Εχοντας προκριθεί για δεύτερη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Champions League και λίγο πριν αντιμετωπίσει τη Μίλαν (νίκη με 1-0 χάρη στην κεφαλιά του Μπολί και κατάκτηση του τροπαίου), η Μαρσέιγ ήθελε πάση θυσία τη νίκη κόντρα στην Βαλενσιένμ ούτως ώστε να εξασφαλίσει και μαθηματικά το Σαμπιονά.

Κάπου εδώ, ξεσπά ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα δωροδοκίας που τάραξε τα νερά του γαλλικού ποδοσφαίρου και διέλυσε μια τρομερή ομάδα εκείνης της περιόδου, που κανείς δεν ξέρει μέχρι που μπορούσε να φτάσει μελλοντικά.

Ο παίκτης της Βαλενσιέν, Ζακ Γκλασμάν, αποκάλυψε απόπειρα δωροδοκίας του ιδίου από τον γενικό διευθυντή της Μαρσέιγ και δεξί χέρι του Μπερναρντ Ταπί, ο οποίος ήταν ο ισχυρός άνδρας της ομάδας της Μασσαλίας. Ο Ζαν Πιέρ Μπερνς λειτουργούσε εξ ονόματός του σε αυτή την υπόθεση, που έμελλε να "κάψει" το μέλλον του κλαμπ.

ΕΝΟΧΟΣ Ο ΤΑΠΙ, Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΣΕΪΓ

Η Μαρσέιγ μόλις έχει επιστρέψει από το Μόναχο με το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης, αλλά η γαλλική δικαιοσύνη δεν έχει συναισθηματισμούς και η απόφαση είναι καταπέλτης. Αφαιρεί τον τίτλο του πρωταθλητή Γαλλίας, από την Μαρσέιγ, η ομάδα υποβιβάζεται στην "Lique 2", ενώ ο Ταπί κρίθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε με δύο χρόνια φυλάκιση, έστω και αν εξέτισε μόλις ένα εξάμηνο.

Η UEFA επίσης ανέλαβε δράση. Απέκλεισε με έναν χρόνο τη Μαρσέιγ από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ το 1995 έδωσε στον Γκλασμάν το βραβείο "Fair Play" για την αποκάλυψη του σκανδάλου. Βέβαια, αυτό δεν άλλαξε κάτι στην καριέρα του ποδοσφαιριστή, ο οποίος έπαιξε μπάλα μέχρι και στην Αφρική, προτού λάβει αρκετά αργότερα θέση εργασίας στην Π.Ο. της Γαλλίας.

Για τον Ταπί ακούγονταν πολλά από νωρίς. Βλέπετε, είχε διατελέσει και υπουργός επί προεδρίας του Φρανσουά Μιτεράν, με τον οποίον συνδεόταν με μακρά φιλία. Υπήρχαν υποψίες για το ότι ήθελε άμεσα αποτελέσματα με τη Μαρσέιγ και υπήρχαν υποψίες για την δράση του στο ποδόσφαιρο. Οι υποψίες επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο και αποδείχτηκε ένοχος. Ήταν πολύ φιλόδοξος και δεν μπορούσε να... περιμένει. Ήθελε να πετύχει και το ήθελε γρήγορα. Η φιλοδοξία του και η απληστία του, αποτέλεσαν και την παγίδα του!

ΟΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ Η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ

Για ένα τόσο φιλόδοξο άνθρωπο που κατάφερνε να βγάζει χρήματα από παντού (εξαγόραζε αποτυχημένες εταιρίες, κατάφερνε να τις μετατρέπει σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και ύστερα τις πουλούσε, βγάζοντας τεράστια κέρδη), η Μαρσέιγ ήταν μια τέλεια "ασπίδα". Έτσι νόμιζε τουλάχιστον. Ήταν μια πολύ μεγάλη ομάδα, η οποία δεν είχε κατακτήσει τίτλο για 14 χρόνια και ο ίδιος θα την επανέφερε στον δρόμο των επιτυχιών. Όπως έκανε και με τις επιχειρήσεις του με λίγα λόγια, αλλά εδώ δεν χωρούσε ο... παράνομος δρόμος.

