Τακτικές, ανάλυση, μεταγραφές και τα πιο ενδιαφέροντα μακροχρόνια στοιχήματα, σε ένα γιγάντιο αφιέρωμα που ξεκινάει με το Big-7 του ακριβότερου πρωταθλήματος στον κόσμο.

Τσέλσι:Μην αλλάξεις τίποτα

Μεταγραφές

Πήρε:
Μπέγκοβιτς (28, κίπερ, 11,1 εκ.)
Φαλκάο (29, φορ, δανεικός)
Κένεντι (19, φορ, 8,9 εκ.)
Νέιθαν (19, μέσος, 4,5 εκ.)
Πιαζόν, Σαλά, Ρομέου, Μαρίν (λήξη δαν.)

Έδωσε:
Φελίπε Λουίς (29, μπακ, 16 εκ.)
Τσεχ (33, κίπερ, 14 εκ.)
Θ. Αζάρ (22, εξτρέμ, 8 εκ.)
Κακουτά (24, εξτρέμ, 6 εκ.)
ΜακΈχραν (22, μέσος, 1 εκ.)
Ντρογκμπά (37, φορ, ελεύθ.)

Νέιθαν, Φαν Χίνκελ, Ατσού, Πάσαλιτς, Κάλας, Πάντιτς, Κρίστενσεν, Μπράουν, Μπέικερ, Γουάλας, Ντέλατς, Χιούτον, Μπάμφορντ , Νταβιλά, Κέιν, Άγκμπαν, Σολάνκε, Πάντιτς, Ομερούο (δαν.).

Πέρυσι (1η):Από την αρχή σε θέση οδηγού, δεν επέτρεψε σε κανένα σημείο της σεζόν να αμφισβητηθεί η κυριαρχία της, τερμάτισε πρώτη άνετα, οκτώ βαθμούς μπροστά από τη Σίτι, βγάζοντας παράλληλα όλα τα μακροχρόνια στοιχήματα που είχαμε προτείνει εδώ στοBetblogστην αρχή της περσινής σεζόν.

Κλασσικά καλοκουρδισμένη ομάδα Μουρίνιο, με ισορροπία στις γραμμές (καλύτερη άμυνα, 2καλύτερη επίθεση), κυνική όποτε χρειάστηκε, τελείωσε τη χρονιά με μόλις τρεις ήττες στο πρωτάθλημα, 15-4-0 ρεκόρ εντός (36-9 τέρματα), κατέκτησε το Λιγκ Καπ, στο Τσάμπιονς Λιγκ αποκλείστηκε σχετικά νωρίς (“16”).

MVPτης χρονιάς αλλά και της Πρέμιερ συνολικά ο Αζάρ (14 γκολ/9 ασίστ), Φάμπρεγκας (1σε ασίστ, 18) και Ντιέγο Κόστα (1σκόρερ, 20 γκολ) πρωταγωνίστησαν με το καλημέρα, όλα λειτούργησαν ρολόι για τους Λονδρέζους, που τουλάχιστον εντός των συνόρων άγγιξαν το τέλειο.

Προπονητής(Ζοσέ Μουρίνιο, 2013):Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε ούτε τελεία σε όσα γράφαμε πέρυσι για τονSpecial One, ουσιαστικά επιβεβαίωσε για ακόμα μια σεζόν τηνlarger than lifeπερσόνα του. “ Γεννημένος νικητής, όπου και αν πήγε κέρδισε τίτλους, οι ομάδες του μπορεί να μην αποδίδουν πάντα όμορφο ποδόσφαιρο αλλά πρέπει να φτύσεις αίμα για να τις κερδίσεις, εξαιρετικός στα mind games, τόσο με τους ποδοσφαιριστές του όσο και με τους αντιπάλους.“

Δικαιώθηκε για μια ακόμα φορά στη δήλωση ό,τι οι ομάδες του αποδίδουν καλύτερα και είναι έτοιμες για τίτλους τη δεύτερη σεζόν της θητείας του. Είναι το απόλυτο αφεντικό στην Αγγλία, ακόμα και η αύρα του επηρεάζει αντιπάλους τεχνικούς αλλά και ποδοσφαιριστές. Φυσικά στο κορυφαίο επίπεδο – πόσο μάλλον στην ηλεκτρική καρέκλα της Τσέλσι- δεν υπάρχει χώρος για εφησυχασμό, αλλά η πίεση δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τον Πορτογάλο.

Ανάλυση:Κανείς δεν περιμένει εκπλήξειςαπό τη φετινή Τσέλσι, άλλωστε το αγωνιστικό στυλ του Μουρίνιο είναι εδραιωμένο με τα χρόνια και η περσινή συνταγή επιτυχημένη. Σχήμα με ένα φορ (4-2-3-1), πολλές νίκες με μηδέν παθητικό (κατά βάση 2-0/3-0) στο ΣτάμφορντΜπριτζ και μενταλιτέ “ κρατάμε το μηδέν πίσω και αν βγει κάποιο γκολ σε κόντρα/στημένη φάση”στα μεγάλα ματς.

Κάποιες αλλαγές είχαμε σε πρόσωπα, με τον ποιοτικό -και έμπειρο στην κατηγορία- κίπερ Ασμίρ Μπέγκοβιτς να έρχεται ως μπακ απ του Κουρτουά, αφού ο Τσεχ θέλοντας χρόνο βασικού μεταπήδησε στη μισητή Άρσεναλ (ακόμα ένας λόγος να περιμένουμε τα φετινά τους ντέρμπι με ανυπομονησία), ενώ αντί του Ντρογκμπά που αποχώρησε ήρθε δανεικός ο Φαλκάο. Πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Κολομβιανού, κάποτε συμπαίχτη του Ντιέγο Κόστα στην Ατλέτικο(ΑΚΑ φυτώριο των μεγάλων), με τον οποίο συνέθεσαν φονικό επιθετικό δίδυμο τη σεζόν 2012/13, όντας ο ίδιος το πρώτο βιολί.

