Το πιο τυχερό χρυσό μετάλλιο!

Μπορεί άραγε ένας αθλητής να είναι την ίδια στιγμή ένας από τους πιο άτυχους, αλλά και ένας από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο; Αν όντως υπάρχει κάποιος, τότε σίγουρα ο Στίβεν Μπράντμπερι είναι ο βασικός υποψήφιος για να διεκδικήσει το συγκεκριμένο τίτλο.

Σε ηλικία 19 ετών, ο Αυστραλός αθλητής του πατινάζ ταχύτητας ετοιμαζόταν για το ντεμπούτο του σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Αλμπερτβίλ, λοιπόν, το 1992, η ομάδα σκυταλοδρομίας της Αυστραλίας "κατέβηκε" ως παγκόσμια πρωταθλήτρια για να διεκδικήσει ένα μετάλλιο, αλλά δεν κατάφερε καν να τερματίσει στον ημιτελικό, αφού ο Ρίτσαρντ Νιζιέλσκι είχε πτώση και οι Αυστραλοί τερμάτισαν τελευταίοι. Ο Μπράντμπερι ήταν εκεί, αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ, αφού είχε ρόλο αναπληρωματικού.

Δύο χρόνια αργότερα, στο Λίλεχαμερ της Νορβηγίας, κατάφερε μαζί με τους συναθλητές του να κατακτήσουν το χάλκινο μετάλλιο στα 5.000 μέτρα, το πρώτο στην ιστορία της Αυστραλίας σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, στα δύο ατομικά αγωνίσματα που έλαβε μέρος, στα 500 και 1.000 μέτρα, ο Μπράντμπερι "γκρεμίστηκε" από αντιπάλους, με συνέπεια να αποκλειστεί νωρίς.

Σαν να μην του έφτανε αυτό, λίγο αργότερα μέσα στη χρονιά, κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου κυπέλλου στο Μόντρεαλ, οι λεπίδες από τα παγοπέδιλα ενός αντιπάλου τον τραυμάτισαν πολύ σοβαρά στο δεξιό μηρό, με αποτέλεσμα να χάσει περίπου 4 λίτρα αίμα και οι καρδιακοί του παλμοί να φτάσουν τους 200. Όπως αποδείχθηκε, και οι τέσσερις μύες του τετρακεφάλου του είχαν κοπεί και χρειάστηκαν 111 ράμματα για να επουλωθεί η πληγή και 18 μήνες για να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση!

Το 1998, στο Ναγκάνο, είχε την ατυχία να συγκρουστεί και πάλι με αντιπάλους στους αγώνες των 500 και 1.000 μέτρων, ενώ δεν επανέλαβε την επιτυχία του 1994 στη σκυταλοδρομία. Η κακοδαιμονία συνεχίστηκε το 2000, όταν ο Μπράντμπερι έσπασε το λαιμό του κατά τη διάρκεια μίας προπόνησης. Ένας άλλος αθλητής έπεσε μπροστά του και στην προσπάθειά του να τον αποφύγει, έχασε την ισορροπία του και χτύπησε το κεφάλι του στα πλαϊνά προστατευτικά.

Το αποτέλεσμα ήταν να σπάσει δύο σπονδύλους, τον 4ο και τον 5ο αυχενικό. Φόρεσε κολάρο για 1,5 μήνα, ενώ υποβλήθηκε και σε χειρουργική επέμβαση, όπου του τοποθετήθηκαν βίδες και λάμες στο κεφάλι, στη μέση και στο στήθος. Οι γιατροί είπαν στον 27χρονο τότε Στίβεν πως δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί ξανά και πως η καριέρα του είχε φτάσει στο τέλος της. Όμως ο Μπράντμπερι δεν το έβαλε κάτω, αφού ήθελε να αγωνιστεί για μία ακόμη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2002, όταν η τύχη αποφάσισε να δώσει στον Αυστραλό κάτι που του χρωστούσε. Στο Σολτ Λέικ Σίτι, μία σειρά από γεγονότα πρόσφεραν στον Μπράντμπερι τη σπουδαιότερη στιγμή της καριέρας του, αυτή για την οποία περίμενε μία ζωή.

Και τι δεν έγινε προκειμένου να συμβεί αυτό! Στα προκριματικά των 1.000 μέτρων κέρδισε πολύ εύκολα στη σειρά του, αλλά στα προημιτελικά είχε να αντιμετωπίσει τους δύο κορυφαίους της εποχής στο αγώνισμα, τον Απόλο Άντον Όνο και τον Μαρκ Γκανιόν. Στα ημιτελικά περνούσαν οι δύο πρώτοι κάθε σειράς και ο Αυστραλός τερμάτισε τρίτος, πίσω από τους δύο προαναφερθέντες. Ωστόσο, ο Γκανιόν ακυρώθηκε για παρεμπόδιση αντιπάλου, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για τον Μπράντμπερι.

Ο ημιτελικός ήταν άλλη μία δύσκολη υπόθεση και ο προπονητής του, Αν Ζανγκ, τον συμβούλεψε να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη στρατηγική. Επειδή ήταν ο πιο αργός από τους συμμετέχοντες, να παραμείνει στην τελευταία θέση και να ελπίζει σε σύγκρουση των προπορευόμενων, ώστε να διεκδικήσει μία από τις τρεις πρώτες θέσεις. Όπως και έγινε! Ο Κιμ Ντονγκ-Σουνγκ, ο Λι Γιαγιούν και ο Ματιέ Τουρκότ συγκρούστηκαν μεταξύ τους και ο Μπράντμπερι τους προσπέρασε τερματίζοντας δεύτερος, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν πολύ πίσω τους σε όλο τον αγώνα.

Έτσι, όχι μόνο κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Αυστραλίας σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες για οποιαδήποτε χώρα του νότιου ημισφαιρίου. Μάλιστα, όπως δήλωσε ο ίδιος: " Προφανώς και δεν ήμουν ο πιο γρήγορος. Όμως, δεν πιστεύω πως κέρδισα αυτό το μετάλλιο γι' αυτόν τον αγώνα που διήρκεσε 1,5 λεπτό, αλλά για τον πολύ δύσκολο αγώνα που έχω δώσει τα τελευταία 10 χρόνια", αναφερόμενος φυσικά στα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισε με την υγεία του.

ομάδα μπόμπσλεϊ της Τζαμάικα . Μάλιστα, στην Αυστραλία δημιουργήθηκε και η έκφραση "pull a Bradbury", το οποίο υποδηλώνει μία απρόσμενη επιτυχία. Επιπλέον, προς τιμήν του εκδόθηκε και γραμματόσημο αξίας 45 σεντς, μόλις τέσσερις ημέρες μετά τη σπουδαία νίκη του. Για το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε η φωτογραφία του με το μετάλλιο, έλαβε το ποσό των 20.000 δολαρίων, με το οποίο δήλωσε πως θα πάρει αυτοκίνητο, καθώς δεν είχε για πολλά χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε αναγκαστεί να δανειστεί 1.000 δολάρια από τους γονείς του για να επισκευάσει ένα παλιό αυτοκίνητο που είχε, ώστε να πηγαίνει στις προπονήσεις.