Στην αρχή ήταν ο Gianluca Gaudino. Ακολούθησε από κοντά ο Rúben Neves. Ένα μήνα μετά, ήρθε η σειρά του Sergi Samper. Και πριν λίγες μέρες, το καρέ ολοκληρώθηκε με τον Jordan Rossiter. Τέσσερεις μέσοι, εκ των οποίων οι τρεις δεν έχουν ακόμα ενηλικιωθεί και ο ένας (Samper) δεν έχει πατήσει τα είκοσι χρόνια, έχουν κάνει επίσημο ντεμπούτο μέσα στις πρώτες εβδομάδες της σεζόν. Όχι όπου κι όπου, σε μεγάλες ομάδες της χώρας τους και της Ευρώπης.

Στις 13 Αυγούστου, ο Gaudino φόρεσε για πρώτη φορά σε επίσημο ματς, τη φανέλα της πρώτης ομάδας της Bayern Munich, απέναντι στην Borussia Dortmund, στο γερμανικό Supercup. Δύο μέρες μετά ήταν η ώρα του Neves, που έκανε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τη μεγάλη ομάδα της Porto στον αγώνα με τη Marítimo για την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος της Πορτογαλίας. Στην πρώτη φετινή αναμέτρηση της Barcelona για το Champions League, στις 17 Σεπτεμβρίου, ο Samper ήταν βασικός. Στις 23 του ίδιου μήνα, ο Rossiter ήταν ένας από τους έντεκα της Liverpool που ξεκίνησαν στον αγώνα κόντρα στη Middlesbrough. Όπως και ο Neves, έτσι κι αυτός πέτυχε γκολ κι έγινε ο δεύτερος πιο νεαρός σκόρερ στην ιστορία της ομάδας του.

Η πρώτη συμμετοχή όλων ήταν στη βασική 11άδα, όχι ως αλλαγή. Δεν είναι απλά κάποιοι νεαροί ταλαντούχοι, που θέλουν πολύ χρόνο για να είναι έτοιμοι. Είναι παίκτες, που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα αναλαμβάνουν σημαντικές ευθύνες και σε επίπεδο ανδρών σύντομα. Άσχετα αν αυτή τη στιγμή φαίνεται πως μόνο ο Neves θα έχει μια γεμάτη σεζόν με πολλές συμμετοχές. Εξάλλου, όσο έτοιμος και να είσαι, πάντα υπάρχει κάποιο κομμάτι που σε κρατάει λίγο πίσω (βλέπε παρακάτω), ενώ και τα δεδομένα κάθε ομάδας πάντα παίζουν τον ρόλο τους. Όπως και η τύχη φυσικά.

Πάντως ο καθένας από τους τέσσερεις βρίσκεται στην ομάδα του από πολύ μικρή ηλικία. Ο Samper έπαιρνε τα πρώτα του μαθήματα στην Barcelona, την εποχή που έπαιρνε και τα πρώτα του μαθήματα στο σχολείο. Από 6 χρονών φοράει τη blaugrana φανέλα. Από την ίδια ηλικία φοράει τα κόκκινα της Liverpool o Rossiter. Αμφότεροι δεν έχουν αγωνιστεί με άλλη ομάδα. Το ίδιο ισχύει και για τον Gaudino, που βρίσκεται στην Bayern από τα 8 και είναι αυτός που είχε ακουστεί λιγότερο από τους υπόλοιπους μέχρι πέρυσι. Στα 8 μπήκε στις ακαδημίες της Porto ο Neves, ο μοναδικός που δεν έχει φορέσει τη φανέλα μόνο μίας ομάδας (αγωνίστηκε πρόπερσι δανεικός στην Padroense).

Ο Samper έχει αδερφό τενίστα, ο Neves ξαδέρφια ποδοσφαιριστές, ο πατέρας του Gaudino είχε φορέσει 5 φορές τη φανέλα της εθνικής Γερμανίας. Ο αθλητισμός, το ποδόσφαιρο είναι στο αίμα τους (εντάξει, ο πατέρας του Rossiter ήταν απλά ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, αλλά ας μη χαλάμε την ιστορία). Ο Άγγλος όμως είναι κι αυτός που στην πορεία πήδηξε βαθμίδες περισσότερο από τους υπόλοιπους. Για παράδειγμα, έκανε ντεμπούτο στην ομάδα κάτω των 18 όταν έκλεινε τα 15 και παίζει για την ομάδα κάτω των 21 από τα 16 του. Και οι Gaudino, Neves αργά ή γρήγορα έκαναν κάποιο άλμα, ενώ ο δεύτερος ήταν ο αρχηγός της εθνικής Πορτογαλίας κάτω των 17, που έφτασε στην 4άδα του Ευρωπαϊκού πέρυσι.

