Οι ομάδες που έχουν γράψει ένδοξη ιστορία στο Νησί είναι πάρα πολλές όμως η Τσέλσι μπορεί να υπερηφανεύεται πως όχι μόνο συγκαταλέγεται στο κλαμπ των "εκλεκτών" αλλά διαθέτει και το μοναδικό "προνόμιο" να έχει κατακτήσει και τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά τρόπαια: Champions League, Europa League και Κύπελλο Κυπελλούχων.

Για να φτάσει όμως στο σημείο εν έτει 2015 να καμαρώνει για την πλούσια συλλογή της σε τίτλους εντός και εκτός συνόρων και να θεωρείται μία από τις παραδοσιακές δυνάμεις του αγγλικού πρωταθλήματος χρειάστηκε να περάσει μέσα από πολλές δύσκολες καταστάσεις τις οποίες άντεξε έχοντας πολλούς και πιστούς οπαδούς να τη στηρίζουν.

Σήμερα, 110 χρόνια από την ημέρα που μία παρέα ανθρώπων μαζεύτηκε σε παμπ του Λονδίνου και σκέφτηκε να δημιουργήσει μία ομάδα για να παίζει στο "Stamford Bridge", το Sport24.gr γυρίζει το χρόνο πίσω και καταγράφει την σπουδαία ποδοσφαιρική διαδρομή που έχει διανύσει αυτή η ξεχωριστή μπλε οικογένεια. Ξεκινάμε!

✔ Οι περισσότεροι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι πρώτα δημιουργήθηκαν και κατόπιν οι ιδρυτές τους αναζήτησαν να τους βρουν στέγη όμως στην περίπτωση της Τσέλσι η σειρά αντιστράφηκε. Το "Stamford Bridge" άνοιξε επίσημα τις πύλες του στις 28 Απριλίου 1877 και για 28 χρόνια χρησιμοποιούταν αποκλειστικά από την London Athletic Club ως χώρος για αγώνες στίβου και όχι για ποδόσφαιρο.

Η πρώτη ομάδα της Τσέλσι το 1905

Το 1904 το γήπεδο αγοράστηκε από τον επιχειρηματία Γκους Μίαρς και τον αδερφό του Τζόζεφ (που είχε αγοράσει με τη σειρά του γη που βρισκόταν δίπλα στο "Stamford Bridge") με σκοπό να φιλοξενήσει ποδοσφαιρικούς αγώνες και το σχεδιασμό του επιμελήθηκε ο διάσημος αρχιτέκτονας Άρτσιμπαλντ Λιτς που είχε σχεδιάσει επίσης το Άιμπροξ, το Σέλτικ Παρκ και το Χάμπτεν Παρκ. Η αρχική χωρητικότητα του γηπέδου ήταν 100.000 θέσεων ενώ είχε σκέπαστρο μία μόνο εξέδρα. Η αντίστροφη μέτρηση για τη γέννηση της Τσέλσι είχε ήδη ξεκινήσει...

Το εξώφυλλο σε ένα από τα πρώτα προγράμματα αγώνων της Τσέλσι

✔ Ο Μίαρς έκανε πρόταση στη Φούλαμ (είχε ιδρυθεί το 1879) να μισθώσει το γήπεδο όμως εκείνη την απέρριψε και έτσι αποφάσισε να βρει την δική του ομάδα για να αγωνίζεται σε αυτό. Μεταξύ των υποψηφίων ονομάτων ήταν τα Kensington FC, Stamford Bridge FC και London FC όμως αυτό που προτιμήθηκε τελικά ήταν το Chelsea FC, με το νέο σύλλογο να ιδρύεται στις 10 Μαρτίου 1905 στην παμπ "Rising Sun" της οδού Φούλαμ. Πέρα από τα αδέρφια Μίαρς, συνιδρυτές της Τσέλσι ήταν μεταξύ άλλων ο κουνιάδος τους Χένρι Μπόγιερ καθώς επίσης ο ιδιοκτήτης της παμπ Άλφρεντ Τζέιμς και ο ανιψιός του Έντουιν.

