμογελά, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία. Η μπάλα όταν τη σέβεσαι, στο ανταποδίδει.

Όπως είπαμε οι Merengues πλέον θυμίζουν ομάδα και βρίσκονται σε ανοδική πορεία. Ωριμάζουν και γίνονται πιο σκληροί. Με την Bilbao ζορίστηκαν πολύ και στο πρώτο μέρος η εικόνα τους δεν ήταν καλή, αλλά κι εκεί άντεξαν. Κάποιος μπορεί να σταθεί στην ισοφάριση που δέχτηκαν, εγώ προτάσσω την ανθεκτικότητά τους στο καλό διάστημα της Athletic. Απέναντι στην Atletico δεν είχαν κανένα πρόβλημα να απαντήσουν στο ξύλο και το βρώμικο παιχνίδι στα ίσια. Η άμυνά τους έβγαζε σιγουριά, είχαν ένταση και τα χαφ τους κυριάρχησαν. Pepe και Ramos συνεχίζουν να εμφανίζονται σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Ο Xabi Alonso όταν ο ρυθμός και η και η ένταση ανεβαίνουν αντιμετωπίζει δυσκολίες (βλέπε το ματς στο San Mames), αλλά εξακολουθεί να δίνει την κατεύθυνση στους υπόλοιπους.

Ο Modric και ο Di Maria παραμένουν τα κλειδιά. Ο πρώτος την Τετάρτη έκανε μέχρι και τη δουλειά του Casillas. Φέτος είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης της Real κι ένας από τους κορυφαίους στην Ευρώπη.

Το μόνο που δεν κάνει είναι να σκοράρει (έχει μόλις ένα γκολ). Ο Κροάτης στηρίζει τον Alonso στην ανάπτυξη και την οργάνωση του παιχνιδιού, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις κοντά στην αντίπαλη περιοχή και κλείνει τρύπες αμυντικά. Ο Αργεντινός σκοράρει, απελευθερώνει τον Cristiano Ronaldo, δίνει ισορροπία στην ομάδα του.

Αυτό που λείπει πλέον στη Real είναι λίγο καλύτερη ισορροπία σε ό,τι έχει να κάνει με το παιχνίδι από τα άκρα και τον άξονα. Συχνά παίζει υπερβολικά πολύ από το πλάι. Απομένει να βελτιώσει και τις συνεργασίες των επιθετικών της και να αποκτήσει περισσότερο παιχνίδι μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Πάντως ο Cristiano ήταν καλύτερος σε σχέση με προηγούμενα ματς κι ας μη σκόραρε. Χειρότερο από προηγούμενα ματς είδα τον Jesé. Μέχρι το γκολ του. Στη συνέχεια ανέβηκε. Ο μικρός, πέρα από τα εμφανή προσόντα που έχει είναι κι αλαζόνας από το καλό είδος, όπως θα έλεγε και ο Roberto Martinez. Ο Ancelotti τον στηρίζει όσο μπορεί κι αυτός σε 852 λεπτά έχει 6 γκολ και 5 ασίστ. Τώρα που ο Cristiano θα είναι εκτός και με τον Bale να εξακολουθεί να παλεύει με προβλήματα τραυματισμών, θα έχει την ευκαιρία να μεγαλώσει κι άλλο. Και να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά και σε συνεχόμενα 90λεπτα.

Και 2-3 σημειώσεις για την Atletico για να πάμε παρακάτω. Ο Diego σίγουρα θα δώσει πράγματα επιθετικά και μια διαφορετική διάσταση, αλλά θα πρέπει αμυντικά η παρουσία του να μην είναι ανεμική. Τα πάντα για την ομάδα του Simeone ξεκινάνε από εκεί. Αν ένας κρίκος είναι αδύναμος χάνεται η ισορροπία, χαλάνε οι αποστάσεις, ανοίγουν οι γραμμές, αποδυναμώνεται η άμυνα. Θα πρέπει να προσέξουν. Κυνηγώντας το κάτι παραπάνω κι επιχειρώντας να αλλάξουν λίγο στη διάρκεια της σεζόν, ίσως αποσυντονιστούν.

