Το να χάνει μια κορυφαία αθλήτρια μια μεγάλη διοργάνωση είναι κάτι που "πονάεi" πολύ, αλλά για τη Νικόλ Κυριακοπούλου η χαμένη ευκαιρία του προηγούμενου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στίβου, τον Αύγουστο του 2017 στο Λονδίνο ήταν η καλύτερη της ζωής της!

Πως γίνεται θα πείτε αυτό, αλλά είναι απλό. Όταν η καλή της φίλη Κατερίνα Στεφανίδη έπαιρνε το χρυσό μετάλλιο σε έναν μεγάλο αγώνα στο επι κοντώ, η Νικόλ τον παρακολουθούσε από την τηλεόραση έχοντας την ίδια στιγμή στην αγκαλιά της, την τριών μηνών – τότε – κορούλα της την λατρεμένη της Λένια.

Δύο χρόνια αργότερα η ελληνίδα πρωταθλήτρια, ετοιμάζεται να επιστρέψει σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (εκεί που έχει κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο Πεκίνο το 2015) και όπως εξομολογείται στο Sport24.gr έχει έναν έξτρα σύμμαχο στο να «πετάξει» όσο πιο ψηλά γίνεται.

"Η Λένια μου δίνει φτερά, μόνο που την αντικρίζω «πετάω» και ότι πρόβλημα ή σκοτούρα έχω στο μυαλό μου φεύγει στη στιγμή. Παλιά αν δεν πήγαινα καλά το έπαιρνα πολύ βαριά και είχα άγχος, θυμό, νεύρα. Τώρα βλέπω τη Λένια και ως δια μαγείας εξαφανίζονται όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Πάω προπόνηση σαν να μην έχει συμβεί τίποτα ! Απίστευτο; και όμως αληθινό.

Με το που θα πει μαμά με…έλιωσε, τελειωσαν όλα" μας λέει η λαμπερή χαζομαμά που ετοιμάζεται για μια ακόμα πρόκληση στην καριέρα της, μπαίνοντας αρχικά στο πάντα δύσκολο προκριματικό του επι κοντώ, στο στάδιο «Χαλιφά» στη Ντόχα του Κατάρ την Παρασκευή το απόγευμα (17.30) παρέα με την Κατερίνα Στεφανίδη.

"Αχ αυτός ο προκριματικός. Σαφώς και προηγείται, είναι ο πιο κρίσιμος αγώνας και μετά με το καλό αν προκριθείς πας με τρομερή ψυχολογία στον τελικό και λες είμαι και εγώ μέσα στα μετάλλια. Ενώ στον προκριματικό ποτέ δεν είσαι σίγουρος. Στη Γλασκώβη εφέτος στο Ευρωπαϊκό κλειστού, ήμουν μέσα στα νεύρα στον προκριματικό. Με 19 αθλήτριες να αγωνιζόμαστε, εγώ που δεν αγχώνομαι γενικά ήμουν μέσα στο άγχος.

Ήμουν θυμωμένη δεν πήγαιναν καλά κάποια τεχνικά θέματα στα άλματα και μετά όταν πέρασα ήρθαν και τα μηνύματα από τον κόσμο και γέλαγα. Από μια φίλη που μου έλεγε κόντεψα να γεννήσω μέχρι να περάσεις. Αυτό ήταν από εκεί και πέρα μόνο γέλια και στον τελικό ήρθε και το χάλκινο μετάλλιο" θυμάται η Νικόλ που ήταν συγκάτοικος με τη Βούλα Παπαχρήστου σε εκείνη τη διοργάνωση, η οποία μια μέρα πριν είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο και γυρίζοντας στο δωμάτιο φορώντας το, είπε στην Νικόλ: "Αντε πήγαινε να πάρεις και το δικό σου να δείξουμε τι είναι οι μάνες"!.

Η Λένια μου δίνει φτερά

Πράγματι στον τελικό απελευθερωμένη, η τρομερή μαμά ανέβηκε στο βάθρο και αφιέρωσε το μετάλλιο στην κόρη της. Με τη μικρή να παίζει ρόλο ψυχολόγου (!) αλλά και γυμναστή (!) για τη μαμά και αν απορείτε πως μα το εξηγεί η Νικόλ.

"Πρώτα απ’ όλα από τη γέννησή της και μετά κάνω τρομερή γυμναστική μαζί της. Πόδια ειδικά, αλλά και χέρια, από τη στιγμή που άρχισε το «Αγκαλιά μαμά, αγκαλιά μαμά». Χωρίς πλάκα είναι δυνατή γυμναστική, φουλ προπόνηση θα έλεγα.

Από εκεί και πέρα η Λένια είναι ο καλύτερος ψυχολόγος για μένα, για να σου αλλάξει τη διάθεση προς το καλύτερο. Ειλικρινά όσες γυναίκες το σκέφτεστε να γίνετε μαμάδες, να το κάνετε άμεσα τους το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θα αλλάξουν και θα καταλάβουν ότι ναι μεν το εγχείρημα έχει δυσκολίες αλλά σου δίνει άλλα πράγματα που τις υπερκαλύπτει. Έχεις άλλη διάθεση βρε παιδί μου σου αλλάζει τη ζωή. Βρίσκεις άλλο νόημα.

Εδώ κοιμόμαστε το βράδυ και συζητάμε με τον άντρα μου τι έκανε η κόρη μας μέσα στην ημέρα. Δεν υπάρχουμε εμείς αλλά μόνο η Λένια! Ερωτευμένοι και οι δύο είμαστε, αλλά και πάρα πολύ αυστηροί ταυτόχρονα".

Πως όμως προλαβαίνει τις υποχρεώσεις μαμάς και υψηλού επιπέδου πρωταθλήτριας παράλληλα ; Εδώ κανονικά το λόγο θα έπρεπε να πάρει ο σύζυγός της Ανδρέας Λιναρδάτος, αλλά λόγω της απουσίας του η Νικολ τον καλύπτει: "Πρόκειται για τους μεγάλους ήρωες της οικογένειας, ο σύζυγος αλλά και η κόρη που βοηθάνε όπως και η γιαγιά. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω όλα αυτά και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Για μένα είναι δύσκολο και έχεις και το άγχος. Συζητούσα με τον άνδρα μου και του έλεγα πως θα τα προλάβω όλα αυτές τις δύο μέρες πριν φύγω για το Κατάρ. Εχουμε το γιατρό της Λένιας, το σχολείο της Λένιας, ένα φουλ πρόγραμμα και μετά φεύγω να πάω και για άλματα"!

Πότε όμως θα μπορέσει να τη δει από κοντά και ο σύζυγος, που είναι και προπονητής, αλλά και ο μεγαλύτερος θαυμαστής της; "Καλή ερώτηση. Αυτό που θέλουμε να έρθει στο παγκόσμιο στη Νανζίνγκ στο Παγκόσμιο κλειστού το 2020 να είμαστε καλά και να έρθει και με ένα δικό του αθλητή θα είναι το ιδανικό.

Έχει έρθει πάντως σε κάποια μίτινγκ, ενώ με είδε από κοντά και στο ευρωπαϊκό στο Βερολίνο. Αυτό που ψαχνόμαστε είναι πρώτα ο θεός αν μπορέσει να έρθει στο Τόκιο του χρόνου στους Ολυμπιακούς. Έχουμε όμως προβληματιστεί γιατί είναι όλα πανάκριβα θα δούμε. Δεν με απασχολεί όμως τώρα αυτό, αλλά το να κάνω καλά άλματα".

Οσον αφορά την αναμονή για να αγωνιστεί, είναι μεγάλη και δεν το κρύβει: "Για μένα που έλειψα 18 μήνες λόγω της εγκυμοσύνης ανυπομονώ. Αν είχα δώσει ίσως πολλούς αγώνες όλο αυτό το διάστημα να είχα κουραστεί ψυχολογικά. Μου έκανε πολύ καλό η εγκυμοσύνη δεν το συζητώ αλλά γυμναζόμουν κανονικά. Μόνο άλματα δεν έκανα. Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξη, είμαι πάρα πολύ ανυπόμονη, είμαι πάρα πολύ χαρούμενη μου έχει λείψει πάρα πολύ" λέει, αλλά αποφεύγει να πει τι ύψος κυνηγάει.

"Πρώτα είπαμε να μπούμε στον τελικό. Είναι πολύ δύσκολο το αγώνισμά μας και άθλημα ψυχολογίας. Εδώ ολόκληρος Σεργκέι Μπούμπκα και τρόμαξε για να πάρει ένα και μοναδικό ολυμπιακό μετάλλιο! Από εκεί και πέρα, δε θα σου πω τι ύψος σκέπτομαι. Πιστεύω ότι για το τρίτο μετάλλιο θα παιχτεί κοντά στο 4.75, 4.80 θα μου κάνει έκπληξη ευχάριστη αν πάει πιο χαμηλά. Είμαι πάρα πολύ περίεργη να σου πω που θα καταλήξει το επί κοντώ και των γυναικών και των ανδρών".