Αγώνας στο κατάμεστο "Stamford Bridge" στη δεκαετία του '10

✔ Μόλις πέντε μήνες μετά την ίδρυσή της και τέσσερις από τότε που εγκρίθηκε η είσοδό της στη Football League, η Τσέλσι ήταν έτοιμη να δώσει το πρώτο παιχνίδι στην ιστορία της που ήταν εκτός έδρας: στο "Edgeley Park" απέναντι στη Στόκπορτ για τη Δεύτερη κατηγορία (Division Two). Το παιχνίδι που έλαβε χώρα στις 2 Σεπτεμβρίου 1905 παρακολούθησαν περίπου 7.000 άνθρωποι, αριθμός ρεκόρ εκείνη την εποχή για τη Στόκπορτ, ενώ το φινάλε του αγώνα βρήκε τους γηπεδούχους να επικρατούν με 1-0 και την Τσέλσι να έχει δύο δοκάρια και να κάνει λόγο για δύο πέναλτι που δεν της δόθηκαν.

Η διάσημη τριάδα των Άλεξ Τσέιν, Χιούι Γκάλαχερ και Άντι Γουίλσον

✔ Λίγες ημέρες αργότερα η Τσέλσι εγκαινίασε το ποδοσφαιρικό της σπίτι σε φιλικό με τη Λίβερπουλ που την βρήκε να θριαμβεύει με 4-0 ενώ το 1906 αντιμετώπισε για πρώτη φορά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε ένα ματς που έγινε παρουσία 67.000 θεατών. Χρειάστηκαν μόλις δύο σεζόν για να μπορέσει ο νεοσύστατος σύλλογος να προβιβαστεί στη μεγάλη κατηγορία (First Division) και η ώρα για τα πρώτα μεγάλα λονδρέζικα ντέρμπι είχε φτάσει. Στις 9 Νοεμβρίου 1907 αντιμετώπισε την Άρσεναλ την οποία νίκησε με 2-1 ενώ με το ίδιο σκορ επικράτησε και επί της έτερης συμπολίτισσας Τότεναμ στις 18 Δεκεμβρίου 1909.

Ο γκολκίπερ της Τσέλσι Μπέικε πραγματοποιεί επέμβαση (9 Σεπτεμβρίου 1922)

Ο Άλεκ Τζάκσον προσπαθεί να σκοράρει για την Τσέλσι (1930)

✔ Το πρώτο προσωνύμιο που απέκτησε η Τσέλσι ήταν το "Pensioners" (προέρχεται από τους περίφημους Chelsea Pensioners, βετεράνους πολέμου που φιλοξενούνταν σε ένα διπλανό νοσοκομείο) ενώ ο παίκτης που λάτρεψαν οι φίλοι της ομάδας στα πρώτα χρόνια από την ίδρυσή της άκουγε στο όνομα Τζορτζ Χίντσον, ο οποίος μεταγράφηκε το 1906 από τη Γουέστ Χαμ. Ο Άγγλος στράικερ έμεινε έξι χρόνια στο "Stamford Bridge" (πριν επιστρέψει στη Γουέστ Χαμ για να ολοκληρώσει την καριέρα του) και έγινε ο πρώτος παίκτης που έσπασε το φράγμα των 100 γκολ με τη φανέλα της Τσέλσι! Συγκεκριμένα σκόραρε 108 γκολ σε 134 εμφανίσεις του με τη μπλε φανέλα.

Η ομάδα της Τσέλσι τη σεζόν 1932-33

✔ Χρειάστηκαν 10 χρόνια για να φτάσει η Τσέλσι στον πρώτο της τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, ο οποίος όμως έγινε κάτω από τη σκιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που μόλις είχε ξεσπάσει. Στις 24 Απριλίου 1915 οι Λονδρέζοι συναντήθηκαν με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στο "Old Trafford" μπροστά σε 50.000 θεατές, με τους περισσότερους εξ αυτών να είναι στρατιώτες που είχαν πάει στο γήπεδο με τις στολές τους. Είναι χαρακτηριστικό πως ο αρχηγός της Τσέλσι, ο Άγγλος διεθνής Βίβιαν Γούντγουορντ, είχε πάρει άδεια να φύγει από το μέτωπο για να αγωνιστεί, όμως παρά την πίεση από τους διοικούντες αρνήθηκε να πάρει μέρος, δηλώνοντας πως ο Μπομπ Τόμσον που είχε παίξει στους προηγούμενους γύρους του θεσμού άξιζε τη θέση του στην ομάδα. Η Τσέλσι ήταν πάντως απογοητευτική στον τελικό και ηττήθηκε με 3-0 ενώ σε λιγότερο από έναν μήνα ακολούθησε ο υποβιβασμός της στη Δεύτερη κατηγορία για δεύτερη φορά στην ιστορία της.

