Ο γιος του τον περιγράφει ως "ιδεαλιστή και ανθρωπιστή και πίστευε πως το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει τον κόσμο". Και το πέτυχε με τεράστια επιτυχία. Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να ανεβάσει το ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο και το έκανε τον βασιλιά των σπορ. Οι επιλογές του μέχρι και την δημιουργία του δικού του σωματείου δεν προϊδέαζαν για την πορεία που θα είχε στον χώρο του ποδοσφαίρου, όχι σαν ποδοσφαιριστής, αλλά σαν δημιουργός εκτός γηπέδων.

Το Sport24.gr ξεδιπλώνει την ιστορία του Ζιλ Ριμέ, του ανθρώπου που δημιούργησε το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Τα πρώτα βήματά του στον χώρο του ποδοσφαίρου

Γεννημένος το 1873 στο Τελέ της Γαλλίας τίποτα δεν έδειχνε πως θα τον "κερδίσει" το ποδόσφαιρο, καθώς ο πατέρας του ήταν μανάβης και ο παππούς του αγρότης. Μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι όταν ήταν 11 χρονών, όπου αποφάσισε να σπουδάσει Νομικά.

Εκεί, δημιούργησε ένα αθλητικό σωματείο, τον Ερυθρό Αστέρα, που, σύμφωνα με τις αρχές του Ριμέ, δεν έκανε ταξικές διακρίσεις. Ένα από τα αθλήματα στον Ερυθρό Αστέρα ήταν και το ποδόσφαιρο, που εκείνο τον καιρό είχε αρχίσει να γίνεται πολύ δημοφιλές. Τα προηγούμενα χρόνια, οι Γάλλοι απαξίωναν το ποδόσφαιρο καθώς θεωρούσαν πως ήταν ένα άθλημα για εγκληματίες και για τους Άγγλους, με τους οποίους είχαν πολύ μεγάλη κόντρα.

Τα καθοριστικά βήματα που τον ανέβασαν στην κορυφή

Ο Ριμέ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της FIFA το 1904, που στόχος της ήταν η δημιουργία μιας παγκόσμιας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Το πρώτο δειλό βήμα της, νεοσύστατης τότε, FIFA, ήταν ένα ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1908 στο Λονδίνο.

Τα σχέδια που είχε για τη FIFA πήραν αναβολή λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου ο Ριμέ υπηρέτησε στον στρατό της Γαλλίας και τιμήθηκε με τον "Σταυρό του Πολέμου". Κατά τη διάρκεια όμως του Παγκοσμίου Πολέμου έγινε κάτι που κανένας δεν περίμενε. Φάνηκαν τα πρώτα βήματα παγκοσμιοποίησης του ποδοσφαίρου καθώς το 1914 Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες επιδόθηκαν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Μετά το τέλος του πολέμου, το 1919, έγινε πρόεδρος της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και την 1 Μαρτίου 1921 εκλέχτηκε πρόεδρος της FIFA. Έμεινε στον προεδρικό θώκο μέχρι το 1954 και μέχρι και σήμερα έχει τη μεγαλύτερη θητεία. Με τις σωστές κινήσεις κατάφερε να αυξήσει τα μέλη της FIFA από δώδεκα σε 85, παρά τις απώλειες της αγγλικής, της ουαλικής και της σκωτσέζικης ομοσπονδίας. Ο λόγος που οι βρετανικές ομοσπονδίες έφυγαν από τη FIFA ήταν πως οι Βρετανοί δεν ήθελαν να συνεργαστούν με παλιούς εχθρούς και πίστευαν πως εκτός Αγγλίας το ποδόσφαιρο δεν ήταν επαγγελματικό.

Εκτός των βρετανικών ομοσπονδιών ο Ριμέ συνάντησε αντίσταση στην υλοποίηση των στόχων του από τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ιδρυτή της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και αναβιωτή του ολυμπιακού ιδεώδους.

Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο

Το 1930 πραγματοποιήθηκε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μοντεβίδεο της Ουρουγουάης. Δυο ήταν οι λόγοι που αποφασίστηκε να γίνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο πρώτος ήταν η επαγγελματικότητα με την οποία αντιμετώπιζαν το ποδόσφαιρο οι ομοσπονδίες της Λατινικής Αμερικής και ο δεύτερος ήταν πως η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ουρουγουάης προσφέρθηκε να πληρώσει όλα τα έξοδα της μεταφοράς των ποδοσφαιριστών.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ουρουγουάης είχε πολλές απουσίες και αυτό γιατί τότε δεν υπήρχαν αεροπορικά δρομολόγια προς τη Λατινική Αμερική και ο μόνος τρόπος να πάει κάποιος ήταν με πλοίο. Οι ομάδες, όπως ήταν λογικό, δεν ήθελαν να χάσουν τους παίκτες τους για πάνω από τρεις μήνες λόγω της απόστασης.

Από την Ευρώπη οι μόνες που συμμετείχαν ήταν η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία. Αυτές έδωσαν κανονικά το παρών λόγω των καλών σχέσεων που είχαν οι ομοσπονδίες τους με τον Ριμέ.

Για την ιστορία νικήτρια της διοργάνωσης που σημαδεύτηκε από απουσίες ήταν η διοργανώτρια, Ουρουγουάη.

Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι βρετανικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες αποφάσισαν να λαμβάνουν μέρος από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 και μετά όπου ο ίδιος ο Ριμέ έδωσε το τρόπαιο στην Ουρουγουάη. Οι προσπάθειες του Ριμέ να εδραιώσει τη διοργάνωση του έδωσε μια υποψηφιότητα για το Νόμπελ Ειρήνης το 1956. Δεν το κέρδισε όμως καθώς υπήρχαν αμφιβολίες σχετικά με το πολιτικό του φρόνημα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας.

Το αμφιλεγόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας

Το 1934 διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο η Ιταλία. Τότε, όμως, πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι, πολιτικό δημιούργημα του Χίτλερ. Αυτό οδήγησε πολλές ομάδες να απουσιάσουν καθώς αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια διοργάνωση που γινόταν σε μια φασιστική χώρα.

Αξίζει να αναφερθεί πως ήταν το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε με ομίλους προκριματικών και ο τελικός ανάμεσα στην Ιταλία και την Τσεχοσλοβακία ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε μέσω ραδιοφώνου.

Ο Ριμέ κατηγορήθηκε πως εθελοτυφλούσε στις πολιτικές πεποιθήσεις της Ιταλίας του Άξονα και κατηγορήθηκε ακόμα και για φιλοναζιστικά αισθήματα.

Το όνομα στο τρόπαιο και οι ληστείες

Λίγο καιρό μετά το θάνατό του το 1956 αποφασίστηκε από τη FIFA το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου να πάρει το όνομα του δημιουργού του, του Ζιλ Ριμέ.

Μόλις 4 μήνες πριν αρχίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αγγλία το 1966 το τρόπαιο κλάπηκε από το Westminster Central Hall όπου φυλασσόταν. Μια εβδομάδα μετά ένα σκυλί με το όνομα Πικλς το βρήκε τυλιγμένο με μια εφημερίδα στον κήπο ενός σπιτιού στο νότιο Λονδίνο. Μέχρι και σήμερα κανένας δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί το τρόπαιο.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 η Βραζιλία το κέρδισε για τρίτη φορά και της δόθηκε το τρόπαιο για να το κρατήσει μόνιμα, όπως είχε συμφωνηθεί το 1930 πως όποια χώρα το κερδίσει τρεις φορές θα το κρατούσε.

Τον Δεκέμβρη του 1983 ληστές εισέβαλαν στο κτίριο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας έσπασαν τη βιτρίνα στην οποία φυλασσόταν και το έκλεψαν. Υπάρχουν δυο παράδοξα στη δεύτερη ληστεία. Το πρώτο είναι πως στη κτίριο υπήρχε και ένα αντίγραφο του τροπαίου που φυλασσόταν σε μια ίδια βιτρίνα αλλά οι ληστές δεν ασχολήθηκαν με αυτό. Το δεύτερο είναι πως μετά την πρώτη ληστεία στην Αγγλία οι διοικούντες της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας είχαν δηλώσει, αλαζονικά, πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί στη Βραζιλία.

Στο μουσείο, στη γενέτειρα πόλη του Ριμέ, το Τελέ, φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού σε μια τροπαιοθήκη το μόνο πιστό και επίσημο αντίγραφο του βαρύτιμου τροπαίου.