Το καλύτερο γκολ που έχω δει ποτέ

Αυτή τη βδομάδα απαντάμε στο ερώτημα για το "καλύτερο γκολ που έχουμε δει ποτέ". Είτε ζωντανά, είτε στην τηλεόραση. Από το βολ-πλανέ του Ζινεντίν Ζιντάν στη γκολάρα του Φαν Μπάστεν κι από τον "δυναμίτη" του Ρομπέρτο Κάρλος στο σλάλομ του Μάικλ Όουεν.

Ποια είναι η άποψη σας; Αφήστε σχόλιο για το καλύτερο γκολ που έχετε δει...

Το γκολ του Φαν Μπάστεν με την Ολλανδία

Γιάννης Γεωργόπουλος

Δύσκολη ερώτηση. Την κατατάσσω στο ίδιο επίπεδο με ανάλογους προβληματισμούς και πνευματικές ανησυχίες τύπου «ποιο είναι το καλύτερο σεξ που έχεις κάνει» , «ποιο είναι το κορυφαίο συγκρότημα του κόσμου» ή ακόμη και το περιλάλητο στα γραφεία του sport24.gr «που έφαγες το καλύτερο σαγανάκι».

Δίχως χρονοτριβή ψηφίζω Φαν Μπάστεν και το γκολ που πέτυχε στον τελικό του Euro ’88 με τους «οράνιε» κόντρα στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Το συγκεκριμένο τέρμα σημειώθηκε σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης απέναντι σε έναν από τους κορυφαίους γκολκίπερ του πλανήτη εκείνη την εποχή. Τον Ρινάτ Ντασάεφ. Πρόκειται για έναν ασύλληπτο «κεραυνό» από εξαιρετικά δύσκολη θέση και μάλιστα εν κινήσει.

Με αυτό το γκολ, το οποίο πλέον έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις η Ολλανδία κατέκτησε το Euro (2-0). Και να σκεφτεί κανείς πως ο Φαν Μπάστεν ξεκίνησε στο τουρνουά ως αναπληρωματικός του Τζονι Μπόσμαν. Το συγκεκριμένο τέρμα το παρακολούθησα live δια τηλοψίας και μάλιστα εκτίμησα εξ αρχής την αξία του. Όσες φορές και αν το δεις δεν το βαριέσαι. Α και επί τη ευκαιρία, καλός ο Φαλκάο ρε παιδιά αλλά μόνο σε μένα λείπει ο Φαν Μπάστεν;

Μόνο ο Ζιντάν

Μάνος Μίχαλος

Τα γκολ δεν είναι μόνο φαντεζί ενέργειες, βολ πλανέ, ανάποδα ψαλίδια και ημίγυμνους ποδοσφαιριστές να πανηγυρίζουν με τη φανέλα στο χέρι. Τα γκολ είναι (και) προσωπικότητα, είναι χαρακτήρας, είναι αισθητική, στυλ μέχρι φιλοσοφία ζωής, είναι αυτά που μπορούν να δώσουν νόημα ακόμη και σε τελικούς χωρίς αίγλη (όπως αυτός ανάμεσα στη Ρεάλ και τη Μπάγερ).

Ο Ζινεντίν Ζιντάν, όπως μόνο αυτός μπορούσε, στη στιγμή που μόνο αυτός θα το έκανε, με τον τρόπο και το στυλ που μόνο αυτός είχε τα τελευταία 15 χρόνια στα ευρωπαϊκά γήπεδα, πετυχαίνει το πιο ωραίο γκολ στην ιστορία των τελικών του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο αθλητής που αποφάσισε στο αντίο του, να ρίξει μια αντικομφορμιστική κουτουλιά, σε μία επίδειξη του πόσα παραπάνω ήταν από μια μικρή στιγμή, σε μια τεράστια καριέρα.

Ζινεντίν... Λυμπερόπουλος

Βαγγέλης Κατσαΐτης

Με αυτές τις ερωτήσεις πραγματικά δεν βρίσκουμε άκρη. Είναι δυνατόν να βλέπεις μπάλα 20+ χρόνια μπάλα και να έχεις ξεχωρίσει ένα γκολ; Δεν γίνονται αυτά... Κάθε χρονιά βλέπεις τουλάχιστον 10 τέτοια γκολ. LIVE, από την τηλεόραση, το σίγουρο είναι ότι τα βλέπεις. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το γκολ του Ντέμη με τον Απόλλων Αθηνών στην Τούμπα για το Κύπελλο; Τον Ντέμη σε Βάντσικ και σε Ελευθερόπουλο που... τρέμει; Ερίκ Καντονά; Το ξεφτίλισμα που έκανε στους αντιπάλους; Ραβανέλι; Βιάλι; Τον Άγιαξ της δεκαετίας του 90' που ζωγράφιζε στα δίχτυα; Λύμπε μετά από σέντρα Ολισαντέμπε στο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-1 για το Κύπελλο; Τον αγαπημένο Σίνισα Γκόγκιτς με την Κροάσια Ζάγκρεμπ που "γελοιοποίησε" αντιπάλους αλλά και φιλάθλους του Ολυμπιακού που τον θεωρούσαν της σειράς; Είναι αμέτρητα τα γκολ... Ας ξεχωρίσω ως απάντηση το γκολ που έχω δει και LIVE στο γήπεδο και LIVE στην τηλεόραση. Πως γίνεται; Ε γίνεται...

Και ας λέει ο Μίχαλος ότι τα βάζει μόνο ο Ζιντάν"

Όταν πέταξε ο Δεληκάρης

Γιάννης Φιλέρης

Το 1974 ήταν μια συναρπαστική χρονιά για μας τους πιτσιρικάδες που στην Πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκάρτι, αντιγράφαμε τα ζογκλερικά κόλπα του Κρόιφ, τα γκολ του Μίλερ και του Λάτο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της (Δυτικής) Γερμανίας που έγινε το καλοκαίρι. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια του Μπεκενμπάουερ, του Σβάτσεμπεργκ, του Μάγιερ, του Φογκτς, του Χάικενς και λοιπών άσων, βρισκόταν στην Αθήνα, για να παίζει με την Εθνική Ελλάδας, στο πρώτο ματς για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών.

Είχα στηθεί από νωρίς μπροστά στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, με την Εθνική του Αλκέτα Παναγούλια να έχει παικταράδες (Οικονομόπουλος, Κυράστας, Γκλέζος, Σιώκος, Ιωσηφίδης, Ελευθεράκης, Σαράφης, Τερζανίδης, Παπαϊωάννου) έναν "στρατηγό" (Δομάζος) και ένα... ίνδαλμα! Στο 12ο μόλις λεπτό, πέταξε μέχρι τον ουρανό για να βάλει μια γκολάρα που δεν πρόκειται να τη ξεχάσω ποτέ. Ο Γιώργος Δεληκάρης, είχε κάνει το 1-0. Αργότερα ο Ελευθεράκης το 2-1.

Οι Γερμανοί ισοφάρισαν και τις δυο φορές, αλλά την άλλη μέρα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Παγκρατίου, κάναμε σα τρελοί για το απίστευτο γκολ του παίκτη, που μας έκανε να αγαπήσουμε τη μπάλα. Ένα χρόνο αργότερα (τον Οκτώβριο του 1975) το ξανάβαζε στον Μάγερ, στο επίσης ιστορικό 1-1, από την πάσα του Κούδα και το σπάσιμο της μέσης απέναντι στον Γερμανό τερματοφύλακα..

Τους έκανε κουτούς

Γιώργος Χριστοφόρου

Το συγκεκριμένο ερώτημα είναι πραγματικά δύσκολο. Το καλύτερο γκολ που έχω δει γενικά ή ζωντανά; Το γκολ που πανηγύρισα σαν τρελός (Βαζέχα με Άγιαξ) ή εκείνο που πέτυχε ο αγαπημένος μου ποδοσφαιριστής (Μπέργκαμπ με Νιούκαστλ); Και αφού το πάμε έτσι, γιατί να μην είναι από τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχω δει ποτέ; Ή μήπως από τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών; Το αφήνω εδώ γιατί ήδη τρελάθηκα. Διαλέγω το ωραιότερο γκολ που έτυχε να δω ζωντανά στην τηλεόραση. Ο Ντένις Μπέργκαμπ κάνει κουτή την άμυνα της Γιουβέντους και ο τρυφερός Λιούνγκμπεργκ κρεμάει τον Μπουφόν (Άρσεναλ – Γιουβέντους 3-1).