Τσέλσι vs Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1947)

Προπόνηση για τους παίκτες της Τσέλσι (1947)

✔ Η Τσέλσι κατάφερε από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής της να μαζεύει πολύ κόσμο στα παιχνίδια της (πρώτη που έσπασε το μέσο όρο των 40.000 εισιτηρίων σε εντός έδρας παιχνίδια μέσα σε μία σεζόν, φτάνοντας σχεδόν τα 43.000 στο τέλος της δεκαετίας του '20) και είχε τη φήμη ομάδας που υπέγραφε μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα, ωστόσο οι επιτυχίες άργησαν να έρθουν για την ομάδα του Δυτικού Λονδίνου. Το 1920 τερμάτισε στην 3η θέση στην Πρώτη Κατηγορία που ήταν και το καλύτερο πλασάρισμά της μέχρι τότε ενώ ακολούθησαν τρεις δεκαετίες στις οποίες σφυρηλάτησε μεν ισχυρούς δεσμούς με τους οπαδούς της αλλά δεν μπόρεσε να τους μπολιάσει με το νέκταρ της κατάκτησης τροπαίων.

Matchday Programme πριν από αγώνα Τσέλσι-Πόρτσμουθ (1948)

✔ Το 1951 κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία την τελευταία αγωνιστική έχοντας καλύτερη διαφορά τερμάτων σε σύγκριση με τις Έβερτον και Σέφιλντ Γουένσντεϊ και έναν χρόνο αργότερα ήρθε στο "Stamford Bridge" ο Τέντ Ντρέικ: ο πρώην επιθετικός της Άρσεναλ και της εθνικής Αγγλίας που έμελε να γίνει ο αναμορφωτής των "μπλε" του Λονδίνου από την άκρη του πάγκου τους. Ο Ντρέικ έφερε επανάσταση από τον τρόπο προπόνησης της πρώτης ομάδας μέχρι τη λειτουργία των τμημάτων υποδομής, έκανε μετάγγιση νέου αίματος με την άφιξη παικτών από χαμηλότερες κατηγορίες και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και μέσα σε μία τριετία εκτόξευσε την Τσέλσι στην κορυφή! Το 1954-55 είναι αναμφίβολα η σεζόν-οδηγός για όλους στην οικογένεια της Τσέλσι καθώς τότε κατακτήθηκε ο πρώτος τίτλος, που ήταν μάλιστα αυτός της πρωταθλήτριας Αγγλίας.

Η ομάδα της Τσέλσι το 1959

Ο Τζίμι Γκριβς σε προσπάθειά του για γκολ κόντρα στην Πρέστον στο "Stamford Bridge"

✔ Η κατάκτηση του τίτλου συνέπεσε με τη γέννηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και η Τσέλσι ήταν η μία από τις 15 πρωταθλήτριες χωρών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για να πάρουν μέρος σε αυτή τη διοργάνωση τη σεζόν 1955-56. Τότε όμως έγινε το εξής παράδοξο: η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία απαγόρευσε τη συμμετοχή των Λονδρέζων στη διοργάνωση υποστηρίζοντας πως θα επηρεαζόταν η παρουσία της στις ημερομηνίες του League Cup και έτσι η Τσέλσι θα έκανε αρκετές δεκαετίες για να πάρει την πρώτη γεύση από την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Το ευρωπαϊκό ντεμπούτο των "μπλε" έγινε πάντως λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τη σεζόν 1957-58 όταν πήραν μέρος στο Κύπελλο Εκθέσεων (πρόδρομος Κυπέλλου UEFA).

Η ομάδα της Τσέλσι το 1964

✔ Μετά από εννέα χρόνια παρουσίας στον πάγκο ο Ντρέικ παρέδωσε τα ηνία στον Τόμι Ντόχερτι το 1961, ο οποίος με τη σειρά του έχτισε μία νέα ομάδα στηριζόμενη σε νέους και ταλαντούχους παίκτες η οποία διεκδίκησε αρκετούς τίτλους. Το 1964-65 δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο τα οποία κυνήγησε μέχρι τέλους αλλά πήρε μία γλυκιά παρηγοριά με το League Cup ενώ το 1967 έφτασε σε τελικό FA Cup μετά από 52 ολόκληρα χρόνια, χάνοντας στον τελικό από τη συμπολίτισσα Τότεναμ. Εκείνη τη χρονιά ανέλαβε τη σκυτάλη ο Ντέιβ Σέξτον και μέσα σε μία διετία έζησε μαγικές στιγμές στον πάγκο της Τσέλσι.

Ο Μπόμπι Τάμπλινγκ σκοράρει κόντρα στην Άρσεναλ

Ο Πίτερ Μπονέτι πέφτει στα πόδια του Τζορτζ Μπεστ και αποκρούει (1966)

✔ Το 1970 είδε την ομάδα του (τρίτη στο πρωτάθλημα) να κατακτάει το πρώτο FA Cup στην ιστορία της σε αγώνα ρεβάνς με τη Λιντς Γιουνάιτεντ που καθήλωσε στις τηλεοράσεις τους 28,5 εκατομύρια Βρετανούς (ρεκόρ τηλεθέασης στο Νησί για ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ δύο συλλόγων) ενώ έναν χρόνο αργότερα ήρθε και η ευρωπαϊκή καταξίωση σε ελληνικό έδαφος. Η ομάδα του Δυτικού Λονδίνου αντιμέτωπισε τη φημισμένη Ρεάλ Μαδρίτης των έξι Κυπέλλων Πρωταθλητριών, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων που έλαβε χώρα στο στάδιο "Καραϊσκάκης" και μετά το ισόπαλο πρώτο ματς (1-1) στις 19 Μαΐου 1971 ήταν η μεγάλη νικήτρια στον επαναληπτικό που έγινε δύο ημέρες αργότερα επικρατώντας με 2-1. Η ομάδα των Μπονέτι, Όσγκουντ, Κουκ, Γουέμπ και Χάρις άφηνε υποσχέσεις για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα στη συνέχεια...

Οι παίκτες της Τσέλσι πανηγυρίζουν το πρώτο FA Cup στην ιστορία του συλλόγου μετά τον τελικό με τη Λιντς (1970)

✔ Δυστυχώς οι ακόμα καλύτερες ημέρες που οραματίζονταν οι διοικούντες και ονειρεύονταν οι οπαδοί όχι μόνο δεν ήρθαν ποτέ αλλά ακολούθησαν δύο άγονες δεκαετίες στις οποίες ο σύλλογος όχι μόνο μαρώζωσε στη μετριότητα αλλά πήρε την κατηφόρα. Ένα φιλόδοξο πλάνο που υπήρχε για ανακατασκευή του Stamford Bridge έθεσε σε κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα του συλλόγου, ενώ το τέλος της δεκαετίας βρηκε παίκτες αστέρια να πωλούνται (χαρακτηριστικό παράδειγμα το σούπερ ταλέντο Ρέι Γουίλκινς που πήγε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1979), την ομάδα να πέφτει σε χαμηλότερη κατηγορία και τους χούλιγκανς να δρουν ανεξέλεγκτοι στην πλάτη της Τσέλσι.

Ο Πίτερ Όσγκουντ σκοράρει με κεφαλιά-ψαράκι στον επαναληπτικό τελικό FA Cup κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Η ομάδα της Τσέλσι το 1972

✔ Ίδιο σκηνικό και τη δεκαετία του '80 με τον σύλλογο να ταλανίζεται από σοβαρά οικονομικά προβλήματα και την ομάδα να βολοδέρνει μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Το 1983 λίγο έλειψε να υποβιβαστεί στην τρίτη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της όμως ο Τζον Νιλ όχι μόνο την έσωσε αλλα την επανέφερε το 1983 στα μεγάλα σαλόνια, για να ακολουθήσει άλλο ένα σκωτσέζικο ντους λίγα χρόνια αργότερα. Πρώτα ήρθε ο υποβιβασμός το 1988 αλλά ευτυχώς έναν χρόνο αργότερα η Τσέλσι επέστρεψε και πάλι στην πρώτη κατηγορία κάνοντας μάλιστα ρεκόρ πόντων στο δρόμο για την άνοδο: 99.

