Δεν το ‘χα συνειδητοποιήσει και σήμερα που τσέκαρα τα αρχεία μου, ένιωσα μια έκπληξη... Με την Ουκρανία την οποία αντιμετωπίζει σήμερα (6/9) η Εθνική ομάδα (18:00, ΕΡΤ1 και LIVE από το SPORT24) έχουμε παίξει όλη κι όλη μια φορά!

Μία και απόψε τούτο θα συμβεί για δεύτερη!

Από τότε πέρασαν κιόλας 19 χρόνια και μαζί τους πέρασαν στην αιωνιότητα και δυο από τους παίκτες που είχαν βρεθεί τότε απέναντι στην ελληνική ομάδα και έμελλε μάλιστα να περάσουν και από τα μέρη μας...

"Έφυγαν" ο Χίζνιακ και ο Οκούνσκι

Σκληρή μοίρα κτύπησε τον Γκριγκόρι Χίζνιακ και τον Αλεξάντρ Οκούνσκι οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή με διαφορά τρεισήμισι μηνών ο πρώτος (Περιστέρι 2003-04, Μακεδονικός 2004-05) στις 5 Οκτωβρίου του 2018 και ο δεύτερος (ΠΑΟΚ 2004-05, ΜΕΝΤ 2005-06) στις 21 Ιανουαρίου 2019.

Στο χρονικό των μπασκετικών παρτίδων μας με τη χειμαζόμενη και σπαρασσόμενη χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (η οποία μάλιστα έχει έντονους δεσμούς με την Ελλάδα) οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι από τις 7 Σεπτεμβρίου του 2003, στο Μπουρός της Σουηδίας...

Εκείνο το απόγευμα στο πλαίσιο της τρίτης αγωνιστικής του 4ου ομίλου του EuroBasket η Εθνική πέτυχε την τρίτη διαδοχική νίκη της (μετά από εκείνες επί της Κροατίας και της Τουρκίας) με 79-73, προεξάρχοντος ενός παίκτη ο οποίος βρίσκεται και τώρα στο Μιλάνο ενδεδυμένος τον διοικητικό μανδύα του...

Η σάλπιγγα του Ντικούδη

Τον Δήμο Ντικούδη, εννοώ, που με 21 πόντους (5/8π., 2/2τρ., 5/6β.), πέντε ριμπάουντ και τρεις ασίστ οδήγησε την ελληνική ομάδα στη μεγάλη ανατροπή!

Οι Ουκρανοί μας σόκαραν στην αρχή και προηγήθηκαν με 22-9 στην πρώτη περίοδο και με 39-19 στην ανάπαυλα, αλλά ο Λαρισαίος φόργουορντ (όπως έμελλε να το διαπράξει και μετά από τρία χρόνια στη Χαμαμάτσου κόντρα στο Κατάρ) σάλπισε την αντεπίθεση που επέφερε το επί μέρους 35-16 της τρίτης περιόδου και τη νίκη με 79-73.

Στον ελληνικό πάγκο καθόταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, ενώ πίσω από τον Ντικούδη στοιχήθηκαν οι Αλβέρτης 17, Ρεντζιάς 14, Χαρίσης 11, Χατζηβρέττας 11, Φώτσης 11, Παπανικολάου 1, Διαμαντίδης, Κακιούζης, Παπαλουκάς, Σιγάλας, Τσακαλίδης.

Στην αντίπερα όχθη η Ουκρανία αντιπαρέβαλε σε πρώτο πλάνο τον Αρτούρ Ντροζντόφ (19), τον Στάνισλαβ Μπαλασόφ (14) και τον Αλεξάντρ Οκούνσκι (13).

Αδέρφια, αλλά από άλλη χώρα!

Στο ρόστερ των σημερινών αντιπάλων της εθνικής βρισκόταν και ο Χριάπα: ο Ουκρανός αδερφός του Ρώσου Χριάπα!

Αμ αυτό πάλι ήταν από τα άγραφα: και οι δυο γεννήθηκαν στο Κίεβο, αλλά ο πρεσβύτερος Νικολάι παρέμεινε Ουκρανός, ενώ ο κατά τρία χρόνια νεαρότερος και πολύ πιο ταλαντούχος και δαφνοστεφής Βίκτορ (ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Ιτούδη και ο ήρωας της ΤΣΣΚΑ το 2016 στο Βερολίνο) πολιτογραφήθηκε Ρώσος.

Η μπάμπουσκα και ο Μπλαχίν

Στα 19 χρόνια που παρήλθον από εκείνο το ματς δεν έτυχε να ξανανταμώσουμε και να που αυτό θα συμβεί σήμερα στο Μιλάνο...

Η Ουκρανία που βγήκε σαν μια κούκλα από την κοιλιά της σοβιετικής μπαμπούσκα μας έχει απασχολήσει πολύ περισσότερο στο ποδόσφαιρο απ’ ό,τι στο μπάσκετ...

