Το "Φαινόμενο" δεν θα σκοράρει ποτέ ξανά...
Ο Ρονάλντο ανακοινώνει σήμερα και επίσημα πως σταματάει την μπάλα και το Sport24.gr θυμάται τον ποδοσφαιριστή που έχουν αποκαλέσει από "φαινόμενο" έως "χοντρό", σε μια 18χρονη καριέρα στην οποία έχει κατηγορηθεί για έναν χαμένο τελικό Μουντιάλ και έχει πάρει έναν άλλον... μόνος τους μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό, μένοντας στην ιστορία ως ο πρώτος σκόρερ των Παγκοσμίων Κυπέλλων!
Γιατί ο Πελέ έγινε μύθος; Και γιατί ο Μαραντόνα δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί; Γιατί πολύ απλά δίπλα στο όνομα τους η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι η Εθνική Βραζιλίας και η Εθνική Αργεντινής αντίστοιχα. Κακά τα ψέματα, ωραία και όμορφα τα Τσάμπιονς Λιγκ και τα Γιούρο αλλά ένας ποδοσφαιριστής καταξιώνεται στη συνείδηση όλου του κόσμου και μένει το όνομα του χαραγμένο στις πιο όμορφες αναμνήσεις μας μέσα από τα Παγκόσμια Κύπελλα.
Σε αυτές τις αναμνήσεις βρίσκεται από σήμερα οριστικά και ο μεγάλος Ρονάλντο, καθώς δεν θα τον δούμε ποτέ ξανά να αγωνίζεται σε επίσημο παιχνίδι για να μας θυμίζει έστω και λίγο τα μοναδικά του κατορθώματα με τη φανέλα της Βραζιλίας: Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε Μουντιάλ με 15 τέρματα, έχοντας πάρει μόνος του εκείνο του 2002 στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας.
Και πως το πήρε μάλιστα! Έχοντας συνέλθει μετά από έναν συγκλονιστικά ανατριχιαστικό και σοβαρό τραυματισμό με τα χρώματα της Ίντερ, έναν τραυματισμό που για πολλούς θα σήμαινε το τέλος της καριέρας τους. Όχι όμως για τον Ρονάλντο. Ήταν πολύ νωρίς να γράψει το τέλος του και επιπλέον είχε αφήσει στη μέση κάτι πολύ σημαντικό: Να απαντήσει σε όσους τον κατηγόρησαν για τον χαμένο τελικό του 1998 στο Παρίσι!
Γιατί αυτός ήταν ο Ρονάλντο: Ένας ποδοσφαιριστής που η πίεση του κόσμου και του τύπου πάνω του ήταν αφόρητη από τη στιγμή που έκανε το ξεπέταγμα και ονομάστηκε "Φαινόμενο", ωστόσο ο ίδιος κάθε φορά που όλοι στη θέση του θα λύγιζαν, φρόντιζε να απαντάει μέσα στους αγωνιστικούς χώρους!
Πάμε απ' την αρχή...
Ο κύριος... Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα είδε το πρώτο φως στο Ρίο ντε Τζανέιρο στις 18 Σεπτέμβρη του 1976 και μόλις στα 17 του χρόνια έκανε αίσθηση στην πρώτη του επαγγελματική χρονιά με την Κρουζέιρο: 12 γκολ σε 14 ματς και η ομάδα κατακτά το πρώτο Copa do Brasil της ιστορίας της. Ο τύπος κάνει συνεχείς αναφορές στο πρόσωπό του και η μεγάλη τιμή δεν αργεί καθώς κλήθηκε στην αποστολή της Σελεσάο για το Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994 και στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, έστω και αν δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό.
Και μετά το Μουντιάλ, ώρα για Ευρώπη και PSV, ακούγοντας τη συμβουλή του Ρομάριο που αγωνίστηκε στην ολλανδική ομάδα από το 1998 έως το 2003. Και την ώρα που τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία του θεωρούνται ακόμα ταλέντα, αυτός από την πρώτη χρονιά στα γήπεδα της Γηραιάς Ηπείρου έκανε τη διαφορά: 30 γκολ στο ολλανδικό πρωτάθλημα και το όνομα του γίνεται γνωστό και στα μέρη μας...
