Κατά μία έννοια, η Βούλα Παπαχρήστου, που αγωνίζεται στο άλμα εις τριπλούν, ανήκει στους «τυχερούς» της υπόθεσης. Δηλαδή, στους αθλητές που είχαν εξασφαλίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο πριν την απόφαση της μεταφοράς τους από το 2020 στο 2021. Παρ’ όλα αυτά, όπως και όλοι οι άλλοι, έπρεπε να διαχειριστεί τον έναν επιπλέον χρόνο δουλειάς.

"Ήταν μια στιγμή που δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ. Έπρεπε να καταφέρω να τη διαχειριστώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως επρόκειτο να αρχίσει μια διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας θα έπρεπε να “μπω” σε διαφορετικό mood, για να επιτύχω όσα θέλω. Δεν ήταν εύκολο. Ωστόσο, έχω μάθει να βγαίνω κερδισμένη από τις αντιξοότητες. Το ξεπέρασα και επανήλθα σχετικά γρήγορα στο επιθυμητό επίπεδο".

Αισθάνθηκε ένα κενό, καθώς η διαδρομή για το Τόκιο είχε αρχίσει από την επομένη των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, το 2016, όπου ήταν παρούσα. "Ο ολυμπιακός κύκλος, δηλαδή η δουλειά που οφείλουμε να κάνουμε για να κερδίσουμε μια θέση στους Αγώνες, αρχίζει ταυτόχρονα με την τελετή λήξης των προηγούμενων Ολυμπιακών. Δεν υπάρχει μέρα ανάπαυσης. Από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι επαγγελματικά τα πράγματα στο αντικείμενο μου, δηλαδή από τα 18 μου χρόνια έως σήμερα, που είμαι 32, αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής μου".

"Έχω αυτογνωσία και προσπαθώ να “καλύψω” τις αδυναμίες μου"

Η ρουτίνα αυτή είναι "κάτι που αποτελεί πραγματική πρόκληση για τη ψυχολογία μου. Όταν επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια για πολλά χρόνια, ενώ οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές, έρχεσαι καθημερινά αντιμέτωπος με τον εαυτό σου και καλείσαι να τον πείθεις για όσα πρέπει να γίνουν, ώστε να είσαι αποτελεσματικός. Όχι μόνο στα μάτια του προπονητή σου και των δημοσιογράφων που καλύπτουν τις διοργανώσεις. Το πιο σημαντικό είναι να βλέπεις εσύ ο ίδιος πως υπάρχει αποτέλεσμα, ώστε να παίρνεις ικανοποίηση και κουράγιο για να συνεχίζεις. Σίγουρα θα έρθουν ημέρες που θα αισθανθείς ότι έχεις μπουχτίσει. Οφείλεις να κάνεις τον διαχωρισμό της ζωής από τον αθλητισμό. Είναι μια “πάλη”. Δεν υπάρχει όμως άλλη επιλογή όταν έχεις στόχους που θες να κατακτήσεις".

Σε μια προσπάθεια να αλλάξει mentalité (και να «σπάσει» τη ρουτίνα) δοκίμασε να αλλάξει και ένα στοιχείο του άλματός της. Το προσπάθησε, έως ότου κατάλαβε πως δεν την βοηθά –περισσότερο κακό της έκανε– και γύρισε στην πεπατημένη. "Ήταν κάτι που ήθελα να δοκιμάσω. Δεν μου “βγήκε” μεν, ωστόσο στο τέλος της ημέρας δεν με επηρέασε κιόλας. Συνηθίζω να υπερασπίζομαι ό,τι θέλω να δοκιμάσω και κρίνω εκ του αποτελέσματος αν είχα δίκιο ή όχι. Μπορώ να είμαι ειλικρινής με την έκβαση των επιλογών μου. Αναγνωρίζω το λάθος. Έχω αυτογνωσία, βλέπω και αναγνωρίζω τα πλεονεκτήματα μου, όπως ξέρω και τα μειονεκτήματά μου και προσπαθώ να τα καλύψω. Αν καταπιαστώ με κάτι, θα το τερματίσω, γιατί θέλω ό,τι κάνω να το κάνω καλά. Δεν μπορώ τα μισά πράγματα".