Αλά Φαν Μπάστεν

Θοδωρής Κουνάδης

Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου στις 25/6/1988 ο Μάρκο φαν Μπάστεν έγραψε μια από τις ωραιότερες ραψωδίες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Γκούλιτ από το 32' έχει δώσει το προβάδισμα στην Ολλανδία απέναντι στους Σοβιετικούς στον τελικό του Euro μετά από ασίστ του Μάρκο, ο οποίος στο 52' "τελειώνει" τον αγώνα κάνοντας τα αδύνατα, δυνατά.

Ο Μιούρεν επιχειρεί μια βαθιά σέντρα, χαμένη υπόθεση για κάθε επιθετικό στο σημείο που βρισκόταν ο Μάρκο φαν Μπάστεν. Όχι όμως για τον ίδιο. Το βολέ που πιάνει από τόσο πλάγια θέση εν κινήσει(!) πηγαίνει συστημένο στην εστία του Ρινάτ Ντασάεφ. Ο τερματοφύλακας της ΕΣΣΔ αδυνατεί να αποκρούσει την μπάλα η οποία θα ξετινάξει τα δίχτυα του!

Από τότε, κάθε ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει παρόμοιο τέρμα μπορεί να υπερηφανεύεται στο βιογραφικό του ότι έχει βάλει ένα γκολ "αλά Φαν Μπάστεν", του πληρέστερου επιθετικού που έχει δει το άθλημα. Τον οποίο πρόλαβα να δω και εγώ. Γι' αυτό και ανάβω που και που ένα κεράκι στον στον θεό του ποδοσφαίρου.

Ρομπέρτο Κάρλος και... τέζα

Παντελής Διαμαντόπουλος

Το γκάλοπ αυτό είναι... κομματάκι άδικο! Τι πάει να πει το "καλύτερο γκολ" άραγε;; Όλα τα γκολ αφού γίνονται... γκολ, καλά είναι! Απλά υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζουν. Όμως έχει σημασία για τι πράγμα μιλάμε! Αναφερόμαστε σε έμπνευση; Σε εκτέλεση; Σε ομαδικότητα; Χιλιάδες γκολ έχουν δει τα ματάκια μας, ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι γουστάρει!

Από την συγκλονιστική επέλαση του Μαραντόνα το 1986 που άφησε όλη την Αγγλία "λιπόθυμη", μέχριτο βολ πλανέ του Ζιντάν, πολλά ψαλιδάκια, κεφαλιές ψαράκι και σουτ στο "Γ"! Ήόσα έχουμε δει από παλιά βίντεο! Κάθε εποχή έχει και τους δικούς της ήρωες. Και το γκολ του Φαν Μπάστεν που προτίμησαν κάποια από τα παιδιά του σάιτ καλό ήταν. Μοναδικό για την εποχή, αλλά ακολούθησαν άλλα... διακόσια ίδια. Βλέπετε ο ποδοσφαιριστής εξελίσσεται!

Την γκολάρα του Τότι με την Ίντερ που τα συνδύασε όλα δε γίνεται να μην τη αναφέρω. Πέρασε τους Μιλανέζους και "έσκαψε" το τόπι έξω από την περιοχή. Γκολ ομαδικότητας; Ακόμη περισσότερα. Η χαρά του προπονητή, που βλέπει τους παίκτες του να αποδίδουν σαν καλοκουρδισμένο σύνολο! Κάθε εβδομάδα θέλω να βλέπω όσο γίνεται περισσότερα γκολ και ευχαριστώ για αυτό, όσους με ανέχονται! Θα διαλέξω λοιπόν με το εξής κριτήριο:

Οι γκολάρες θα συνεχίσουν να μπαίνουν , είτε από την έμπνευση ενόςνεώτερου ξένου(Έλληνας δεν υπάρχει)Καραπιάλη, είτε από την ομαδική δουλειά. Διαλέγω λοιπόν γκολ, που βλέπουμε μια φορά τα 50 χρονια. Ρομπέρτο Κάρλος με την φανέλα της Ρεάλ και... τέζα η Τενερίφη! Σέντρα- σουτ από την γραμμή του άουτ...

Μετά τον Φαν Μπάστεν ο Όουεν

Φώντας Σέμπρος

Το καλύτερο γκολ είναι αυτό του Μάρκο φαν Μπάστεν στον τελικό του Euro 1988, αλλά επειδή το έχουν πει και άλλοι... περνάμε στο δεύτερο καλύτερο και αυτό είναι του 18άχρονου, Μάικλ Όουεν, για την Αγγλία κόντρα στην Αργεντινή στο Μουντιάλ του 1998.

To γκολ του Ζλάταν στο φιλικό (SO WHAT?) με την Αγγλία

Ηλίας Αναστασιάδης

Ναι, θα πάρω το ψαλίδι του Ζλάταν, παρά τη λάσπη που δέχτηκε το συγκεκριμένο γκολ από τους δύσκο(ι)λ(ι)ους κριτές της μπάλας, επειδή τάχα μπήκε σε φιλικό ματς και παρότι πήγα να λακήσω και να διαλέξω τα απόκοσμα φάλτσα στο γνωστό φάουλ του Ρομπέρτο(υ) Κάρλος .

Αν είχε στόμα αυτό που έκανε ο Ζλάταν κάποια σημαντικά μέτρα έξω από την περιοχή και με γυρισμένη την πλάτη στην εστία του Joe Hart, θα φώναζε 'Γατάκια του παγκόσμιου αθλητισμού, ΔΕΝ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ'. Και λίγα θα έλεγε. Like a boss o Ζλάταν.

Εννοείται ότι υπάρχουν και οι μόνιμοι γειωτικοί τύποι που αποθέωσαν περισσότερο το ψαλιδάκι του Μεξές έξω από την περιοχή στο Άντερλεχτ-Μίλαν, επειδή τάχα είναι αμυντικός, άρα είχε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας κλπ. Φοβερό το γκολ του Μεξές, εξωγήινο αυτό του Ζλάταν. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση. Είναι κι αυτή η ζλατανική του άνεση, αυτό το άλμα στον Θεό, καμιά 30αριά μέτρα μακριά από την εστία. Αυτοπεποίθηση για δυο ενδεκάδες ο άτιμος.

Φαν Μπάστεν και πάλι

Παναγιώτης Χαραλάμπους

Φυσικά το γκολ του Φαν Μπάστεν στον τελικό του EURO 1988 κόντρα στην Σοβιετική Ένωση στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Και παίρνει μεγαλύτερη αξία όταν το σημειώνει απέναντι σε έναν από του καλύτερους γκολκίπερ τον Ρινάτ Ντασάεφ.

Την κατέβασε από το... Θεό ο Μπέργκαμπ

Στέλιος Χαρτζουλάκης

Η τεχνική του Ντένις Μπέργκαμπ ήταν αυτή που με έκανε να τον θεωρώ τον αγαπημένο μου παίκτη, παρά το γεγονός ότι αγωνιζόταν στην αντιπαθέστατη (για μένα) Άρσεναλ. Ο Ολλανδός είχε "χαζέψει" πολλές φορές τους αντιπάλους του και είχε πετύχει γκολάρες επιπέδου Μαραντόνα, Μέσι, Κριστιάνο Ρονάλντο και βάλε.

Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε δίλημμα μεταξύ του γκολ που είχε πετύχει με αντίπαλο τη Νιουκάστλ, όταν ο Νταμπίζας έχασε... τα αυγά και τα πασχάλια, και εκείνου που είχε πετύχει με τους "οράνιε" στον προημιτελικό με την Αργεντινή στο Μουντιάλ του 1998, όταν "κατέβασε" την μπάλα από το Θεό, "άδειασε" για πλάκα τον αντίπαλό του και με απίθανο εξωτερικό πλασέ έδωσε την πρόκριση στους -με αριθμητικό μειονέκτημα- Ολλανδούς. Εντάξει, κατέληξα. Το γκολ εις βάρος της Αργεντινής.

Όταν ο Bergkamp χάζεψε τον Νταμπίζα

Χρήστος Χατζηιωάννου

Το ανέφερε και ο τίμιος Χριστοφόρου αλλά δεν το επέλεξε. Ευτυχώς γιατί ήταν η πρώτη και άμεση αντίδρασή μου σε αυτό το ερώτημα. Ναι, είναι απλά μια τρίπλα κι ένα ωραίο τελείωμα. Αλλά το έβλεπα αυτό το παιχνίδι. Και θυμάμαι να έχω μείνει σαν βλάκας μπροστά στην τηλεόραση και να ζητάω τρίτο, τέταρτο και πέμπτο replay. Αν και μαντσεστεριανός μέχρι το κόκκαλο, την Arsenal πάντα ήθελα να την βλέπω. Κυρίως για αυτόν τον ξανθό ιδιόμορφο τύπο που ένιωθες ότι φέρεται στην μπάλα λες και είναι νεογέννητο μωρό. Το ότι εκείνος που έφαγε την τρίπλα είναι ο Νταμπίζας, το κάνει απλά ανώτερο.

Κι ο Θεός (D10S) "χάζεψε" τον Ζιντάν το 2002

Ηλίας Ευταξίας

Είναι πάρα πολλά τα Golazo, που έχω δει στη ζωή μου, αλλά μόνο δύο σφηνώθηκαν στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή. Υπάρχει αυτό που γύρω του χτίστηκε ένας ολόκληρος μύθος, με τον οποίο μεγάλωσα, ύστερα λάτρεψα και μέσα από αυτόν δέθηκα με το ποδόσφαιρο. Ένα γκολ που κατάφερε να επισκιάσει όχι μόνο το "χέρι του θεού" , αλλά όσα κι αν θα επακολουθούσαν, στις 4 γραμμές των γηπέδων όλου του κόσμου. Για περισσότερες λεπτομέρειες, απλά ρωτήστε τους "Άγγλους".

Το γκολ του αιώνα όμως (επίσημα πράματα, δεν τα λέω εγώ) , έχει ένα ελάττωμα και δεν θα το 'ψηφίσω'. Αν και είναι το καλύτερο όλων των εποχών (για τη σημασία του, γι αυτό που κουβαλάει, γιατί μπήκε σε Μουντιάλ, για, για για...), η μαγεία στην κάθε φορά που η μπάλα καταλήγει στο πλεχτό, είναι στη στιγμή. Να έχεις δει "ζωντανά" τον αγώνα και το γκολ.

Γιατί όσα βιντεάκια με γκολάρες κι αν βάζει ο Σταματόπουλος , το γκολ που βλέπεις live έχει άλλη αίσθηση. Γι' αυτό το λόγο ο ο 84άρης Ηλίας, ψηφίζει Ζινεντιν Ζιντάν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει ζήσει και το αριστούργημά του στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2002. Ένα γύρισμα "όπου να ναι" του Ρομπέρτο Κάρλος έστειλε την μπάλα στον ουρανό και όταν αυτή κατέβηκε συνάντησε το αριστερό του Ζιζού. Τα υπόλοιπα είναι τέχνη...

Coast-to-coast από τον Αλ Οβαϊράν

Δημήτρης Κεφαλάς

"Coast-to-coast" γκολ σε μπασκετικούς όρους. Ο Σαϊντ Αλ Οβαϊράν σημείωσε ένα εξαιρετικό γκολ στον αγώνα Σαουδική Αραβία - Βέλγιο στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994. Ο Σαϊντ Αλ Οβαϊράν ήταν ασταμάτητος. Πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή της ομάδας του και με φοβερό σπριντ πέρασε πέντε Βέλγους πετυχαίνοντας ένα γκολ αντάξιο της ομορφιάς του Ντιέγκο Μαραντόνα που είχε σημειώσει στο Μουντιάλ του Μεξικό το 1986 με την Αγγλία. Το γκολ του Σαϊντ Αλ Οβαϊράν ψηφίστηκε από την ΦΙΦΑ ως το 6ο καλύτερο γκολ του περασμένου αιώνα. Χάρις στο γκολ του κέρδισε το προσωνύμιο ο "Μαραντόνα της Αραβίας" και έδωσε την πρόκριση στους Άραβες στην επόμενη φάση του Μουντιάλ.

Το "Perfect 10" του Αλέκου Αλεξανδρή

Βαγγέλης Σταματόπουλος

Όταν τέθηκε το ερώτημα για το κορυφαίο γκολ, έφερα τις ακόλουθες εικόνες, πρώτες στο μυαλό: το γκολ-ποίημα του Ζιντάν (Λεβερκούζεν-Ρεάλ, τελικός CL του 2002), το ταχυδακτυλουργικό τρικ του Μπέργκαμπ (Ολλανδία-Αργεντινή, προημιτελικός Μουντιάλ 1998), αλλά και ένα γκολ του "φαινομένου" Ρονάλντο σε ματς της Μπαρτσελόνα κόντρα στην Κομποστέλα (ορισμός του οδοστρωτήρα). Όσο για τα "ελληνικά" γκολ, αξέχαστη η λόμπα του Ζιοβάνι στον Μοντραγκόν (Ολυμπιακός-Γαλατάσαραϊ, 2003) και η οβίδα του Γιαννακόπουλου (Ολυμπιακός-Πόρτο, 1997)...

Ωραία και κάλλιστα όλα αυτά, όμως το δικό μου "δεκάρι" (για να μιλήσουμε με όρους Dancing With The Stars) το δίνω αλλού, αφού το γκολ που έχω θαυμάσει και χαζέψει με τα μάτια μου μέσα από το γήπεδο, μου το έχει προσφέρει ο μετρ των βολ πλανέ στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, Αλέξης Αλεξανδρής. Τόπος του... εγκλήματος το ΟΑΚΑ, με τον Ολυμπιακό να υποδέχεται την ΑΕΚ την προτελευταία αγωνιστική της σεζόν 2001-02, όπου ο νικητής κατακτούσε ουσιαστικά τον τίτλο. Στην Ένωση αρκούσε και η ισοπαλία (μιας που ήταν στο +3) και όλα ξεκίνησαν ιδανικά με το γκολ-πέναλτι του Τσιάρτα. Ο "Aλέκος" όμως δεν είχε μιλήσει... Το έκανε μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο λίγο πριν το φινάλε του πρώτου μέρους, όταν μετά από σέντρα του Πατσατσόγλου απογειώθηκε λίγο πιο μπροστά από το σημείο του πέναλτι και με απίστευτο μονοκόμματο γυριστό σουτ έστειλε τη μπάλα να αναπηδήσει, πριν αναπαυτεί γλυκά στην αριστερή γωνία του Χιώτη. Γκολ σπάνιας τεχνικής, τέλειας εκτέλεσης αλλά και με τεράστιο ειδικό βάρος καθώς έκρινε σε μεγάλο βαθμό έναν τίτλο.

Και όλα αυτά σε ένα ματς που έληξε 4-3 και ήταν -θεωρώ- το πιο συναρπαστικό σε εξέλιξη ντέρμπι πρωταθλήματος τα τελευταία 20 χρόνια, με ένα γήπεδο με πάνω από 60.000 κόσμο στις εξέδρες (και των δύο ομάδων) στο οποίο παρακολούσες να μην τελειώσει ΠΟΤΕ αν δεν σε έπνιγε το άγχος για το αποτέλεσμα. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, το ψαλιδάκι του "καλλιτέχνη" Αλεξανδρή είναι για μένα ό,τι πιο θεσπέσιο έχω απολαύσει live σε αγώνα.

Το γκολ αλά Μαραντόνα του Μέσι

Aντωνία Μαραγούσια

Ήταν 18 Απριλίου του 2007, όταν καθώς έγραφα πανικόβλητη για να κλείσω δύο σελίδες, κάποιοι έξαλλοι πανηγυρισμοί με υποχρέωσαν να σηκώσω το κεφάλι μου και να κοιτάξω στην τηλεόραση. Σε παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με τη Χετάφε για το Κύπελλο Ισπανίας, ο Λιονέλ Μέσι πέτυχε ένα γκολ που με άφησε με ανοικτό το στόμα για πολλή ώρα.

Παίρνοντας την μπάλα πίσω από το κέντρο, πέρασε όλη την αντίπαλη άμυνα και τελικά κατάφερε να σκοράρει ένα εντυπωσιακό γκολ που υποχρέωσε τον κόσμο να σηκωθεί από τις θέσεις του για να το πανηγυρίσει. Ήταν το δεύτερο γκολ της Μπαρτσελόνα, σε ένα ματς που τελείωσε με σκορ 5-2. Όντως, μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, σε ένα παιχνίδι που οι Καταλανοί θα επικρατούσαν και χωρίς αυτό, αλλά ήταν μαγικό... Ένα γκολ από αυτά που έχεις να θυμάσαι, ακόμα κι αν δεν ασχολείσαι φανατικά με το ποδόσφαιρο...