Τελικά όντως είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι. Πριν λίγο καιρό, στη Roma σκοτώνονταν μεταξύ τους και σήμερα κάνουν όνειρα για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τα τελευταία χρόνια άλλαξαν τα πάντα: σήμα, ιδιοκτήτες, προπονητές, παίκτες. Και συνέχισαν τις αλλαγές και τον εμφύλιο το περασμένο καλοκαίρι.

Όταν είχαν σφίξει οι ζέστες, βασικοί ποδοσφαιριστές έπαιρναν μεταγραφή σε άλλη ομάδα, ενώ οι οπαδοί τα έβαζαν με τους πάντες. Τότε, κανείς δεν περίμενε πως λίγους μήνες αργότερα ο Rudi Garcia και οι παίκτες του θα «ανάγκαζαν» τον κόσμο να πάει στο αεροδρόμιο για να τους αποθεώσει.

Συνέβη όμως το Σάββατο το βράδυ. Η Roma είχε πάρει το διπλό στο Meazza (0-3), είχε κάνει το 7/7 στη Serie A, όπου συνεχίζει να οδηγεί την κούρσα, και το κλίμα στο αεροδρόμιο του Fiumicino ήταν πανηγυρικό. Τελικά τι άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες; Έχει κάνει μαγικά ο Garcia; Μπορεί να πάρει πρωτάθλημα η Roma; Αν αναζητήσουμε τους λόγους της απότομης μεταμόρφωσης, νομίζω ότι βασικά θα καταλήξουμε σε δύο στοιχεία, δύο λέξεις αρκούν: ηρεμία και απλότητα.

Άλλα κόλπα ο Garcia

Ακριβώς ό,τι έλειπε από τους Giallorossi πέρυσι, όταν βρισκόταν στον πάγκο τους ο Zdenek Zeman. Ο Τσεχοϊταλός (κατά το Σερβοέλληνας) τεχνικός δε δίσταζε να τα βάλει δημόσια με τους παίκτες του και οι τακτικές του, όπως σε όλη τη διάρκεια της καριέρας, του ήταν ακραίες. Αντίθετα, ο Garcia από την πρώτη στιγμή λειτούργησε ως ασπίδα για την ομάδα του, δηλώνοντας πως όσοι τα βάζουν με τους ποδοσφαιριστές του είναι οπαδοί της Lazio. Αυτό μπορεί να εκνεύρισε κι άλλο τους οπαδούς, αλλά σίγουρα λειτούργησε θετικά για τους παίκτες.

Μια ακόμα βασική διαφορά μεταξύ των δύο προπονητών είναι ο τρόπος που λειτουργούν στο διάστημα της καλοκαιρινής προετοιμασίας και γενικά στο κομμάτι της προπόνησης. Ο Zeman είναι λάτρης της σκληρής προετοιμασίας, με σκοπό να χτίσει η ομάδα του καλή φυσική κατάσταση, ενώ ο Garcia πιστεύει περισσότερο στην ποιότητα της δουλειάς, πάρα στην ποσότητα. Δουλεύει πιο πολύ με την μπάλα, το βασικό στάδιο προετοιμασίας είχε διάρκεια μόνο 9 μέρες και το εβδομαδιαίο πρόγραμμα προπόνησης είναι αρκετά πιο ελαφρύ σε σχέση με όσα έχουν συνηθίσει στην Ιταλία.

Ο Γάλλος έφερε ισορροπία και στο παιχνίδι της Roma. Έτσι κι αλλιώς πιο «τρελές» τακτικές από αυτές του Zeman δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος, αλλά ο Garcia σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να δώσει στους παίκτες του ξεκάθαρους ρόλους και να φτιάξει μια ομάδα συμπαγή, που παίζει με ηρεμία, ελέγχει τον ρυθμό των αγώνων και βρίσκει λύσεις από πολλούς παίκτες και σε διαφορετικές καταστάσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως 7 από τα 20 γκολ έχουν επιτευχθεί σε open play, 5 σε αντεπιθέσεις και 4 σε στημένες φάσεις (συν 3 πέναλτι και 1 αυτογκόλ). Επίσης ήδη έχουν βρει δίχτυα 9 ποδοσφαιριστές, ενώ 3 γκολ έχουν προέλθει από παίκτη που δεν ξεκίνησε βασικός.

