Ναι, το θυμάμαι ότι το έχουμε ξαναπιάσει αυτό το θέμα, αλλά πιστέψτε με, αυτό για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, είναι ΑΛΛΟ ΦΡΟΥΤΟ.

Ήμουν στον δρόμο δια την μαγευτική πόλη της Πάτρας πριν από αρκετά χρόνια (με αυτοκίνητο περικαλώ), δια να συμμετάσχω σε κάτι πάρτι και κάτι τέτοιες σοβαρές εκδηλώσεις πολιτισμού. Σύνηθες φαινόμενο, συγχαρητήρια συγκλονιστική είσοδος στο κείμενο και τα λοιπά. Εγώ και ένας αμφιβόλου ποιότητος συνοδηγός μπροστά και ένα ζεύγος φίλων στα πίσω καθίσματα να κάμουν γούτσου-γούτσου. Κάτι λίγο το ένα κάτι λίγο το άλλο, περνάει η ώρα, για τσίσο μας δεν είχαμε πάει, πεινάγαμε κιόλα, θέλαμε να πάρουμε και κάτι τσιγάρα, λέμε δεν σταματάμε εδώ σε ένα βενζινάδικο-ταχυφαγείο να κάνουμε αυτά που πρέπει;

Με την σύμφωνη γνώμη όλων (κοινώς με ποσοστά ΠΑΣΟΚ), αποφασίζεται η στάση σε ολοκαίνουργιο χώρο (τότε) στάθμευσης και ανεφοδιασμού, μια ώρα περίπου όξω από την Πάτρα. Ίσως και λίγο παραπάνω δεν έχει σημασία.

Το αμάξι γεμίζει μπετζίνα, παρκάρει κλειδώνει, οι δύο γούτσου-γούτσου κάθονται σε ένα τραπεζάκι να κάνουν περισσότερο γούτσου-γούτσου και εγώ με τον αμφιβόλου ποιότητος συνοδηγό μου κατεβαίνουμε στον κάτω όροφο του καταστήματος-ταχυφαγείου ακολουθώντας την ταμπέλα που λέει "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ", διότι ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ.

ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΑΤΙΝΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ. Γιατί εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα τσίλικο ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι, με θέσεις για δύο αντιπάλους, αλλά κάτω ακριβώς από κάθε χειριστήριο υπάρχει μια μπάλα. Κανονική. ΜΠΑΛΑ. Που προφανώς ΔΕΝ έχει ξεχαστεί εκεί από κάποιον εκκολαπτόμενο μπαλαδόρο, αλλά βρίσκεται εκεί ως ΚΟΜΜΑΤΙ του εν λόγω ποδοσφαιρακίου.

Εγώ και ο αμφιβόλου ποιότητος συνοδηγός κοιταζόμαστε. Ξεροκαταπίνουμε. Μπορεί να είναι αυτό που νομίζουμε; Σας παραθέτω βίδεο ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ του εν λόγω ποδοσφαιρακίου για να μπείτε κι εσείς λίγο στο κόλπο. Όχι, δεν είμαι εγώ στο βίδεο, από όσο μπορώ να καταλάβω ο κοτσιδάτορας που βλέπουμε στα αποκλειστικά πλάνα του δελτίου μας είναι Ουρουγουανός (όχι σοβαρά τώρα), αλλά κατά τα λοιπά το μηχάνημα είναι ακριβώς το ίδιο:

Το Football Power, λοιπόν, έμελλε να με σημαδέψει για πάντα, γιατί ξέχασα να σημειώσω, ότι βγήκαμε από το υπόγειο του ταχυφαγείου μια ώρα αργότερα, στάζοντας τίμιο αγωνιστικό ίδρωτα, μιας και κλωτσάγαμε το τόπι με λύσσα και χωρίς σταματημό για 10 συνεχή ματς. Το ζευγάρι γούτσου-γούτσου δεν τόλμησε να κάνει παράπονα στους δύο κάθιδρους συνοδοιπόρους του, γιατί φαντάζομαι ότι ήμασταν τρομακτικό θέαμα και έτσι έχασαν την ευκαιρία να ακούσουν την ειλικρινή εξήγησή μας για την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν:

"Είχε κάτω ρε παιδιά ένα ποδοσφαιράκι, το Football Power και είχες ένα χειριστήριο αλλά για να κάνεις πάσα ή σουτ έπρεπε να κλωτσάς μια μπάλα, αλλά αυτή η μπάλα ήταν συνδεδεμένη με ένα μεταλλικό πλαίσιο και από κάποιο σημείο και πέρα ουσιαστικά κλωτσούσες σίδερο, επειδής η μπάλα ήταν ξεφούσκωτη και τώρα δεν έχουμε ούτε χιαστούς ούτε συνδέσμους, αλλά αυτό δεν λέει κάτι γιατί ήμασταν έτσι από το τρίτο ματς και συνεχίσαμε για άλλα επτά γιατί δεν είμαστε τίποτα φλώροι και τώρα πονάμε και οι δύο πάρα πολύ, αλλά δεν το παραδεχόμαστε και η μόνη ένδειξη πόνου που έχουμε πάνω μας είναι ότι ιδρώνουμε λες και έχουμε 45 πυρετό και είμαστε άσπροι σαν το πανί, λες και μας έκαναν εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς χωρίς αναισθητικό και βασικά μήπως να παίρναμε ένα ΚΤΕΛ γιατί δεν μπορώ να οδηγήσω".

Αλλά δεν το είπαμε αυτό. Μείναμε να τους κοιτάμε και να μας κοιτάνε, μέχρι που εγώ ξεστόμισα ένα πάρα πολύ άνετο «θέλει κανείς καμιά αθλητική εφημερίδα» και κατευθύνθηκα προς το τμήμα του μαγαζού με τις εφημερίδες, τις τσίχλες και τα αναψυκτικά, χωρίς ίχνος τύψεων.

Είχα μόλις παίξει το πλησιέστερο πράγμα που υπήρχε ΤΟΤΕΣ σε ποδόσφαιρο ΒΕΡΤΣΟΥΑΛ ΡΙΑΛΙΤΙ, ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΥΨΕΙΣ.

Και αν ακόμα δεν έχετε πειστεί, ΞΑΝΑΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Αυτό ακριβώς ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.