Το πρώτο "χτύπημα" της μοίρας...
Το όνομα όμως του Ρονάλντο θα μείνει συνυφασμένο και με τραυματισμούς, με τον πρώτο να έρχεται μόλις στα 19 του στο γόνατο. Ο "Ρο" χάνει σχεδόν τη μισή σεζόν, ωστόσο στα 13 ματς που έπαιξε συνολικά τη δεύτερη χρονιά στην PSV πρόλαβε να σκοράρει 12 φορές! Όπως ήταν φυσικό τα κατορθώματα του δεν άφησαν ασυγκίνητα τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης, με την Μπαρτσελόνα να δίνει 17 εκατομ. $ για να το αποκτήσει.
...και η πρώτη μεγάλη κούπα!
Φορώντας την ιστορική φανέλα των "μπλαουγκράνα", ο Ρονάλντο πυροβόλησε τη σεζόν 1996/97... 47 φορές σε 49 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχαν οι Καταλανοί. Αποκορύφωμα το γκολ στον τελικό του Κυπελλούχων στις 14/5/1997 στο Ρότερνταμ στη νίκη της Μπάρτσα με 1-0 κόντρα στην Παρί ΣΖ. με τον Βραζιλιάνο στα 20 του να γίνεται ο νεότερος παίκτης που κέρδισε το βραβείο του Καλύτερου Παίκτη στον Κόσμο από τη FIFA.
Όμως παρά την εκπληκτική χρονιά στη Βαρκελώνη, οι άνθρωποι της ομάδας δεν του έδωσαν το συμβόλαιο που ζητούσε με αποτέλεσμα να μετακομίσει στο Μιλάνο και στην Ίντερ, αφού πρώτα η ιταλική ομάδα πλήρωσε την ρήτρα των 19 εκατομ. λιρών στην Μπάρτσα, στην πιο ακριβή μεταγραφή μέχρι τότε στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Από τον παράδεισο του Παρισιού και της Ρώμης...
Τρίτη λοιπόν διαφορετική ομάδα στην Ευρώπη για το "Φαινόμενο", όπως πια τον έχουν ονομάσει, και αμέσως κάνει τη διαφορά με το καλημέρα και στην Ιταλία. Συνολικά πετυχαίνει 34 γκολ σε 47 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με την Ίντερ, ενώ σκοράρει και στις 6/5/1998 στο Παρίσι στον τελικό του Uefa Cup και στο 3-0 απέναντι στη Λάτσιο (ομάδα με έδρα τη Ρώμη). Την ίδια χρονιά παίρνει ξανά το κορυφαίο ατομικό βραβείο από τη FIFA, όπως και τη χρυσή μπάλα!
....στην κόλαση του Παρισιού και της Ρώμης!
Η μοίρα όμως δεν λέει να αφήσει σε ησυχία τον Βραζιλιάνο. Στο Παρίσι απέναντι σε ομάδα της Ρώμης (Λάτσιο), γνώρισε την αποθέωση στον τελικό του Uefa Cup. Στο Παρίσι όμως λίγους μήνες αργότερα γνώρισε την... αποκαθήλωση και στη Ρώμη το 2000 (κόντρα στη Λάτσιο!) προδόθηκε από το γόνατο του...
Μουντιάλ 1998 και ο Ρονάλντο δεν είναι απλά στον πάγκο όπως το 1994, αλλά μέσα στο γήπεδο όπου με τα γκολ του οδηγεί τη Σελεσάο στον τελικό. Όλος ο κόσμος έχει "πέσει" πάνω του, με τους Βραζιλιάνους να περιμένουν από το "Φαινόμενο" να πάρει μόνο του τον τελικό κόντρα στη Γαλλία.