Μιας και είμαστε στην ανάλυση των γκολ, να πούμε ότι τα 14 από τα 20 έχουν μπει στο δεύτερο ημίχρονο (πριν από το ματς με την Inter, η Roma είχε σκοράρει μόνο 3 φορές στο πρώτο μέρος). Αυτό και ως μια πρώτη απάντηση σχετικά με την επιλογή του Garcia να μην φτάνει τους παίκτες του στα όριά τους σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι της φυσικής κατάστασης. Καλύτερη εικόνα πάνω σε αυτό το ζήτημα θα έχουμε όταν ολοκληρωθεί η σεζόν, αν και οι ειδικοί λένε πως το less is more είναι η πιο σωστή τακτική για το χτίσιμο καλής φυσικής κατάστασης.

Η τακτική και οι πρωταγωνιστές

Το 4-3-3, με το οποίο αγωνίζεται φέτος η Roma, το είδαμε και πέρυσι σε πολλά ματς της. Ως γνωστόν όμως τα συστήματα δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, όσο ο τρόπος που τα εφαρμόζεις και οι τακτικές που χρησιμοποιείς. Ο Garcia δεν κάνει μαγικά, ούτε πρωτόγνωρα πράγματα. Λειτουργεί απλά και με λογική. Κρατάει τους στόπερ του αρκετά χαμηλά και ο De Rossi μένει συνέχεια κοντά τους. Αρκετά κοντά στην άμυνα αγωνίζεται και ο Strootman, κυρίως όταν ο Balzaretti προωθείται.

Το τελευταίο δε συμβαίνει όσο συχνά γίνεται με τον Maicon (είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% των επιθέσεων της Roma πραγματοποιείται από τα δεξιά). Ο Βραζιλιάνος ανεβαίνει πολύ και οι Λύκοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό πάνω του για να έχουν πλάτος στο παιχνίδι τους, αφού οι Gervinho και Florenzi δε βρίσκονται συχνά κοντά στη γραμμή. Με τον Totti να έχει ρόλο ανάλογο με αυτόν που είχε επί εποχής Spalletti και να κάνει πολύ περισσότερο παιχνίδι από ό,τι ο Pjanic, η περιοχή μένει άδεια, οπότε οι ακραίοι επιθετικοί πρέπει να κινούνται πιο κεντρικά και να κάνουν κινήσεις στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας.

Η Roma δείχνει υπομονή όταν έχει την μπάλα στα πόδια της, αλλά δε διστάζει να ανεβάσει ταχύτητα όταν βρει ευκαιρία. Δεν πιέζει ακατάπαυστα και με μεγάλη ένταση, αλλά σε συγκεκριμένες καταστάσεις και με την άμυνα να μην παίρνει πολλά ρίσκα. Τα χαφ της δεν πατάνε πολύ περιοχή, αλλά κανείς δε διστάζει να σουτάρει από μακριά. Μπορεί συνήθως να είναι αυτή που έχει την κατοχή, αλλά ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα προσαρμόζεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ματς με την Inter. Είναι συμπαγής, καλά οργανωμένη και προσπαθεί να κρατάει πάντα 3 παίκτες πίσω από το κέντρο και τις γραμμές της κοντά. Κυρίως την αμυντική με τη μεσαία.

Τη διαφορά σίγουρα την κάνει ο Totti με την τεράστια ποιότητά του. Δεν υπάρχει παίκτης στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα που να έχει μοιράσει περισσότερες ασίστ από αυτόν ή να έχει πιο πολλές πάσες-κλειδιά ανά αγώνα. Το επιθετικό παιχνίδι της Roma βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό πάνω του. Η οξυδέρκειά του και τεχνική του συνδυάζονται άψογα με την ταχύτητα των Gervinho, Florenzi και Ljajic. Από τους 3 τελευταίους ξεχωρίζουμε των Ιβοριανό που με την ικανότητά του στο 1vs1 δίνει επιπλέον λύσεις.

Από εκεί και πέρα μεγάλο μέρος της δύναμης των Giallorossi οφείλεται στην 3άδα των χαφ τους. De Rossi και Pjanic ήταν και πέρυσι στην ομάδα και με την προσθήκη του εξαιρετικού Strootman έχουν δημιουργήσει μια 3άδα που κόβει, δημιουργεί, αλλά είναι ικανή και να εκτελεί. Ο Ιταλός είναι αυτός που ξεκινάει συνήθως τις επιθέσεις με τον Pjanic να είναι ο πιο προωθημένος από τους 3 και τον Ολλανδό να κάνει τα πάντα.