Οι οπαδοί των Λονδρέζων πανηγυρίζουν την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία το 1977

✔ Το καλοκαίρι του 1992 βρήκε την Τσέλσι να είναι μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Premier League που πήρε σάρκα και οστά για να βελτιώσει τα ΠΑΝΤΑ όσον αφορά στην λειτουργία και στη δομή της μεγάλης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου (και το κατάφερε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείται τώρα το αγγλικό πρωτάθλημα ως το κορυφαίο στην Γηραιά Ήπειρο) και σιγά σιγά οι Λονδρέζοι άρχισαν να πιστεύουν ότι στόχος τους δεν μπορεί να είναι άλλος από την κορυφή. Το 1993 έγινε το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση με την έλευση του Γκλεν Χοντλ, ο οποίος έναν χρόνο αργότερα οδήγησε τον σύλλογο στον πρώτο τελικό Κυπέλλου Αγγλίας έπειτα από απουσία 24 χρόνων. Η βαριά ήττα με 4-0 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Άλεξ Φέργκιουσον όχι μόνο δεν πτόησε τη διοίκηση της Τσέλσι αλλά την έκανε να πάρει την απόφαση να επενδύσει σημαντικά στην ομάδα, φέρνοντας παίκτες πρώτης γραμμής που θα της επέτρεπαν να ανέβει επίπεδο και να ικανοποιεί το κοινό της με ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Πανοραμική όψη από το "Stamford Bridge" (1984)

Ο Κέρι Ντίξον πανηγυρίζει γκολ του σε ντέρμπι με την Άρσεναλ

✔ Το 1996 ανέλαβε νέος τεχνικός ο Ρουντ Γκούλιτ και προσγειώθηκαν στην αγγλική πρωτεύουσα -μεταξύ άλλων- οι Μαρκ Χιουζ, Τζανλούκα Βιάλι, Φρανκ Λεμπέφ, Τζανφράνκο Τζόλα, Μαρσέλ Ντεσαγί, για να πανηγυρίσουν όλοι μαζί το 1997 το Κύπελλο Αγγλίας που ήταν το πρώτο από τα πολλά σημαντικά τρόπαια που θα έρχονταν. Ο διάδοχος του Γκούλιτ στον πάγκο ήταν μία ακόμα σπουδαία ποδοσφαιρική φυσιογνωμία, ο Τζανλούκα Βιάλι, με τον Ιταλό να "σκουπίζει" τους τίτλους μέσα σε μία διετία κατακτώντας κατά σειρά Κύπελλο Κυπελλούχων (1-0 τη Στουτγκάρδη με το γκολ του Τζανφράνκο Τζόλα), League Cup, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης), Κύπελλο Αγγλίας και Κομιούνιτι Σιλντ. Το εντυπωσιακό είναι πως για 1,5 χρόνο είχε την ιδιότητα του παίκτη-προπονητή στην Τσέλσι ενώ το 1999 κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και συνέχισε για έναν χρόνο στους "μπλε" με την ιδιότητα μόνο του τεχνικού.

Μετά από 26 χρόνια αναμονής, η Τσέλσι κατακτά το 1997 ένα σημαντικό τρόπαιο, το FA Cup

Το 1998 πρόσθεσε στη συλλογή της και το League Cup

✔ Υπό την καθοδήγηση του Ιταλού, η Τσέλσι συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Champions League ενώ στις 26 Δεκεμβρίου του 1999 παρατάχτηκε για πρώτη φορά χωρίς ούτε έναν Άγγλο παίκτη στην αρχική της ενδεκάδα επηρεασμένη και αυτή από την παγκοσμιοποίηση στο χώρο της ασπρόμαυρης στρογγυλής θεάς. Η ανατολή του 21ου αιώνα έφερε έναν ακόμα Ιταλό στο "Stamford Bridge", τον Κλάουντιο Ρανιέρι, με τον έμπειρο τεχνικό να βλέπει στα πρόσωπα των νεαρών τότε Τζον Τέρι και Φρανκ Λάμπαρντ δύο παίκτες με μεγάλες προοπτικές και να τους δίνει ουσιαστικά την ευκαιρία να κάνουν καριέρα στην Τσέλσι.

