Εάν δει κάποιος τα τέσσερα πρώτα ματς της Πορτιμονένσε στην Primeira Liga της τρέχουσας σεζόν, θα προσέξει ότι στον πάγκο βρίσκεται ένα παιδί με ελληνικό επώνυμο.

Είναι ο Θεόδωρος Ριούκι Καμεκούρα Παναγόπουλος. Αυτό είναι το πλήρες όνομα του 23χρονου επιθετικού της ομάδας από το Πορτιμάο του Φάρο, στο Αλγκάρβε του πορτογαλικού Νότου.

Οι Πορτογάλοι για λόγους.... οικονομίας στην προφορά και φυσικά ευκολίας έχουν κρατήσει το Τέο (από το Θεόδωρος) Ριούκι.

Κι όμως ο Τεό, είναι γιος του ιδιοκτήτη της ομάδας. Είναι ο Τεόντορο Φονσέκα, ο οποίος παλαιότερα δούλευε ως ατζέντης. Ήταν μάλιστα αυτός που πήγε τον Χουλκ από τη Βραζιλία στην Πορτογαλία!

Το Sport24.gr επικοινώνησε με τον Θεόδωρο Ριούκι Καμεκούρα Παναγόπουλο. Η πρώτη ερώτηση, προφανής! Από πού... κρατάει αυτό το Παναγόπουλος;

"Έχω ελληνικό όνομα, το έχω κρατήσει από τη γιαγιά μου. Έχει φύγει από τη ζωή. Ο πατέρας μου είναι μισός Έλληνας και μισός Βραζιλιάνος. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να επισκεφθώ στην Ελλάδα. Αλλά, πάντα είναι στο μυαλό μου. Όλοι οι συγγενείς μου επισκέπτονται την Ελλάδα, έχουν και ελληνικό διαβατήριο".

Βραζιλία, Ιαπωνία και... Ελλάδα μπλέκονται σε ένα ονοματεπώνυμο. Τρία σε ένα... δηλαδή! Ο Τεό αισθάνεται περισσότερο Έλληνας, Βραζιλιάνος ή Ιάπωνας; Έχει γίνει δέκτης ρατσιστικής συμπεριφοράς λόγω της πολυεθνικής καταγωγής του;

"Δεν ξέρω εάν είμαι περισσότερο Βραζιλιάνος, περισσότερο Ιάπωνας (η μητέρα του είναι από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου) ή περισσότερο Έλληνας. Έχω λίγα από όλα. Άλλα στοιχεία βραζιλιάνικα, άλλα ιαπωνικά, άλλα ελληνικά. Ελπίζω να πήρα τα καλύτερα.

Δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα ρατσισμού. Να είμαι ειλικρινής θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησε στην Πορτογαλία. Είναι μια χώρα με σεβασμό για τον άλλον".

Ξεκίνησε την καριέρα του από ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό "σχολείο" στην Πορτογαλία. Αυτό της Πόρτο. Στο Βορρά και τους "δράκους" έκανε τα πρώτα βήματα της καριέρας του. Στις ακαδημίες τους έμαθε τα πρώτα μυστικά της μπάλας. Άλλωστε, έφυγε σε μικρή ηλικία από το Τόκιο και την Ιαπωνία.

Στην Πορτιμονένσε έχει προπονητή με ελληνικό παρελθόν. Ποδοσφαιρικό, τουλάχιστον. Τεχνικός είναι ο Αντόνιο Φόλια, ο οποίος πέρασε από την ΑΕΚ και δεν... ακούμπησε (2002).

"Έπαιξα αρχικά στην Τόκιο Βέρντε. Μετά μετακομίσαμε στην Πορτογαλία κι εντάχθηκα στα τμήματα υποδομής της Πόρτο. Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω ότι ο Φόλια πέρασε από την ΑΕΚ. Μιλάμε καθημερινά, αλλά δεν το γνώριζα. Γνωρίζω, φυσικά την ΑΕΚ, έχει τρελό κόσμο".

Ο Τεό δεν κρύβει ότι... υποστηρίζει τον Ολυμπιακό και το αποδίδει στον στενό του φίλο, Ντουντού Σεαρένσε, ο οποίος φόρεσε με επιτυχία την "ερυθρόλευκη" φανέλα. Μιας και είναι επιθετικός δεν διστάζει να υποδείξει τον Έλληνα που αποτελεί πρότυπό του!

"Ο Μήτρογλου είναι ένα πρότυπο για εμένα. Ήταν ο καλύτερος επιθετικός της Μπενφίκα και δεν κατάλαβα γιατί έφυγε. Είναι εξαιρετικός.

Υποστηρίζω τον Ολυμπιακό γιατί έχω έναν φίλο που έπαιξε για τον Ολυμπιακό. Είναι ο Ντουντού Σεαρένσε, γι' αυτό έχω δει και περισσότερα παιχνίδια του Ολυμπιακού και τον συμπαθώ λίγο περισσότερο".

Παρακολούθησε από την τηλεόραση τις δύο αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ με την Μπενφίκα στο πλαίσιο των playoffs του Champions League. Όπως εκτιμά στο Sport24.gr ο "Δικέφαλος" ήταν καλύτερος, ενώ προβλέπει ισορροπημένες τις αντίστοιχες της Μπενφίκα με την ΑΕΚ για τους ομίλους του Champions League.

"Είδα τα ματς του ΠΑΟΚ με τον Μπενφίκα. Πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ στη Λισαβόνα ήταν καλύτερος από την Μπενφίκα. Στη Θεσσαλονίκη μπήκε πιο δυνατά, αλλά δέχθηκε δύο γκολ από το... πουθενά. Αρκεί σε αυτό το επίπεδο τέτοιες λεπτομέρειες να αλλάξουν τις ισορροπίες.

Θα είναι δύσκολο τόσο για την Μπενφίκα, όσο και για την ΑΕΚ. Η Μπάγερν θα περάσει ως πρώτη, θεωρώ. Είναι, άλλωστε, το φαβορί. Μετά θα δώσουν μάχη οι τρεις".

Αλήθεια, είχε πρόταση ν' αγωνιστεί σε ελληνική ομάδα στο παρελθόν; Σε κάθε περίπτωση εκφράζει την επιθυμία του ν' αγωνιστεί στην ελληνική Super League στο μέλλον.

"Θα ήθελα ν' αγωνιστώ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι πολύ ενδιαφέρον και μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω. Είμαι... πολίτης του κόσμου. Δεν νομίζω ότι μετά από τόσες αλλαγές θα έχω πρόβλημα προσαρμογής".

Photo credits: Ana Boralho