Ο περσινός τραυματισμός και η αδιάφορη σεζόν του Φαλκάο στη Γιουνάιτεντ τον φέρνουν πίσω από τον Ισπανό στην ιεραρχία, όμως αν επιστρέψει στα του επίπεδα παραγωγής θα πάρει χρόνο συμμετοχής, ενώ μπορεί σε κάποια ματς να τους δούμε και μαζί στην εντεκάδα. Πιο παραπονεμένος ίσως μείνει η Λοΐκ Ρεμί, που είχε μια αρκετά καλή χρονιά πέρσι, σημειώνοντας επτά γκολ στο πρωτάθλημα.

Όπως στην επίθεση, έτσι και στις υπόλοιπες γραμμές η Τσέλσι μοιάζει υπερπλήρης, ειδικά σε αυτή του κέντρου όπου Αζάρ, Όσκαρ, Γουίλιαν, Φάμπρεγκας, Μάτριτς, Ραμίρεζ συνδυάζουν τεχνική και τρεξίματα. Ας βάλουμε το μοναδικό αστερίσκο μας στην άμυνα, αφού ο Τέρι πλέον έχει πιάσει τα 34 και χρειάζονται 1-2 παίχτες ακόμα για να δώσουν βάθος, όμως ήδη γίνονται κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση(ο Μουρίνιο βολιδοσκοπεί τον 21χρονο στόπερ της Έβερτον Στόουνς) και περιμένουμε ως το τέλος Αυγούστου να υπάρξουν εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, η άμυνα δεν ήταν ποτέ θέμα σε καμία ομάδα του Πορτογάλου.

Συμπέρασμα:Από τη θέση του οδηγού δείχνει να ξεκινάει ξανά η Τσέλσι, με την απόσταση της βέβαια από τις υπόλοιπες συνδιεκδικήτριες του τίτλου (κυρίως τη Σίτι) να μην παραπάνω από 1-2 κορμιά. Φέτος όμως οι μπουκ, μετά και την περσινή κατάκτηση του τίτλου, της δείχνουν το σεβασμό που της αναλογεί, προσφέροντας την πρώτο φαβορί στο 2,55( Stoiximan ).

Δύσκολα λοιπόν θα βρούμε αξία σε κάποιο ποντάρισμα πάνω της, αν και το 1,45 ( Stoiximan ) για καλύτερο κλαμπ του Λονδίνου πολύ δύσκολα θα σπάσει και φέτος (μόλις μια φορά συνέβη στα 11 τελευταία χρόνια, τη σεζόν του Ντι Ματέο και της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ).

Θα αποφεύγαμε την επιλογή κάποιου παίχτη των λονδρέζων για πρώτο σκόρερ της Πρέμιερ (στο 6,50 ο Ντιέγο Κόστα), αφού όπως και πέρσι, έτσι και φέτος (με την προσθήκη Φαλκάο ειδικά) τα γκολ αναμένεται να μοιραστούν, ενώ οι ομάδες του Μουρίνιο δεν διακρίνονται επιθετικά (πέρσι η Τσέλσι σημείωσε 10 γκολ λιγότερα από τη 2Σίτι). Επτά ασίστ περισσότερες από τον δεύτερο στην ανάλογη λίστα Καθόρλα μοίρασε πέρσι ο Φάμπρεγκας, δίνεται ως καθαρό φαβορί (3,50 Stoiximan ) να επαναλάβει το συγκεκριμένο κατόρθωμα για ακόμα μια σεζόν.

Μόλις τρεις ήττες έκανε πέρυσι στην Πρέμιερ η ομάδα του Μουρίνιο, η πρώτη στις 6/12, η τελευταία όντας αδιάφορη βαθμολογικά την προτελευταία αγωνιστική. Το να τελειώσει το πρωτάθλημα χωρίς ήττα πληρώνει 150,00 στον Stoiximan και μπορεί να πουληθεί μετά από ένα καλό ξεκίνημα (πριν την πρώτη της ήττα πέρσι έφτασε κοντά στο 20,00), αν και το πρόγραμμα της δεν είναι ακριβώς βατό (2αγωνιστική παίζει στο “Έτιχαντ”). Πολύ ενδιαφέρον θα είχε να προσφερόταν απόδοση για το ενδεχόμενο να τερματίσει αήττητη τα εντός έδρας παιχνίδια της, όποιος θέλει μπορεί να ζητήσει το συγκεκριμένο στοίχημα από την μεγαλύτερη ελληνική στοιχηματική εταιρία.

Μαν. Σίτι:Στο ίδιο έργο θεατές

Μεταγραφές

Πήρε:
Στέρλινγκ (20, εξτρέμ, 62,5 εκ.)
Ντελφ (25, μέσος, 11,5 εκ.)
Ρόμπερτς (18, μπακ, 7 εκ.)
Ουνάλ (18, μέσος, 3 εκ.)
Αγιεπόνγκ (U21)

Έδωσε:
Νεγρέδο (29, φορ, 30 εκ.)
Νάσταζιτς (22, στόπερ, 9,5 εκ.)
Ρεκίκ (20, στόπερ, 5 εκ.)
Σινκλέρ (26, εξτρέμ, 3,5 εκ.)
Γιόβετιτς (25, φορ, δαν., 3 εκ.)
Μπογιάτα (24, στόπερ, 2 εκ.)
Χιγούλα (20, φορ, 215 χιλ.)
Μίλνερ (29, μέσος, ελεύθ.)
Μίκα Ρίτσαρντς (27, μπακ, ελεύθ.)
Γκουιντέτι (23, φορ, ελεύθ.)

Λι, Ντρούρι, Οντούρο (ελεύθ.), Ντσαμ, , Φοφανά, Αγιεπόνγκ,Μπερν, Αγγελίνο (δαν.), Λάμπαρντ (λήξη δαν.)

Πέρυσι (2η):Με τα χρήματα που έχει ξοδέψει ο Σεΐχης Μανσούρ για την ενδυνάμωση της Σίτι ο,τιδήποτε πέρα από την πρωτιά λογίζεται ως αποτυχία στην γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ, και σαν τέτοια υποδέχθηκαν οι φίλοι της ομάδας την περσινή δεύτερη θέση στην Πρέμιερ. Η ομάδα του Πελεγκρίνι έδειξε να υστερεί έναντι της Τσέλσι από την αρχή, της έλειπε η αποτελεσματικότητα που είχε φέρει τον τίτλο ακριβώς ένα χρόνο πριν και το καταστροφικό ανοιξιάτικο εκτός έδρας ξεκίνημα (τέσσερις σερί ήττες) της άφησε εκτός νυμφώνος.

Το φινάλε την βρήκε στο -8 από τους μπλε, αλλά με τέσσερα γκολ καλύτερο συντελεστή και δέκα παραπάνω ενεργητικό. Η σεζόν έκλεισε χωρίς τίτλο, στο Τσάμπιονς Λιγκ αποκλείστηκε στους “16” από την μετέπειτα κάτοχο του θεσμού Μπαρτσελόνα.

Προπονητής(Μανουέλ Πελεγκρίνι, 2013):Τρίτη σεζόν στον πάγκο των “πολιτών”, παρά τις έντονες φήμες για αποχώρηση του μετά την περσινή χωρίς τίτλο χρονιά, οι οποίες απλά άλλαξαν χρονικό πλαίσιο (λέγεται ότι ο Πεπ ετοιμάζεται να αναλάβει του χρόνου που τελειώνει το συμβόλαιο του στη Μπάγερν). Κάποιος με πιο ψύχραιμο μάτιθα έβλεπε ότι η περσινή σεζόν της Σίτι δεν ήταν κακή, απλά βρέθηκε να υστερεί απέναντι σε ανώτερες ομάδες, όμως τέτοιοι δεν υπάρχουν πολλοί στο “Έτιχαντ”…

“ Πρωτάθλημα ή απόλυση”είναι λοιπόν η κατάσταση για τον χιλιανό τεχνικό, που παράλληλα καλείται να βελτιώσει την παρουσία της Σίτι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η φράση “με τη πλάτη στον τοίχο” ίσως δεν αρκεί για να περιγράψει την κατάσταση…

Για τον ίδιο τα περισσότερα είναι λίγο-πολύ γνωστά, οπότε και εδώ αντιγράφουμε από το ανάλογο περσινό αφιέρωμα:” Έκανε όνομα σαν προπονητής στην πατρίδα του Χιλή και στη γειτονική Αργεντινή, πριν τον φέρει στην Ευρώπη η άσημη αλλά ανερχόμενη τότε Βιγιαρεάλ. Έμεινε πέντε χρόνια στο Λεβάντε, φτάνοντας τα “κίτρινα υποβρύχια” μια ανάσα από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στη συνέχεια έκανε το μεγάλο άλμα για τη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου παρότι δέσμιος της πολιτικής των “γκαλάκτικος” έκανε ρεκόρ πόντων για το σύλλογο στο πρωτάθλημα, χάνοντας τον τίτλο από τη Μπαρτσελόνα για τρεις πόντους. Το 2010 αντικατέστησε στα μέσα της σεζόν τον Ζεσουάλδο Φερέιρα στον πάγκο της Μάλαγα, βγάζοντας τον φιλόδοξο σύλλογο στο Τσάμπιονς Λιγκ και κάνοντας εντυπωσιακή πορεία στο θεσμό παρά την πολιτική λιτότητας που εφαρμόσθηκε το καλοκαίρι της προηγούμενης χρονιάς και έφερε εκτός ομάδας όλα τα μεγάλα αστέρια της. Φημίζεται για τις καλές σχέσεις που έχει με τους παίχτες του και την ικανότητα να παίρνει το μάξιμουμ από αυτούς.”

Ανάλυση:Η Σίτι διατήρησε τον κορμό της, μοναδικοί παίχτες με παρουσία την περσινή σεζόν που αποχώρησαν ήταν οι αναπληρωματικοί μέσοι Μίλνερ και Λάμπαρντ, ενώ κοντά στην έξοδο βρίσκονται και οι φορ Τζέκο, Γιόβετιτς που δεν λογίζονται ως βασικοί.

Μεταγραφή της σεζόν στο Νησί ο Ραχίμ Στέρλινγκ, που κόστισε 62,5 εκ. ευρώ, πολύ ισχυρίζονται –ανάμεσα τους και ο γράφων- ότι δεν άξιζε τέτοιο ποσό, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε έναν άγγλο ποδοσφαιριστή να υπερκοστολογείται από μια ομάδα τη Πρέμιερ(άλλωστε είναι αναγκασμένες να έχουν ένα μίνιμουμ αριθμό γηγενών ποδοσφαιριστών), ενώ στα μέχρι τώρα φιλικά έχει δείξει καλό πρόσωπο. Παραξένεψε επίσης η απόκτηση του Ντελφ, ενός μέσου που θεωρούταν από τα μεγάλα ταλέντα της χώρας στα εφηβικά του χρόνια αλλά πλέον βρίσκεται στα 25 του και εκτός από τη συμπαθητική περσινή του σεζόν στην Άστον Βίλλα δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο. Αν τελικά Γιόβετιτς και Τζέκο αποχωρήσουν (σ.σ.: ουσιαστικά και οι δύο έχουν κλείσει αλλού), περιμένουμε να δούμε κάποια προσθήκη στη επίθεση των “πολιτών”, δεδομένου ότι εκτός των Αγκουέρο, Μπόνι δεν υπάρχει κάποιος φορ με εμπειρία ώστε να πάρει φανέλα βασικού.

Συστήματα με ένα φορ (4-2-3-1 συνήθως) δείχνει να προτιμά τελευταία ο Πελεγκρίνι, με Σίλβα, Νάβας, Στέρλινγκ, Νασρί στο ρόστερ της ομάδας του φαντάζει λογικό, αν και σε ματς με ομάδες που θα παίξουν κλειστά αναμένται να δούμε δίδυμο στην επίθεση. Αχίλλειος πτέρνα της πέρσι η άμυνα, αν και δεν φείδεται ποιότητας και βάθους, αναμένουμε να δούμε αν ο Μανγκαλά άξιζε τελικά τα 40 εκ. που δαπανήθηκαν πριν ένα χρόνο για την απόκτηση του. Ο Χαρτ και φέτος θα είναι το Νο. 1 της, έρχεται επίσης από την όχι και καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Μεγάλο ερωτηματικό ο Γιάγια Τουρέ, με τι γνωστές άσβηστες τάσεις φυγής του, άλλωστε το καλύτερο 6άρι στον κόσμο την τελευταία 10ετία έφτασε αισίως τα 32…

Συμπέρασμα:Με τα ως τώρα δεδομένα, και αφήνοντας έξω την περίπτωση ο πολυαγαπημένος Σεΐχης Μανσούρ να ξυπνήσει μια μέρα και να αγοράσει όλη την Πρέμιερ , η Μάντσεστερ Σίτι δείχνει να ξεκινάει ξανά πίσω από την Τσέλσι στην κούρσα του πρωταθλήματος. Η περσινή της χρονιά μπορεί να μην ήταν κακή, όμως φέτος η πίεση σε παίχτες και προπονητή θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και η διαχείριση μιας πιθανής κρίσης δυσκολότερη.

Στα μάτια μας πιθανότερο σενάριο είναι να τη δούμε να τερματίζει ξανά δεύτερη, αν και μια καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ –διακαής πόθος όλων στο Έτιχαντ- μπορεί να αλλάξει τις προτεραιότητες της στα μέσα της σεζόν.

Δεδομένη μοιάζει η παρουσία της στην πρώτη τετράδα, στοιχηματικά το μόνο που κοιτάμε είναι η εκ νέου ανάδειξη του Σέρχιο Αγουέρο σε πρώτο σκόρερ της Πρέμιερ. Ο Αργεντίνος πέρσι σημείωσε 26 τέρματα και ελλείψει άλλου φορ της κλάσης του αναμένεται και φέτος να τραβήξει το περισσότερο κουπί στην επίθεση των “πολιτών”, μια επίθεση που επί Πελεγκρίνι αναδείχθηκε δύο φορές καλύτερη της κατηγορίας. Στο 4,50 αυτή την ώρα στον Stoiximan , καθαρό φαβορί, πιο φρόνιμο βέβαια να περιμένουμε την λήξη της μεταγραφικής περιόδου.

Άρσεναλ:Ταβάνι και πάλι η 2θέση

Μεταγραφές

Πήρε:
Τσεχ (33, κίπερ, 14 εκ.)
Κάμπελ (23, μέσος, λήξη δαν.)

Έδωσε:
Ποντόλσκι (30, φορ, 2,5 εκ.)
Σέζνι (25, κίπερ, δαν.)

Μιγιάτσι, Ντιαμπί, Τζεμπ, Βίκερς, Λίπμαν, Ατζαγί, Όρμοντ-Ότγουιλ (ελεύθ.), Σανόγκο, Τζένκινσον, Μάιτλαντ-Νάιλς, Κρόουλι, Τοράλ, Άκπομ, Χέιντεν (δαν.)

Πέρυσι (3η):Αποδίδοντας στα γνωστά της στάνταρ (75 βαθμούς συγκομιδή, από τη σεζόν 2007/08 έχει να περάσει τους 80), τερμάτισε 3, 12 βαθμούς μακριά από την πρωταθλήτρια Τσέλσι –την οποία και ποτέ δεν απείλησε- αλλά και 11 μπροστά από την 5Τότεναμ, από νωρίς είχε εξασφαλίσει το Τσάμπιονς Λιγκ. Κατέκτησε για δεύτερη σερί χρονιά το κύπελλο Αγγλίας(4-0 στον τελικό τη Βίλλα, είχε βατό σχετικά δρόμο) και έγινε η πλέον πολυνίκης του θεσμού. Στο Τσάμπιονς Λιγκ ο αποκλεισμός στους “16” από τη Μονακό αποτέλεσε το μελανότερο σημείο της σεζόν για τους “κανονιέρηδες”.

Όπως είχαμε προβλέψει ο Αλέξις Σάντσεζ δεν είχε κανένα πρόβλημα από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο “Έμιρεϊτς” να γίνει ο ηγέτης της Άρσεναλ, σημειώνοντας 25 γκολ μέσα στη σεζόν (16 γκολ/8 ασίστ στην Πρέμιερ). Εξαιρετική σεζόν έκανε και ο Καθόρλα (7 γκολ/11 ασίστ), όμως οι δύο τους δεν κατάφεραν να την ανεβάσουν επίπεδο, αφού αρκετοί άλλοι άσοι της(προεξέχοντος των Οζίλ, Ζιρού) έμειναν στη μετριότητα.

Προπονητής(Αρσέν Βενγκέρ, 1996):Ο Αλσατός και αν είναι παλιά αλεπού στα λημέρια της Πρέμιερ… 20σεζόν φέτος στην άκρη του πάγκου της Άρσεναλ, αγαπημένη μορφή ανάμεσα στους ποδοσφαιρόφιλους ανά την υφήλιο αλλά και με αρκετούς επικριτές, που αμφισβητούν την ανταγωνιστικότητα και το κατά πόσο έχει πνεύμα νικητή, βάζοντας του την ταμπέλα του “λούζερ”.

“ Ο καταλληλότερος άνθρωπος για την ανάδειξη ταλέντων και τη μετατροπή τους σε παίχτες πρώτης γραμμής, τακτική που ακολουθεί η Άρσεναλ από την πρώτη μέρα που την ανέλαβε[…], δεν αποχωρίζεται το αγαπημένο του 4-3-3, το οποίο προτιμά με βαρύ σέντερ-φορ στη κορυφή αλλά συχνά μασκαρεύει χρησιμοποιώντας εκεί πιο ευέλικτους παίχτες.”

Ανάλυση:Μαζί με τα κέρδη στα ταμεία της Άρσεναλ κάθε χρόνο αυξάνεται και η προσδοκία για ένα μεγάλο μεταγραφικό “μπαμ”από τους “κανονιέρηδες”, όμως οι απερίσκεπτες και υπερκοστολογημένες αγορές (ο Βενγκέρ αν δεν ήταν προπονητής θα ήταν σίγουρα ένας πολύ καλός παίχτης στοιχήματος…) είναι εντελώς έξω από την φιλοσοφία του Αλσατού και όσο αυτός βρίσκεται στο τιμόνι των Λονδρέζων κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο.

Χωρίς τέτοιες κινήσεις όμως, στο παζάρι εκατομμυρίων που λέγεται Πρέμιερ (καθώς και στο Τσάμπιονς Λιγκ) είναι σχεδόν αδύνατο να πρωταγωνιστήσεις, και η Άρσεναλ χρειάζεται ακόμα 1-2 παίχτες από το ψηλότερο ράφι για να τα καταφέρει.

Η απόκτηση του Πετρ Τσεχ(παραμένει στο τοπ-5 τερματοφυλάκων παγκοσμίως αυτή τη στιγμή στα βιβλία μας), που έχασε τη θέση του στην Τσέλσι από τον Κουρτουά, για μόλις 12 εκ. ευρώ ήταν μια κλασσική “value for money” κίνηση Βενγκέρ, ενώ η μεσαία γραμμή αποτελεί όπως πάντα το δυνατό σημείο της Άρσεναλ, ξεχειλίζοντας από ποιότητα και βάθος (Κοκελέν, Γουίλσιρ, Ράμσεϊ, Αρτέτα, Οζίλ, Καθόρλα, Σάντσεζ, Γουόλκοτ, Οξντέιλ-Τσάμπερλεν μπορούν να καλύψουν τραυματισμούς και μέτριες χρονιές, όπως η περσινή του Γερμανού).

Τα κενά εντοπίζονται στην άμυνα, με τους Ντεμπισί, Μερτεσάκερ, Κοσιελνί, Μονρεάλ να λογίζονται ως βασικοί και από πίσω τους να υπάρχουν παίχτες που στερούνται εμπειρίας, αλλά και στην επίθεση, αφού ο Ζιρού δεν έχει δείξει ότι είναι το φορ που θα δώσει στην Άρσεναλ 20+ γκολ στο πρωτάθλημα (14 με το ζόρι σημείωσε πέρσι) και θα ξεκλειδώσει κλειστές άμυνες. Η επιστροφή του –πάντα επιρρεπή σε τραυματισμούς- Γουόλκοτ δίνει μια επιθετική λύση στον Βενγκέρ, ο Άγγλος έχει παίξει στο παρελθόν τον ρόλο του μοναδικού φορ με επιτυχία, όμως η ενίσχυση των “κανονιέρηδων” στη συγκεκριμένη γραμμή μοιάζει επιτακτική και περιμένουμε να δούμε κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου.

Συμπέρασμα:Καλή, χρυσή και άγια η Άρσεναλ, κατά γενική ομολογία μια από τις πιο συμπαθείς ομάδες της Πρέμιερ, θα παίξει όπως πάντα καλό ποδόσφαιροαλλά αν δεν ενισχυθεί σε άμυνα και επίθεση περιμένουμε αν τη δούμε και φέτος να τερματίζει μεταξύ 3και 4θέσης. Όντας μια από τις πλέον σταθερές ομάδες της κατηγορίας όλα αυτά τα χρόνια δεν θα μας κάνει εντύπωση να εκμεταλλευτεί την πανκ-ροκ κατάσταση στη μετά-Άλεξ Φέργκιουσον Γιουνάιτεντ και τη δύο-γκέλες-μακριά-από-την-κρίση Σίτι και να πλασαριστεί 2, αλλά για παραπάνω χρειάζεται δουλειά πολύ…

Μαν. Γιουνάιτεντ:Το μόνο σίγουρο, δεν θα βαρεθούμε

Μεταγραφές

Πήρε:
Σνάιντερλεν (25, μέσος, 35 εκ.)
Ντεπάι (21, μέσος, 27,5 εκ.)
Σβαϊνστάιγκερ (30, μέσος, 18 εκ.)
Νταρμιάν (25, μπακ, 18 εκ.)
Ρομέρο (28, κίπερ, ελεύθ.)
Τσιτσαρίτο (27, φορ, λήξη δαν.)

Έδωσε:
Νάνι (28, εξτρέμ, 6 εκ.)
Φαν Πέρσι (31, φορ, 5,5 εκ.)
Ράφαελ (25, μπακ, 3 εκ.)
Ενρίκεζ (21, φορ, 1,67 εκ.)
Κλέβερλι (25, μέσος, ελεύθ.)
Φαλκάο (29, φορ, λήξη δαν.)

Τζέιμς, Άμος, Θορπ, Γιάνκο (ελεύθ.), Κιν, Ρόθγουελ, Πίρσον (δαν.)

Πέρυσι (4η):Τουλάχιστον στη δεύτερησεζόν χωρίς τον εμβληματικό Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στον πάγκο κατάφερε να βγει στην Ευρώπη… Ο Φαν Χάαλ ήρθε να βάλει τάξη στο χάος που άφησε ο Μόγιες, ξόδεψε με τη σειρά του ένα σκασμό λεφτά σε παίχτες που οι περισσότεροι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, δοκίμασε δεκάδες εντεκάδες και σχήματα για να φέρει τελικά τη Γιουνάιτεντ τέταρτη, εν μέσω συγκεκαλυμμένης γκρίνιας από τους φίλους της ομάδας.

Κακό ποδόσφαιρο, άνευρες εμφανίσεις και πολύ γκρίνια στο εσωτερικό της ομάδας είχε η χρονιά για τους “κόκκινους διαβόλους”, με κατώτερο σημείο τον αποκλεισμό στο Λιγκ Καπ από την ΜΚ Ντονς με 4-0 και χάιλαϊτ τις δύο άνετες νίκες επί της μισητής Λίβερπουλ.

Προπονητής(Φαν Χάαλ, 2014):Κλασσική περίπτωση Δόκτωρ Τζέκιλ-Μίστερ Χάιντ, ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο. Μπορεί από το πουθενά να φέρει μια ομάδα στην επιφάνεια ή να την καταστρέψει ολοσχερώς. Όπου και αν πήγε δεν πέρασε απαρατήρητος, φτάνοντας σε μεγάλα ύψη (Άγιαξ στα 90’s,πρωτάθλημα με Άλκμααρ, Ολλανδία στο τελευταίο Μουντιάλ) αλλά και μεγάλα βάραθρα (έφερε Μπαρτσελόνα, Μπάγερν στο χειρότερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας τους).

Ανάλογα κυκλοθυμικός και ο χαρακτήρας του, με συνεντεύξεις τύπου αλλά και εξιστορήσεις παιχτών από γεγονότα στα αποδυτήρια (ξεχωρίζει φυσικά η σκηνή που κατέβασε το παντελόνι δείχνοντας τα …μέζεα του στους παίχτες της Μπάγερν) που έχουν γίνει ανθολογία. Ήρθε στο Μάντσεστερ για να διδάξει το 5-3-2 με το οποίο η Εθνική Ολλανδίας εντυπωσίασε στο τελευταίο Μουντιάλ αλλά αυτό δεν τσούλησε ποτέ οπότε δοκίμασε ό,τι διάταξη υπάρχει.

Ανάλυση:Δύο χρονιές τώρα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξοδεύει σαν ναύτης που μόλις έπιασε λιμάνι, πέρσι μπήκε μέσα στο μεταγραφικό παζάρι 145 εκ. ευρώ. (ξόδεψε περίπου 200 εκ.!) και η φετινή σεζόν δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Ήδη το ταμείον είναι μείον 85 εκ. και οι “κόκκινοι διάβολοι” χρειάζονται ακόμα τουλάχιστον ένα 11αδάτο στόπερ και ένα ποιοτικό φορ, ενώ καλά κρατούν οι φήμες για Μπέιλ, Κριστιάνο Ρονάλντο που θα τινάξουν την μπάνκα στον αέρα.

Τα λεφτά –κόντρα στη λαϊκή σοφία- στο ποδόσφαιρο συνήθως φέρνουν την ευτυχία, όμως στην περίπτωση της Γιουνάιτεντ έχουν ξοδευτεί τόσο απερίσκεπτα και γρήγοραπου μάλλον έχουν κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Τα λάθη της προηγούμενης σεζόν φαίνεται να μην έχουν γίνει μάθημα, με τον Φαν Χάαλ να συνεχίζει να αγοράσει παίχτες ίδιας στάθμης που κάνουν τα ίδια πράγματα στο γήπεδο, αφήνοντας παράλληλα το ρόστερ του χτυπητά γυμνό σε καίρια σημεία.

Με τον ντε Χέαφευγάτο (θέλει να επιστρέψει στη Μαδρίτη για τη Ρεάλ) η Γιουνάιτεντ κινδυνεύει να υποβαθμιστεί ποιοτικά πολύ στη θέση “1”, αφού ούτε ο Σέρχιο Ρομέρο (βασικός στην εθνική Αργεντινής, αλλά Αργεντίνος τερματοφύλακας είναι ανέκδοτο…) ούτε ο Βίκτορ Βαλντέζ είναι λύσεις πρώτης γραμμής. Ο σύλλογος αρνείται να τον παραχωρήσει, ο Φαν Χάαλ κάνει ως τώρα την Πυθίαπάνω στο θέμα, όμως σε τέτοιες περιπτώσεις η ομάδα είναι πάντα που βγαίνει περισσότερο ζημιωμένη (στην πρόσφατη φιλική ήττα από την Παρί ήταν κακός).

Ο διακαής πόθος των “κόκκινων διάβολων” Σέρχιο Ράμος ανανέωσε τελικά το συμβόλαιο του με τη Ρεάλ, οπότε η αμυντική γραμμή τους συνεχίζει να χρειάζεται ενίσχυση. Παρότι στο ρόστερ τους βρίσκονται αρκετοί αμυντικοί, που οι περισσότεροι μάλιστα μπορούν να παίξουν σε παραπάνω από μία θέση, δεν υπάρχει ο παίχτης που θα προσδώσει σιγουριάκαι θα χτιστεί πάνω του η αμυντική θωράκιση της ομάδος. Χαρακτηριστικός ο μικρός μέσος όρος ηλικίαςτων αμυντικών της Γιουνάιτεντ (μεγαλύτερος ο 27χρονος Έβανς, που οριακά κάνει για Τσάμπιονσιπ…), σε μια γραμμή που οι μετρ του είδους Ιταλοί λένε ότι είναι για τα “μεγάλα παιδιά”…

Κακός χαμός στο κέντρο, με πολλούς ταλαντούχους παίχτες να συναγωνίζονται για πέντε θέσεις (το 4-2-3-1 φαίνεται ότι θα προτιμήσει στην αρχή ο Φαν Χάαλ, με το ρόστερ που έχει συνθέσει είναι και το πλέον λογικό). Σνάιντερλεν, Σβαϊνστάιγκερ, Κάρικ, Φελαϊνί, Άντερ Ερέρα, Βαλένσια, Γιανγκ, Γιανουζάι, Ντι Μαρία, Ντεπάι, όλοι θα θέλουν να παίξουν, και αυτό ίσως δημιουργήσει πρόβλημα στα –ήδη όχι και τόσο μονιασμένα- αποδυτήρια του Ολντ Τράφορντ.

Σνάιντερλεν και Σβαϊνστάιγκερ κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα στο γήπεδο (όλα δείχνουν ότι θα εναλλάσσονται ω παρτενέρ του Κάρικ ), ο θετικός πέρσι Άντερ Ερέρα δύσκολα θα βρει θέση σε αυτό το σχήμα και ήδη φαίνεται να λογίζεται σαν αναπληρωματικός, εντελώς παραγκωνισμένος δείχνει και ο τίμιος στρατιώτης (και τρομερά υποτιμημένος) Βαλέντσια, ενώ μέσα στη όλη παράνοια ο Γιανγκ έχει ξεκινήσει βασικός σε όλα τα φιλικά!

Στην προηγούμενη παράγραφο δεν χώρεσαν όλοι οι παίχτες της παραπάνω λίστας, ενώ ούτε καν αναφέρθηκαν οι φέρελπις Πάουελ, Λίνγκαρντ κτλ. Ο Ντι Μαρία δεν υπολογίζεται μέχρι στιγμής, αλλά το μέλλον του στο Ολντ Τράφορντ θα εξαρτηθεί από τα μεταγραφικά ντόμινο του Αυγούστου. Σε κάθε περίπτωση το πιθανότερο σενάριο είναι είτε αυτός είτε κάποιος άλλος (Μπέιλ, Κριστιάνο Ρονάλντο, Πέδρο) να διεκδικήσουμε και αυτοί χρόνο συμμετοχής.

Σε αντίθεση με το υπερ-πολυπρόσωπο κέντρο, η επιθετική γραμμή της Γιουνάιτεντ είναι σαφέστατα ελλιπώς επανδρωμένη. Πίσω από τον Ρούνεϊ, που ποτέ δεν ήταν ο καθαρόαιμος γκολτζής των 20+ τερμάτων στο πρωτάθλημα (12 πέρσι σε 33 ματς, εκτελούσε και τα πέναλτι) βρίσκουμε μόνο τον Τσιτσαρίτο, που μετά την επιστροφή του απ’ τη Ρεάλ δεν δείχνει να υπολογίζεται, και τον 19χρονο Γουίλσον. Ακούγεται έντονα το όνομα του Καβάνι, σε κάθε περίπτωση η ενίσχυση της γραμμής κρούσης των “κόκκινων διαβόλων” μοιάζει επιτακτική.

Συμπέρασμα:Ίσως η πλέον ενδιαφέρουσα ομάδα τη φετινή μεταγραφική περίοδο, Γιουνάιτεντ και Φαν Χάαλ φαίνεται να πηγαίνουν ψηλαφώντας στο σκοτάδικαι όλα δείχνουν ότι για ακόμα μια σεζόν στο Ολντ Τράφορντ δεν θα βαρεθούν.Με γνώμονα τον άνθρωπο που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου της, η Γιουνάιτεντ είναι ικανή για το καλύτερο (ειδικά αν κάνει το μεγάλο μεταγραφικό μπαμ) και το χειρότερο. Τα ως τώρα δεδομένα πάντως κλίνουν προς το δεύτερο ενδεχόμενο, αφού τα κενά στο ρόστερ της είναι χτυπητά και η ηρεμία στα αποδυτήρια φαίνεται να κρέμεται από μια κλωστή.

Ο υλικό της είναι για την πρώτη τετράδα (σωστά 4φαβορί για τον τίτλο), αλλά δεν θα μας παραξενέψει μια ολική κατάρρευση που θα επιτρέψει στις ομάδες από κάτω της να την προσπεράσουν. Θα πρέπει να περιμένουμε το τέλος του Αυγούστου για να ποντάρουμε με σιγουριά στα ειδικά της στοιχήματα, αφού τα μεταγραφικά της είναι κάθε άλλο παρά τελειωμένα.

Με αστερίσκο κρατάμε το under 17,5 τέρματα για τον Ρούνεϊ (1,75 Stoiximan ), όριο που ξεπέρασε μόλις 2 φορές στα 11 χρόνια που αγωνίζεται με τη φανέλα τον ”κόκκινων διαβόλων”. Ο Άγγλος φορ δεν είχε και την καλύτερη σεζόν του στην πρώτη χρονιά του Φαν Χάαλ, η περισσότεροι μεσοεπιθετικοί της ομάδας είναι παίχτες που ψάχνουν το γκολ από μόνοι τους ενώ μια πιθανή μεταγραφή θα περιορίσει τις επαφές και τον αγωνιστικό χρόνο του αρχηγού.

Τότεναμ:Δύσκολη και πάλι η υπέρβαση

Μεταγραφές

Πήρε:
Άλντερβαϊρελντ (26, στόπερ, 16 εκ.)
Βίμερ (22, στόπερ, 7 εκ.)
Τρίπιερ (24, μπακ, 4,9 εκ.)