Εξώφυλλο από Matchday Programme πριν από ματς με Άστον Βίλα (1997)

✔ Το 2002 ο "Tinker Man" ηττήθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας από την Άρσεναλ (η οποία έκανε το νταμπλ) ενώ την επόμενη χρονιά κατάφερε να βγάλει την Τσέλσι στο Champions League (παίρνοντας το ματς-τελικό με τη Λίβερπουλ στις 11 Μαΐου 2003) και να τη σώσει από οικονομικές περιπέτειες που φαίνονταν στον ορίζοντα. Μάλιστα εκείνη η πρόκριση έμελε να αλλάξει το ρου της ιστορίας των Λονδρέζων, με τον Ρώσο μεγιστάνα Ρόμαν Αμπράμοβιτς να δελεάζεται και να έρχεται σε συμφωνία για την αγορά της Τσέλσι με τον τότε πρόεδρο Κεν Μπέιτς!

Ο Τζανκφράνκο Τζόλα πετυχαίνει το νικητήριο γκολ για την Τσέλσι στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων με αντίπαλο τη Στουτγκάρδη (1998)

Ο Τόρε Άντρε Φλο -ο αποκαλούμενος "Φλονάλντο" από τους οπαδούς της Τσέλσι- πανηγυρίζει μαζί με τον Τζόλα γκολ του κόντρα στη Μπαρτσελόνα (2000)

✔ Το ιστορικό deal έκλεισε στα 140 εκατομμύρια λίρες, με τον Αμπράμοβιτς να "καθαρίζει" επίσης όλα τα χρέη της Τσέλσι και να δαπανά άλλες 120 εκατομμύρια λίρες (!) για τις μεταγραφές εκείνου του καλοκαιριού. Δεκατέσσερα νέα πρόσωπα εμφανίστηκαν στο "Stamford Bridge" το καλοκαίρι του 2003 για να κάνουν ευτυχισμένο τον Ρανιέρι (Βερόν, Μακελελέ, Κρέσπο, Γκέρεμι, Τζο Κόουλ μερικοί από αυτούς), ωστόσο το φινάλε εκείνης της σεζόν δεν βρήκε τους "μπλε" να πανηγυρίζουν κάποιον τίτλο. Η ομάδα είχε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Champions League όμως η υπέρβαση δεν έγινε ούτε στην Αγγλία ούτε στην Ευρώπη και έτσι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς ήταν έτοιμος να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και πάλι για να κάνει ακόμα πιο δυνατή, ακόμα πιο ανταγωνιστική την Τσέλσι. Χρειαζόταν απλά να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για τη δουλειά...

Ο Ζοζέ Μουρίνιο πήγε στην Τσέλσι έχοντας κατακτήσει με την Πόρτο Europa League και Champions League δύο διαδοχικές σεζόν

Ο Πορτογάλος πανηγυρίζει μαζί με τους Τέρι, Λάμπαρντ και Τσεχ το πρώτο πρωτάθλημα της Τσέλσι μετά από μισό αιώνα

✔ Ο άνθρωπος αυτός δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον Ζοζέ Μουρίνιο, με τον Πορτογάλο να παίρνει τη θέση του Ρανιέρι και να δικαιώνει 100% τον χαρακτηρισμό "special one" με τον οποίο αυτοπροσδιορίστηκε στους εκπροσώπους των ΜΜΕ στην πρώτη του συνέντευξη ως τεχνικός της Τσέλσι. Μπορεί να είχε κατακτήσει τα πάντα με την Πόρτο από το 2002 μέχρι το 2004 (Champions League, Κύπελλο UEFA, πρωταθλήματα Πορτογαλίας) ωστόσο ο Μουρίνιο τρέφεται από τους τίτλους και το ίδιο έκανε και στην Τσέλσι. Στην πρώτη του μόλις σεζόν στο Λονδίνο την οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου της πρωταθλήματος μετά από 50 χρόνια, στην συμπλήρωση μάλιστα 100 χρόνων από την ίδρυση της, ενώ το 2006 έκανε το "ριπίτ" κάνοντας την Τσέλσι την πέμπτη αγγλική ομάδα με back-to-back τίτλους πρωταθλήτριας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πολύ ξεχωριστό το πρώτο πρωτάθλημα με την Τσέλσι για τον special one

