Σε περίπτωση που δεν βλέπετε καθόλου μα καθόλου MLS, κακώς. Κακώς που λέει ο λόγος, δεν θα σας σταυρώσουμε κιόλα, αλλά ένα πρωτάθλημα που μας έχει δώσει έναν Ντεάντρε Γιέντλιν δεν μπορεί να το έχετε τελείως στο φτύσιμο.

Και το λέω με ήρεμο τόνο, δεν έχω τσαντιστεί, δεν είμαι να λέω κοτζάμ Κλιντ Ντέμπσεη «χτίστηκε» εκεί, ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ.

Απλά λέω ότι θα έπρεπε να του ρίχνετε που και που καμία ματιά. Πως να σας πω, καλύτερα να βλέπετε ματς επιπέδου Σηατλ Σάουντερς – Σαν Χοσέ Έρθκουεηκς, παρά την κάθε Πονφεραντίνα να παίζει με την κάθε Σοκολατίνα, πως διάλο λέγονται αυτές οι ζαχαροπλαστικές ομάδες εκεί στην Πορτογαλία που βλέπετε.

Όχι και τίποτε άλλο, αλλά ΑΝ είχατε δει το ΣΠΟΥΔΑΙΟ ματς ανάμεσα στην ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ομάδα του Σηάτλ και τους Σεισμούς από το Σαν Χοσέ, θα είχατε δει ένα ματς με ΟΚΤΩ (8) τεμάχια, μια γιορτή του ποδοσφαίρου σε ένα πρωτάθλημα απόλυτα λεβέντικο, που δεν τσιγκουνεύεται στο θέαμα. Ή ξέρω γω, μπορεί και να ήταν η εξαίρεση, δεν βλέπω ποδόσφαιρο, έχω ζωή, βγαίνει και το πλεστέσιο πέντε και κάνω προετοιμασία.

Όπως και να έχει, στην πραγματικότητα δεν με ενδιαφέρει αν τελικά βλέπετε ή δεν βλέπετε MLS, σημασία έχει ότι ΕΓΩ είδα MLS και συγκεκριμένα το ματς που σας ανέφερα πιο πάνω και είδα ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ μια από τις φάσεις της χρονιάς.

Χωρίς ίχνος υπερβολής. Μια φάση τέτοιας ποδοσφαιρικής λεβεντιάς, τέτοια μπαλόσφαιρης ωραιότητας που ίσα που παγώνεις το παιχνίδι, αφήνεις την υπόλοιπη εξέλιξή του και απλά λουπάρεις την εν λόγω φάση ξανά και ξανά και ξανά και ξανά για τα επόμενα είκοσι χρόνια, αν τέλος πάντων έχεις τόσα να ζήσεις, στην περίπτωση μου ας πούμε μια λούπα εξαμήνου για να είμαστε και σέηφ.

Πάμε στο ψητό. Το ρολόγι του ματς γράφει 71 λεπτά αγώνα, η λυπητερή για τους Σεισμούς του Σαν Χοσέ λέει ΕΠΤΑ τεμάχια, αλλά δεν το βάζουν κάτω τα παλικάρια γιατί ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΣΕΙ ΕΝΑ ΓΚΟΛΑΚΙ ΝΑ ΓΛΥΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΑΠΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΚΚΙΝΙΣΕΙ ΤΟ ΣΒΕΡΚΙ ΜΑΣ; Θα κάτσει που θα πάει.

Και να που σκάει η φάση, ο Τόμσον των αξιόμαχων σεισμών κάμει μπάσιμο στην μεγάλη περιοχή, με την άμυνα των πρωταθλητών MLS να μην έχει τρελαθεί κιόλα να τόνε κλείσει. Ο Τόμσον όμως έχει το άγχος στην πλατούλα του. Και αν τους περάσω; Και αν σουτάρω και το χάσω; Και αν σουτάρω και το πιάσει ο τερματοφύλακας;

Αποφασίζει να μην πάρει άσκοπα ρίσκα.

Βλέπει μπροστά του ένα ποδάρι αμυντικού, ΤΟ ΠΑΤΑΕΙ και σαν μην φτάνει αυτό, ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΣΑΝ ΒΑΤΗΡΑ για να κάνει εντυπωσιακή και ΑΞΙΟΜΝΗΜΟΝΕΥΤΗ βουτιά με χεράκια να τινάζονται ψηλά (ξεκάθαρη αναφορά στο Πλατούν), πριν ολοκληρώσει την πτώση του με κραυγή πόνου ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΡΕΦΕΡΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΗΓΕ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ Ο ΚΙΑΡΑΤΑΣ.

Ο διαιτητής επειδής είναι τέτοιος, δεν δέχεται να πάει στράφι μια τέτοια υπερπαραγωγή, δίνει πέναλτι, ο Κρις ο Βοντολόφσκι χτυπάει το πέναλτι, χαρίζει με το 163οτου τεμάχιο καριέρας το γκολ της τιμής στους Σεισμούς και ΟΛΟΙ ΠΑΝΕ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΟΜΕΝΟΙ.

Οι σελίδες των πρωταθλητών στα σόσιαλ μύδια έξαλλες, ΤΙ ΠΕΝΑΛΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ φωνάζουν, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕΣ ΝΑ ΤΟ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΚΥΡΙΕ ΒΟΝΤΟΛΟΦΣΚΙ λένε, αλλά είναι ξεκάθαρο πως χάνουν την ουσία.

Διότι δεν είναι δυνατόν να συμμετέχεις σε κάτι τέτοιο, στην παραγωγή μια τέτοιας ιστορικής στιγμής, στην γέννηση του σπουδαιότερου μπενάλτι στην ιστορία του MLS και να ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ. Να βγάζεις κακία στον διαιτητή και στον Κρις τον Βοντολόφσκι χωρίς να αναφέρεσαι ΚΑΝ στον αρχιτέκτονα και Πλατουν-ίστα Τόμσον. Δηλαδή ο ζωγράφος φτιάνει την Τζοκόντα κι εσύ λες μπράβο στην γκαλερί που την εκθέτει; Μια κάποια ντροπή κύριοι.

Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ.