Υπόθεση Κιάπε - 25 χρόνια μετά

Σαν σήμερα πριν από 25 χρόνια, στις 6 Μαρτίου του 1990, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", Κώστας Γεωργιάδης, αποκαλύπτει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, που συγκλόνισαν το ελληνικό ποδόσφαιρο και προκάλεσε σημαντικές αναταράξεις στον παραγοντικό αλλά και τον δημοσιογραφικό χώρο. Το Sport24.gr ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, προσθέτοντας ακόμη ένα άγνωστο επεισόδιο στο σίριαλ με το οποίο ανέτειλε η δεκαετία του '90.

Ο Κώστας Κιάπε ήταν υπάλληλος της ΕΠΟ με σπουδαία ευχέρεια στο λόγο, σε ξένες γλώσσες και με ευθύνη στο κομμάτι των διεθνών σχέσεων. Ήταν ο άνθρωπος που θα ήθελε να έχει κάθε επισκέπτης στη χώρα μας. Υποδεχόταν και συνόδευε όλους τους ξένους διαιτητές, οι οποίοι έρχονταν στην Ελλάδα για να διευθύνουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ομάδων μας στα κύπελλα Ευρώπης. Τους πήγαινε σε εστιατόρια, τους συνόδευσε σε επισκέψεις τους σε αρχαιολογικούς χώρους αναλαμβάνοντας τα έξοδα της "βόλτας" και σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, ορισμένους από αυτούς τους πήγαινε και στον ιππόδρομο "για να ποντάρουν λίγα και να κερδίσουν πολλά".

Ο ίδιος ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, δηλώνοντας στην "Ελευθεροτυπία" πως έχει φθάσει στα γραφεία της FIFA έγγραφη καταγγελία του διαιτητή, Κώστα Δημητριάδη, στην οποία αναφέρει ότι στην Ελλάδα δρουν κυκλώματα που στήνουν παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Ακολουθεί σάλος. Ο Δημητριάδης αρνείται ότι η καταγγελία φέρει την υπογραφή του και δηλώνει άγνοια. Στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι το σχετικό έγγραφο - προσέξτε: έχει την υπογραφή του, αλλά όχι τον δικό του γραφικό χαρακτήρα. Πράγματι δεν το έχει υπογράψει ο ίδιος, αλλά η σύζυγος του.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος, ο Κώστας Κιάπε παίρνει το πρώτο αεροπλάνο και εξαφανίζεται στην Ελβετία. Η απόσταση του χάριζε μια προσωρινή ασφάλεια -όπως έλεγε ο ίδιος- μέχρι να αποδείξει των λόγων του το αληθές.

Ολοι τους κατέληξαν σε ένα ξενοδοχείο, με τον Κιάπε να δηλώνει "ρέστος" και τους υπόλοιπους να αναλαμβάνουν τα έξοδα της διαμονής. Εκεί ο Κιάπε τούς πετάει την πρώτη "βόμβα": "Με κυνηγούν ο Νώντας και ο Θαλής να με σκοτώσουν". Αφού έχουν μια συνομιλία και προσπαθούν οι τρεις δημοσιογράφοι να βγάλουν άκρη για το τι συμβαίνει, ο Κιάπε τους ανανεώνει το ραντεβού για τις 12 το βράδυ. Όπου εμφανίζεται και τους λέει: "Ολα όσα σας είπα είναι ψέματα. Αύριο θα σας πω όλη την αλήθεια".

Την επόμενη μέρα το πρωί κατεβαίνει στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, κι αφού συναντά τους τρεις δημοσιογράφους βάζει τις φωνές: "Φεύγω, φεύγω. Θα με σκοτώσουν. Θα με σκοτώσει ο Θαλής και ο Νώντας"! Ανοίγει την πόρτα και φεύγει τρέχοντας. Μπροστά ο Κιάπε, από πίσω οι άλλοι τρεις. Τον κυνηγούσαν στα στενά, μέχρι που τον εντόπισαν κρυμμένο πίσω από ένα αυτοκίνητο. "Σας παρακαλώ, μη μου κάνετε κακό". Αφού τον ηρέμησαν τον πήγαν σε ένα πάρκο, κοντά σε μία λίμνη. Το σενάριο αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν εκεί κοντά στη λίμνη ο Κιάπε βλέπει το σχεδιάγραμμα ενός νεκρού, που είχαν σχεδιάσει με κιμωλία οι Αρχές στο δάπεδο. "Ορίστε, σας το είπα. Θα με σκοτώσουν. Θέλω να φύγω να πάω στην Ιταλία να βρω έναν γνωστό μου, διαιτητή".

Στο μεταξύ, υπάρχει τηλεφωνική επικοινωνία του ενός εκ των τριών δημοσιογράφων με την Ελλάδα, απ' όπου προκύπτει ότι η Ιντερπόλ ψάχνει τον Κιάπε. Αλλάζουν ξενοδοχείο και προσπαθούν να τον πείσουν να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου την ίδια ώρα γίνεται χαμός στα τηλεοπτικά δίκτυα. "Δεν γυρίζω, αν δεν μιλήσω πρώτα με την Κατερίνα (η μνηστή του)", τους λέει και παίρνει τηλέφωνο τον αστυνομικό συντάκτη, Πάνο Σόμπολο. Εκείνος τον ενημερώνει ότι η Κατερίνα κρατείται στο αστυνομικό τμήμα τη Νέας Σμύρνης. Τελικά επικοινωνεί μαζί της, λέγοντας ότι την αγαπάει.

Στο παιχνίδι μπαίνει και ο ΑΝΤ1. Στην Ελβετία φτάνει ο Τέρενς Κουϊκ, με το ιδιωτικό τζετ του Μίνωα Κυριακού. Ο Κιάπε παίρνει -κατόπιν δικηγορικής κάλυψης- την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα. Οχι με το αεροπλάνο της γραμμής, αλλά με το ιδιωτικό τζετ του ιδιοκτήτη του ΑΝΤ1 και τη συνοδεία του Τέρενς Κουίκ.

Όπως και έγινε τελικά. Στο Ανατολικό αεροδρόμιο έχουν μαζευτεί περίπου 2.000 κόσμου! Μια ανθρώπινη μάζα που ήταν ορατή από ψηλά. Πλήθος κόσμου περίμενε να δει από κοντά τον άνθρωπο που τίναξε το ελληνικό ποδόσφαιρο στον αέρα με καταγγελίες που ως συνήθως ποτέ δεν στοιχειοθετούν αδίκημα.

Η FIFA δεν απαντούσε ευθέως στα ερωτήματα της ΕΠΟ, αν υπάρχει δηλαδή καταγγελία ή όχι, ενώ πιθανότατα η επιστολή πράγματι είχε φθάσει στην έδρα της, αν δεχθούμε τη μαρτυρία δύο υπαλλήλων ελληνικής καταγωγής. Ενας άλλος υπάλληλος της FIFA (Σέρβος) διαβεβαίωνε ότι στα χέρια του γενικού γραμματέα της Ομοσπονδίας, Σεπ Μπλάτερ (πρόεδρος τότε ήταν ο Ζοάο Χαβελάνζε) είχαν φτάσει δύο επιστολές.

Το βάρος των καταγγελιών, -αν ήταν ορθές- έθιγε περισσότερο τον Παναθηναϊκό και την οικογένεια Βαρδινογιάννη και λιγότερο τις άλλες "μεγάλες" ομάδες, οι εκπρόσωποι των οποίων κατηγορούσαν τον ισχυρό άνδρα του τριφυλλιού για κινήσεις αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, σε ένα κλίμα έντονης αντιπαράθεσης. Ο Αργύρης Σαλιαρέλης είχε συρρικνώσει τον Ολυμπιακό και ο Στράτος Γιδόπουλος ετοίμαζε τη διάδοχη κατάσταση στην ΑΕΚ.

Ο Κιάπε καταγγέλλει αργότερα τον αντιπρόεδρο της EΠΟ, Νίκος Zουμπογιώργος, ο οποίος αθωώθηκε από την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας. Το γαϊτανάκι αυτό, όπως ήταν φυσικό επακόλουθο, έφερε μια σειρά εξελίξεων στην ΕΠΟ, μεταξύ των οποίων και αλλαγή στη διοίκηση με τον Κώστα Τριβέλλα να διαδέχεται τον Σωτήρη Αλημίση.

Τελικά, στις 14 Μαϊου της ίδιας χρονιάς, το θέμα θα κλείσει ουσιαστικά, με τις ελληνικές Αρχές να αποστέλλουν επιστολή στη διεθνή ομοσπονδία πως δεν προέκυψαν στοιχεία για «στημένα» παιχνίδια στην χώρα μας.

Ο Κώστας Κιάπε καταδικάστηκε σε 10μηνη φυλάκιση, έχασε τη δουλειά του στην ΕΠΟ και δεν ασχολήθηκε ξανά με το χώρο του ποδοσφαίρου. Σήμερα εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και αποφεύγει να μιλάει για τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Για κάποιους η υπόθεση Κιάπε παραμένει ακόμα και σήμερα το μεγαλύτερο σκάνδαλο στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για άλλους ήταν μια ιστορία που ξεκίνησε από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν ήταν ποδοσφαιρική... Εκτός από τη δικαιολογημένη έκταση που πήρε, στη χώρα θα γίνονταν εκλογές μετά από 1,5 μήνα. Και η -μισή- αλήθεια είναι ότι η ένταση της υπόθεσης Κιάπε διευκόλυνε και τα ΜΜΕ, που απέφευγαν να πάρουν θέση για την συγκυβέρνηση του '89. Ηταν η διέξοδός τους - το "παιχνίδι" τους απέναντι στην εξασθενημένη πολιτικοοικονομική σκηνή της χώρας.