Το ντέρμπι με 16 κάμερες και 1000 κουμπιά

Συμβουλές δεν δίνω, αλλά... αν μπορώ να κάνω μια προτροπή είναι την επόμενη φορά που θα είσαι έτοιμος να βρίσεις/καταραστείς/μουτζώσεις το συνεργείο καναλιού που έχει αναλάβει τη live μετάδοση αγώνα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ ή όποιου άλλου σπορ, να ξέρεις δύσκολα θα μπορούσες να κάνεις ό,τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, για οκτώ και πλέον ώρες. Διάστημα στο οποίο δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν την αυτοσυγκέντρωση τους, έστω για λίγα δευτερόλεπτα. Νομίζεις ότι στα παραλέω;

Μείνε μαζί μου και θα δεις ότι στα λέω όπως συμβαίνουν. Όπως τα ζήσαμε την Κυριακή 19/3, έξω από το "Απ. Νικολαϊδης", παρέα με τους 55 ανθρώπους που εργάστηκαν για τη μετάδοση. Θα ξεκινήσω από τέλος, λέγοντας σου το σχόλιο του Γιάννη Φουρνάρου, διευθυντή των καναλιών Novasports: "Όλοι έχουμε την τρέλα και το πάθος να κάνουμε αυτό που κάνουμε". Βασικά, χρησιμοποίησε άλλη λέξη, την οποία καταλαβαίνεις. Και είναι αυτό ακριβώς που βοηθά, ώστε να γίνει η δουλειά. Πάμε τώρα, στην αρχή, αφού δεις κάποιους αριθμούς.

H ιδέα είχε ως εξής: ο Ηλίας Ευταξίας, εκ των διευθυντών σύνταξης στο Sport24.gr, είδε τον Καταλανό σκηνοθέτη να καθοδηγεί τις κάμερες στην ιστορικότερη ανατροπή του Champions League, με ολύμπια ψυχραιμία και σκέφτηκε πως θα είχε ενδιαφέρον να γίνουμε μάρτυρες ανάλογης στιγμής, στο ντέρμπι των “αιωνίων”. Ας πούμε ότι δεν θυμάσαι τι έγινε (γεγονός που είναι λίγο δύσκολο). Θα σου δείξω, αλλά θα ήθελα να μου πεις τι αισθάνεσαι όπως γυρίζεις στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με την Παρί Σεν Ζερμέν, καθ' οδόν για τους "8" της διοργάνωσης.

Όταν μου το πρότεινε, ομολογώ πως αιφνιδιάστηκα, σκεπτόμενη πως συνήθως στα ντέρμπι της ημεδαπής μπαίνει... και ένα γκολ. Του το είπα (για να σε προλάβω, το είδα, αλλά δεν το έπαιξα) και προχώρησα στον επαναπροσδιορισμό των “θέλω” μας. Θα καλύπταμε τον τρόπο που καλύπτουν τα κανάλια NOVASPORTS έναν αγώνα της -υπό την όποια έννοια- σημασίας του Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Κατόπιν συνεννόησης με τον Γιώργο Γκόλτσιο, υπεύθυνο παραγωγής (ο άνθρωπος μας, ο τύπος που μας πρόσφερε τεράστια βοήθεια όσες ώρες ήμασταν στο γήπεδο) συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε... τη δική μας παραγωγή από τις 16.30. Αυτή ήταν η ώρα που πήγαμε στο γήπεδο μπάσκετ που είναι παραπλεύρως του “Απ. Νικολαΐδης”, παρέα με τη Γεωργία Παναγοπούλου, φωτογράφο του πρακτορείου “Tourette Photography”. Εκεί ήταν τα "αρχηγεία" και δεν έμπαινες, αν δεν είχες σχετική ταυτότητα. Επιπροσθέτως, υπήρχαν άνθρωποι της αστυνομίας και της ασφάλειας, ώστε να διατηρηθεί... το εύρυθμο του πράγματος. Τι αντικρίσαμε για αρχή; Να σου δείξω.

Διακρίνεις μια χαλάρωση, σωστά; Να σου πω εδώ πως τα παιδιά της NOVA ήταν στο γήπεδο από τις 13.30. Ναι, έξι ώρες πριν τη σέντρα, γιατί έπρεπε να "στήσουν". Πριν σου πω το λόγο, να σου εξηγήσω πως ο Ιωσήφ είχε γιορτή και κερνούσε (σπιτικά γλυκά), η Pizza Fan είχε στείλει "καύσιμα" και οι δημοσιογράφοι της παραγωγής μαζεύτηκαν όλοι για πρώτη φορά, ώστε να ασχοληθούν με το Facebook Live και τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του κοινού. Θα σου πω ότι πέρασαν ωραία... και αυτό βγήκε προς τα έξω. Σε ό,τι αφορά όσα δεν βγήκαν, ήταν η μουσική επιλογή του Νίκου Γαβαλά: διάλεξε την "Εκδρομή" της Δήμητρας Γαλάνη και του Ευστάθιου Δράκου. Τραγουδάκι διάλεξε και ο Φουρνάρος, λίγο πριν τη σέντρα, για όλους τους ρεπόρτερ: το Πες του, του Zan Batist αν έχεις υπ' όψιν σου, με τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου στην αρχή να καταδικάζει και μετά... να ερμηνεύει! Ναι, αυτοί οι τύποι όντως περνούν ωραία. Την ώρα που οι αποστολές των ομάδων ήταν καθ' οδόν για το "Απ. Νικολαϊδης", ο πρώτος κύκλος εργασιών είχε ολοκληρωθεί και οι άνθρωποι είπαν να πάρουν μια ανάσα. Δεν σου είπα όμως, τι έγινε από τις 13.30 έως τις 16.30. Μην ανησυχείς. Θα τα μάθεις όλα.

Όσοι εμφανίστηκαν στις 13.30, άρχισαν την καλωδίωση, ώστε να συνδεθούν όλες οι κάμερες εκεί που πρέπει, όπως πρέπει. Σημείωσε σε παρακαλώ εδώ, πως το "Απ. Νικολαϊδης" είναι μαζί με το "Γ. Καραϊσκάκης" τα μόνα γήπεδα στην Ελλάδα που έχουν προκαλωδίωση. Κάτι που σημαίνει ότι οι τεχνικοί που αναλαμβάνουν να τραβούν δεκάδες μέτρα καλωδίων ώστε να κάνουν τις συνδέσεις, παίρνουν ρεπό από το ρόλο του... μάγου (του να βρουν τρόπο που δεν υπάρχει, να κάνουν δουλειά). Απλά πηγαίνουν και συνδέουν στις υποδοχές και "απλώνουν" ό,τι επιπλέον καλώδιο χρειαστεί. Για την ιστορία, η εναλλακτική είναι να προσπαθούν να τα περάσουν από σκουριασμένα σίδερα, μέσα από προστατευτικά δίχτυα,... ενδεχομένως και μέσα από τοίχους. Ζουν τις φάσεις τους, όπως καταλαβαίνεις. Εφόσον γίνει το στήσιμο, ο σκηνοθέτης Γιώργος Μάνταλος περνά από κάθε χειριστή κάμερας, να κάνει τις τελευταίες επισημάνσεις. Αφότου τελειώσει αυτή η διαδικασία, όλοι είναι σε αναμονή των αποστολών.

Η ομάδα του Παναθηναϊκού κίνησε για τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας από ξενοδοχείο του Αμαρουσίου και αυτή του Ολυμπιακού, από το Ρέντη. Μόλις έβαλαν οι οδηγοί των λεωφορείων πρώτη ταχύτητα, για να ξεκινήσουν τη διαδρομή τους, το αυτό έκαναν και οι μηχανές που ακολουθούσαν (καλύτερα συνόδευαν) τα πούλμαν και κατέγραφαν την πορεία τους, μεταδίδοντας live εικόνα στους συνδρομητές που είχαν ήδη "στηθεί" στην οθόνη, για την pregame εκπομπή. Η μεταφορά γίνεται ασύρματα, απευθείας στο κανάλι. Μόλις το συνεργείο που ήταν δίπλα στους "ερυθρόλευκους" ενημέρωσε ότι η αστυνομία του απαγόρευσε να "συνοδεύσει" στην τελική ευθεία, ενεργοποιήθηκε η steady cam, με τον χειριστή της που χρησιμοποιεί Segway (δες τις ροδίτσες στα πόδια). Δεν υπάρχουν πολλοί που να το κάνουν αυτό..

Η sky cam, o "πιλότος" και ο αναρριχητής

Οι υπεύθυνοι της sky cam, της εναέριας κάμερας είναι αυτοί που επισκέπτονται κάθε γήπεδο δυο ημέρες πριν τη σέντρα, ώστε να αρχίσουν να εγκαθιστούν ό,τι χρειάζεται για τη δουλειά τους. Τι εννοώ; Δες λίγο τη δεύτερη φωτογραφία από αριστερά. Δεξιά είναι ο οπερατέρ (αυτός που χειρίζεται την κάμερα, δηλαδή, "ζουμάρει", τη στρέφει όπου κρίνει), ο Ντέιβιντ μέλος της πορτογαλικής εταιρίας που έχει όλο τον εξοπλισμό της ιδιαίτερης αυτής κάμερας. Αριστερά είναι ο “πιλότος” της sky cam, ο άνθρωπος που κινεί αυτήν την κάμερα στο χώρο. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που κάνουν την αναρρίχηση, ώστε να κρεμάσουν τα σκοινιά στους πυλώνες, αλλά και να τακτοποιήσουν τα 800 μέτρα καλώδιο που βρίσκονται στα τέσσερα κουτιά τα οποία βρίσκονται σε κάθε γωνία του γηπέδου -και μπορείς να δεις στη φωτογραφία. Είναι η οπτική ίνα, που κινεί την κάμερα και μεταφέρει το σήμα της. Από το replay αυτής της κάμερας, μπορείς να καταλάβεις πώς επιτίθεται μια ομάδα, πώς βγαίνει στον αιφνιδιασμό, αν η άμυνα ή η επίθεση είναι οργανωμένη. Φαίνονται όλα.

Η κάμερα offside και... η υποδοχή

Συνεχίζουμε με την κάμερα offside. Που σημαίνει ότι είναι αυτή που σου δείχνει αν έχεις λόγο να διαμαρτύρεσαι ή όχι. Τα όσα καταγράφει, λαμβάνονται από άνθρωπο που έχει επωμιστεί την ευθύνη να “βγάζει” απευθείας το σχετικό πλάνο, με τις γνωστές άσπρες γραμμές και τη "σκιά" που σου δείχνει ξεκάθαρα τι έχει συμβεί. Πριν γίνει αυτό, το σύστημα "διαβάζει" το γήπεδο, κάνει τη διαγράμμιση και "γνωρίζει" τις αποστάσεις. Ρώτησα τον Γιάννη Φουρνάρο, διευθυντή στα κανάλια NOVASPORTS και... κάτοικο του κεντρικού van, τι σημαίνει για τη δουλειά του το δεδομένο ότι στην Ελλάδα η καλύτερη δουλειά που ξέρουμε να κάνουμε, είναι... αυτή του άλλου. Δηλαδή, πως όσο προετοιμασμένο και αν είναι το επιτελείο, καλό λόγο δεν θα ακούσει και δη από ανθρώπους που μάλλον σήμερα θα μάθουν τι χρειάζεται, ώστε εκείνοι να... πατούν ένα κουμπί στο τηλεχειριστήριο και να συνδέονται με το όποιο γήπεδο.

“Έβλεπα Champions League και στο Άρσεναλ-Μπάγερν, η φάση που έχει γίνει με τον Λεβαντόφσκι δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ από την κάμερα του offside. Η φάση εν τω μεταξύ, είναι offside. Το ίδιο έγινε και στο Μπαρτσελόνα-Παρί Σεν Ζερμέν. Δεν είδαμε ποτέ αν ο Σουάρες ήταν offside στο ξεκίνημα, στη φάση του πέναλτι”.

Αν γινόταν κάτι ανάλογο σε ντέρμπι “αιωνίων” τι θα ακολουθούσε; “Δεν θα φεύγαμε ποτέ από το γήπεδο. Όλα τα παιδιά που βλέπεις εδώ, αν δουλέψουν στο εξωτερικό θα τους αποθεώνουν κάθε μέρα. Έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε με τόση λεπτομέρεια το κάθε τι, ώστε να μην γίνει κάτι, να μη χαθεί κάτι, να είμαστε σωστοί και ακριβοδίκαιοι, που ειλικρινά σου λέω ότι εκτός συνόρων θα ξεχώριζαν όλοι με ευκολία”.

Μια διευκρίνιση που είχε να κάνει ο Γιάννης, επί ενός σχολίου που ακούει πολύ συχνά... και μάλλον δεν έχει καμία βάση είναι επί του “ξαναδείξε το offside. Τους εξηγώ πως όσες φορές και αν την “παίξουμε”, η κάμερα είναι μόνο μία και άρα το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο”. Πάμε όμως, να δούμε το σχεδιασμό με τις κάμερες.

Ο Γιώργος Μάνταλος είναι γνωστός και ως Γιώργος "transition" Μάνταλος, για τον ευνόητο λόγο. Επικοινωνήσαμε δυο ημέρες πριν το ντέρμπι, ώστε να υπάρχει η σχετική ηρεμία να πούμε δυο πράγματα. Για αρχή, τον ρωτήσαμε πόσες κάμερες θα είναι στο ματς. Μας είπε 16, πρόσθεσε ότι "η κάθε κάμερα έχει τουλάχιστον 300 μέτρα καλώδιο" και μετά εξήγησε ότι "οι θέσεις είναι τσεκαρισμένες, ανάλογα με το γήπεδο, προκειμένου να αποδώσεις όσα μπορούν να παίξουν ρόλο. Στα μεγάλα ματς πηγαίνουν ιδιαίτερες κάμερες, με μεγάλους φακούς που μπορούν να ζουμάρουν, κάμερες τελευταίας τεχνολογίας, η sky cam που κρέμεται από τα συρματόσκοινα και τρέχει παράλληλα με την μπάλα και την ομάδα".

Χρειάζεται εμπειρία και ένστικτο

Θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι "επειδή πρόκειται για κάτι 'ζωντανό', θες να έχεις όλες τις αμφισβητούμενες φάσεις και να μπορείς να διευκρινίσεις κατά τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, ό,τι συμβαίνει. Παράλληλα, θες να αποδώσεις και σκηνοθετικά το θέμα, με 2-3 δικές σου πινελιές". Δεν εννοεί τις κοπέλες στην εξέδρα "αλλά κοντινά πλάνα παικτών που επιδίδονται σε πράξεις fair play εν ώρα αγώνα ή στο τέλος. Φάσεις που να βγάζουν συναίσθημα. Κοντινά σε πρόσωπα, που φαίνεται η ένταση, το άγχος, η αδρεναλίνη. Το πάθος για τη νίκη ή το πώς αλλάζουν οι εκφράσεις τους, στις διεκδικήσεις". Φυσικά, θέλει να δίνει "την ένταση ακόμα και σε διαμαρτυρία προς τον διαιτητή. Δηλαδή, μπορεί στο replay να φαίνεται ότι έχει χτυπήσει τον αντίπαλο, αλλά να φεύγει σαν τρελός να διαμαρτυρηθεί στον ρέφερι". Γενικά "πρέπει να είμαστε κοντά σε όλες τις φάσεις". Για να γίνει αυτό "χρειάζονται άνθρωποι που πέραν του να είναι πολύ καλοί και έμπειροι στη δουλειά τους, είναι χρήσιμο να ξέρουν πολύ καλά το άθλημα. Να 'χουν παίξει, να 'χουν πάει στο γήπεδο, να έχουν νιώσει το συναίσθημα του φιλάθλου".

Σε ματς σαν και το "αιώνιο" ντέρμπι επιλέγονται οι καλύτεροι. "Οι πιο έμπειροι, είτε πρόκειται για εικονολήπτες, είτε για τεχνικούς, είτε για το replay. Τρέχουν όλα παράλληλα και αν -ας πούμε- δεν δώσεις replay από τη σωστή γωνία, ο τηλεθεατής δεν θα μπορεί να πάρει σωστή απόφαση". Μάλλον ήλθε η ώρα να σου μιλήσω για το replay. Για την ακρίβεια, θα σου μιλήσει ο Γιώργος που τα ξέρει καλύτερα.

"Είναι τουλάχιστον τέσσερις οι άνθρωποι που ασχολούνται με το replay. Η δουλειά τους είναι να μαζεύουν τις φάσεις από τις κάμερες που έχουν αναλάβει. Κάθε χειριστήριο έχει διαφορετικό αριθμό. Από μία έως 6. Όταν λοιπόν, προκύπτει μια φάση, ξέρεις ποια είναι η κάμερα που έχει τη σωστή γωνία και πηγαίνεις στον αντίστοιχο χειριστή" σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τη λες και δουλειά με εξαιρετική πίεση, αφού αν γίνει λάθος, θα εκτεθούν όλοι. "Υπάρχει πίεση και άγχος, αλλά όλοι έχουν την εμπειρία να διαχειρίζονται σωστά όσα συμβαίνουν", διαβεβαιώνει ο σκηνοθέτης.

Επί της ομαδικής, ενορχηστρωμένης, δουλειάς, ο Γιώργος είχε να δώσει ένα ακόμα παράδειγμα: "Σε μια διαμαρτυρία προπονητή προς έναν παίκτη του ή τον διαιτητή, πρέπει και ο ηχολήπτης να 'χει την εμπειρία και την αντίληψη να "σηκώσει" το μικρόφωνο για να ακούσουμε όσα λέγονται. Η δουλειά είναι ομαδική και πάντα είναι ενδιαφέρον και ουσιαστικό να έχουμε όλοι την αντίληψη να καταλάβουμε τι θα γίνει στην επόμενη φάση, ώστε να είμαστε έτοιμοι. Με την εμπειρία που έχει αυτή η ομάδα, με την εξειδίκευση, μπορεί να δώσει ό,τι θέλει ο τηλεθεατής και να φέρει εις πέρας έναν αγώνα, που ειδικά στην Ελλάδα πρέπει να το καλύψεις εξ ολοκλήρου. Να μην υπάρχει δηλαδή, ούτε μια φάση που να είναι αδιευκρίνιστη", γιατί μετά αρχίζει η παραφιλολογία που λέγαμε. Για όσες ώρες είναι αυτοί οι τύποι στη δουλειά, δεν έχουν την πολυτέλεια να σκεφτούν κάτι άλλο. Μόνο αυτό που έχουν μπροστά τους.

Και πώς συνεννοούνται 55 άνθρωποι, σε μηδενικό χρόνο; "Είναι μονταρισμένο. Θέλω να πω ότι ο καθένας μας ξέρει τι πρέπει να κάνει, σε κάθε δεδομένη στιγμή. Ξέρουν πριν το ματς τι ακριβώς θέλω και μερικά πράγματα κυλούν μόνα τους, από εμπειρία και "χημεία". Επί παραδείγματι, ξέρουν τι θα ζητήσω στο άουτ, τη βολή του τερματοφύλακα κλπ. και φυσικά εν ώρα αγώνα, υπάρχουν διάφορες εντολές προς τους cameramen". Πόσο δέσμιοι είναι οι σκηνοθέτες από τους εικονολήπτες; "Είναι θέμα εμπειρίας και αυτό, το να έχεις το σωστό κάδρο. Ή να ξέρουν τα παιδιά στο replay τη σωστή γωνία". Και αν τυχόν ξεχαστούν (που δεν) τους τα θυμίζει εκείνος, on time.

Είχε έλθει η ώρα για τη σέντρα, οπότε είπα να μπω στο βαν και αντίκρισα αυτό. Θα μου πεις "πρώτη φορά μπήκες σε βαν;". Εντίμως θα σου πω ότι ναι, δεν είχα ξαναζήσει την εμπειρία. Επίσης, θα σου πω ότι αν έχεις δει ματς σε βαν, δεν ξαναβλέπεις παιχνίδι από τις εξέδρες. Είναι όλα τόσο γρήγορα, οι όποιες απορίες λύνονται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ενώ έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις και στιγμές που δεν "βγαίνουν" στον "αέρα", αλλά είναι ενδιαφέρουσες. Όπως μια γκριμάτσα, τι γίνεται στον πάγκο ή πώς προδίδει η γλώσσα του σώματος τους προπονητές και τους παίκτες.

Μέτρησες τις οθόνες της φωτογραφίας; Αν δεν τα κατάφερες, πράγμα λογικό, να σε βοηθήσω. Ο Μάνταλος (κυρίως) και ο Φουρνάρος έχουν να παρακολουθούν ταυτόχρονα τις οθόνες με την εικόνα που δίνει ανά πάσα στιγμή η κάθε μία από τις 16 κάμερες (συν τρεις παρακάμερες), αυτή που "βγαίνει" στον "αέρα" (το PGM είναι αυτό που "φεύγει" στο κανάλι και το PVW αυτό που βλέπεις από ψηλά), αλλά και δύο με τα replays που πρόκειται να προβληθούν. Και όλο αυτό συμβαίνει για όση ώρα υπάρχει δράση. Σε αυτά που είναι χρήσιμο να γνωρίζεις, είναι επίσης ότι επειδή στην Ελλάδα τα γήπεδα δεν έχουν σωστό φωτισμό και η εικόνα δεν είναι όσο λαμπερή τη βλέπεις στα ξένα πρωταθλήματα, υπάρχουν άνθρωποι που διαχειρίζονται την κατάσταση προκειμένου να μη βλέπεις εσύ διαφορά. Άνθρωποι που κάνουν δηλαδή, τα δέοντα ώστε να είναι εναρμονισμένη η εικόνα που φτάνει στο σπίτι σου -να μην πηγαίνεις από το σκοτάδι, στο φως και τούμπαλιν.

Εξυπακούεται πως υπάρχει ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι ασχολούνται με τα γραφικά και τις καρτέλες με τις αλλαγές, τα σκορ και τα στατιστικά που βλέπεις. Ένα μέλος της είναι στο κεντρικό βαν. Όλοι είναι εργαζόμενοι στην εταιρία Galanis Sports Data και ειδοποιούν για ό,τι έχει σημασία (π.χ. τη μια τελική προσπάθεια του Ολυμπιακού, έως τη συμπλήρωση των 3/4 του τελευταίου αγώνα) ή δίνει άμεσα απαντήσεις στις σχετικές ερωτήσεις των σχολιαστών ή του Φουρνάρου, ο οποίος είναι πανταχού παρών.

Πάνω (από αριστερά): οι υπεύθυνοι για τη ρύθμιση της εικόνας (βλ. φωτισμό και χρώμα) και τα γραφικά που αφορούν τα στατιστικά. Κάτω: ο ηχολήπτης και μια γενική εικόνα από την... κεντρική σκηνή, την οποία διοικούν οι Μάνταλος και Φουρνάρος.

Είναι που λες, το ματς σε εξέλιξη, φάση δεν γίνεται, χωρίς να βγαίνει και έξω η μπάλα, να δούμε κάποια από όσα έχει ετοιμάσει η ομάδα (παράλληλα, κρατά στιγμές για την ιστορία του αγώνα που προβάλλεται, μετά το τέλος), ακούω τον Μάνταλο να λέει "λίγο διάφραγμα".

Πριν προβληματιστώ, ο Γιώργος Γκόλτσιος μου εξηγεί πως αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται φωτισμός, σε πλάνο κάμερας που δεν έχει προβληθεί ακόμα, ώστε να έλθει στο ίδιο επίπεδο με τις άλλες. Μετά, φεύγει ένα ουρλιαχτό... που έχει αποδέκτη τον άνθρωπο, ο οποίος κάθεται στο διπλανό δωματιάκι. Είναι ο ηχολήπτης, ο οποίος λαμβάνει ήχο από μεγάλα και μικρά μικρόφωνα που έχουν στηθεί στο γήπεδο, αλλά και φορούν οι δημοσιογράφοι. Τα ακούει όλα. Ενεργοποιεί αυτά που πρέπει, σε κάθε φάση -αυτά στα οποία πηγαίνει το παιχνίδι-, συν φυσικά, τα γενικά για να είναι έτοιμος αν σχολιάσει κάτι προπονητής ή αν ζητήσουν "πάσα" οι ρεπόρτερ. Δεν υπήρχε φάση που να έγινε και να μην είδες αντιδράσεις, ξεκάθαρα τι ίσχυσε και τη συνέχεια του αγώνα.

Και πάντα εκεί, όρθιος ήταν ο Ραφαέλ, ο Πορτογάλος, ο οποίος είναι αυτός που πηγαίνει πρώτος όπου πάει το βαν, για να το θέσει σε λειτουργία, να προετοιμάσει την κονσόλα (να συνδέσει δηλαδή, τα πάντα με τις εξόδους τους -όπως δίνει ζωή στα εκατοντάδες κουμπιά, ενώνοντας κάμερες με χειριστές). Είναι και αυτός που αν τυχόν συμβεί κάτι, μια βλάβη ας πούμε, έχει την ευθύνη ή να βρει λύση. Πάμε τώρα, στο πώς διαχειρίστηκε ο σκηνοθέτης το μοναδικό γκολ του αγώνα, το οποίο είδαν άνθρωποι στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά, το Ισραήλ, την Ολλανδία και τη Νότιο Αμερική, όπου "πήγε" εικόνα το βράδυ της Κυριακής 19/3.

Βλέπεις τη ψυχραιμία με την οποία δίνει τις οδηγίες, έτσι; Ξέρει ανά πάσα στιγμή ποια γωνία είναι η σωστή για αυτό που θέλει να δείξει. Ξεκινάς με το γκολ, συνεχίζεις με πανηγυρισμούς παικτών, πάγκου, κόσμου, μετά με την αντίδραση αυτών που έχουν δεχθεί το τέρμα και μέσα σε όλα αυτά, βλέπεις και ένα replay. "Κατόπιν όλων αυτών και έως ότου ξεκινήσει ξανά το ματς, βρίσκουμε και replay από άλλες γωνίες" λέει ο Μάνταλος. Του έχει συμβεί άραγε, κάποιο απρόοπτο μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά; "Έχω κοντή μνήμη, είναι η αλήθεια. Θυμάμαι την πρώτη μετάδοση σε 3D. Ήταν στο ΟΑΚΑ και είδα μια φωτοβολίδα να κατευθύνεται προς έναν cameraman. Ενστικτωδώς,... σήκωσα το χέρι μου να την πιάσω και το χτύπησα στην οθόνη που είχα μπροστά μου. Τόσο ζωντανή ήταν η εικόνα".

Τη γλιτώσαμε, οπότε όλα καλά

Ρώτησα τον Φουρνάρο αν έχει ζήσει επίθεση σε συνεργείο του βαν. "Προβλήματα έχουμε, κατά καιρούς" ενημέρωσε, πριν προσθέσει πως "'όλα αυτά τα παιδιά έρχονται στη δουλειά έξι ώρες πριν, παρκάρουν μακριά, έρχονται και έχουν γύρω τους ασφάλεια και ΜΑΤ". Εξήγησε πως είναι πολλά τα περιστατικά λεκτικής βίας, σχολίασα "δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών, είναι ως μη γενόμενα" και με ένα μελαγχολικό χαμόγελο είπε ότι "αυτό είναι το λάθος. Πως επειδή ό,τι επαναλαμβάνεται είναι συνήθεια, δεν τα λογαριάζουμε. Αλλά θα έπρεπε". Το χειρότερο που του 'χει συμβεί είναι "πριν 3-4 χρόνια, στη Λεωφόρο, που ήλθαν εδώ όπου βρισκόμαστε με μολότοφ. Ήλθε ένας και πέταξε μολότοφ μέσα στο van και έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Ένας δικός μας πρόλαβε και την έβγαλε έξω και... τέλος πάντων. Τη γλιτώσαμε, οπότε όλα καλά. Λες είμαι τυχερός που θα πάω σπίτι μου το βράδυ". Και όλα αυτά συμβαίνουν στη μετάδοση ενός αγώνα. “Είναι γενικό το φαινόμενο. Όχι μόνο στα οπαδικά. Οδηγείς και είναι δίπλα ένας που θέλει να σε σκοτώσει. Η κοινωνία μας είναι εξοργισμένη και βλέπεις τι γίνεται. Εννοείται πως τα media είναι στο επίκεντρο”.

Από το σφύριγμα της λήξης, το συνεργείο χρειάζεται μιάμιση ώρα, για να ολοκληρώσει τη δουλειά του. Οι ρεπόρτερ και οι κάμερες πηγαίνουν για δηλώσεις, είτε είναι στη συνέντευξη Τύπου, είτε στη μεικτή ζώνη και είτε αυτές που γίνονται αποκλειστικά στις κάμερες του σταθμού, παρουσιάζονται στιγμιότυπα και οι τεχνικοί αρχίζουν να μαζεύουν καλώδια και... εγκαταστάσεις. Παράλληλα, "φεύγουν" για το σταθμό τα highlights που συγκεντρώνονταν εν ώρα παιχνιδιού (μέσα σε όλα τα άλλα), συν δηλώσεις και συνεντεύξεις που δεν "έπαιξαν" στον αέρα, για μελλοντική χρήση. Μέχρι την επόμενη μετάδοση, όπως λέει και ο Μάνταλος όταν έχει τελειώσει μια φάση "ελεύθεροι".