Η έκφραση «πολύ κακό για το τίποτε» (μου φαίνεται πως) κολλάει γάντι σε αυτό που συνέβη χθες (16/9) το βράδυ στο Βερολίνο…

Η Ισπανία στον τελικό, μαθές…

Λάθος και σπεύδω να το διορθώσω αμέσως: η Ισπανία ξανά στον τελικό!

Έξις δευτέρα φύσις, κατά πως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: η συνήθεια όντως κατέστη δεύτερη φύση για τη "Furia Roja",οπότε εξέλιπεν ο χαρακτήρας της έκπληξης…

Μετά τις έντεκα διαδοχικές παρουσίες τους στην τετράδα οι λεγάμενοι θα δουν αύριο τις αφεντομουτσουνάρες τους για έβδομη διαδοχική διοργάνωση πάνω στο βάθρο και (είτε ως πρωταθλητές Ευρώπης, είτε ως φιναλίστ) θα βάλουν στο παλμαρέ τους το δέκατο μετάλλιο στα τελευταία έντεκα ΕuroBasket.

Τι δεν καταλαβαίνεις, άπιστε Θωμά;

Εννέα μετάλλια σε ένα καλοκαίρι!

Α, για να μην το ξεχάσω: Εάν δεν έχω χάσει τεύχη, το (χρυσό ή ασημένιο) μετάλλιο με το οποίο θα φύγουν από το Βερολίνο, θα είναι το ένατο το οποίο έχουν κατακτήσει σε όλη τη γκάμα των Εθνικών ομάδων (αρσενικών τε και θηλυκών) μέσα στο 2022.

Το λες και αξιοζήλευτο ρεκόρ αυτό!

Είχα γράψει και τις προάλλες εδώ ότι στην ερώτηση «Τι δουλειά κάνεις;» ο Ισπανός έχει μια πολύ εμφατική και μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης απάντηση…

Επαγγέλλεται και μάλιστα με επιτυχία τον πρωταθλητή!

Και στο τέλος νικάνε οι Ισπανοί!

Πολύ κακό για το τίποτε, λοιπόν…

Στο τέλος της βραδιάς με συναρπαστικό, φαντασμαγορικό και προ πάντων πειστικό τρόπο οι Ισπανοί έριξαν στο κανναβάτσο τους Γερμανούς, τους χάλασαν το προσδόκιμο κυριακάτικο πάρτι και αναγκάζουν τον Γκάρι Λίνεκερ να παραποιήσει την παλιά ατάκα του…

Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι στο οποίο δέκα παίκτες κυνηγούν μια μπάλα και στο τέλος νικάνε οι Ισπανοί!

Δεν νικάνε πάντα, αύριο ενδέχεται να χάσουν, αλλά όπως λένε και οι Αμερικανοί, είναι κρίμα ν’ αφήνεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάει μια όμορφη ιστορία…

Θα ΄χει πλάκα πάντως να νικήσουν οι Γάλλοι για έναν ιδιάζοντα λόγο…

Ενώ η Μπαρτσελόνα δεν έχει κανέναν εκπρόσωπο της στη δωδεκάδα της Ισπανίας, η Ρεάλ αντιπαραβάλλει την έδρα του Ρούντι Φερνάντεθ, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι τωόντι μια …γαλλική ομάδα!

Η γαλλική πεντάδα της Ρεάλ και η… χυλόπιτα του Ερτέλ

Δεν υπερβάλλω, ούτε αστειεύομαι, το λένε άλλωστε και τα χαρτιά μου: στο ρόστερ τους οι φιναλίστ της EuroLeague έχουν τον (οδοστρωτήρα στον χθεσινό ημιτελικό και μετρ του παιχνιδιού «κώλο-κώλο») Γκέρσον Γιαμπουσέλι ή Γιαμπουσελέ, τον Βενσάν Πουαριέ, τον Φαμπιάν Κοζέρ και τον νεόκοπο Πετρ Κορνελί, ενώ πέρυσι στέγαζαν και τον Τομά Ερτέλ!

Παρεμπιπτόντως χθες το βράδυ που σταμάτησα τον Ερτέλ στη μικτή ζώνη, κόντεψα να τις φάω!

Τον ρώτησα εάν νιώθει ότι οι εμφανίσεις του στο EuroBasket και ο κομβικός ρόλος που έχει παίξει στην πορεία των «Μπλε» αποτελούν την απάντηση τους στον εξοστρακισμό του πρώτα από την Μπαρτσελόνα (με εντελώς άκομψο τρόπο κιόλας) και ύστερα από τη Ρεάλ, με στραβοκοίταξε και μου έριξε μια χυλόπιτα από το Βερολίνο ίσαμε το Παρίσι…

«Έχω μια δουλειά, πρέπει να προχωρήσω» μου είπε και απομακρύνθηκε με βήμα ταχύ!

Ο Χάιμε…Τολιόπουλος και το εργαλείο Ντίαθ

Λίγο πιο πέρα οι Ισπανοί είχαν στήσει χορό: όλοι πλην του Σέρτζιο Σκαρόλο, που έδωσε το χέρι του στον Γκόρντον Χέρμπερτ και αποχώρησε χωρίς φανφάρες και… διονυσιακούς πανηγυρισμούς.

Έξω από τα αποδυτήρια στεκόταν κι έδινε συνέντευξης ε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ο…Τολιόπουλος!

Δεν εννοώ τον Βασίλη, αλλά εκείνη την ώρα που περνάγαμε κάποιος μου είπε ότι «ο Τολιόπουλος της Ισπανίας δεν φοβήθηκε να βάλει το μικροκαμωμένο κορμί του και να σπρώξει τους Γερμανούς, όσο μπορούσε».

Τολιόπουλος, κατά κόσμον Χάιμε Φερνάντεθ!

Αμ’ αυτό το εργαλείο ο Αλμπέρτο Ντίαθ που έβαλε βαλάντωσε στο κλάμα;

Είναι κιόλας κοκκινομάλλης ο γκαρντ της Ουνικάχα Μάλαγα και αναψοκοκκίνισε έτι περαιτέρω, ενθυμούμενος ότι είχε αποκλεισθεί και ξανακλήθηκε in extremis για να πάρει τη θέση του τραυματία Σέρχιο Γιουλ.

To αποτέλεσμα;

Αριστουργηματικό μέχρι στιγμής, διότι ο γκαρντ που είχε στη δούλεψη του ο Φώτης Κατσικάρης καθάρισε με μια τέλεια άμυνα το ντέρμπι με την Τουρκία στην Τιφλίδα και χθες στα τελευταία λεπτά του ημιτελικού πήρε την μπουκιά από το στόμα του Ντένις του τρομερού!

Το οξύμωρο σχήμα της άμυνας και η… Αγία Ζώνη του "Κίτσου"

Η Ισπανία έβαλε 96 πόντους και έφαγε 91, αλλά για έναν περίεργο λόγο, προκρίθηκε χάρη στην άμυνα της!!!

Προφανώς αυτό που γράφω μοιάζει με οξύμωρο σχήμα, αλλά όντως η «Αγία Ζώνη» του Σκαριόλο άλλαξε τον ρουν της ιστορίας!

Όταν γράφω περί Αγίας Ζώνης, δεν εννοώ την Ενορία στην περιοχή των Πατησίων, αν και υπάρχει σχέση διότι στα πέριξ ανδρώθηκε, διέμενε και οργίαζε ο Κώστας Διαμαντόπουλος, ο οποίος εκτός από σκόρερ ολκής υπήρξε επίσης ο μεγαλύτερης θιασώτης και μύστης της άμυνας χώρου στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ.

Μίλησα πριν από λίγη ώρα με τον «Κίτσο» γι αυτή την υπόθεση και μου έβαλε τον Ντίνκινς στη θέση του Σρούντερ, ανατρέχοντας σε έναν αγώνα του Σπόρτιγκ με τον Πανιώνιο.

"Παίζαμε στα Πατήσια και ο Ντίνκινς τα έβαζε όλα όπως γούσταρε. Μας είχε διαλύσει μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να ακολουθήσω την πεπατημένη μου και χάρη στη ζώνη προσαρμογής, φέραμε τούμπα το ματς και νικήσαμε. Μάλιστα στη συνέντευξη Τύπου ο Τζούροβιτς είχε πει ότι δεν είχε ξαναπάθει τέτοιο κάζο".

Με αυτές τις περιβόητες άμυνες ζώνης ο Διαμαντόπουλος (με τον Σπόρτιγκ και τον Παπάγου) έριξε στο κανναβάτσο όλα τα θεριά του ελληνικού πρωταθλήματος και άφησε μια μεγάλη κληρονομιά.

Οι πέντε άμυνες, ο Γκάλης και το «Box and one»

Ο Σκαριόλο πάλι κατέφυγε στη ζώνη σε τρία ματς που είχαν στραβώσει και επίσης δικαιώθηκε πανηγυρικά: και στον αγώνα της φάσης των 16 και στον προημιτελικό και κυρίως στον χθεσινό ημιτελικό η «ζόνα αγκρεσίβα», όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Κώστας Μουρούζης έγινε η θηλιά που έπνιξε τους Λιθουανούς, τους Φινλανδούς και τους Γερμανούς.

Κι ας έφαγαν και στα τρία ματς οι Ισπανοί κατά σειρά 94 (με παράταση), 90 και 91 πόντους!

Χθες ο Σκαριόλο δεν έπαιζε μπάσκετ, αλλά… σκάκι: εάν δεν έχω κάνει κάποιο λάθος προϊούσης της βραδιάς, χρησιμοποίησε πέντε διαφορετικές άμυνες!

Άρχισε με man to man και συνέχισε με διάφορες ζώνες, κανονικές και match up (με προσαρμογή), χώρια το «box and one» με τον Ντίαθ για να περάσει χειροπέδες και να αναχαιτίσει τον σεληνιασμένο Σρούντερ.

«Box and one», λοιπόν, μια άμυνα που την είχε αναγάγει σε επιστήμη και σε θυρεό του ο Θόδωρος Ροδόπουλος στα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Αρης, με τον Δημήτρη Καλπάκη ή τον Χρήστο Κωνσταντινίδη απέναντι στον Νίκο Γκάλη.

Ο Γιαννάκης, ο Καλάθης, ο Ναβάρο και ο Ομπράντοβιτς

Ήταν πολύ της μόδας τότε αυτές οι άμυνες, μάλιστα κάποτε τη βρήκε απέναντι του και ο Παναγιώτης Γιαννάκης σε αγώνα του Ιωνικού με τον Παναθηναϊκό…

Μετά από τριάντα και βάλε χρόνια, το 2011, αυτή η άμυνα που χρησιμοποίησε ο Ομπράντοβιτς με τον Καλάθη να κολλάει σαν βδέλλα στον Ναβάρο (στη σειρά με την Μπαρτσελόνα) άνοιξε στον Παναθηναϊκό τον δρόμο της πρόκρισης στο Final 4 της Βαρκελώνης.

Στον χθεσινό ημιτελικό ήταν άσφαιρος ο Μάοντο Λο: εάν τα… έχωνε κι ελόγου του, είμαι σίγουρος πως ο Σκαριόλο θα έβλεπε στα πρόσωπα τους και τον Γκάλη και τον Γιαννάκη!

Και τι θα έκανε τότε;

Απλούστατα, θα ανέσυρε από το ράφι την σύνθετη άμυνα με δυο σε man to man και τρεις σε ζώνη!

Γκιλ, ο άνθρωπος πίσω και μπροστά από τον Σκαριόλο

Βεβαίως όλα αυτά ο Σκαριόλο δεν τα σκαρφίζεται μόνος του, αλλά ποντάρει στη συνδρομή του κατάλληλου ανθρώπου που βρίσκεται στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή και μάλιστα κοουτσάρει πιο πολύ κι από τον προϊστάμενο του!

Λέγεται Λουίς Γκιλ.

Ο Σεβιγιάνος assistant coach είναι γνωστός και μη εξαιρετέος στην ευρωπαϊκή πιάτσα, ελέω των πολλών επιτυχιών του με τις μικρές Εθνικές ομάδες της Ισπανίας , ενώ παράλληλα βρίσκεται στο πλευρό του Σκαριόλο εδώ και πέντε χρόνια.

Ο πρώην προπονητής της Φουενλαμπράδα και της Μούρθια και νυν των Shiga Lakestars της Ιαπωνίας έχει αναλάβει τον τομέα της άμυνας και μάλιστα χθες ήταν όρθιος και έδινε οδηγίες για πολύ περισσότερη ώρα από τον Σκαριόλο, ο οποίος καθόταν στον πάγκο.

Όρθιος ο Γκιλ κατηύθυνε την άμυνα σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο, έδινε οδηγίες στους παίκτες για τις αποστάσεις και την αλληλοκάλυψη στη ζώνη, τους έκανε παρατηρήσεις όποτε διαπίστωνε κάποια δυσλειτουργία που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία.

Η γαλλική παράδοση και η ισπανική δυναστεία

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα το αμυντικό πλάνο (στο οποίο έπαιξε καταλυτικό ρόλο, όπως επίσης και σε ρόλο δημιουργού από το post ο Ουσμάν Γκαρούμπα) δικαιώθηκε πανηγυρικά, καθόσον ο Σρούντερ σίγησε στα τελευταία κρίσιμα λεπτά.

Η ζώνη του Σκαριόλο αποτελεί το «Talk of the town” στην τελική φάση του EuroBasket και μένει να φανεί εάν θα μπει σε αυτό το τριπάκι και ο Βενσάν Κολέ, άλλωστε οι Γάλλοι έχουν παράδοση σε τέτοιες άμυνες…

Αυτό μού το θύμισε πριν από λίγη ώρα ο Παναγιώτης Γιαννάκης ο οποίος όντας πιτσιρικάς (και προτού παίξει στην Εθνική ανδρών) είχε εντυπωσιασθεί σε ένα ματς Ελλάδα-Γαλλία στη Γλυφάδα από τη ζώνη gap 2-1-2 …

Οι Ισπανοί δεν αστειεύονται και είναι στ’ αλήθεια σκληροί κα@@@δες!

Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον θα φανεί υπερβολική η άποψη μου, αλλά θαρρώ πως με όλα όσα έχουν καταφέρει κατά την τελευταία εικοσιπενταετία (σε όλη τη γκάμα των διοργανώσεων και των ηλικιών) μπορούν αφενός να υπερηφανεύονται για τη σχολή τους και αφετέρου να θεωρούν ότι έχουν κτίσει τη μεγαλύτερη δυναστεία όλων των εποχών!

Η Μαντόνα, η Βίσση και το χειλόφωνο του Σκαριόλο

Aυτή η δυναστεία ασφαλώς φέρει την υπογραφή, τη σφραγίδα και την… μπριγιαντίνη του ανθρώπου που κινεί τα νήματα από τον πάγκο και στις προπονήσεις μιμείται την Μαντόνα και την Άννα Βίσση!

Το εννοώ αυτό, διότι ένα πουλάκι μου είπε ότι για να μην ξελαρυγγιάζεται φοράει ένα χειλόφωνο και οι οδηγίες του ακούγονται στη διαπασών μέσω μεγαφώνου!

Γέννημα θρέμμα Ιταλός (από τη Μπρέσια), ο Σκαριόλο αρίβαρε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα στην Iσπανία (για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Ταού) και όλα όσα πέτυχε φαίνονται σαν ψέμα!

Επίτηδες το γράφω αυτό, διότι είναι γεννημένος την Πρωταπριλιά του ’61!

Παντρεμένος με Ισπανίδα και ηθικός αυτουργός των απανωτών θριάμβων της Εθνικής Ισπανίας, προφανώς εκτός από το Σέρτζιο ακούει και απαντά και στο Σέρχιο!

Το εάν ο Σκαριόλο είναι (που ασφαλώς είναι, διάβολε) καλός προπονητής ωχριά μπροστά σε μια άλλη ικανότητα του, σε ένα ταλέντο που τον καθιστά χαρισματικό…

Ο τύπος είναι μανούλα στη διαχείριση καταστάσεων και ανθρωπίνου δυναμικού!

Η μεγάλη αλήθεια του Ρούμπιο

«Αυτό να λέγεται» μου είχε πει πριν από τρία χρόνια στο Πεκίνο ο Ρίκυ Ρούμπιο. Λίγα λεπτά μετά τον θρίαμβο της «Furia Roja» στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κόντρα στην Αργεντινή, ο Καταλανός MVP δεν είχε λόγο να μην αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Σκαριόλο τω Σκαριόλο…

"Σε κάθε ομάδα-και η δική μας δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα-υπάρχουν διαφορετικές προσωπικότητες και αλληλοσυγκρουόμενοι εγωισμοί, που κάποιος πρέπει να τους συνταιριάξει. Γι αυτό τον λόγο λοιπόν αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον κόουτς Σκαριόλο με τον οποίο συνεργαζόμαστε από το 2009 και δεν θα βρισκόμαστε εδώ χωρίς εκείνον"!

Ο Σκαριόλο ήταν δίπλα του. Δεν πρόσεξα εάν εκείνη την ώρα κοκκίνισε από ντροπή, δεν θα φαινόταν κιόλας αυτή η απόχρωση στο πάντοτε μαυρισμένο δέρμα του!

