Ο Εμμανουήλ Καραλής στο SPORT24: "Η μητέρα μου μού έκρυψε τι είχε πει ο γιατρός για να μην απογοητευτώ"
Όσοι δεν γνώριζαν τον Εμμανουήλ Καραλή τον αγάπησαν για τη γλύκα που εξέπεμψε μέσα από τον τελικό του στο Τόκιο. Μίλησε στο SPORT24 και τη Μαρία Καούκη για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και ξεπέρασε μέχρι να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες και για την ευτυχία που ένιωσε.
Ο Εμμανουήλ Καραλής καθυστέρησε να βγει από το Ολυμπιακό Στάδιο. Έξω, τον περίμενε ο προπονητής της Κλαούντια Πόλακ, Μανώλης Καραγιάννης που τον βοήθησε στον τελικό του επί κοντώ, καθώς δεν βρέθηκε στο Τόκιο ο δικός του κόουτς, Παναγιώτης Συμεωνίδης.
Αποφάσισα να μη του πω ότι καίγεται η Ελλάδα. Η Αθήνα, η Μάνη, η Κως, η Εύβοια. Σίγουρα θα το μάθαινε αργότερα -είναι και παιδί της τεχνολογίας-, αλλά δεν ήθελα να είμαι εγώ αυτή που θα του χαλάσει το κέφι και τον ενθουσιασμό της πιο ωραίας στιγμής στην καριέρα του, γνωρίζοντας πόσο συναισθηματικός είναι.
Στο Τόκιο ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Ήταν περίπου μία παρά, όταν τον ρώτησα αν θέλει να διακόψουμε τη συνέντευξη, για να φάει. "Όχι, δεν πεινάω ακόμα. Δεν έχω φάει, αλλά με αυτά που έγιναν χόρτασα μια χαρά", αποκρίθηκε γελώντας. Το γέλιο του χαρούμενου Μανόλο έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Ξέχασα -για λίγο- τη μαυρίλα της καμένης Ελλάδας.
Τον ρώτησα, "τι εννοούσες όταν είπες: “Να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, τη μητέρα και τον πατέρα μου. Από τα πλαστικά μαχαιροπίρουνα έστειλαν τον γιο τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες";
Απάντησε: "Περνούσαν διάφορα πράγματα από το μυαλό μου, μετά τον αγώνα. Οι γονείς μου είχαν οικονομικό πρόβλημα. Είναι κάτι δύσκολο που υπήρχε και ελπίζω πια να έχει τελειώσει. Τελείωσε", Έπειτα χαμογέλασε. "Να, σκέφτηκα από πού ξεκίνησα και πού είμαι τώρα".
Έλεγε ότι αυτή είναι μια ιστορία για βιβλίο. Η μαμά του αξιολάτρευτου Μανόλο, Σάρα -μια προσφυγοπούλα από την Ουγκάντα που σε ηλικία 15 ετών φιλοξενήθηκε στο οικοτροφείο Αγίας Φιλοθέης στην Ηλεία- υπήρξε συναθλήτρια του πατέρα του Χάρη, ο οποίος άρχισε από την ενόργανη γυμναστική, πέρασε στο άλμα εις ύψος και έπειτα στο δέκαθλο. Γνωρίστηκαν στο στάδιο του Πύργου και έπειτα από ένα σοβαρό τραυματισμό η Σάρα έφυγε στις ΗΠΑ για να σπουδάσει. Ο Χάρης Καραλής έσπευσε να τη βρει στη Ν. Υόρκη και της έκανε πρόταση γάμου.
Ο Εμμανουήλ και η Αγγελική είναι τα δίδυμα παιδιά τους. Η οικογένεια άντεξε και κέρδισε πολλές μάχες. Τα μικρά διδυμάκια έγιναν στόχος ανθρωποειδών ρατσιστών. Πληγώθηκαν και έκλαψαν πολύ μέχρι ν' αφήσουν πίσω τους τις συμπεριφορές τιποτένιων και ν' αρχίσουν ν' απολαμβάνουν τα δώρα της ζωής, όπως αυτό που έζησε ο 21χρονος πρωταθλητής του επί κοντώ στον τελικό. "Ήμουν πολύ ευτυχισμένος την ώρα του αγώνα. Αγωνιζόμουν και ήταν λες και με είχε πετάξει κάποιος μέσα στη Χώρα των Θαυμάτων. Ήμουν χαρούμενος που μπόρεσα να τα καταφέρω να είμαι εδώ και να είμαι και τέταρτος. Μου φαίνεται απίστευτο αυτό που βίωσα. Γι' αυτό θέλω να πω σε όλους όσοι περνούν δύσκολα να μη χάσουν την πίστη τους. Να πιστεύουν. Να έχουν θετική ενέργεια. Τα θαύματα γίνονται και οι άνθρωποι βγαίνουν από το σκοτάδι".
Ο Εμμανουήλ Καραλής επέστρεψε στους αγώνες έπειτα από δύο σοβαρούς τραυματισμούς. Η μητέρα του είχε ακούσει τα δυσάρεστα νέα από τους γιατρούς, αλλά επέλεξε να του αποκρύψει όσα είπαν. "Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα έζησα και απέναντι σε όσους με βοήθησαν και με στήριξαν να έρθω εδώ. Μετά τον τραυματισμό μου, ο γιατρός μου είχε πει στη μητέρα μου: “Ο Εμμανουήλ δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος αθλητής που ήταν πριν". Και ότι ίσως να μην είναι ξανά αθλητής. Η μητέρα μου αποφάσισε να μη μου πει τίποτε, για να μην απογοητευτώ. Και έφτασα ως εδώ στο Τόκιο και το έζησα με την καρδιά μου".
Σχεδίασε προσεκτικά τον τρόπο που θα πει "ευχαριστώ" στη μητέρα του και τον πατέρα του. Ήθελε να εξασφαλίσει ότι θα το πιάσει η κάμερα και το μήνυμά του θα φτάσει από το Τόκιο στην Ελλάδα. "Από το Χωριό είχα σκεφτεί το μήνυμα που θα έστελνα στους γονείς μου. Ήθελα να τους ευχαριστήσω για όσα έχουν κάνει για μένα. Το έγραψα πίσω από το καρτελάκι με το όνομά μου και σκέφτηκα να το βγάλω μετά το άλμα για να είμαι σίγουρος ότι θα το δουν. Είμαι μεγάλη γάτα", είπε και ξεκαρδίστηκε. Άπειρες φορές έχω σκεφτεί ότι αυτό το υπέροχο χαμόγελό του θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί σε σποτ για οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, νηματάκια και μεσοδόντια βουρτσάκια.
Ήταν ο πρώτος επικοντιστής που αγκάλιασε τον Αρμάντ Ντουπλάντις, έπειτα από την τρίτη άκυρη προσπάθειά του να πετύχει νέο παγκόσμιο ρεκόρ, με 6.19 μ. Όλοι επικοντιστές παρακολουθούσαν με αγωνία τον συναθλητή τους. Ο Εμμανουήλ έχει διαγράψει παράλληλη πορεία με τον Σουηδό. "Με τον Ντουπλάντις είμαστε στους αγώνες μαζί από παιδιά. Έχουμε ένα άλφα bonding. Κάποια στιγμή εγώ τραυματίστηκα και χαθήκαμε για τρία χρόνια". Τον ρώτησα τι ειπώθηκε μεταξύ τους, όταν ο Ντουπλάντις κάθισε δίπλα του, έπειτα από το δεύτερο άκυρο άλμα: "Ααααα! Δεν θα πω τι είπαμε. Αυτά είναι δικά μας, δεν λέγονται". Γέλασε και πάλι. "Είμαστε όλοι επικοντιστές πολύ cool μεταξύ μας. Κάνουμε παρέα και θέλαμε να πετύχει ο Ντουπλάντις το ρεκόρ. Έτσι, πρέπει να είμαστε. Η ευγενής άμιλλα υπάρχει στο επί κοντώ".
Πάνω του -σε ένα μεγάλο βαθμό- ακουμπάει η φράση του φίλου του, Θανάση Αντετοκούνμπο, από τη συνέντευξη που είχε δώσει παρέα με τον αδερφό του, Γιάννη στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. "Με ρωτούν πολλοί “γιατί χαμογελάς συνέχεια;”" Επειδή, μεγάλωσα στεναχωρημένος. Έβλεπα τους γονείς μου να αγωνίζονται σκληρά, έβλεπα τα αδέρφια μου και όταν είσαι ο μεγαλύτερος αδερφός θέλεις να βοηθήσεις".
