Βασίλης Σπανούλης: Μπίλη για μένα έριξαν τη ρουκέτα;
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι πια ένας ήρωας με παντούφλες και ο Βασίλης Σκουντής τον κατευοδώνει στην επόμενη ζωή του και επτά ενσταντανέ από την προηγούμενη.
Σύμφωνοι, ο Βασίλης Σπανούλης αποχώρησε όπως του άξιζε, αλλά κι όπως δεν του άξιζε!
Δικαιολογείται αυτό το αντιθετικό σχήμα, καθόσον για όλα όσα πέτυχε, για όλα όσα συμβολίζει και για όλα όσα κληροδοτεί στις επόμενες γενιές, θα έπρεπε να αποσυρθεί δόξη και τιμή σε ένα γεμάτο γήπεδο, ενώπιον χιλιάδων θεατών...
Να ‘βαζε κιόλας καμιά εξηνταριά πόντους, όπως συνέβη με τον Κόμπε Μπράιαντ στις 13 Απριλίου του 2016!
Άτιμε κορωνοϊέ, ξεκουμπίσου επιτέλους!
Έλειπαν λοιπόν οι πιστοί, αλλά περίσσευε η συγκίνηση στον... ιερό ναό, στον οποίο λειτουργούσε τα τελευταία έντεκα χρόνια ενώ στο τέμπλο δέσποζε η εικόνα του αποτυπώνοντας τον μύθο του "Κing Bill".
Όχι, δεν μοιράσθηκε αντίδωρο, ούτε βγήκε δισκοπότηρο με την αγία κοινωνία, άλλωστε αυτήν ο Σπανούλης φρόντισε να την προσφέρει σε όλη τη μακρά, λαμπρή και δαφνοστεφή σταδιοδρομία του...
Με κουτάλια όχι του γλυκού, αλλά της σούπας!
Στ’ αλήθεια ο Σπανούλης το τερμάτισε και δεν έχει λόγο-όπως ο ίδιος είπε- να κουβαλάει απωθημένα στην επόμενη ζωή του: στη ζωή μετά το μπάσκετ, που όπως τον κόβω, θα είναι απλώς μια δεύτερη ζωή στο μπάσκετ!
Το μαρτύρησε κι ο ίδιος, άλλωστε χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει!
Περιστοιχισμένος από τους συμπαίκτες του, τα τρόπαια του και τα παιδιά του, σε μια τρυφερή οικογενειακή στιγμή (όπως έλεγε και ο συχωρεμένος ο Τσιβιλίκας στην κωμωδία «Η Ρένα είναι οφ σάιντ) και σε μια ατμόσφαιρα κατά το μάλλον ή ήττον μυσταγωγική που μου θύμισε τα εγκαίνιά ενός γεροκομείου!
Μαμά, εγώ πότε θα γεράσω;
Δεν το γράφω προσβλητικά αυτό, αλλά μετά λόγου γνώσεως…
Πριν από κάμποσα χρόνια έτυχε να παρευρεθώ στα εγκαίνια ενός σούπερ ντούπερ οίκου ευγηρίας στο χωριό Γερακάρι του Ρεθύμνου και άκουσα με τα αυτιά μου ένα κοριτσάκι που είχε εντυπωσιασθεί από την περιρρέουσα πολυτέλεια να λέει κάτι τρομακτικό…
"Μαμά, εγώ πότε θε γεράσω για να με φέρουν να μείνω εδώ;"
Κρατώ πάντοτε στο μυαλό μου αυτή την ατάκα και τη θυμάμαι σε τέτοιες περιπτώσεις με την υποψία ότι χθες κάποιοι πιτσιρικάδες που παίζουν μπάσκετ μπορεί να αναρωτήθηκαν πότε θα αποσυρθούν για να νιώσουν κι ελόγου τους τα ίδια vibes τα οποία δονούσαν σύγκορμο τον λεγάμενο!
Η δεύτερη επιστροφή του Τζόρνταν
Σαν χθες, στις 27 Σεπτεμβρίου του 2001 ανακοίνωσε το δεύτερο "I am back" του ο Μάικλ Τζόρνταν που θα φορούσε για δυο σεζόν τη φανέλα των Γουίζαρντς, προτού μας αδειάσει τη γωνιά οριστικώς και αμετακλήτως…
Ο Σπανούλης αποσύρθηκε μια και καλή: δεν σκοπεύει να βαδίσει στα χνάρια ούτε του… ακατονόμαστου, ούτε καν του Γιάννη Μπουρούση!