Από το βράδυ όμως της παραμονής του αγώνα μέχρι και την έναρξη του, το "Φαινόμενο" θα μετατραπεί σε... "Μυστήριο". Μια κρίση άγχους, μια κατάρρευση, η αφαίρεση του ονόματος του από την αρχική ενδεκάδα 72 λεπτά πριν τη σέντρα του αγώνα και τελικά η παρουσία του σε αυτή μετά την απαίτηση του ιδίου. Στη συνέχεια ένας μικροτραυματισμός σε σύγκρουση με τον Μπαρτέζ και μια εμφάνιση που πέρασε απαρατήρητη και συνοδεύτηκε από το θρίαμβο των "τρικολόρ" με 3-0.
Ο Ρονάλντο "σταυρώθηκε" από τον Παγκόσμιο Τύπο και τους συμπατριώτες του και στις 12/4/2000 "σταυρώθηκε" από το ταλαιπωρημένο του γόνατο. Λίγους μήνες πριν (21/11/1999), ο Βραζιλιάνος είχε ένα σοβαρό τραυματισμό σε αγώνα κόντρα στη Λέτσε που τον άφησε 5 μήνες εκτός γηπέδων.
Και στην επιστροφή του, στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας στο Ολίμπικο της Ρώμης κόντρα στη Λάτσιο, έγινε η φάση που έκανε εκατομμύρια φιλάθλους σε όλο τον κόσμο να δακρύσουν μόλις την είδαν. Δεν είχαν περάσει παρά μόνο 7 λεπτά από την είσοδο του στο χορτάρι όταν το πόδι του "κόλλησε" στον αγωνιστικό χώρο κάνοντας το γόνατο του θρύψαλα...
Και όμως είναι ακόμα εδώ!
Δύο χειρουργεία, χιλιάδες ώρες αποθεραπείας, μήνες μακρυά από τα γήπεδα... Οι κοινοί θνητοί απλά θα λύγιζαν. Ο Ρονάλντο όμως δεν είχε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η καριέρα του είχε τελειώσει. Πέρασαν σχεδόν 2 χρονιά από τον τραυματισμό του και την ώρα που όλοι τον είχαν ξεγράψει επέστρεψε θυμίζοντας γιατί τον αποκάλεσαν "Φαινόμενο".
Αφού έκανε... προθέρμανση με 7 γκολ σε 16 συμμετοχές με την Ίντερ, πήγε στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας και οδήγησε την Βραζιλία στην κορυφή του κόσμου! Συνολικά 8 γκολ, ανάμεσα τους και τα 2 του τελικού στις 30/6/2002 κόντρα στην Γερμανία και ο Ροναλντο μπαίνει οριστικά στο Πάνθεον της ιστορίας της Σελεσάο αλλά και του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου...
...όπως και τα ευρώ για τα πόδια του...
Κοντά στα 20 του χρόνια, 17 εκατ. δολλάρια έδωσε η Μπάρτα για χάρη του και αμέσως μετά 19 εκατομ. λίρες η Ίντερ. Μετά το Μουντιάλ του 2002, ήρθε η Ρεάλ να πληρώσει... 39 εκατ. ευρώ για τα ταλαιπωρημένα αλλά... "χρυσά" του πόδια! Χρήματα που πήρε με το παραπάνω από τις τρελές και απίστευτες πωλήσεις που έκανε η φανέλα με το όνομα του.
Στη Μαδρίτη λοιπόν έμεινε 4,5 σεζόν με τα πρώτα 3 χρόνια να σκοράρει συνεχώς πάνω από 20 τέρματα. Ωστόσο κάποιοι μικροτραυματισμοί σε συνδυασμό με τα... παραπανίσια κιλά που σιγά σιγά εμφανίστηκαν τον οδήγησαν σε μόλις 27 συμμετοχές τη σεζόν 2005/06 σε όλες τις διοργανώσεις (από τις 45+ που μετρούσε τα προηγούμενα χρόνια) και σε 7 εμφανίσεις με 1 γκολ στο πρώτο μισό της χρονιάς 2006/07.
...που τον πρόδωσαν για άλλη μια φορά!