Ο Μουρίνιο πήρε τον Ντιντιέ Ντρογκμπά στην Τσέλσι και ο Ιβοριανός έγινε παίκτης έβλημα για τους οπαδούς των Λονδρέζων

✔ Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί ο πολυνίκης τεχνικός αφού χάρισε στο σύλλογο 1 FA Cup (2007 απέναντι σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και 2 League Cup (2005 κόντρα σε Λίβερπουλ, 2007 με αντίπαλο την Άρσεναλ) ενώ έφτασε δύο φορές μία ανάσα από τον τελικό του Champions League χάνοντας ισάριθμες φορές στα ημιτελικά από τη Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ. Πάνω από 200 εκατομμύρια λίρες έδωσε σε αυτό το διάστημα για μεταγραφές ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς (Ντρογκμπά και Τσεχ μακράν οι πιο επιτυχημένες κινήσεις του), τα οποία τα εξαργύρωσε σε πέντε μεγάλους τίτλους για την Τσέλσι

Ο Γκους Χίντινκ πανηγυρίζει μαζί με τους παίκτες της Τσέλσι την κατάκτηση του FA Cup το 2009

✔ Το Σεπτέμβριο του 2007 οι δρόμοι του Μουρίνιο με την Τσέλσι χώρισαν, παρόλα αυτά ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς δεν εγκατέλειψε ποτέ το καράβι και συνέχισε να επενδύει στην ομάδα με καλές μεταγραφές, με αποτέλεσμα η ομάδα να παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Ο αντικαταστάτης του Μουρίνιο στον πάγκο Άβραμ Γκραντ έγινε ο πρώτος τεχνικός που έφτασε με την Τσέλσι σε έναν τελικό Champions League (γνώρισε το 2008 την ήττα από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα πέναλτι στον πρώτο "αγγλικό τελικό" του θεσμού), ο Γκους Χίντινκ κατέκτησε Κύπελλο Αγγλίας το 2009, ο Κάρλο Αντσελότι πανηγύρισε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της Τσέλσι το 2010. Τα... καλύτερα όμως ήρθαν τα τελευταία χρόνια για τους Λονδρέζους καθώς κατάφεραν να αποβάλλουν και το μοναδικό απωθημένο που τους είχε απομείνει και είχε να κάνει με τους ευρωπαϊκούς τίτλους.

Ο Ντιντιέ Ντρογκμπα νικάει τον Φαν Ντερ Σάαρ με πλασέ και χαρίζει το Κύπελλο Αγγλίας στην Τσέλσι λίγο πριν το φινάλε της παράτασης (2008)

Ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς μαζί με έναν από τους στυλοβάτες της άμυνας της Τσέλσι την τελευταία 15 ετία, Τζον Τέρι

✔ Και το εντυπωσιακό είναι πως το πέτυχαν με δύο τεχνικούς που είχαν το χαρακτήρα του υπηρεσιακού το διάστημα που ήταν στην ομάδα. Αρχικά ο παλιός άσος της ομάδας Ρομπέρτο Ντι Ματέο ανέβηκε το 2012 στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ με την κατάκτηση του Champions League (την ίδια χρονιά πήρε και Κύπελλο Αγγλίας) νικώντας στον τελικό την γηπεδούχο Μπάγερν ενώ το 2013 ο Ράφα Μπενίτεθ πανηγύρισε το Europa League στον τελικό κόντρα στη Μπενφίκα.

Πανευτυχείς οι ποδοσφαιριστές της Τσέλσι με την κατάκτηση του πρώτου Champions League στην ιστορία του συλλόγου

✔ Με την επιτυχία αυτή επί των Πορτογάλων η Τσέλσι έγινε ο πρώτος αγγλικός σύλλογος και τέταρτος συνολικά που έχει κατακτήσει και τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά τρόπαια αλλά και η μοναδική κάτοχος Champions League που την αμέσως επόμενη σεζόν κατακτά Europa League.

Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού του 2012 στο Μόναχο. Πρώτα ισοφάρισε για την Τσέλσι το γκολ του Μίλερ και έστειλε το ματς στην παράταση ενώ στα πέναλτι ευστόχησε στο τελευταίο που της έδωσε το βαρύτιμο τρόπαιο

✔ Επειδή όμως Τσέλσι και Ζοζέ Μουρίνιο μοιάζουν να είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς έβαλε νερό στο κρασί του και μετά από έξι χρόνια έφερε πίσω στο "Stamford Bridge" τον Ζοζέ Μουρίνιο. Ο Πορτογάλος επέστρεψε στο σπίτι του όπως το αποκαλεί και κοντά στους αγαπημένους ανθρώπους του ( "είμαι ένας από σας", είπε στην πρώτη του συνέντευξη μετά το ιστορικό comeback) και στον 1,5 χρόνο παραμονής κατά τη δεύτερη θητεία του στο Λονδίνο δείχνει να έχει τοποθετήσει την Τσέλσι σε στέρεες βάσεις.

Σε λιγότερο από 12 μήνες η Τσέλσι κατέκτησε τόσο Champions League και Europa League. Η δικαίωση του Ρόμαν Αμπράμοβιτς για το δημιούργημά του

✔ Πέρυσι έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League ενώ φέτος έβαλε ήδη ένα League Cup στην τροπαιοθήκη του συλλόγου και φιλοδοξεί να προσθέσει δύο ακόμα μεγαλύτερες κούπες. Η μία της Premier League και η άλλη του Champions League... Γιατί όπως ο Ζοζέ Μουρίνιο έτσι και η Τσέλσι των 110 χρόνων ζωής έχει πλέον το ίδιο dna: του νικητή...

Οι δύο σκόρερ του τελικού κόντρα στη Μπενφίκα, Φερνάντο Τόρες και Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς, καμαρώνουν με το τρόπαιο του Europa League στα χέρια τους

Οι τίτλοι της Τσέλσι

► 4 πρωταθλήματα Αγγλίας: 1954–55, 2004–05, 2005–06, 2009–10

► 7 Κύπελλα Αγγλίας: 1969–70, 1996–97, 1999–2000, 2006–07, 2008–09, 2009–10, 2011–12

► 5 Λιγκ Καπ: 1964–65, 1997–98, 2004–05, 2006–07, 2014–15

► 4 Κομιούνιτι Σιλντ: 1955, 2000, 2005, 2009

► 1 Champions League: 2011-12

► 1 Europa League: 2012-13

► 2 Κύπελλα Κυπελλούχων: 1970-71, 1997-98

► 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ: 1998

Οι 10 πρώτοι σκόρερ της (σε όλες τις διοργανώσεις):

1. Φρανκ Λάμπαρντ: 211 γκολ

2. Μπόμπ Τάμπλινγκ: 202 γκολ

3. Κέρι Ντίξον: 193 γκολ

4. Ντιντιέ Ντρογκμπά: 163 γκολ

5. Ρόι Μπέντλεϊ: 150 γκολ

6. Πίτερ Όσγκουντ: 150 γκολ

7. Τζίμι Γκριβς: 132 γκολ

8. Τζορτζ Μιλς: 125 γκολ

9. Τζορτζ Χίσντον: 108 γκολ

10. Μπάρι Μπρίτζις: 93 γκολ

Οι 10 πρώτοι σε συμμετοχές (σε όλες τις διοργανώσεις):

1. Ρον Χάρις: 795

2. Πίτερ Μπονέτι: 729

3. Τζον Τέρι: 649

4. Φρανκ Λάμπαρντ: 648

5. Τζον Χόλιντς: 592

6. Πετρ Τσεχ: 478

7. Ντένις Γουάιζ: 445

8. Στιβ Κλαρκ: 421

9. Κέρι Ντίξον: 420

10. Έντι ΜακΚρίντι: 410

Οι τέσσερις νικηφόροι ευρωπαϊκοί τελικοί της Τσέλσι

Κύπελλο Κυπελλούχων 1971 (vs Ρεάλ Μαδρίτης)

Κύπελλο Κυπελλούχων 1998 (vs Στουτγκάρδη)

Champions League 2012 (vs Μπάγερν Μονάχου)

Europa League 2013 (vs Μπενφίκα)