Η εμφάνιση στο Bernabeu ήταν ασυνήθιστη και μη αντιπροσωπευτική τους. Μέσα στο 2014 δε νίκησαν την Barcelona, δεν πήραν ένα δικό τους ματς με τη Sevilla, οι συνολικές τους εμφανίσεις δεν είναι πολύ καλές. Αντέχουν ακόμα, αλλά αρχίζει να φαίνεται μια αδυναμία να κερδίσουν τις πιο κρίσιμες μάχες. Βέβαια δεν τις χάνουν κιόλας. Με εξαίρεση την τελευταία. Μέχρι το τέλος Φλεβάρη έχουν φορτωμένο πρόγραμμα, αλλά τουλάχιστον 3 σχετικά εύκολα ματς στο πρωτάθλημα (αν και τα δύο είναι εκτός).

Ταβάνι

Στο Camp Nou η Barcelona πήρε μια σχετικά εύκολη νίκη. Χωρίς να είναι καλή όμως. Η αίσθηση που έχω για τους Blaugrana είναι πως αν ανέβει ο βαθμός δυσκολίας, δε θα αντέξουν. Θα μου πείτε με την Atletico άντεξαν. Ναι, αλλά από τότε είναι χειρότεροι. Λιγότερη ασφάλεια πίσω κι επιθετικά εξακολουθούν να μην έχουν σταθερά καλή απόδοση.

Επαναλαμβάνω πως μου δείχνουν ότι μπορούν να πάνε μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Martino, οι λύσεις είναι λίγες και τα προβλήματα αρκετά. Όταν ας πούμε έχουμε φτάσει να λέμε ότι το τελευταίο διάστημα ο Busquets, ο πιο σταθερός παίκτης την τελευταία 4ετία, δεν είναι σε καλή κατάσταση καταλαβαίνετε πως η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Φορτώνεται και ο Xavi με αρκετά λεπτά σε αγώνες που δε θα έπρεπε να παίζει, δεν έχει μπει και καλά στο 2014 ο Iniesta. Ίσως όταν αρχίσει να σκοράρει ο Messi (παρεμπιπτόντως δεν είναι στην καλύτερή του κατάσταση, αλλά δεν είναι και κακός) ανέβει και η ομάδα, δεν ξέρω…

15 χρόνια πίσω

Και πριν δούμε μερικά πράγματα για τα δύο ματς του Coppa Italia, μερικές γενικές παρατηρήσεις για τους Ιταλούς. Οι οποίοι πάντα θα είναι καλοί στο να «κλέβουν» ματς, αλλά από την επόμενη σεζόν κιόλας, θα πρέπει να αρχίσουν να κάνουν πολλά παραπάνω. Φέτος περίμενα κυρίως από τη Juventus να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο. Και γενικά μεγαλύτερα βήματα προόδου. Δείχνουν κάτι παραπάνω, αλλά δεν είναι αρκετό. Πλέον κινδυνεύουν να μείνουν πολύ πίσω και τα χρόνια που δε βρίσκονται στο προσκήνιο δεν είναι λίγα. Το βασικό τους πρόβλημα παραμένει η έλλειψη ταχύτητας (όταν τρέχουν, όταν σκέφτονται, όταν συνεργάζονται). Ναι, τους λείπουν οι ποιοτικοί παίκτες και δεν είναι πολύ δυνατοί οικονομικά. Βασικά όμως είναι αργοί. Ο ρυθμός στα ματς τους συνεχίζει συχνά να σε ταξιδεύει 10, 15, 20 χρόνια πίσω. Έχουν προβλήματα όταν ανοίγουν τα παιχνίδια, όταν ανεβαίνει η ένταση. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι τρεις καλύτερές τους ομάδες εμφανίζουν αδυναμίες στο αμυντικό transition και δυσκολεύονται όταν ανοίγονται.