Οι ευρισκόμενοι σε εμπόλεμη κατάσταση και εξορισμένοι στη Ρίγα (για τα ματς των παραθύρων του Παγκοσμίου Κυπέλλου) υπήκοοι του Ζελένσκι και συμπατριώτες του Λομπανόφσκι, του Μπλαχίν, του Σεφτσένκο, του Ρεμπρόφ, του Προτάσοφ και του Βολκόφ συμμετέχουν για ένατη φορά στο EuroBasket.

Ντεμπούταραν το 1997 επί ισπανικού εδάφους, ενώ τους ζηλέψαμε πολλώ λογιώ το 2013 στη Λιουμπλιάνα, όπου κατήγαγαν τη μεγαλύτερη επιτυχία τους, καταλαμβάνοντας την έκτη θέση με έξι νίκες και πέντε ήττες.

Τους ζηλέψαμε, διότι τερμάτισαν πέντε θέσεις πιο ψηλά από εμάς (γνωρίζοντας στον προημιτελικό την ήττα από την Κροατία) και μάλιστα κάποιος μπήκε στο τριπάκι να αντιγράψουμε το modus lavorandi τους.

Το ουκρανικό μοντέλο του Τρινκιέρι

Ποιος ήταν αυτός;

Ο αγλαός και κεχαριτωμένος Αντρέα Τρινκιέρι!

Εκείνες τις μέρες ο Ιταλός προπονητής μας είχε... πρήξει με την άποψη του ότι θα έπρεπε να υιοθετήσουμε και να εφαρμόσουμε το ουκρανικό μοντέλο στη λειτουργία της Εθνικής ομάδας.

Παρεμπιπτόντως στην εναντίωση πολλών για το γεγονός ότι η Ελλάδα με την μεγάλη παράδοση και το προπονητικό υπόβαθρο κατέφυγε (όπως και το 2008 με τον Γιόνας Καζλάουσκας) σε λύση αλλοδαπού, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είχε δώσει μια δική του εκδοχή...

«Μα ο άνθρωπος δεν είναι ξένος, αλλά... Ευρωπαίος»!

Με την ίδια λογική του πρώην ισχυρού ανδρός του ελληνικού μπάσκετ και οι Έλληνες ομογενείς τον Ιανουάριο του 2018 που αποθέωναν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο δεν φώναζαν «MVP, MVP», αλλά «Εθνική, Εθνική»!

Μικραίνει το γήπεδο

Για να φρεσκάρω τη μνήμη μας και να θέσω την επίμαχη άποψη του στη διάθεση της λαϊκής ετυμηγορίας (που τη βγάζουμε εύκολα κι αβασάνιστα πολλές φορές) αναδημοσιεύω τι ακριβώς είχε πει σε μια συνέντευξη του στη ρωσική εφημερίδα Sport Express:

«Για μένα το κύριο μάθημα στο Ευρωμπάσκετ ήταν η παρουσία της Ουκρανίας, που, σε αντίθεση με μας, πέρασε καθαρά στα προημιτελικά. Η ομάδα του Μάικ Φρατέλο έχει δώδεκα παίκτες με σπουδαίες αθλητικές ικανότητες, που τρέχουν και πηδούν ασταμάτητα και με αυτόν τον τρόπο αντισταθμίζουν την έλλειψη ταλέντου. Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιους αντιπάλους, το γήπεδο μικραίνει λόγω της επιθετικής άμυνάς τους. Η Εθνική ομάδα πρέπει να βαδίσει στην ίδια κατεύθυνση. Επειδή το μπάσκετ στην Ευρώπη γίνεται πιο γρήγορο στο υψηλό επίπεδο, τίποτα πια δεν θα είναι αδύνατο. Κι αυτό το κατάλαβαν εκτός από εμάς και οι Τούρκοι και οι Ισπανοί»!

Είχα αναρωτηθεί τότε πού να τα βρούμε οι δόλιοι τα συγκεκριμένα προσόντα;

Να τα αγοράσουμε;

Να τα νοικιάσουμε;

Η μήπως να τα γεννήσουμε;

Εννέα χρόνια αργότερα, τα έχουμε και ούτως ειπείν, ο Τρινκιέρι τώρα δικαιώνεται!

Το οριζόντιο μπάσκετ των Μάβερικς

Ο Τρινκιέρι πάντως δεν ήταν οπαδός αυτού του μπάσκετ, αλλά του άλλου και γι αυτό η δήλωση περί ουκρανικού μοντέλου ήταν σαν να φάσκει και να αντιφάσκει...

Μερικές ημέρες πριν από το EuroBasket του 2013 είχε πει ότι «πρέπει να επιδιώκουμε να παίζουμε με ένα στιλ που ταιριάζει στο οριζόντιο μπάσκετ το οποίο έπαιξαν οι Μάβερικς στους τελικούς του ΝΒΑ το 2011 κι όχι στο κάθετο των Χιτ».

Εννοούσε δηλαδή ότι η Εθνική πρέπει να ανοίγει το παιχνίδι της στο πλάτος και όχι στο ύψος, να δίνει έμφαση στην άμυνα και να παίζει έξυπνα, ρεαλιστικά και αποτελεσματικά σε αντίθεση με το στιλ του Μαϊάμι που προϋποθέτει ταχύτητα, θέαμα και φαντασμαγορία.

«Σκεπτόμενο μπάσκετ» που έλεγε και ο Αργύρης Πεδουλάκης...

Το κομοδινί μαλλί του Φρατέλο και η λαμαρίνα με τον Φάνη

Εν έτει 2013, η Ουκρανία δεν έχει βεβαίως στον πάγκο της τον Μάικ Φρατέλο με το... κομοδινί μαλλί!

Ο βετεράνος πια προπονητής και νυν αναλυτής του ΝΒΑ που πριν από 35 χρόνια δάγκωσε τη λαμαρίνα με τον Φάνη Χριστοδούλου (με αποτέλεσμα να τον επιλέξουν οι Χοκς στο Νο 90 του ντραφτ του 1987) κάθισε στον ουκρανικό πάγκο από το 2011 έως το 2014.

Τον έψησε να αναλάβει αυτή τη δουλειά ένα αγαπημένου του παιδί, ο τότε πρόεδρος της ουκρανικής ομοσπονδίας και άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, Σάσα Βολκόφ, o οποίος το 1989 έγραψε Ιστορία ρίχνοντας το σιδηρούν παραπέτασμα!

Εννοώ ότι έγινε ο πρώτος Σοβιετικός παίκτης ο οποίος αγωνίσθηκε στο ΝΒΑ: στους Ατλάντα Χοκς με προπονητή τον Φρατέλο και συμπαίκτη τον Ντομινίκ Γουίλκινς.

Τα δάκρυα του Βολκόφ, η Κριμαία και το φυσικό άεριο

Τώρα, στα 76 χρόνια του ο θαλερός Φρατέλο σχολιάζει τους αγώνες των Καβαλίερς και των Κλίπερς στο Fox Sports, ενώ ο Βολκόφ βρίσκεται στο Mediolanum Forum και δακρύζει στο άκουσμα του εθνικού ύμνου της πατρίδας του, η οποία κάθε Φεβρουάριο ματώνει!

Τον Φεβρουάριο του 2014 οι Ρώσοι έκαναν ντου στην Κριμαία και τον Φεβρουάριο του 2022 εισέβαλαν ολούθε στην Ουκρανία σε έναν πόλεμο που συνεχίζεται εδώ και επτά μήνες...

Χάνονται ζωές, αφανίζονται περιουσίες, άνθρωποι μένουν στο δρόμο, ανεβαίνει η τιμή του φυσικού αερίου και την ίδια στιγμή οι Ουκρανοί μάχονται στο Μιλάνο υπέρ βωμών και εστιών.

Στο EuroBasket του 2013, δίπλα στον Φρατέλο βρισκόταν ο επίσης προπονητής του ΝΒΑ, Μπομπ Χιλ, ενώ το ρόστερ στελέχωναν μεταξύ άλλων ο Βιάτσεσλαβ Κραβτσόφ (Πίστονς), ο Κιρίλο Φεζένκο (Τζαζ) και ο νατουραλιζέ Γιουτζίν Τζίτερ (Κινγκς).

Μια κόπια του Ντράζεν!

Τώρα στο ρόστερ του Λετονού Αίναρς Μπαγκάτσκις, βρίσκονται δυο εν ενεργεία παίκτες του ΝΒΑ: ο Σβιάτοσλαβ Μίχαϊλιουκ και ο Αλεξ Λεν...

Ο Λεν μετά τους Σανς, τους Χοκς, τους Κινγκς, τους Ράπτορς και τους Γουίζαρντς ξαναγύρισε στο Σακραμέντο, ενώ η καριέρα του Μίχαϊλιουκ στο ΝΒΑ περιλαμβάνει τους Λέικερς, τους Πίστονς, τους Θάντερ και τους Ράπτορς.

Ο εικοσιπεντάχρονος και ύψους 2μ.03 Μίχαϊλιουκ έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στο Κάνσας, αλλά δεν ανταποκρίθηκε στις μεγάλες και μάλιστα διακηρυγμένες προσδοκίες του Βολκόφ που είχε πει δημοσίως ότι «ο νεαρός γκαρντ/φόργουορντ θα μπορούσε να γίνει ο... Ντράζεν Πέτροβιτς της Ουκρανίας»!

Παλιά!