Τιμής ένεκεν, στον απόηχο της χθεσινής τελετής, είπα να ξεθάψω επτά ιστορίες. Σαν τα επτά τραγούδια ή σαν τις επτά ζωές του, άλλωστε τούτος ο εξ αρχαιοτάτων χρόνων θεωρούμενος ως ιερός αριθμός είναι αρρήκτως συνδεδεμένο με τη ζωή του στο μπάσκετ.
Γεννήθηκε επτά του μηνός (Αύγουστος 1982), στην Εθνική ομάδα και στον Ολυμπιακό, φορούσε τη φανέλα με το Νο7, υπάρχουν ένα σωρό επτάρια στο διάβα του, μόνο επτά παιδιά δεν έκανε!
Όχι ακόμα, τουλάχιστον: έμεινε στα έξι, ανεβάζοντας τον δείκτη γεννητικότητας της χώρας, ζωή να' χουν και να τα χαίρονται αυτός και η γυναίκα του…
Το "Εφτά τραγούδια θα σου πω" του Μάνου Χατζηδάκι και του Μιχάλη Κακογιάννη είναι ένα άσμα ασμάτων: είμαι πολύ φάλτσος για να του τα τραγουδήσω, ωστόσο μετά τις επτά ιστορίες, θα γράψω κάτι και για το τραγούδι με το οποίο επενδύθηκε το αφιερωματικό βίντεο που ετοίμασε η ΚΑΕ Ολυμπιακός στην εισαγωγή της χθεσινής εκδήλωσης…
1. Η πρώτη φανέλα των Ρόκετς
Ηταν χειμώνας του 1994, όταν ο πατέρας του, ο συχωρεμένος Θανάσης Σπανούλης κατέβηκε για δουλειές της φαρμακαποθήκης του στην Αθήνα και στον γυρισμό κουβάλησε ένα δώρο στον γιο του. Τι ήταν αυτό; Μια φανέλα των Χιούστον Ρόκετς, που εκείνη τη σεζόν είχαν κατακτήσει τον πρώτο από τους δυο απανωτούς τίτλους του στο ΝΒΑ
Τη φόρεσε περιχαρής ο Βασιλάκης, δεν την έβγαζε από πάνω του και εντέλει αξιώθηκε μετά από 12 χρόνια να βάλει και την κανονική και να παίξει με τους Ρόκετς στο ΝΒΑ.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το δίχως άλλο….
2. Η προφητεία του πατέρα
Ο πατέρας υπήρξε ούτως ή άλλως ο ηθικός αυτουργός του εγκλήματος! Μια Πέμπτη πήρε τους γιους του και πήγαν στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα του Άρη. Μια Πέμπτη; Λάθος! Μια άγια Πέμπτη, όταν ο Μπίλης είδε τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, μαγεύτηκε και από εκεί και πέρα όλα είναι ιστορία.
Μια ιστορία που μεγάλωσε και έγινε μυθολογία!
Λίγο καιρό αργότερα ο Βασίλης συνάντησε το κάρμα του στο πρόσωπο του Αντρέα Γκατζούλη, που βρέθηκε στο πλάι του και στη Λάρισα και στο Μαρούσι και στον Ολυμπιακό, ακόμη και στο Χιούστον για έναν μήνα.
Ο Γκατζούλης γνώρισε πρώτα τον μεγαλύτερο αδερφό του, τον Δημήτρη.
"Είναι πολύ καλός, μπορεί να κάνει καριέρα", είπε μια μέρα στον πατέρα που χαμογέλασε και χάιδεψε τη γυάλινη σφαίρα του. "Πολύ καλός, αλλά ο μικρός είναι σκέτος διάολος. Να δεις που μια μέρα ο Βασίλης θα παίξει στο ΝΒΑ"!
Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο συχωρεμένος ο Θανάσης Σπανούλης, που έστω κι από τον ουρανό είδε την μαντεψιά του να παίρνει σάρκα και οστά…
3. Για μένα έριξαν τη ρουκέτα, Μπίλη;
Ήταν δυο λεπτά πριν από τις έξι το πρωί της 12ης Ιανουαρίου του 2007 όταν μια ρουκέτα εκτοξεύθηκε προς την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Από την έκρηξη σημειώθηκαν κάποιες μικρές υλικές ζημιές, αλλά όπως ήταν φυσιολογικό, το γεγονός κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο…
Λίγες ώρες αργότερα, προτού αρχίσει η προπόνηση των Ρόκετς, ο Τζεφ Βαν Γκάντι, εις επήκοον όλων των παικτών, απευθύνθηκε προς τον Σπανούλη και του είπε: "Εσείς οι Έλληνες είσαστε ικανοί για όλα. Αναρωτιέμαι, Μπίλη, μπας και έβαλαν τη ρουκέτα εξαιτίας μου, επειδή δε σε βάζω να παίζεις πολύ"!!!
4. Η αντοχή στον πόνο και η ατάκα του Γιαννάκη
Πέραν όλων των άλλων που συγκροτούν το case study του, ο Σπανούλης υπήρξε ανέκαθεν πολύ ανθεκτικός στον κάματο και δη στον πόνο. Μολονότι το παιχνίδι του στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στα μπασίματα και στις επαφές, ουδέποτε έκανε οικονομία δυνάμεων ή εκπτώσεις στην ενέργεια με την οποία αγωνιζόταν.
Συνάμα διέθετε εξαιρετική ποιότητα μυϊκού ιστού, πλαστικότητα, ευκαμψία και ευλυγισία, στοιχεία τα οποία αποτελούσαν την προίκα του και τα αξιοποιούσε δεόντως. Πολλές φορές ο Γκατζούλης του πρότεινε να μειώσει την ένταση στην προπόνηση, αλλά αγνοούσε αυτή την παρότρυνση και επικαλούνταν μια ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη: "Για κάθε ημέρα που προπονείσαι στο 100%, παρατείνεις την καριέρα σου κατά μία ημέρα"!
5. Το αυτόγραφο από τον Γιάο Μινγκ
Μαζί με τον αδερφικό φίλο, συνοδοιπόρο του στις εθνικές ομάδες και μετέπειτα κουμπάρο του και μάλιστα εις διπλούν, Νίκο Ζήση ζήτησαν το 2004 στην Αθήνα αυτόγραφο από έναν παίκτη, που τον συνάντησαν στο Ολυμπιακό χωριό.
Τάξτε του ποιος ήταν; Ο Κινέζος γίγαντας Γιάο Μινγκ, με τον οποίο μετά από δυο χρόνια ο Βασίλης υπήρξε συμπαίκτης στους Χιούστον Ρόκετς (ΝΒΑ).
6. "Μπαμπά έφυγες από τον Ολυμπιακό";
Καλοκαίρι του 2013, γυρίζουν από τις διακοπές τους και ο Βασίλης φτιάχνει την τσάντα του και ετοιμάζεται να φύγει από το σπίτι με προορισμό το ΟΑΚΑ και από εκεί το Καρπενήσι, όπου θα προετοιμαζόταν η Εθνική ομάδα ενόψει του Ευρωμπάσκετ στη Σλοβενία.
Ο μεγάλος γιος του ο Θανάσης ήταν τότε τρεισήμισι χρονών και τον ρώτησε που θα πήγαινε. «Πάω να παίξω για την Ελλάδα, την πατρίδα μας» απάντησε ο Βασίλης και τότε άκουσε την πιο περίεργη ερώτηση που θα μπορούσε να του τύχει…
"Δηλαδή μπαμπά έφυγες από τον Ολυμπιακό;" Ο Βασίλης του εξήγησε ότι είναι άλλη η ομάδα ο Ολυμπιακός και άλλη ομάδα η Εθνική και από εκεί και πέρα ο μπόμπιρας έμαθε να τα ξεχωρίζει
Μεσούσης της ίδιας σεζόν, μετά από μια ήττα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, ο Βασίλης γύρισε σκασμένος στο σπίτι του. Αμέσως ο Θανάσης έτρεξε πάνω του, τον αγκάλιασε και άρχισε να τον παρηγορεί με τον μοναδικό τρόπο που έχουν τα παιδιά. «Δεν πειράζει που έχασες μπαμπά. Θα νικήσεις αύριο, μου το υπόσχεσαι;
7. O ψυχάκιας και το "Ααα, ρε"!
Μικρός προτού τον γητέψει το μπάσκετ και αφοσιωθεί στην μπάλα με τα σπυράκια ο "King Bill" έπαιζε ποδόσφαιρο στη θέση πότε του δεξιού και πότε του αριστερού εξτρέμ ενώ παράλληλα πέρασε και από τα κουλουάρ του στίβου τρέχοντας στο αγώνισμα των 60 μέτρων.
Ο αγαπημένος παιδικός ήρωας του ήταν ο Superman, ενώ δεν έκρυψε ποτέ και το βροντοφωνάζει με λόγια και με έργα πως είναι ψυχάκιας με το μπάσκετ, μάλιστα χθες το ΣΕΦ ζήτησε συγνώμη από τους συμπαίκτες του, επειδή τους μπαΐλντιζε διαρκώς με δαύτο. Κι όταν ελόγου τους του έλεγαν κάτι με το οποίο δεν συμφωνούσε, τότε είχε έτοιμη τη συνηθισμένη ατάκα του…
"Ααα, ρε"!
7+1: Το κανονικό τραγούδι των "Φατμέ"
Και μετά τα εφτά δικά μου ψευτοτράγουδα, πάμε και στο κανονικό, αυτό που ακούστηκε χθες το απόγευμα και έντυσε το βίντεο με τις μεγάλες στιγμές όχι απλώς της καριέρας του, αλλά της ζωής του ολάκερης…
Εχει τον τίτλο "Ψέματα", το έγραψε το 1982 ο Νίκος Πορτοκάλογλου και το τραγούδησαν όλοι μαζί οι "Φατμέ"…
Ιδού οι στίχοι του:
Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις…
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις…
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα…
Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δε με ψάχνεις πια,
δε με ψάχνεις.
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα…
Δε θέλω να θυμάμαι, δε θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω…
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά,
Δε σε έχω πια, δε σε έχω.
Γιατί επιλέχθηκε; Αφενός επειδή γράφτηκε το 1982, όταν γεννήθηκε ο Βασίλης Σπανούλης και αφετέρου επειδή ταιριάζει στο… σενάριο, υπό την έννοια ότι η αποχώρηση του, έστω και υπό το κράτος της νομοτέλειας κάνει πολλούς να μη θέλουν να το πιστέψουν και να συλλογούνται "ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα, ένα αστείο χαζό, εγώ χωρίς εσένα".
Ο Χρήστος Μπαφές, η Τζένη Γραβιά και ο Αντώνης Κατσίκης πέρασαν πολλά υποψήφια τραγούδια από κόσκινο και τελικώς προέκριναν αυτό. Για την ιστορία του πράγματος το πρότεινε ο Κατσίκης στον οποίο έδωσε την ιδέα η γυναίκα του!
Kill Bill Out - Ο Βασίλης Σπανούλης αποχαιρέτησε τα παρκέ
Το SPORT24 αποχαιρέτησε τον Βασίλη Σπανούλη με μια ζωντανή, τιμητική εκπομπή από το ειδικά διαμορφωμένο για την ημέρα studio με τον Παντελή Βλαχόπουλο που συντόνιζε τους δημοσιογράφους σε ΣΕΦ και Λάρισα. Σε ζωντανή σύνδεση με το ΣΕΦ, οι Παντελής Διαμαντόπουλος και Βασίλης Σκουντής μετέφεραν με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συνέβησαν στον αποχαιρετισμό του Ολυμπιακού στον αρχηγό του.
Ο απεσταλμένος του SPORT24 στη Λάρισα, Αλέξανδρος Ξενικάκης, βρέθηκε στην πατρίδα του Βασίλη Σπανούλη με καλεσμένους που μίλησαν για τον Βασίλη Σπανούλη.
Μη χάσετε το σπουδαίο αφιέρωμα στην καριέρα του σπουδαίου μπασκετμπολίστα. "Οι 7 ζωές του Βασίλη Σπανούλη" σε ένα μοναδικό longread για τα σημεία - σταθμούς στην καριέρα του Kill Bill.