Το παιχνίδι ασφάλειας και λίγων ρίσκων που επιλέγουν έχει τα καλά του. Όταν όμως περιορίζονται μόνο σε αυτό και δεν τολμούν λίγο περισσότερο, φυσιολογικά θα συνεχίσουν να ανοίγουν την ψαλίδα οι υπόλοιποι. Γερμανοί και Άγγλοι παίζουν σε υψηλές ταχύτητες. Οι Ισπανοί ακόμα κι αν παίζουν σε χαμηλότερο τέμπο διαθέτουν έξυπνους και τεχνίτες παίκτες. Ακόμα και οι Γάλλοι έχουν δυο ομάδες με μπόλικη ποιότητα και πάρα πολλά λεφτά. Όλοι αυτοί (με εξαίρεση τους Άγγλους) βγάζουν σταθερά πολλούς καλούς παίκτες. Οι Ιταλοί είναι λες και έχουν μείνει στα τέλη της δεκαετίας του 90’, άντε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Χωρίς μάλιστα να διαθέτουν τους αρτίστες και τους μεγάλους αμυντικούς εκείνης της εποχής.

Τελευταία οι μικρές εθνικές τους ομάδες κάτι δείχνουν και έχουν βγάλει μερικούς παίκτες. Οι Juventus, Roma, Napoli (και Fiorentina) έχουν καλές βάσεις, αλλά από εδώ και πέρα τα βήματα πρέπει να είναι γρήγορα, σωστά και η λογική τους σε όλα τα επίπεδα πρέπει να αλλάξει λίγο. Για να έρθουν πιο κοντά στα σύγχρονα δεδομένα. Αλλιώς σε λίγα χρόνια όχι μόνο δε θα μπορούν να νικήσουν στις μεγάλες σκηνές, αλλά δε θα μπορεί και κανείς να χάσει από αυτούς. Για να παραφράσουμε και λίγο Johan Cruyff.

Di Natale και Valero

Πάντως τα δύο ματς για το Κύπελλο, δεν ήταν άσχημα. Δεν ήταν και κάτι το φοβερό βέβαια, αν και είχαν υπέροχα γκολ. Στο Udinese – Fiorentina ο ρυθμός ήταν… ιταλικός. Το ρόστερ της ομάδας του Guidolin δεν είναι για να βρίσκεται λίγο πάνω από τις θέσεις που οδηγούν στον υποβιβασμό. Οι Bianconeri όμως κερδίζουν την προσοχή σου περισσότερο επειδή διαθέτουν ενδιαφέροντες παίκτες σε καλή ηλικία (Allan, Silva, Muriel, Pereyra, Heurtaux, Widmer, Badu, Lopez), παρά γιατί είναι καλή ομάδα

Βέβαια όσο υπάρχει ο Di Natale (σκόραρε) έχουμε και λόγο για να τους βλέπουμε. Κατά τα άλλα έχουν μπόλικες αδυναμίες κι ελάχιστα καλά πράγματα να επιδείξουν ως ομάδα. Απέναντι στη Fiorentina χωρίς να κάνουν πολλά και παίζοντας αρκετά μαζεμένα, πήραν τη νίκη κι έχουν την ευκαιρία να παίξουν την πρόκριση στον τελικό σε ένα ματς.

Όσο για την ομάδα του Montella, έχω να πω ότι την περίμενα καλύτερη φέτος. Φυσικά υπάρχουν αρκετοί και σοβαροί τραυματισμοί πολύτιμων παικτών που την έχουν ταλαιπωρήσει. Ήθελα όμως να είναι πιο γρήγορη. Να έχει καλύτερες συνεργασίες και αντιδράσεις. Ειδικά από τη στιγμή που παίζει με αρκετούς ball players. Είναι soft ως ομάδα, έχει κενά στην άμυνα, έχει προβλήματα συνοχής, τουλάχιστον ας έχει καλύτερο επιθετικό ομαδικό παιχνίδι. Στο Friuli προσπάθησε κι έκανε περισσότερα πράγματα από τους γηπεδούχους, αλλά τις κόστισαν και πάλι τα κενά στην άμυνα.

