Του Αγίου Βαλεντίνου τα εξάταπα

Δεν είμαι μεγάλος φίλος του Αγίου Βαλεντίνου. Δηλαδή είμαι, αν με Άγιο Βαλεντίνο εννοάμε ρομαντικά δείπνα ας πούμε, γιατί όταν λέμε ρομαντικό δείπνο, εννοάμε φαγητό και το φαγητό το αγαπάμε σφόδρα.

Όλα τα υπόλοιπα όμως δεν με αγγίζουν. Ίσως γιατί δεν αντέχω ούτε την πέτσα μου, άρα που να αντέξω κάποιου άλλου ανθρώπου την πέτσα, άρα που καιρός για σκέσεις που εορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο.

ΧΑΟΥΕΒΕΡ.

ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ.

Είμαι οπαδός των τάκλιν του στυλ είμαι-ψυχοπαθής-και-το-κέφι-μου-θα-κάνω, διότι εδώ που τα λέμε, περιγράφουν σε μια στιγμή, με μια κίνηση τον έρωτα και την διαδικασία του. Κοινώς, έρχεται συνήθως με φόρα, ακολουθεί η σύγκριση, χαμός, κόλαση, φασαρία, πόνος, μετά επικρατεί σιγή και ένα απαραίτητο από τον πόνο μούδιασμα, μετά κάποιος αποβάλλεται, κάποιος μεταφέρεται με φορείο και εν τέλει οι δύο πλευρές που συμμετέχουν στο τάκλιν ανταλλάσουν (αν αυτό είναι ιατρικά εφικτό) κάποια γαλλικά και οι δρόμοι τους χωρίζουν.

Έχοντας εξηγήσει λοιπόν με απόλυτα πειστικό τρόπο το γιατί ένα σκληρό τάκλιν είναι σαν τον έρωτα, σας το σερβίρω εκ νέου και σας λέω πως το τάκλιν ή μια σειρά από τάκλιν είναι το ιδανικό θέαμα για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Να, δείτε:

Διότι φίλες και φίλοι της στήλης (και οι τρεις) ο έρωτας δεν είναι απλό πράμα. Δεν είναι άιντε γνωριστήκαμε, άιντε αγαπηθήκαμε, άιντε τα περάσαμε φίνα μέχρι να μην ξαναβγεί ο ήλιος. Όχι. Ο έρωτας είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, που έχει παραπάνω δυσκολίες από όσο ενδεχομένως νομίζομε όταν μπαίνουμε σε αυτόν με όλη την φόρα και την ενέργεια που μπαίνει ένας τύπος που πάει για τάκλιν στα 150χλμ/ώρα. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτεσαι που θα πάει το πράμα, αν θα φας τα μούτρα σου, αν ίσως θα έπρεπε να ακολουθήσεις μια σαφώς πιο συντηρητική οδό. Λες «βρήκα στόχο, άρα έφυγα». Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε.

Έχουμε δει χιαστούς να πηγαίνουν περίπατο, αστράγαλους να χαιρετάνε, κορμιά να πετάγονται στον αέρα λες και πάτησαν νάρκη, τα πάντα. Άρα ας μην σας φαίνεται τόσο περίεργο που διάλεξα ΔΥΟ συλλογές με τάκλιν για να τιμήσω την ερωτική γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Η δε δεύτερη είναι ένα πραγματικό ΟΝΕΙΡΟ, μιας και μας έρχεται ως συλλογή τάκλιν (ΚΥΡΙΩΣ) από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες του κόσμου, εκεί που δεν υπάρχουν ούτε τα τυπικά ποδοσφαιρικά φίλτρα.

Εκεί που το πηδάω στον αέρα και πάω και με τα δύο ποδάρια για να δώσω ένα τέλος στην καριέρα (ή ακόμα και στην ζωή) του αντιπάλου μου είναι απόλυτα λογικό, εκεί που αν ο αντίπαλος το παίζει τσαμπουκαλής τόνε τελειώνω ως ανθρώπινο ον, εκεί που αν χάνω ή δεν μου βγαίνει το παιχνίδι υπάρχει πάντα ένας χιαστός (ή και περισσότεροι) που οφείλει να πληρώσει τα σπασμένα. Είναι πραγματικά μια συλλογή που κουδουνίζει από έρωτα, συμβολίζοντας πλήρως τις ακραίες στιγμές κάποιου έρωτάς μας, όταν η λογική πηδάει από το παράθυρο γιατί βαρέθηκε να ζει και μένουμε εμείς και το αντικείμενο του πόθου μας να κάνουμε χεράκια ενώ έχει λαμπαδιάσει στην φλόγα ο καναπές.

Διότι και δια να ολοκληρώσω και να σας αφήσω να απολαύσετε την ΕΡΩΤΙΚΟΤΑΤΗ συλλογή που ακολουθεί ο έρωτας αυτό είναι: ένας φλεγόμενος καναπές, μια σειρά από αγκαλίτσες και ένα τάκλιν στην καρωτίδα. Όλα τα υπόλοιπα είναι για τους φλώροι. Αυτό ακριβώς, ΤΙΠΟΤΑΛΛΟ. Η συλλογή ακολουθεί από κάτω. ΝΑ, ΔΕΙΤΕ:

Photo Credits: AP Photo/Themba Hadebe