Αναφέραμε τους Ljajic, Gervinho, Strootman, αλλά δεν έχουμε πει ακόμα τίποτα για την 4η επιτυχημένη μεταγραφή της Roma, τον Benatia. Ο Μαροκινός στόπερ, που είναι από τους βασικούς λόγους που η Roma έχει δεχτεί μόλις ένα γκολ μέχρι τώρα, αποδεικνύει και φέτος πως είναι ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς. Συγκεντρωμένος, ψύχραιμος, καλός όταν η μπάλα βρίσκεται ψηλά, διαβάζει γρήγορα και σωστά το παιχνίδι, έχει καλές τοποθετήσεις, δεν υστερεί σε ταχύτητα και δύναμη, ενώ και με την μπάλα στα πόδια αν και δεν είναι Pique, τα καταφέρνει.

Ηρεμία

Καλούς παίκτες είχε και πέρυσι η Roma. Η μεγαλύτερη αλλαγή φέτος εντοπίζεται στο ψυχολογικό και πνευματικό κομμάτι. «Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι το μυαλό μας. Με καθαρό μυαλό τα πάντα είναι πιθανά», δήλωσε πριν λίγες μέρες ο Totti και μέσα σε λίγες λέξεις είπε τα πάντα. «Πέρα από τα αποτελέσματα, που είναι καλά, αυτό που με ικανοποιεί περισσότερο είναι το ομαδικό πνεύμα», λέει ο Garcia, που φρόντισε να μάθει από νωρίς ιταλικά, θέλοντας να δείξει όπως λέει ότι σέβεται τη χώρα που εργάζεται, αλλά και για να καταφέρει να μεταδώσει τις ιδέες του στους παίκτες του -από ό,τι λένε οι Ιταλοί τον λατρεύουν- πιο άμεσα. Από ό,τι φαίνεται τα έχει καταφέρει μια χαρά.

Αν θα καταφέρει να πάρει και πρωτάθλημα δεν το ξέρω. Ο ίδιος δε θέλει να στοχεύει τόσο ψηλά και δηλώνει πως στόχος είναι η έξοδος στην Ευρώπη. Με τη Milan να απογοητεύει (κι ας έχει το ελαφρυντικό των πολλών απουσιών), τη Fiorentina να ταλαιπωρείται από προβλήματα τραυματισμών και την Inter σε καμία περίπτωση να μη φοβίζει, φαίνεται αρκετά πιθανό του χρόνου να κουνήσουν και σεντόνι στο Olimpico. Δε νομίζω όμως ότι θα ζήσουν ανάλογες στιγμές με το 2001. Ναι, η Juventus έχει τα προβλήματά της, η Napoli δε θυμάται πως είναι να κατακτάς πρωτάθλημα, η Roma δεν έχει ευρωπαϊκά ματς, αλλά το ρόστερ της είναι μικρό. Ειδικά στην επίθεση –κυρίως στο σκοράρισμα- δεν έχει πολλές λύσεις.

Θα συνεχίσουν οι Gervinho, Ljajic και Florenzi να πετυχαίνουν γκολ με αυτή τη συχνότητα; Δύσκολο μου φαίνεται. Όταν μένει πίσω στο σκορ ποια θα είναι η αντίδρασή της (έχει συμβεί μόνο μια φορά ως τώρα); Όταν το πρόγραμμα θα γίνει πιο ζόρικο πώς θα το αντιμετωπίσει (το μόνο μεγάλο τεστ της μέχρι τώρα ήταν το ματς με την Inter, άντε και αυτό με τη Lazio); Όταν φτάσουμε προς το τέλος, αν βρίσκεται ακόμα μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου θα αντέξει την πίεση; Η μέχρι τώρα πορεία της διδάσκει ότι αυτό που χρειάζεται είναι ηρεμία. Δεν υπάρχει λόγος να τρελαίνονται. Καλό προπονητή βρήκαν, το ρόστερ τους έχει ποιότητα (ειδικά στα χαφ και πολύ περισσότερο αν επιστρέψει ο Bradley), αλλά χρειάζεται βάθος. Ας κάνουν φέτος τα βασικά κι από του χρόνου μπορούν να ξεκινήσουν τη σεζόν με το πρωτάθλημα να είναι ο αυτονόητος στόχος και όχι ένα μακρινό όνειρο.