Κατά τα άλλα, Borja Valero. Ένας υπέροχος παίκτης, που έχει παίξει σε ωραίες ομάδες (Mallorca, Villarreal, Fiorentina), αλλά θέλουμε έστω και στα 30 του να τον δούμε σε ομάδα που πρωταγωνιστεί. Ή έστω να επιστρέψει στο Champions League. Ή να τον δούμε με τη φανέλα της εθνικής Ισπανίας στη Βραζιλία. Καλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, αλλά όσο ζω ελπίζω.

Ομορφιές κι αλλαγές

Και κλείνουμε με το Roma – Napoli. Εκεί ο ρυθμός ήταν καλύτερος. Με τους Ρωμαίους όμως να είναι λιγότερο συμπαγείς από ό,τι συνήθως. Και δεν προφύλαξαν καθόλου καλά το 2-0. Πρέπει να έχουν καλύτερες αντιδράσεις όταν ανοίγει ο ρυθμός και να γίνουν πιο λίγο πιο σκληροί. Και νομίζω πως είναι ώρα να επιστρέψει στην 11άδα ο Pjanic. Ίσως και να πάρει καμιά ανάσα ο De Rossi. Την Τετάρτη δεν έκαναν πολλά πράγματα επιθετικά, αλλά και τα τρία γκολ τους ήταν φανταστικά. Στο 1-0 μας παρουσίασαν τη δύναμη και την ομορφιά του κάθετου ποδοσφαίρου. Μια ακόμα φορά που ο Benatia απέδειξε πόσο καλός είναι και όταν η ομάδα του επιτίθεται, μια ακόμα στιγμή ευφυΐας από τον Totti και το τελείωμα του Gervinho ήταν ακόμα μια απόδειξη για το πόσο σημαντικό είναι για κάθε παίκτη να τον εμπιστεύονται.

Στο 2-0 είδαμε έναν από τους λόγους που ο Strootman είναι εξαιρετικός χαφ και στο 3-0 πόσο ωραίο είναι όταν συνεργάζονται οι επιθετικοί μιας ομάδας. Σε όλα τα γκολ φανερώθηκαν ξανά οι πολλές αμυντικές αδυναμίες της Napoli. Το περίεργο με την ομάδα του Benitez είναι ότι είναι χειρότερη από το ξεκίνημα. Είναι χαρακτηριστικό πως στα πρώτα 11 ματς πρωταθλήματος είχε δεχτεί 8 γκολ, είχε χάσει 5 βαθμούς κι είχε βάλει 24 γκολ, ενώ στα επόμενα 11 είδε την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα της 18 φορές, πέταξε 17 βαθμούς και σκόραρε 20 φορές!

Και γενικά η εικόνα της μετά την ήττα από τη Juventus και τον αποκλεισμό από το Champions Leauge είναι χειρότερη. Ίσως αυτές οι δύο αποτυχίες έκαναν κακό στην ψυχολογία της ομάδας, ίσως κάποιες φορές και ο Benitez το παρακάνει με το rotation και η Napoli δεν μπορεί να αποκτήσει σταθερό ρυθμό, συνοχή κι αμυντική ασφάλεια. Τέλος να πω ότι είναι κακός ο Hamsik μετά την επιστροφή του από τον τραυματισμό. Αντίθετα, ο Mertens δεν πρέπει πλέον να βγαίνει από την 11άδα. Αυτά. Ακολουθεί μήνυμα που μάλλον σας ενδιαφέρει.

Για τη Sociedad το μόνο καλό είναι πως έμεινε ας πούμε μέσα στο κόλπο της πρόκρισης, παρότι έπαιξε για ένα ημίχρονο με 10 παίκτες. Ουσιαστικά βέβαια είναι πολύ δύσκολο να περάσει, ενώ δύσκολα θα πάρει και την 4η θέση στο πρωτάθλημα. Δυστυχώς φέτος δεν κατάφερε να μεγαλώσει κι άλλο και παρουσιάζεται λιγότερο φρέσκια κι αεράτη. Είναι σημαντικό όμως ότι παραμένει ψηλά και κάνει μερικά καλά ματς παρότι έχασε τον Illarramendi το καλοκαίρι, αλλά και τον αντικαταστάτη του (Granero) στη συνέχεια. Κακός τον τελευταίο μήνα ο Griezmann, αλλά πολύ καλός ο Vela. Συνεχίζει τη μέτρια προς κακή σεζόν ο Inigo Martinez.

Από το πρώτο κείμενο αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ στα σχόλιά σας. Το έκανα χωρίς να μου το ζητήσει κανείς. Επειδή θέλω να ανταλλάσουμε απόψεις, σκέψεις και ιδέες. Και να διαφωνούμε. Ήξερα πως θα υπάρχουν προβλήματα. Υπέθεσα πως με τον καιρό θα τα λύσουμε. Έκανα λάθος. Ίσως και να φταίει το γεγονός πως πολλές φορές εκφράζω έντονα τις απόψεις μου και δεν κρύβω αντιπάθειες και συμπάθειες. Και πολλοί από εσάς μπερδεύετε το γούστο με την εκτίμηση. Σε κάθε περίπτωση, έχουν περάσει πάνω από 7 μήνες και πλέον η κατάσταση είναι χειρότερη. Με αποκορύφωμα τις τελευταίες μέρες (όχι μόνο στο sport24).

Επειδή λοιπόν βαρέθηκα να ασχολούμαι με βλακείες κι επειδή η άρρωστη νοοτροπία μεγάλης μερίδας του κόσμου είναι ένας από τους λόγους που πλέον η επαφή μου με το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ μικρή, αλλάζω τακτική και ξεκαθαρίζω μερικά πράγματα. Τα σχόλια δεν τα ελέγχω εγώ, οπότε αν δε βρίζετε λογικά θα βλέπετε το μήνυμά σας στον αέρα. Από εκεί και πέρα, δεν ξαναμπαίνω σε ανούσιες συζητήσεις.

Όσοι χρησιμοποιούν αηδιαστική φρασεολογία («πελάτες», «πόσο σας πονάει;» κτλ.), ψάχνουν εχθρούς, δίνουν φανταστικές μάχες, δεν αντιλαμβάνονται πότε κάνουμε πλάκα, παραποιούν αυτά που γράφω, είναι «τυφλωμένοι», βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, δε με ενδιαφέρουν. Όσοι καταλαβαίνουν διαφορετικά πράγματα από όσα γράφω, λυπάμαι. Ίσως φταίω εγώ, ίσως φταίτε εσείς. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να επιχειρήσω πάλι να εξηγήσω αυτά που υπάρχουν στο κείμενο. Εξάλλου, όπως έχει αποδειχθεί, δεν έχει κανένα νόημα. Ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει. Επίσης, δεν ξανακάνω συζητήσεις για την αλφαβήτα του ποδοσφαίρου ή για πράγματα που είναι αυτονόητα και δεδομένα.

Αντίθετα, θα χαρώ να κάνω διάλογο με όποιον θέλει να μιλήσουμε για κάτι ουσιαστικό. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε. Κυρίως στη δεύτερη περίπτωση. Όλοι έχουμε συμπάθειες και αντιπάθειες. Και καμιά φορά τρώμε και κολλήματα. Η στήλη όμως απευθύνεται σε όσους αγαπάνε το ποδόσφαιρο περισσότερο από οποιαδήποτε ομάδα. Σε όσους παρά τη λατρεία τους ή την απέχθειά τους για τον όποιο παίκτη/προπονητή, δεν αρνούνται να δουν πέρα από τη μύτη τους.

Οι υπόλοιποι μπορείτε αν θέλετε να συνεχίσετε να κάνετε το κομμάτι σας. Ή μπορείτε να σταματήσετε να με διαβάζετε. Θα προτιμούσα το δεύτερο, ειδικά από τη στιγμή που το internet είναι γεμάτο με σελίδες και στήλες που είναι πιο κοντά σε αυτά που σας εκφράζουν. Ό,τι κι αν επιλέξετε, εγώ δεν ξαναπαίρνω μέρος στο πανηγύρι σας. Αυτά. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ ωραίο και ο χρόνος πολύτιμος. Οπότε κάπου εδώ σταματάω να ασχολούμαι με σαχλαμάρες.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside