Το "νοκ άουτ" του... αιώνα!

Στις 6 Μαρτίου του 2002 η Ρεάλ Μαδρίτης «υποδέχτηκε» στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» την Ντεπορτίβο για τον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου.

Οι «μερένγκες» ήθελαν να γιορτάσουν τα 100 χρόνια ιστορίας του συλλόγου με την κατάκτηση του τροπαίου, όμως η Ντέπορ είχε διαφορετική γνώμη...

Μέσα από το απροσδόκητο και το αναπάντεχο γράφεται συχνά η ιστορία. Όταν αυτά συνδυάζονται με την υπέρβαση, τότε γράφεται η πραγματική ιστορία, αυτή που «ταξιδεύει» μέσα από τις γενιές χωρίς να κινδυνεύει να ξεχαστεί. Κάπως έτσι συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Οι νίκες των φαβορί έχουν ημερομηνία λήξης στον ενθουσιασμό του φίλαθλου, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Ο θρίαμβος όμως του «μικρού» απέναντι στον ισχυρό και ειδικά όταν όλα συνηγορούν για το ακριβώς αντίθετο, είναι αυτός που από μόνος του μπορεί να ορίσει την ίδια την ύπαρξη ενός συλλόγου και να καθορίσει σε τεράστιο βαθμό την αγάπη και την αφοσίωση των φιλάθλων του. Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία του «centenariazo», εκεί όπου η Ντεπορτίβο τα έκανε όλα μαζί σε 90 λεπτά!

Κέρδισε το Κύπελλο Ισπανίας, το στέρησε από τη Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», απέναντι στους «γκαλάκτικος» του Φλορεντίνο Πέρεθ και κυρίως το πέτυχε τη βραδιά που οι «μερένγκες» ετοιμάζονταν με κάθε επισημότητα να γιορτάσουν τα 100 χρόνια του συλλόγου (centenario στα ισπανικά, εξ ου και το centenariazo), έχοντας σημαιοστολίσει το συντριβάνι της Κυβέλης, αφού θεωρούσαν δεδομένη την κατάκτηση του Κυπέλλου!

Το Sport24.gr θυμάται σήμερα τον άθλο της Ντεπορτίβο και το «δράμα» της Ρεάλ, που της έμειναν οι εκδηλώσεις, οι συναυλίες, οι λόγοι και η έρημη Θιβέλες... Και δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε ομάδα της Ρεάλ, αλλά για τον «σκελετό» των «γκαλάκτικος» της πρώτης θητείας του Φλορεντίνο Πέρεθ. Στη Μαδρίτη είχαν έρθει ήδη ο Φίγκο, ο Ρομπέρτο Κάρλος και ο Ζιντάν, ενώ οι Ισπανοί Ραούλ, Γκούτι και Μοριέντες βρίσκονταν στην πλήρη ακμή τους.

ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε που βρισκόταν στον πάγκο των «μερένγκες», είχε ήδη κερδίσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ (2000) και δύο μήνες αργότερα θα κατακτούσε ένα ακόμα στη Γλασκώβη με το εκπληκτικό σουτ-γκολ του Ζιζού απέναντι στη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Στο πρωτάθλημα γινόταν πραγματική «σφαγή», αφού η πρώτη Βαλένθια απείχε μόλις 5 βαθμούς από την έκτη Μπιλμπάο, ενώ η Ρεάλ βρισκόταν στη δεύτερη θέση, ένα βαθμό πίσω από τις «νυχτερίδες».

Οι θριαμβευτές με το τρόπαιο! Κάτω αριστερά, δίπλα στο Κύπελλο, ο Βίκτορ Σάντσεθ, πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού (6-3-2002)

Όμως και η Ντεπορτίβο δεν ήταν τότε αμελητέα ποσότητα. Η ομάδα που είχε χτίσει με τόση φροντίδα ο Αρσένιο Ιγκλέσιας στη δεκαετία του ’90, είχε κατακτήσει ένα Κύπελλο (1995) και ένα πρωτάθλημα (2000), παίζοντας θεαματικό ποδόσφαιρο το οποίο της χάρισε το προσωνύμιο «Σούπερ Ντέπορ». Με προπονητή τον Χαβιέρ Ιρουρέτα, οι «blues» έφτασαν στη Μαδρίτη με όλα τα αστέρια τους, πιστεύοντας στη νίκη κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.

Πριν την έναρξη του τελικού, είχαν προγραμματιστεί διάφορες εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Ρεάλ. Αφού ολοκληρώθηκαν οι συναυλίες και οι λόγοι των επισήμων, ακούστηκε από τη μεγαφωνία του γηπέδου ο ύμνος της Ρεάλ, ειδικά γραμμένος για την περίσταση και με τον Πλάθιδο Ντομίνγκο στην ερμηνεία. Το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» σείστηκε από τις επευφημίες των 50.000 «μερένγκες» που είχαν κατακλύσει το μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου, ενώ οι 25.000 φίλοι της Ντεπορτίβο βρίσκονταν κυρίως στο βόρειο πέταλο.

ΟΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ

Μπροστά στον διαιτητή Μεχούτο Γκονθάλεθ παρατάχθηκαν οι δυο ομάδες ως εξής:

Ρεάλ Μαδρίτης (Βιθέντε ντελ Μπόσκε): Θέσαρ, Σαλγάδο, Ιέρο, Παβόν (46’ Σολάρι), Ρομπέρτο Κάρλος, Μακελελέ, Ελγκέρα, Φίγκο (83’ Μακμάναμαν), Ζιντάν, Ραούλ & Μοριέντες (67’ Γκούτι).

Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (Χαβιέρ Ιρουρέτα): Μολίνα, Σκαλόνι, Θέσαρ, Ναϊμπέτ, Ρομέρο, Σέρχιο, Μάουρο Σίλβα, Βίκτορ (88’ Τζαλμίνια), Βαλερόν (62’ Ντούσερ), Φραν (83’ Καπντεβίλα) & Ντιέγο Τριστάν.

Βιθέντε ντελ Μπόσκε και Χαβιέρ Ιρουρέτα. Οι δυο αντίπαλοι προπονητές του τελικού του 2002 σε μεταγενέστερη φωτογραφία.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ

Η Ντεπορτίβο έκανε σαφείς τις προθέσεις της από τα πρώτα λεπτά. Ο Τριστάν εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος της άμυνας των «μερένγκες», σούταρε προς την εστία και ανάγκασε τον Θέσαρ να κάνει μεγάλη επέμβαση. Στη δεύτερη επίθεση των «φιλοξενούμενων» ήρθε το 0-1. Ήταν μόλις το 6ο λεπτό, όταν ο Τριστάν πάσαρε κάθετα στον Σέρχιο, ο οποίος απέφυγε μαγικά τον Ιέρο και πλάσαρε τον Θέσαρ μπροστά στο Fondo Norte, όπου οι 25.000 φίλοι της Ντέπορ ζούσαν τη δική τους έκσταση.

Λίγο αργότερα είχαμε γενική σύρραξη στον αγωνιστικό χώρο με τους Μάουρο Σίλβα και Ραούλ να πιάνονται στα χέρια και τους υπόλοιπους παίκτες να γίνονται ένα κουβάρι μέχρι να ησυχάσουν τα πνεύματα. Στην αμέσως επόμενη φάση, ο Ζιντάν έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία της Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο, στέλνοντας τη μπάλα με κεφαλιά στο οριζόντιο δοκάρι. Λίγο μετά ο Γάλλος σούταρε ξερά και ο Μολίνα με μεγάλη απόκρουση κράτησε το μηδέν.

Βίντεο: Τα δυο γκολ της Ντεπορτίβο στον τελικό του 2002.

Στο 38’ ήρθε το δεύτερο χτύπημα της Ντέπορ. Μετά από μια κατεβασιά του Βαλερόν, απομάκρυνε προσωρινά η άμυνα της Ρεάλ, η μπάλα έφτασε στον – πρώην του Παναθηναϊκού – Βίκτορ Σάντσεθ, αυτός τροφοδότησε ξανά τον Βαλερόν έξω δεξιά και ο τελευταίος έκανε μια συρτή σέντρα προς την περιοχή. Εκεί πετάχτηκε ο Τριστάν και πλάσαρε χωρίς πίεση για να γράψει το 0-2 μέσα σε παραλήρημα της κερκίδας της Ντεπορτίβο.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Ρεάλ προσπάθησε να πιέσει χωρίς όμως αποτέλεσμα. Σε μια ακόμα φαρμακερή αντεπίθεση η Ντεπορτίβο λίγο έλειψε να «τελειώσει» τον τελικό, όμως το σουτ του Βαλερόν, ο οποίος «χόρεψε» πρώτα τον Σαλγάδο, σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι. Αμέσως μετά, στο 58’, μείωσε η Ρεάλ με προβολή του Ραούλ, όμως στη μισή ώρα που απέμεινε, οι «μερένγκες» ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν. Η πίεση του κόσμου και το άγχος του σκορ αποδείχτηκαν καθοριστικοί παράγοντες στην ήττα και την κακή εμφάνιση των γηπεδούχων.

"CUMPLEAÑOS FELIZ…!!!"

Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, οι παίκτες της Ντεπορτίβο κατευθύνθηκαν στο πέταλο των φιλάθλων τους και τα ξέφρενα πανηγύρια δεν είχαν τελειωμό. Οι «Riazor Blues» τραγουδούσαν ειρωνικά εν χορώ το «cumpleaños feliz» (το ισπανικό happy birthday) απευθυνόμενοι στο προεδρικό πάλκο, όπου ένας κατεστραμμένος ψυχολογικά Φλορεντίνο Πέρεθ ήθελε να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί. Το απόλυτο κοντράστ δηλαδή με τον ομόλογό του της Κορούνια, Αουγούστο Θέσαρ Λεντόιρο, που βρισκόταν σε έκσταση!

«Μεγαλειώδες!» Το πρωτοσέλιδο της As την επόμενη του τελικού (7-3-2002)

Οι εξέδρες του «Μπερναμπέου» άδειασαν μέσα σε λίγα λεπτά από τους φίλους της Ρεάλ, όμως ο Πέρεθ ήταν υποχρεωμένος να μείνει εκεί και να «καταπιεί» όλο το τελετουργικό. Μην ξεχνάμε ότι παρούσα στο γήπεδο ήταν σύσσωμη η βασιλική οικογένεια. Ο Ιέρο εξοργισμένος τα έψελνε στον Μεχούτο, ενώ ο νεαρός Κασίγιας έκλαιγε απαρηγόρητος. Αφού ανέβηκαν πρώτα οι παίκτες της Ρεάλ για να πάρουν τα μετάλλιά τους, στη συνέχεια ήρθε η σειρά των νικητών. Πήραν όλοι τα συγχαρητήρια από τον Ισπανό μονάρχη και τελευταίος έμεινε ο μεγάλος αρχηγός Φραν.

Ο Χουάν Κάρλος του έδωσε το τρόπαιο και όλοι οι φίλοι της Ντεπορτίβο, μέσα στο «Μπερναμπέου» αλλά και στην Κορούνια και την υπόλοιπη Γαλίθια, ξέσπασαν σε ζητωκραυγές όταν η κούπα σηκώθηκε στον ουρανό της Μαδρίτης. Ακολούθησε ο γύρος του θριάμβου και το γλέντι διήρκεσε όλη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα οι θριαμβευτές παρουσίασαν το Κύπελλο στο γήπεδό τους μπροστά σε 10.000 παραληρούντες φιλάθλους. Το «Ριαθόρ» έζησε μεγάλες στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχαστούν από κανέναν.

CENTENARIAZO

«Ντέπορ Κυπελλούχος! Το νοκ άουτ του αιώνα!» Το πρωτοσέλιδο της Mundo Deportivo την επόμενη του τελικού (7-3-2002)

Ούτε η Ρεάλ όμως πρόκειται να ξεχάσει το «κάζο» του 2002. Την επόμενη ημέρα οι εφημερίδες χαρακτήρισαν την ήττα και την απώλεια του Κυπέλλου ως «centenariazo», κάνοντας ευθύ παραλληλισμό με το περίφημο «μαρακανάσο», την ήττα δηλαδή της Βραζιλίας απέναντι στην Ουρουγουάη μέσα στο «Μαρακανά» στον τελικό του Μουντιάλ του 1950. Οι «μερένγκες» μπορεί να κέρδισαν το Τσάμπιονς Λιγκ δυο μήνες αργότερα, αλλά η «πληγή» του «centenariazo» δεν επουλώθηκε ποτέ.

Και ακριβώς επειδή δεν θέλουν να ξαναζήσουν κάτι ανάλογο – έστω και κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες – δεν εννοούν με τίποτα να δώσουν το «Μπερναμπέου» για τον φετινό τελικό του ισπανικού Κυπέλλου. Ούτε στην Μπιλμπάο, αλλά – πολύ περισσότερο – ούτε και στην Μπαρτσελόνα, δεν θα επιτραπεί να σηκώσουν τρόπαιο στον ουρανό του «Μπερναμπέου». Ο «αιώνιος ύπνος» του Δον Σαντιάγο που τόσο άσχημα διασαλεύτηκε πριν από ακριβώς μια δεκαετία, μπορεί – προς το παρόν τουλάχιστον – να συνεχιστεί ήσυχος. Μέχρι νεωτέρας...

Πηγές: As, Mundo Deportivo, Marca & La Opinión A Coruña

Βίντεο: Highlights από τον τελικό και την απονομή του Κυπέλλου (6-3-2002). Μουσική υπόκρουση το «10 años después» (10 χρόνια μετά) των Rodriguez.