"Η δουλειά με τον εαυτό μας είναι απαραίτητη, για να είμαστε καλά"

Ενώ, λοιπόν, είχε μπει σε mood αντίστροφης μέτρησης για το Τόκιο, αίφνης έπρεπε να βρει τη δύναμη να βγάλει εις πέρας έναν ακόμα απαιτητικό χρόνο, ενόσω έπρεπε και να προσέχει για να μην ασθενήσει. "Επρόκειτο για μια παγκόσμια πανδημία, οπότε όλα τα άλλα έπονταν. Ομολογουμένως δούλευα ήδη για χρόνια για ένα πράγμα, δίνοντας το 100 τοις εκατό του σώματος και της ψυχής μου. Στο υψηλότερο επίπεδο, ένας πολύ σοβαρός παράγοντας που κρίνει όσα τελικά επιτυγχάνει ο όποιος αθλητής είναι ο ψυχολογικός και μετά η προπόνηση. Η καλή ψυχολογία είναι απόλυτη προτεραιότητα. Υπήρξε ένα κενό, αλλά μέσω της δουλειάς που έκανα με τον εαυτό μου επαναπροσδιόρισα τους στόχους μου. Η ψυχανάλυση είναι κάτι που είναι χρήσιμο να γίνεται και να αποτελεί κομμάτι της όποιας διαδικασίας».

Ο πρωταθλητισμός, «που είναι το “άγριο” κομμάτι του αθλητισμού», της δίδαξε πάρα πολλά. Όπως; "Έμαθα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους και να διαχωρίζω τους σκάρτους από τους καλούς. Επίσης, έμαθα να μην τα παρατάω. Σίγουρα ένα τρίτο στοιχείο είναι η στοχοπροσήλωση: πώς να θέτω έναν στόχο και να φτάνω σε αυτόν, βήμα προς βήμα. Να μην μένω στη θεωρία, αλλά να περνώ στις πράξεις, αφού προηγουμένως έχω φτιάξει ένα πλάνο".

Τα αρνητικά σχόλια στα social media

Άπαξ και πάρει τις αποφάσεις της, ουδείς μπορεί να την αποπροσανατολίσει. Αυτό μου εξήγησε όταν τη ρώτησα για τα σχόλια που κατά καιρούς έχουν κάνει για εκείνη χρήστες των social media. Έμαθα ότι μέρος του χαρακτήρα της είναι να ασχολείται μόνο με τις απόψεις των ανθρώπων που έχει αποφασίσει πως εκτιμά βαθύτατα. "Μόνο σε αυτή την περίπτωση μπορεί να με επηρεάσει ένα σχόλιο που με αφορά. Τα σχόλια εκείνων που δεν με ενδιαφέρουν, ή που δεν έχουμε γνωριστεί καν, τα διαβάζω και πάντα επιστρέφω στο ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψή του. Όπως και θέλω να πιστεύω πως έχουμε ελευθερία του λόγου".

Θυμήθηκε ένα παραμύθι που διαβάζει στην κόρη της. Έχει τίτλο: «Μπες στα παπούτσια μου». "Λέει αυτό που φαντάζεστε. Πως είναι χρήσιμο να προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι κάνει κάποιος που κρίνουμε, να δούμε αν και πώς μπορούμε να τα καταφέρουμε, και μετά να σχολιάζουμε".

"Δεν ξέρω αν είχα σπουδάσει πόσο καλύτερα πράγματα θα είχα κάνει"

Είχε αποφασίσει από την προηγούμενη δεκαετία της ζωής της να «επενδύσει» στον εαυτό της. Να αναγνωρίσει τα πλεονεκτήματα αλλά και τις αδυναμίες της, ώστε να μάθει ποια είναι –εντός και εκτός στίβου– και τι έχει ανάγκη για να νιώσει ολοκληρωμένη. Ένα ρόλο ως προς αυτό έπαιξε η γέννηση της κόρης της, που ήλθε στη ζωή της όταν η Βούλα Παπαχρήστου ήταν 24 χρόνων. Δεν σκέφτηκε δευτερόλεπτο πως η εγκυμοσύνη θα διέκοπτε την καριέρα της – έβαλε στο pause όλα εκείνα για τα οποία πάλευε.

"Το σώμα μου επανήλθε πολύ γρήγορα, δεν είχα κανένα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη, τη γέννα ή την επαναφορά. Βοήθησε ότι ήμουν μικρή σε ηλικία. Γέννησα τον Νοέμβριο του 2014 και τον Μάρτιο του 2015 ανέβηκα στο βάθρο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Την πρώτη μέρα της επιστροφής μου ήμουν αποφασισμένη να συνεχίσω από εκεί που το είχα αφήσει, να κάνω ό,τι ήξερα πολύ καλά. Όταν βρίσκεσαι σε τέτοιου είδους συνθήκη δεν πρέπει να έχεις δισταγμό, αλλά να μπεις και να δώσεις το είναι σου, να αφεθείς σε αυτό που κάνεις".

Η μικρή είναι πλέον σε μια ηλικία που μπορεί να αντιληφθεί τα βασικά της ζωής. Σε αυτά η Βούλα έχει περιλάβει "το να διεκδικεί αυτό που θέλει, να μην παρατάει ό,τι νιώθει πως αγαπάει. Πρώτα από όλα, θα πρέπει να φροντίζει το μυαλό της. Είναι αυτό που θα τη βοηθήσει να κάνει οτιδήποτε την ενδιαφέρει πιο αποτελεσματικά. Έτσι θα γίνει ολοκληρωμένος άνθρωπος. Δεν ξέρω πόσο καλύτερα πράγματα θα μπορούσα να έχω κάνει αν είχα σπουδάσει, αν είχα αποκτήσει γνώσεις σε πανεπιστημιακό επίπεδο".

Την ακούς πολύ ώριμη και κατασταλαγμένη; Θα σου πει πως "όσο μεγαλώνουμε εξελισσόμαστε. Είναι κάτι που προσπαθώ να κάνω σε όλους τους τομείς της ζωής – και εκτός του σπορ μου. Έχω αρχίσει εδώ και χρόνια να ασχολούμαι με πράγματα που παραμέλησα λόγω του ότι δόθηκα απόλυτα στο άθλημά μου και τον πρωταθλητισμό.

»Διαπίστωσα κάποια στιγμή πως ένας άνθρωπος χρειάζεται και άλλα πράγματα. Χρειάζεται παιδεία, κοινωνικό κύκλο και πολλές άλλες συνισταμένες, που είναι χρήσιμο να εναρμονίζονται όπως συνθέτουν το “πακέτο” τού ποιος είναι ο καθένας μας. Είπα και πριν πως ξέρω τις αδυναμίες μου και προσπαθώ να τις τακτοποιώ. Σε αυτό το πλαίσιο, αποφάσισα να καθίσω και στα έδρανα των ΤΕΦΑΑ, ώστε να ισχυροποιηθώ ως άνθρωπος και σε αυτό το κομμάτι. Δεν φτάνει μόνο ένα δυνατό σώμα. Για να είσαι ολοκληρωμένος χρειάζεσαι και ένα δυνατό μυαλό.

»Παρακολουθώ μαθήματα αγγλικών, ενώ έχω πάρει ήδη δίπλωμα για τους υπολογιστές. Ειλικρινά, ένιωσα πως έχω κατακτήσει κάτι πολύ σημαντικό, όταν πήρα αυτό το χαρτί. Ένιωσα ότι υπάρχει και μια άλλη, διαφορετική πλευρά της ζωής. Με την εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο νιώθω πως κάνω κάτι σπουδαίο, κάτι που με ολοκληρώνει".