Ο Samper είναι αυτός που αλλάζει κατηγορίες με πιο αργό-σταθερό ρυθμό (φαίνεται κι από το γεγονός πως έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα λίγους μήνες πριν κλείσει τα 20). Κάτι που δεν είναι σπάνιο όταν μιλάμε για παίκτες της Barcelona. Πάντως, εδώ και χρόνια χαρακτηρίζεται από τους προπονητές του πιο ώριμος από τους συμπαίκτες του στις μικρές ομάδες, ενώ είναι και ο πρώτος παίκτης της Barcelona που έχει περάσει από όλες τις βαθμίδες της καταλανικής ομάδας, όντας σε 4 από αυτές αρχηγός. Εξάλλου, έπαιξε για πρώτη φορά σε επαγγελματική κατηγορία πέρυσι, με την Barcelona B.

Ίδιος πυρήνας

Αν ψάξουμε παραπάνω μπορεί να βρούμε κι άλλα κοινά σημεία στις ιστορίες των τεσσάρων. Για παράδειγμα, τώρα σκέφτηκα πως οι 3 από τους 4 έκαναν τον ντεμπούτο τους με Ισπανό προπονητή (όχι τυχαίο) και ο τέταρτος με τον Rodgers που έχει μελετήσει πολύ στην Ισπανία κι έχει ανάλογες επιρροές. Αυτό όμως που νομίζω ότι τους συνδέει πάνω από όλα, είναι το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Για παράδειγμα βλέπεις τον Neves και νομίζεις πως είναι μεγαλύτερος από 17, ενώ αν δεις τον Gaudino τον κάνεις ακόμα και μικρότερο από 17. Ο Rossiter είναι πιο δυναμικός από τον Samper, που με τη σειρά του είναι πιο ντελικάτος. Και πάει λέγοντας.

Ο πυρήνας όλων όμως είναι κοινός. Έχουν πολύ καλή επαφή με την μπάλα και ξέρουν ποδόσφαιρο. Για αυτό δεν πρωταγωνιστούν στο ίδιο κείμενο μόνο επειδή έτυχε να κάνουν ντεμπούτο μέσα σε ένα μήνα ή επειδή οι 3 από τους γεννήθηκαν την ίδια χρονιά. Είναι κυρίως μια 4άδα σημείο των καιρών. Είναι «παιδιά» του Xavi (η αναφορά γίνεται για το κοινό σημείο των τεσσάρων με τον Xavi και για λόγους που εξηγούνται παρακάτω -δε μιλάω για ίδιους παίκτες, ούτε προβλέπω απαραίτητα ανάλογη καριέρα).

Παιδιά κι άντρες

Ο κανόνας λέει πως σε νεαρή ηλικία έρχονται στο προσκήνιο οι σκόρερ, οι ζογκλέρ/αρτίστες, παίκτες γρήγοροι ή/και με αξιοσημείωτα για την ηλικία τους σωματικά προσόντα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με ποδοσφαιριστές, με μέσους, που δεν ξεχωρίζουν επειδή είναι «σφαίρες», «τέρατα της φύσης», «κρύβουν την μπάλα», «σκίζουν τα δίχτυα». Η πιο χαρακτηριστική, ακραία (;) περίπτωση είναι αυτή του Gaudino. Σε αντίθεση με τη σωματική του διάπλαση, ο τρόπος που κινείται στο γήπεδο, οι τοποθετήσεις του, η διορατικότητά του, το πώς και πόσο καλά διαβάζει το παιχνίδι και τον αντίπαλο σε κάνουν να τον συγκρίνεις με έμπειρους, φτασμένους παίκτες. Σε κάποια κομμάτια είναι πολύ καλύτερος από ποδοσφαιριστές ακόμα και 10 χρόνια μεγαλύτερούς του. Υπάρχουν όμως και στιγμές που είναι φανερό πως παραμένει ένα 17χρονο παιδί που παίζει απέναντι σε άντρες.

Σε ένα βαθμό είναι λογικό να διαβάζεις και για τους 4 «πρέπει να δυναμώσει» κτλ. Παράλληλα, κανείς δεν έχει ύψος πάνω από 1.80 και οι Rossiter, Gaudino είναι 1.75. Ίσως πάρουν κάποιους πόντους τα επόμενα χρόνια, αλλά το μειονέκτημα του ύψους θα παραμείνει. Μπορούν να «δέσουν» το κορμί τους, να δυναμώσουν, να βελτιώσουν άλμα και ταχύτητα. Ας πούμε όμως πως είναι κομματάκι απίθανο να γίνουν Touré. Δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να έχουν επιβλητική παρουσία και σε επίπεδο ανδρών. Μπορεί σε όλη την καριέρα τους να είναι σαν να αντιμετωπίζουν με σώμα εφήβου, αντιπάλους που έχουν σώμα κορυφαίων αθλητών. Από την άλλη όμως μπορούν να αντιπαραθέτουν μυαλό σοφού γέροντα, απέναντι σε μυαλό εφήβων.

Ζουν σε μια εποχή που το ποδόσφαιρο είναι πιο γρήγορο από ποτέ και οι παίκτες πιο δυνατοί από ποτέ, αλλά την ίδια στιγμή, σε σχέση με το παρελθόν, είναι πιο δύσκολο να βρεις κενούς χώρους, ενώ η ομαδική λειτουργία και η τακτική έχουν μεγαλύτερο ρόλο. Επιπλέον, ο Xavi και οι ομάδες του, στην εποχή που οι ποδοσφαιριστές είναι πρώτα από όλα αθλητές, έχουν ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για κάθε κοντό κι αδύναμο παίκτη, που δε συναγωνίζεται τον Bolt. Η ανάγκη για τρομερούς αθλητές είναι μεγαλύτερη από ποτέ, παράλληλα όμως έχουν αυξηθεί και πάλι, μετά από χρόνια, οι προοπτικές για τους «καθημερινούς» τύπους (σωματικά μιλώντας πάντα).

Προπονητές στο γήπεδο

Ίσως δεν τρέχεις γρήγορα, υστερείς σε δύναμη και δεν κάνεις μαγικά. Αν όμως είσαι «ένας προπονητής στον αγωνιστικό χώρο», έχεις ταχύτητα στη σκέψη, γρήγορες αντιδράσεις, είσαι δυνατός πνευματικά, ξέρεις το παιχνίδι, επικοινωνείς με τους συμπαίκτες σου και διαβάζεις τους αντιπάλους, οι πιθανότητες να κάνεις καριέρα είναι πλέον περισσότερες ακόμα και σε σχέση με 10 χρόνια πριν. Οι περιπτώσεις τον Gaudino, Neves, Rossiter, Samper αποδεικνύουν πως πλέον οι προπονητές ψάχνουν περισσότερο και εμπιστεύονται ποδοσφαιριστές με μυαλό έμπειρου παίκτη και σκέψη προπονητή.

Παίκτες που παίζουν χωρίς φόβο, αλλά παράλληλα χωρίς να προσπαθούν να κάνουν κάτι εντυπωσιακό για να φανούν. Παίκτες ισορροπημένους ποδοσφαιρικά, αλλά που έχουν αυτοπεποίθηση και αγωνίζονται ελεύθερα, αλλά όχι άναρχα. Παίκτες με τακτική ωριμότητα και γνώση, οξυδέρκεια και διορατικότητα. Παίκτες ικανούς πρώτα από όλα να πάρουν τη σωστή απόφαση. Παίκτες ψύχραιμους, σίγουρους, που κερδίζουν την εμπιστοσύνη των συμπαικτών τους. Παίκτες που βοηθούν την ομάδα να βελτιώσει την ομαδική της λειτουργία. Παίκτες που έχουν κοφτερό μυαλό κι άνεση με την μπάλα. Και τελικά, παίκτες που μπορεί με την πρώτη ματιά να μην αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό, αλλά αν κοιτάξεις προσεκτικά μπορούν να σε πείσουν αμέσως πως θα κάνουν καριέρα.

Για σχόλια και παρατηρήσεις μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside