Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι και ρομπότ και άνθρωπος στον αγώνα. Το πρώτο το γνωρίζαμε και το βλέπαμε σε κάθε διοργάνωση, το δεύτερο το διαπιστώσαμε για πρώτη φορά στη Βουδαπέστη. Είδαμε και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του, την αγωνία και το άγχος του, τη στιγμή που λύγισαν τα γόνατά του μετά το 6ο και τελευταίο άλμα του, όσο πίστευε ότι η προσγείωσή του στο σκάμμα και ο τρόπος που αυτή έγινε ίσως του στερήσει το μοναδικό στόχο που κυνηγούσε στις διοργανώσεις, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Όταν κοίταξε το σκάμμα έπιασε το κεφάλι του βλέποντας πόσο κοντά είναι η επίδοσή του στο χρυσό μετάλλιο και έπειτα γονάτισε. Γιατί; Δευτερόλεπτα μετά φαίνεται και ακούγεται η εξήγηση της αντίδρασής του. “Άφησα σημάδι”. Αυτές τις δύο λέξεις φώναξε ο Μίλτος Τεντόγλου στον Γιώργο Πομάσκι που επίσης παρακολουθούσε με αγωνία από την κερκίδα.

Η σκέψη του σημαδιού που άφησε στην άμμο και η πιθανότητα να στερήθηκε ένα μεγάλο ρεκόρ -επειδή το αριστερό του πόδι πάτησε πιο πίσω από το δεξί- τον “έτρωγε” μέχρι να καταμετρηθεί το άλμα του και να γραφτεί στον πίνακα το 8,52μ. που του έδωσε τη νίκη και τη λύτρωση, αλλά και τον πήγε ένα βήμα παραπέρα και από σπουδαίος αθλητής έγινε θρύλος του αγωνίσματος. Η συλλογή των μεταλλίων του τον κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία. Ανήκει στην ελίτ αυτών που ξέρουν να χτίζουν στέρεα παλάτια στην άμμο.

Τα μετάλλιά του στην κατηγορία των ανδρών

• Ολυμπιακοί Αγώνες: 1 (1 χρυσό)
• Παγκόσμιο ανοικτού στίβου: 2 (1 χρυσό, 1 ασημένιο)
• Παγκόσμιο κλειστού: 1 (1 χρυσό)
• Ευρωπαϊκό ανοικτού στίβου: 2 (2 χρυσά)
• Ευρωπαϊκού κλειστού στίβου: 3 (3 χρυσά)
• Diamond League: 1 (1 χρυσό)

Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ένας από τους θρύλους του μήκους και ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε μετά το θρίαμβό του, από τα ξένα ΜΜΕ που παρατάχθηκαν στη σειρά στη μεικτή ζώνη και τον περίμεναν. Εκεί, έμεινε για περίπου δύο ώρες και απαντούσε στις απανωτές ερωτήσεις που δεχόταν από τους εκπροσώπους του Τύπου. Επέστρεψε εξουθενωμένος στο ξενοδοχείο της ελληνικής αποστολής, λίγο πριν από τις 2 τα ξημερώματα.

Τον υποδέχθηκαν ως θρύλο στη μεικτή ζώνη, όχι μόνο για το επίτευγμά του -το γκραν σλαμ των χρυσών μεταλλίων-, αλλά κυρίως επειδή αναγνωρίστηκε το σπάνιο αθλητικό “μέταλλό” του. Είναι σπάνιο σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι μόνο σε ελληνικό.

Απέδειξε ότι η "απάντηση" στο τελευταίο άλμα -όταν τα πόδια του αθλητή γίνονται σαν αφρολέξ από το άγχος- δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός στο Τόκιο. Το επανέλαβε και στη Βουδαπέστη και επιβεβαίωσε την αξιοζήλευτη αθλητική ιδιοσυγκρασία του, ακόμα και στη μέρα που έδειξε ότι δεν είναι μόνο ρομπότ στον αγώνα. Η ποιότητα του αθλητικού μετάλλου που διαθέτει γίνεται ακόμα πιο εύκολα αντιληπτή από το θαυμασμό που προκαλεί στους άλλους αθλητές. Αυτούς που γνωρίζουν την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που αγωνίζεται στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, που παίρνει το τελευταίο σουτ, που έχει μία ακόμα ευκαιρία και ξέρουν από πόσους παράγοντες επηρεάζεται η προσπάθειά τους.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να καθαρίσεις το μυαλό σου από κάθε αρνητική σκέψη, να μην επιτρέψεις να σε γονατίσει το άγχος πριν από την τελευταία προσπάθεια και να πετύχεις τη μέγιστη συγκέντρωση. Ο Μίλτος Τεντόγλου άνοιγε διάλογο με τα συναισθήματά του, μόνο μετά τις προσπάθειές του. Όταν στεκόταν στο διάδρομο με ένα μαγικό τρόπο, το δικό του ανεξήγητο τρόπο, τα εξαφάνιζε για να ελέγξει απόλυτα τις κινήσεις του κορμιού του.

Αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο ύστερα από τέτοια καταπόνηση. Είναι σαν να κάνει ένας ποδοσφαιριστής χατ τρικ στα τελευταία λεπτά της παράτασης. Πρέπει να του αναγνωριστεί και κάτι ακόμα: είχε δύο άλματα στα 8,50 μέτρα την ίδια βραδιά. Πήδηξε ακριβώς 8,50μ. στην πρώτη προσπάθεια και 8,52μ. στην έκτη.

Με το μέταλλό του νίκησε τον επίσης πολύ γρήγορο στο διάδρομο, Γέιν Πίνοκ.

Ο Τζαμαϊκανός σάστισε και υποκλίθηκε στο αγωνιστικό ειδικό βάρος του Έλληνα πρωταθλητή. “Όταν το έκανε αυτό, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ξέρω για τι είναι ικανός. Ήξερα ότι το είχε απλά δεν γνώριζα ότι θα το κάνει, ότι θα έβγαζε αυτό το άλμα εκείνη τη στιγμή. Παρακολουθώντας αθλητές σαν τον Τεντόγλου είχα το κίνητρο ως νέος να φτάσω στην κορυφή και τώρα είμαι εκεί, σχεδόν εκεί”.

Το βασανιστήριο της σταγόνας

Σε αντίθεση με τον Πίνοκ, ο Πομάσκι -που ξέρει τον Τεντόγλου καλύτερα από τον καθένα- το περίμενε και αυτό τού είπε: “Μπορείς να το κάνεις”. Σε κάθε περίπτωση είναι σπαστικό να έχεις αντίπαλο τον Μίλτο Τεντόγλου σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, πράγματι. Συγχωρέστε μου τον αδόκιμο όρο, αλλά δεν περιγράφεται διαφορετικά, αυτό το βασανιστήριο της σταγόνας, το οποίο βιώνουν οι αντίπαλοί του, μέχρι να τους νικήσει.

Από την άλλη είναι υπέροχο να ανήκεις στους πολλούς που τον υποστηρίζουν και ζουν αναρίθμητες συγκινήσεις σε κάθε προσπάθειά του. Είναι ένας από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός Έλληνας, που εμπνέει σιγουριά σε όλους ότι θα τα καταφέρει.

O προγραμματισμός των επόμενων στόχων του έγινε άμεσα. Μόλις, ξεπέρασε το άγχος του για το σημάδι που άφησε και σιγουρεύτηκε για την την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου ασχολήθηκε με την προσγείωσή του σε άλλο επίπεδο.

Το αριστερό πόδι του πάτησε πιο πίσω από το δεξί και φαίνεται κατά την προσγείωση ότι αυτό το πάτημα του “κόβει” περίπου 20 εκατοστά. Το μυαλό του αμέσως γέμισε με τον σταθερά παράλληλο με όλους τους άλλους και πλέον επόμενο στόχο του, την κατάρριψη του πανελληνίου ρεκόρ. Είναι σημαντικό να έχει πάντα ένα κίνητρο, να βλέπει διαρκώς μια νέα κορυφή για να γεμίζει τις μπαταρίες του με ενέργεια και διάθεση.

Πέρυσι, στην αρχή της σεζόν έλεγε ότι είναι σίγουρος ότι έχει άλματα στα 8,70μ. και αυτό φάνηκε στη Βουδαπέστη, όπου αυτή την απόσταση τη “μάζεψε” με το άλμα του αλλά την έχασε στο πάτημα του αριστερού ποδιού. Το πανελλήνιο ρεκόρ είναι 8,66 μ..

Το είχε πετύχει ο Λούης Τσάτουμας το 2007 στην Καλαμάτα και είναι ξεκάθαρα ο στόχος που έχει στον ορίζοντά του ο αθλητής του Γιώργου Πομάσκι, δεδομένου ότι έχει κατακτήσει τα πάντα και τα σημάδια που έχει αφήσει στην άμμο είναι χρυσά και ανεξίτηλα.