Έτσι τακτοποιεί και τον επίλογο της εξαιρετικής πορείας της στους στίβους "χωρίς να βιώσω τον “μικρό θάνατο” που συνήθως ζουν όσοι κάνουν για χρόνια πρωταθλητισμό. Σκέφτηκα πως, με τα μικρά βήματα που κάνω, το τέλος θα έρθει πιο ομαλά και θα το διαχειριστώ πολύ εύκολα. Ήξερα από την αρχή πως υπάρχει ημερομηνία λήξεως σε αυτό και, αν μη τι άλλο, έχω πού να αφιερώσω τον χρόνο που θα αδειάσει στο πρόγραμμά μου".

Οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα της συνήθειας. Που, όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να «σπάσουμε». Εκείνη, ούσα μητέρα, σύζυγος και αθλήτρια, αποφάσισε να μην μείνει σε ό,τι είχε συνηθίσει, αλλά να δοκιμαστεί σε νέες προκλήσεις. "Αισθάνθηκα και τυχερή, γιατί ο νόμος του τότε Υφυπουργού Αθλητισμού, Σταύρου Κοντονή, βοήθησε ως προς την ηλικία μου, ώστε να γίνω στα 32 μου φοιτήτρια – το όριο για την εισαγωγή είναι τα 33 χρόνια. Ελπίζω να τα καταφέρω και αυτήν τη φορά και να πάρω πτυχίο". Τα 32 χρόνια ζωής είναι πολλά για μια αθλήτρια. Για όλες τις υπόλοιπες ειδικότητες, αντιστοιχούν σε μια νέα γυναίκα.

Αντί επιλόγου

Η πρώτη πρόκρισή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν αυτή για το 2012. Δεν πήγε, όμως, στο Λονδίνο αφού τιμωρήθηκε από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή λόγω ενός σχολίου με ρατσιστικό περιεχόμενο, το οποίο η Βούλα είχε δημοσιεύσει στο Twitter. Μιλήσαμε για αυτό το γεγονός, αφού πρώτα της διευκρίνισα πως ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που αποφεύγουν να κρίνουν αυστηρά όσα κάνουν νέοι – πριν μάθουμε δηλαδή να σεβόμαστε τον εαυτό μας και μετά τους άλλους, έχοντας πλήρη επίγνωση του πώς είναι ο κόσμος. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που δεν μπαίνουν ποτέ στη διαδικασία να μάθουν από τα λάθη τους και να εξελιχθούν. Η Βούλα μπήκε. Αυτό οφείλεις να της το «δώσεις» μετά τα όσα διάβασες. Που δεν είναι «ξέπλυμα», αλλά μια διαδρομή που χαρακτηρίζεται από συνέπεια.

Η ίδια είπε πως "υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να πιστεύουν πως δεν έχουν κάνει ποτέ λάθη, ότι είναι Θεοί. Εγώ είμαι θνητή. Έκανα λάθη, θα κάνω κι άλλα –αλίμονο αν δεν κάνω. Όπως συμβαίνει και στον αθλητισμό, έτσι και στη ζωή ο μόνος τρόπος για να μάθεις είναι μέσω των λαθών. Εφόσον, βέβαια, αποκτήσεις την ειλικρίνεια να τα αναγνωρίζεις και το ενδιαφέρον να μάθεις από αυτά. Αλλιώς, ξέρεις πως δεν γίνεται να προοδεύσεις. Να γίνεις η καλύτερη έκδοση του εαυτού σου. Αυτή που σε κάνει να αισθάνεσαι υπερήφανη για τον εαυτό σου". Ναι, στα 33 εκείνη αισθάνεται υπερήφανη για αυτό που έχει γίνει.

* Το SPORT24 φιλοξενεί τους “The Olympians”! Οι Έλληνες Αθλητές που θα μας εκπροσωπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες φωτογραφίζονται και μιλούν αποκλειστικά στο SPORT24 για την προετοιμασία τους πριν το μεγάλο ταξίδι στο Τόκιο. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα και μπείτε στον παλμό του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!

Photo credits: Άγγελος Ζυμάρας / azsportsimages.com