Έφερνε παικταράδες στη Μασσαλία και την είχε μετατρέψει σε μια τρομερή ομάδα, που έφτασε ως την κορυφή της Ευρώπης. Ο πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γαλλίας το 1984, Μισέλ Ινταλγκό, ανέλαβε το πηδάλιο και παίκτες όπως οι Παπέν, Ζιρές, Φραντσέσκολι, Ντεσαγί, Ντεσάν, Τιγκανά, Μπόκσιτς, Φέλερ και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πανίσχυρο σύνολο. Τέσσερα σερί πρωταθλήματα, ευρωπαϊκό τρόπαιο και ουσιαστικά μια δυναστεία είχε αρχίσει να ξεκινάει...

Ο Ταπί ήταν... κέρβερος. Οι παίκτες ήταν σούζα μπροστά του. Τον φοβόντουσαν και ο ίδιος δεν δίσταζε να απειλεί, αν κάτι δεν του άρεσε. Ο γενικός διευθυντής, Ζαν Πιέρ Μπέρνς, παραδέχτηκε αργότερα ότι την εποχή του Ταπί είχε δώσει πάνω από 700.000 ευρώ (σε γαλλικά φράγκα) για χρηματισμό παικτών και διαιτητών. Ο Ταπί είχε γίνει άπληστος και ήθελε να κερδίζει με κάθε τρόπο.

Πριν το ματς με την Βαλένσιέν, οι άνθρωποι της Μαρσέιγ είχαν πλησιάσει και τον πρώτο σκόρερ της, τον Κριστόφ Ρομπέρτ, αλλά και τον Αργεντίνο, Χόρχε Μπουρουσάγκα, που λέγεται ότι είχε ζητήσει εγγυήσεις για το ότι θα πάρει τα 40.000 ευρώ που είχαν συμφωνήσει.

Την ημέρα του αγώνα, ο Γκλασμάν ενημέρωσε τον τεχνικό της Βαλενσιέν και ο τελευταίος στο ημίχρονο του αγώνα κατήγγειλε το συμβάν στην αστυνομία αλλά και στην Π.Ο. της Γαλλίας. Μετά τη λήξη του αγώνα και τέσσερις ημέρες πριν τον τελικό με τη Μίλαν, η ομοσπονδία συναντήθηκε με τους Γκλασμάν και Ταπί και άρχισαν οι ανακρίσεις.

Η αστυνομία βρήκε σε φάκελο 25.000 λίρες, θαμμένα στην αυλή της θείας του επιθετικού της Βαλενσιέν, Κριστόφ Ρομπέρτ. Ο Ταπί υποστήριξε ότι τα είχε δώσει δανεικά στον παίκτη για να ανοίξει εστιατόριο, αλλά το "δίκτυο" είχε εξαρθρωθεί. Οι Ρομπέρτ, Εϊντίλ και Μπουρουσάγκα κατηγορήθηκαν για απόπειρα δωροδοκίας. Λίγο αργότερα το ίδιο συνέβη και με τον Ταπί. Κάπου εκεί ξεκινούσε η αρχή του τέλους...

ΟΙ ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΝΟΔΟΥ

Τον Σεπτέμβρη του 1993, η ΟΥΕΦΑ ανακοίνωσε τον αποκλεισμό της Μαρσέιγ από τις διοργανώσεις αλλά και από τον τελικό του Intercontinental. Τον Απρίλιο του 1994 ακολούθησαν οι αποφάσεις της γαλλικής Ομοσπονδίας, η οποία αποφάσισε τον υποβιβασμό της Μαρσέιγ, της αφαιρέθηκε ο τίτλος, ενώ οι Ταπί, Μπερνς, Ρομπέρτ και Εϊντίλ τιμωρήθηκαν με διετή αποκλεισμό από το γαλλικό ποδόσφαιρο, με τον Μπουρουσάγκα να τιμωρείται με δίμηνο αποκλεισμό.

Η υπόθεση έφθασε και στα πολιτικά δικαστήρια. Ο Ταπί φώναζε ότι από πίσω κρύβονταν πολιτικοί του αντίπαλοι. Ο Μπερνς τον "έδωσε" κανονικά στην κατάθεσή του. Τον Μαϊο του 1995, ο πρόεδρος της Μαρσέιγ κρίθηκε ένοχος με διετή φυλάκιση για δωροδοκία και προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας από μάρτυρα. Επίσης, τιμωρήθηκε με τρία χρόνια στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων. Έξι χρόνια μετά, επανήλθε για λίγο στη Μαρσέιγ, αλλά νέες κατηγορίες για ντόπινγκ τον έθεσαν οριστικά στο περιθώριο!

AP Photo/Thomas Coex, Georges Gobet, Claude Paris, Jacques Brinon