Κάπου εκεί εμφανίστηκε η Μίλαν και τον απέκτησε στις 18/1/2007 με 7,5 εκατομ. ευρώ για να τον δει να σκοράρει 7 γκολ σε 14 παιχνίδια που έπαιξε μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ωστόσο οι τραυματισμοί που είχαν ξεκινήσει από την πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη, είχαν αφήσει για τα καλά τα κατάλοιπα τους πάνω του.
Και στις 13/2/2008, ήρθε το ευρωπαϊκό του τέλος σε ένα ματς κόντρα στη Λιβόρνο με το νέο τραυματισμό του στο "καταραμένο" αριστερό γόνατο που τον έβγαλε νοκ-άουτ μέχρι το τέλος της σεζόν...
Επιστροφή στην πατρίδα και... τέλος!
Με "δεκάδες" χειρουργεία στην καριέρα του, ατέλειωτες ώρες μακρυά από τα γήπεδα και τα κιλά να έχουν... εγκατασταθεί για τα καλά στην κοιλιά του, ο Ρονάλντο επέστρεψε στην πατρίδα και αγωνίστηκε για πρώτη φορά με την Κορίνθιανς στις 4/3/2009.
Ωστόσο η πορεία προς το τέλος ήταν αδύνατο να σταματήσει. Μάλιστα τα συνεχόμενα προβλήματα τραυματισμών, επηρέασαν και την προσωπική του ζωή με αποκορύφωμα το σεξουαλικό σκάνδαλο που ξέσπασε τον Απρίλη του 2008 στη γενέτειρα του.
Το "Φαινόμενο" πια είχε γίνει "Χοντρός" και μια λαμπρή καριέρα όδευε προς το τέλος της χωρίς τη λάμψη και τη δόξα που της άρμοζε. Κάπως έτσι, μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από Copa Libertadores, οι οπαδοί καταφέρθηκαν εναντίον του με τον ίδιο να αποφασίζει να βάλει τέλος σε αυτή την παράνοια (δείτε εδώ:
"Πεθαίνουν" ποδοσφαιρικά όσοι ξεχνιούνται...
Τώρα για επίλογο να βάλουμε τα κατορθώματα του στην 18χρονη του καριέρα; Θα θέλαμε άλλα δύο αφιερώματα απλά για να τα απαριθμήσουμε. Ας αναφέρουμε μόνο ότι είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων με 15 τέρματα, επίδοση που έφτασε το περασμένο καλοκαίρι ο Μίροσλαβ Κλόσε.
Επίλογο είπαμε; Μοιάζει με κακόγουστο αστείο να μιλάμε για επίλογο για την καριέρα ενός τόσου σπουδαίου ποδοσφαιριστή. Βλέπετε, για όσους ζήσαμε τις μαγικές του στιγμές, ο Ρονάλντο θα είναι για πάντα στις ποδοσφαιρικές μας αναμνήσεις ως το "Φαινόμενο".
Ένα φαινόμενο που έκανε τη διαφορά στην Ευρώπη στα 18 του, άντεξε την βαριά φανέλα της Μπάρτσα στα 20 του, μάγεψε το κόσμο αποκτώντας... θεϊκές διαστάσεις το 1998 και την ίδια χρονιά έγινε πάλι ένας κοινός θνητός που δεν άντεξε στην πίεση ενός τελικού Παγκοσμίου Κυπέλλου στα 22 του.
Για να μας κάνει να κλάψουμε στα 24 του όταν το γόνατο του διαλύθηκε στο Ολίμπικο και να μας αφήσει στη συνέχεια με το στόμα ανοιχτό όταν έβγαλε πάλι τον μανδύα του κοινού θνητού και πέρασε στην σφαίρα του μύθου κατακτώντας... μόνος του το Παγκόσμιο Κύπελλο στα 26 του.
Και ακόμα και αν εκείνη τη χρονιά σταματούσε την μπάλα, δεν θα είχε "πεθάνει" ποδοσφαιρικά ποτέ! Γιατί τα μοναδικά του κατορθώματά και η συγκλονιστική ανθρώπινη του ιστορία από την κατάρρευση στον τελικό 1998 μέχρι τους απανωτούς τραυματισμούς, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ποδοσφαιρική ιστορία και στις καρδιές μας!