Βίντουκα: Το "παγώνι" φτιάχνει καφέ στο Ζάγκρεμπ και θυμάται Ζαγοράκη - Σαραβάκο
Από σταρ των Λιντς και Σέλτικ, φτιάχνει καφέ στο Ζάγκρεμπ. Ο Μαρκ Βίντουκα μιλά στο Sport24.gr για τις ελληνικές αναμνήσεις του από τη Μελβούρνη, τον Ποστέκογλου, τον Ζαγοράκη, τον Σαραβάκο και τον Νταμπίζα.
Είναι ο καλύτερος επιθετικός που ανέδειξε το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας. Αγωνίστηκε με επιτυχία στην Σκωτία και την Premier League φορώντας τη φανέλα των Σέλτικ και Λιντς, Μίντλεσμπρο, Νιούκαστλ αντίστοιχα.
Σε ηλικία 44 ετών έχει επιστρέψει στην Κροατία, από όπου έχει ρίζες. Έχει ξεκινήσει μια οικογενειακή επιχείρηση με την καφετέρια που διατηρεί στο Ζάγκρεμπ, όπου μένει πλέον μόνιμα. Ο Μαρκ Βίντουκα μιλά στο Sport24.gr για το νέο αυτό ξεκίνημα που αποκάλυψαν ΜΜΕ της Κροατίας στις αρχές Απριλίου.
"Για πρώτη φορά ήλθα στο Ζάγκρεμπ το 1993, έπαιξα στην Ντίναμο για τρία χρόνια πριν να πάω στη Σέλτικ. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή η ζωή στην Κροατία και το Ζάγκρεμπ. Από τη στιγμή που ήλθα στην Ευρώπη, αντιλήφθηκα ότι μου ταίριαζε πιο πολύ εδώ ο τρόπος ζωής από την Αυστραλία. Τώρα έχω μια καφετέρια, φτιάχνω καφέ και προσπαθώ να περνάω καλά τον ελεύθερο χρόνο μου".
Αλήθεια ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνά από το μυαλό του όταν ακούει τη λέξη Ελλάδα; Ο Βίντουκα θυμάται τη Μελβούρνη και την παρέα με τους Έλληνες ομογενείς, ενώ ποδοσφαιρικά στέκεται σε τρία ονόματα. Ξεκαθαρίζει, δε, ότι δεν είχε ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα.
"Η πρώτη που μου έρχεται στην Ελλάδα είναι τα πανέμορφα νησιά και ο πανέμορφος καιρός σας. Λάθος. Η πρώτη χρονικά ήταν οι Έλληνες με τους οποίους μεγάλωσα μαζί στη Μελβούρνη. Όταν ακούω ελληνικό ποδόσφαιρο, δυο ονόματα μου έρχονται στο μυαλό. Ζαγοράκης και Σαραβάκος. Έπαιξα αντίπαλος με τον Νταμπίζα στη Νιούκαστλ και ήταν πραγματικά δύσκολος παίκτης. Τον σεβόμουν πάντα. Δεν είχα ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα".
Οι Έλληνες τον γνώρισαν περισσότερο με τη Λιντς και την εκπληκτική πορεία των παγωνιών μέχρι τα ημιτελικά του Champions League τη σεζόν 2000-01. Παρέα με τον συμπατριώτη του, Χάρι Κιούελ, τους Λι Μπόγερ, Ρόμπι Κιν, Λούκας Ραντέμπε, Ολιβιέ Ντακούρ, Ίαν Χαρτ, Νάιτζελ Μάρτιν, Άλαν Σμιθ και Ρίο Φέρντιναντ κέρδισαν αρκετούς θαυμαστές και στην Ελλάδα. Ποιο ήταν το μυστικό εκείνης της ομάδας; Θεωρεί τον εαυτό του και τον Κιούελ (παρεμπιπτόντως δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις) ως πρωτεργάτες της ανόδου του ποδοσφαίρου της χώρας;
"Η Λιντς είχε κάτι ξεχωριστό. Ο κόσμος ταυτίστηκε με τους παίκτες. Ήταν πολλοί νέοι παίκτες που είχαν ενέργεια. Είναι δύσκολο να πιάσει αυτό. Και σε μας βγήκε, γιατί είχαμε καλά αποδυτήρια. Πολλοί λένε ότι η δική μου γενιά ανακάλυψε το ποδόσφαιρο στην Αυστραλία. Διαφωνώ.
Απλά έτυχε σε μια γενιά να βρεθούμε 4-5 και να παίξουμε σε μεγάλα πρωταθλήματος. Δυστυχώς, όμως, δεν τα πήγαμε καλά στα Παγκόσμια Κύπελλα. Νομίζω ότι δεν είχαν όλα τα παιδιά την απαιτούμενη εμπειρία, κυρίως γιατί δεν έπαιζαν στο πιο υψηλό επίπεδο. Θυμάμαι ότι πριν από 18 χρόνια είπα σε μια συνέντευξη ότι είμαι λίγο... τεμπέλης και δέχθηκα δριμύτατη κριτική. Άλλαξα από τότε, γι' αυτό κι έπαιξα ημιτελικά Champions League με τη Λιντς και τελικό Europa League με τη Μίντλεσμπρο".
Έζησε από πρώτο χέρι το "Old Firm", καθώς από το 1998 έως το 2002 έζησε από μέσα το ντέρμπι της Γλασκώβης φορώντας τη φανέλα της Σέλτικ κόντρα στη Ρέιντζερς. Για τον Βίντουκα δεν υπάρχει πιο σκληρό ντέρμπι στον κόσμο.
"Νομίζω ότι το Σέλτικ - Ρέιντζερς δεν έχει σύγκριση. Είχα την τύχη να παίξω. Είναι απίστευτο από όποια πλευρά κι αν το ζήσεις. Ο ρυθμός, ο κόσμος, η ένταση, όλο το κλίμα.".
Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, θέλησε ο ίδιος κάτι να μας πει. Για έναν Έλληνα. Για τον Άγγελο Ποστέκογλου, τον Έλληνοαυστραλό προπονητή της ιαπωνικής ομάδας, Γιοκοχάμα Μαρίνος, ο οποίος εμφανίζεται έτοιμος να προπονήσει στην Ευρώπη.
"Τον Άγγελο τον γνωρίζω από τη Μελβούρνη. Ήταν καλός ποδοσφαιριστής, αλλά ας με συγχωρήσει. Είναι πολύ καλύτερος προπονητής. Είναι θέμα χρόνου να προπονήσει στην Ευρώπη".
Photo credits: AP Images