Την έκτη ημέρα του περασμένου Ιουνίου, ο άλτης Μίλτος Τεντόγλου μετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου. Εκεί, μολονότι αγωνίζεται στο άλμα εις μήκος, μπορεί να πει κανείς χωρίς υπερβολή ότι «πέταξε» στα 8,48 μέτρα.

Ήταν η δεύτερη καλύτερη φετινή επίδοση του κόσμου. Η πρώτη, 8,60 μέτρα, είναι επίσης δική του. Την είχε επιτύχει τον Μάιο, σε μίτινγκ αλμάτων στην Καλλιθέα. Ήταν ο πρώτος του αγώνα για τη σεζόν, λίγες εβδομάδες αφότου επέστρεψε στις προπονήσεις μετά από τραυματισμό στο γόνατο. Μετά την απονομή των μεταλλίων στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ευχαρίστησε –μέσω της ΕΡΤ– «τους χορηγούς μου, που μου δίνουν δύναμη, και την κοπέλα μου, που μου σπάει τα νεύρα και με κάνει να έρχομαι στους αγώνες τσιτωμένος και να ξεσπάω».

Στην πραγματικότητα, η κινητήριος δύναμη του Τεντόγλου δεν είναι τα νεύρα, αλλά η έξαρση που του προκαλεί η αδρεναλίνη. Όπως λέει, «όταν μου ανεβαίνει, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Υπάρχω μόνο εγώ και το σκάμμα. Ίσως έχω άγνοια κινδύνου. Μου αρέσει η πίεση των αγώνων. Θα μπορούσα να πω ότι είμαι μαθημένος σε αυτή. Τρώω την πίεση για πρωινό. Μου αρέσουν οι αγώνες. Κάθε φορά που μπαίνω για μια “μάχη” θέλω να την απολαύσω».

Από το παρκούρ στο σκάμμα

Η σχέση του 23χρονου αθλητή με το άλμα εις μήκος προηγήθηκε αυτής με την κοπέλα του. Ξεκίνησε τυχαία, όταν τον εντόπισε στα Γρεβενά ο προπονητής Βαγγέλης Παπανίκος να κάνει παρκούρ. Και αποδείχθηκε καρμική. Με το που ανέλαβε την εξέλιξη του σπάνιου αυτού ταλέντου ο μετρ του είδους, Γιώργος Πομάσκι, δημιουργήθηκε το εκρηκτικό μείγμα που έχει προσφέρει ήδη πολλές διακρίσεις.

Όπως φαίνεται, τα καλύτερα έρχονται. "Από όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να τρέχω και να πηδάω. Ήμουν αθλητικός, αλλά δεν είχα ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Δεν έπαιζα καν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, όπως οι συνομήλικοί μου. Με την παρέα μου κάναμε παρκούρ. Ένα από τα μέρη που πηγαίναμε για το χόμπι μας ήταν στο Δημοτικό Στάδιο. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι φύλακες μας έδιωχναν, γιατί φοβούνταν μη χτυπήσουμε. Σε μια από τις επισκέψεις μας, με είδε ο πρώην προπονητής μου, Βαγγέλης Παπανίκος. Μου πρότεινε να δοκιμάσω το άλμα εις ύψος. Πήγα στον στίβο και είδα να κάνει προπόνηση η Ιωάννα Ζάκκα. Έβαλα τον πήχη στο 1,60 μ. Τον πέρασα με την πρώτη προσπάθεια. Τότε, ο κ. Παπανίκος με ρώτησε: “Γιατί δεν ασχολείσαι με το μήκος;” Έτσι ξεκίνησα. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ χαλαρά. Πήγαινα για προπονήσεις δυο φορές την εβδομάδα".

Ώσπου κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο σε διοργάνωση "και αποφάσισα να πάρω το θέμα πιο σοβαρά. Είχα πάει να αγωνιστώ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων, το 2014, εντελώς χαλαρά. Εννοώ δεν είχα κάποιο στόχο. Πιο πολύ με ενδιέφερε η εμπειρία. Για να φανταστείς, φορούσα ένα σορτσάκι και μια φαρδιά μπλούζα. Η τεχνική μου ήταν εντελώς λάθος, ούτε φόρα δεν ήξερα να παίρνω. Κι όμως κατάφερα να κατακτήσω το ασημένιο μετάλλιο. Αυτό με έκανε να καταλάβω πως μπορώ να πετύχω πολλά, αν δουλέψω σωστά".

Ήταν 15 χρόνων. Το ατόφιο ταλέντο του ξεπέρασε γρήγορα τα ελληνικά σύνορα. Πολλοί εκ των ειδικών του άλματος εις μήκος δήλωναν από πολύ νωρίς βέβαιοι πως αυτό το παιδί θα φτάσει πολύ μακριά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ακόμα και τις ημέρες που δεν κατέστη δυνατό να κατακτήσει την κορυφαία θέση, έδειχνε πως είχε ό,τι διέθετε για να φτάσει εκεί.

Στον δρόμο των ρεκόρ

Το 2015, ο Μίλτος Τεντόγλου απόλαυσε τις πρώτες διακρίσεις στην Ελλάδα (μεταξύ άλλων βελτίωσε το πανελλήνιο ρεκόρ των παίδων). Με την επίδοσή του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων/Νεανίδων (7,69) κέρδισε μια θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ17, που έγινε στο Κάλι της Κολομβίας. Αναδείχθηκε ο πέμπτος καλύτερος του είδους στον κόσμο (με 7,66) και άκουσε τον τότε ρέκορντμαν της Ευρώπης, Ρόμπερτ Εμιγιάν, να λέει τα καλύτερα λόγια για εκείνον.

"Θυμάμαι ότι το καλύτερο άλμα μου ήταν στα 7,66 μ. Ο πρώτος της διοργάνωσης είχε κάνει 8,05 μ. Ειλικρινά, δεν περίμενα ο Εμιγιάν να κάνει τέτοια σχόλια για μένα. Υπήρχαν δύο αθλητές που πέρασαν τα οκτώ μέτρα, υπήρχαν άλλοι για τους οποίους θα μπορούσε πιο εύκολα να πει κάτι καλό. Ωστόσο, αναφέρθηκε σε εμένα. Μάλλον κάτι είχε διακρίνει. Και, από ό,τι φαίνεται, μάλλον είχε δίκιο".

Το 2016, εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων/νεανίδων της Πολωνίας. Ανέβηκε στο τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου, με επίδοση 7,91. Λίγους μήνες μετά, στο μίτινγκ «Παπαφλέσσια», έπιασε το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (με 8,19). Αυτή ήταν η πρώτη του φορά σε Αγώνες. Δεν προκρίθηκε στον τελικό. Όπως έμεινε εκτός διεκδίκησης μεταλλίων στο Παγκόσμιο του 2017. Πήρε το χρυσό στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα του ίδιου χρόνου. Η επίδοση του (8,30) ήταν νέο ρεκόρ κάτω των 20 χρόνων.

Τραυματισμός και πανδημία

Τον Αύγουστο του 2018, πρόσφερε στην Ελλάδα το πρώτο χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Είχε «πετάξει» στα 8,25. Κράτησε το στέμμα του πρωταθλητή Ευρώπης τον Μάρτιο του 2021, όταν έφτασε στα 8,35. Είχε αγωνιστεί με τραύμα στο αριστερό γόνατο. Παρ’ όλα αυτά, χρειάστηκε μόλις την πρώτη προσπάθεια για να προκριθεί στον τελικό, όπου κυριάρχησε – επίσης με ένα άλμα.

Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκε σε αγώνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. "Μια περίοδος που όλα ήταν δύσκολα για εμάς. Όλα ήταν εναντίον μας. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω πολλά πράγματα για τον τρόπο που λειτούργησε ο αθλητισμός. Ήταν σε συνέπεια με τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία: χωρίς πλάνο, χωρίς να δουλεύει τίποτα. Το άγχος της επιβίωσης και η αβεβαιότητα για το μέλλον αποτυπώθηκαν στα περιστατικά έντονης βίας που έχουν καταγραφεί.

»Σε ό,τι αφορά όλους εμάς που ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, όταν πληρώνεσαι ανά τρεις ή έξι μήνες, με τι δύναμη να πας για προπόνηση; Οι αθλητές είμαστε επίσης άνθρωποι με οικογένειες. Δεν είχαμε κανέναν δίπλα μας, πέραν των χορηγών μας. Δεν υπήρχε κανένας άλλος να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που παρουσιάστηκαν στον ένα εξτρά χρόνο της προετοιμασίας μας, ώστε να μπορούμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα με τον καλύτερο τρόπο στο Τόκιο. Δυστυχώς, αυτός είναι ο λόγος που θα χαθούν πολλοί άνθρωποι από τον αθλητισμό, είτε μιλάμε για ένα παιδί που ξεκινά τώρα, είτε για έναν προπονητή με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Ίσως να τους νοιάζει μόνο το ποδόσφαιρο. Δεν ξέρω τι να πω. Αυτό που ξέρω είναι πως επρόκειτο για θαύμα που υπάρχω και δεν καταστράφηκα, μετά τον τρόπο που διαχειρίστηκαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι το lockdown".

Βήμα βήμα στο Τόκιο

Ξέρει πως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι που δεν εξαρτάται από τον ίδιο. Γι’ αυτό και επικεντρώνει σε όσα είναι στο χέρι του. Για αρχή, ό,τι και να επιτυγχάνει σκέφτεται πως δεν κατάφερε και τίποτα. «Μετά από κάθε μετάλλιο που παίρνω, λέω στον εαυτό μου πως δεν σημαίνει τίποτα. Έτσι, έχω πάντα την ίδια θέληση και την ίδια όρεξη. Πιστεύω πως τα όρια μου είναι ακόμα πιο ψηλά – δεν τα έχω πλησιάσει καν. Ελπίζω να είμαι υγιής και θα αποδείξω πού φτάνουν». Βεβαιώνει ότι ο τρόπος που έχει εκπαιδεύσει τον εαυτό του να διαχειρίζεται το ψυχολογικό κομμάτι –με τη βοήθεια του προπονητή του– είναι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά του. Ο Πομάσκι τον έχει χαρακτηρίσει «killer», έναν αθλητή με κρύο αίμα.

Πριν από τη δεύτερη συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, λέει: "Θέλω να πάω ένα βήμα πιο μπροστά από το 2016. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να κοιτά μπροστά. Κάνω, όμως, κάθε βήμα ξεχωριστά. Ένα προς ένα. Το μόνο που εύχομαι είναι να είμαι καλά, να μην έχω προβλήματα τραυματισμού και όλα θα γίνουν".

Η Ιαπωνία ήταν ένας προορισμός που ήθελε να επισκεφτεί από όταν αντιλήφθηκε την αγάπη του για τα anime. "Το αγαπημένο μου τραγούδι, επίσης, είναι γιαπωνέζικο. Ναι, καταλαβαίνω και τη γλώσσα. Μπορώ να μιλήσω, αλλά όχι τόσο καλά. Καταλαβαίνω όμως πολλά. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι στο Τόκιο θα αισθάνομαι σαν να είμαι στο σπίτι μου".

* Το SPORT24 φιλοξενεί τους “The Olympians”! Οι Έλληνες Αθλητές που θα μας εκπροσωπήσουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες φωτογραφίζονται και μιλούν αποκλειστικά στο SPORT24 για την προετοιμασία τους πριν το μεγάλο ταξίδι στο Τόκιο. Απολαύστε το μοναδικό αφιέρωμα και μπείτε στον παλμό του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος του πλανήτη!

Photo credits: Άγγελος Ζυμάρας / azsportsimages.com