Ο Ρούμπιο δεν του έκανε χάρη. Είπε αυτό που πιστεύει. Βασικά είπε αυτό που ισχύει και δεν αμφισβητείται από κανέναν…

Ιδού, λοιπόν, το ταλέντο του 61χρονου Ιταλού προπονητή: διαχειρίζεται αριστοτεχνικά τις προσωπικότητες, συνταιριάζει τους εγωισμούς, φτιάχνει την ψυχολογία της ομάδας και την οδηγεί σε διθυραμβικές επιτυχίες.

Σπολλάτη του!

Νίκησε και την… ξενοφοβία!

Μετά τη θητεία του στην Ταού Βιτόρια (δυο φορές), στη Ρεάλ Μαδρίτης και στην Ουνικάχα Μάλαγα, ο Σκαριόλο βάδισε κόντρα στο κύμα της επιφυλακτικότητας, της διστακτικότητας και της κατά το μάλλον ή ήττον ξενοφοβίας των Ισπανών, που δεν εμπιστεύονταν ούτε τον… Χριστό τον ίδιο στους πάγκους των ομάδων τους, εάν δεν αποτελούσε σάρκα εκ της σαρκός τους.

Ο Σκαριόλο ανέτρεψε αυτή τη λογική και ανέλαβε τη θέση του προπονητή το 2009 διαδεχόμενος τον Αίτο Ρενέσες, ο οποίους λίγους μήνες νωρίτερα είχε οδηγήσει τους Ισπανούς στην κατάκτηση του ασημένιου ολυμπιακού μεταλλίου.

Δέκα τρία χρόνια αργότερα ο Σκαριόλο έχει de facto et de jure (κατά πως έλεγαν και οι Λατίνοι πρόγονοι του) να συστήνεται ως ο άρχοντας των δαχτυλιδιών σε επίπεδο Εθνικών ομάδων και να δηλώνει ένα ανεκτίμητο «πόθεν έσχες».

Ο Τεόντοσιτς, οι Αμερικανοί και τα δυο χαμένα μετάλλια

Στις δυο θητείες του στην Εθνική Ισπανίας (2009-2012 και από το 2015 και εντεύθεν), έχει βάλει στο παλμαρέ του οκτώ μετάλλια σε δέκα διοργανώσεις!

Ποια είναι τα δυο που του ξέφυγαν;

Το πρώτο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στην Κωνσταντινούπολη κι αυτό από σπόντα ή –για την ακρίβεια-από το τρομακτικό τρίποντο buzzer beater του Μίλος Τεόντοσιτς στον προημιτελικό με τη Σερβία, καθότι η εντολή του για φάουλ στην τελευταία φάση αποδείχθηκε φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

Το δεύτερο το είδε να χάνεται τον Αύγουστο του 2021 στο Τόκιο, καθώς στον προημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά οι Ισπανοί έπεσαν πάνω στους Αμερικανούς.

Με τον Σκαριόλο στον πάγκο η Ισπανία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο και το χάλκινο μετά από τέσσερα χρόνια στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ενώ επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω του χρόνου στο Τόκιο.

Το 14ο μετάλλιο σε EuroBasket και η εικοστή φορά στο βάθρο

Μαζί του οι «Conquistadores» του μπάσκετ άκουσαν το «Marcha Real» να ανακρούεται για πάρτη τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 στο Πεκίνο και στα EuroBasket του 2009 στο Κατοβίτσε, του 2011 στο Κάουνας και του 2015 στη Λιλ, συν ένα χάλκινο μετάλλιο το 2017 στην Κωνσταντινούπολη.

Συν ένα χρυσό ή ασημένιο αύριο στο Βερολίνο, που θα καταγραφεί ως το 14^ο μετάλλιο τους στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων, ενώ μοστράρουν επίσης τέσσερα (0-3-1) από δαύτα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δυο τίτλους σε Παγκόσμια Κύπελλα!

Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος!

Ε, όλα αυτά δεν είναι ούτε λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα για έναν τύπο, που εδώ στην Ελλάδα ημείς οι ξερόλες και τιμητές των πάντων τον θεωρούμε «μυρωδιά» και «άσχετο», τον λογαριάζουμε σαν κομψευόμενο δανδή και δεν συμμαζεύεται…

Ο Σκαριόλο είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, μα περισσότερο ένας προφεσόρος στη διαχείριση προσωπικοτήτων και εγωισμών.

Εδώ στο Βερολίνο απέδειξε και ένα τρίτο χάρισμα του: είναι μάστορας στο να μεταμορφώνει ένα ασχημόπαπο σε κύκνο!