Ονόμα (18, μέσος,U18)

Έδωσε:
Παουλίνιο (26, μέσος, 14 εκ.)
Καπουέ (26, μέσος, 8,9 εκ.)
Σταμπουλί (24, μέσος, 8,6 εκ.)
Τσίριτσες (25, στόπερ, 7 εκ.)
Χόλτμπι (24, μέσος, 6, 5 εκ.)
Καμπούλ (29, στόπερ, 4,3 εκ.)
Φρίντελ (44, κίπερ, αποσύρθηκε)
Γκομέλτ (20, μέσος, άγνωστο)
Κουμάλο, Σεμπάγιος, ΜακΚούιν, Γκομέλτ, Άρτσερ, Μάιλς, Λαμέιρας (ελεύθ.), Γουόρντ (δαν.)

Πέρυσι (5η):Το σημαντικότερο γεγονός για τα “σπιρούνια” τη σεζόν 2014-15 ήταν η ανάδειξη του Χάρι Κέινως ηνέα Μεγάλη Ελπίδατου αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο 22χρονος επιθετικός, που τα προηγούμενα χρόνια είχε ακούσει τα εξ αμάξης σε αυτό εδώ τοsiteγια τις επιδόσεις του στον λονδρέζικο σύλλογο αλλά κυρίως στις μικρές Εθνικές της Αγγλίας, πραγματοποίησε σεζόν-αποκάλυψη, βρίσκοντας τα αντίπαλα δίχτυα 31 φορές (2σκόρερ στην Πρέμιερ με 21 τέρματα) και δίνοντας στους φίλους της Τότεναμ ένα λόγο να χαμογελάσουν σε μια κατά τα άλλα εντελώς ουδέτερη χρονιά.

Χωρίς να αγχωθεί, αλλά και χωρίς να διεκδικήσει και ποτέ με αξιώσεις την τετράδα, η Τότεναμ τερμάτισε στην 5θέση με 64 βαθμούς, σε μια χρονιά πάντως που βάσει τον επιδόσεων των ομάδων από πάνω της είχε ευκαιρία για την υπέρβαση. Ως συνήθως σνόμπαρε το Γιουρόπα Λιγκ, κατεβαίνοντας κυρίως με αναπληρωματικούς, αποκλείστηκε στους “32” από τη Φιορεντίνα. Στο Λιγκ Καπ εκμεταλλεύτηκε τις εύκολες κληρώσεις για να φτάσει μέχρι τον τελικό, όπου πάντως δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στη συμπολίτισσα Τσέλσι. Πολύ μέτρια εντός(10-3-6 ρεκόρ), έχασε αρκετούς βαθμούς κόντρα σε υποδεέστερες ομάδες.

Προπονητής(Μαουρίσιο Ποκετίνο, 2014):43 Μαρτίων, με πολύ καλό έργο στις δύο ομάδες (Εσπανιόλ, Σαουθάμπτον) που κοουτσάρισε πριν έρθει στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, αναμφισβήτητα από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα στην προπονητική.Ούτε κρύο, ούτε ζέστη στην πρώτη σεζόν του στην Τότεναμ, καλείται όμως μέσα στα επόμενα χρόνια να πετύχει το κάτι παραπάνω, όπου στην περίπτωση των λονδέζων σημαίνει παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Παίζει 4-2-3-1, του αρέσει το πρέσινγκ, δίνει έμφαση στην αμυντική θωράκιση, πέρσι η Τότεναμ δεν ήταν καλή σε αυτό το τελευταίο, δέχθηκε τα περισσότερα γκολ από τις 13 πρώτες ομάδες της βαθμολογίας (5χειρότερη άμυνα). 13/19 νίκες της στην περσινή Πρέμιερ ήρθαν στο γκολ.Έχει δείξει ικανότητα να δουλεύει και να αναπτύσσει νέους παίκτες, θα χρειαστεί να το κάνει και φέτος αφού η Τότεναμ έχει ένα από τα πλέον νεανικά ρόστερ της κατηγορίας (και κανένα βασικό στέλεχος άνω των 30).

Ανάλυση:Τοstatus quoστην Τότεναμ δεν φαίνεται να αλλάζει για ακόμα μια σεζόν. Νεαρός τεχνικός, νεανικό ρόστερ, με μίνιμουμ στόχο την 6άδα, κρυφή ελπίδα την 4άδα και παράλληλα ανάπτυξη νέων αστέρων, γεγονός που διατηρεί πάντα μια μουρμούρα στα χείλη των οπαδών της ομάδας προς το πρόσωπο του προέδρου, Ντάνιελ Λέβι, που δεν ξοδεύει όπως τα άλλα μεγάλα κλαμπ της χώρας.

Η αμυντικές επιδόσεις της Τότεναμ την περασμένη σεζόν δεν άφησαν φυσικά ευχαριστημένο τον Ποκετίνο, με όλες έως τώρα τις μεταγραφικές κινήσεις (Άλντερβαϊρελντ, Βίμερ, Τρίπιερ) της ομάδας να στοχεύουν στη βελτίωση της συγκεκριμένης γραμμής. Αρκετές οι αποχωρήσεις, όλοι παίχτες πάντως που δεν υπολογίζονταν ως βασικοί (ακολουθεί σε λίγες μέρες και ο Αντεμπαγιόρ), ουσιαστικά ο περσινός κορμός έμεινε αναλλοίωτος.

Σε γενικές γραμμές τόσο η αμυντική γραμμή, όσο και το κέντρο της Τότεναμ δεν στερούνται ταλέντου και ποιότητας, ενώ παρά το μικρό μέσο όρο ηλικίας της υπάρχουν παίχτες με αρκετά χρόνια στην πλάτη τους στο κορυφαίο επίπεδο. Αρκετοί οι πολυθεσίτες, δίνουν μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων στον αργεντίνο τεχνικό, ενώ ενδιαφέροντα πρότζεκτ φαίνονται οι πιτσιρικάδες Άλι και Μπενταλέμπ. Στην επίθεση πίσω από τον Κέιν υπάρχει ο Σολδάδο (σε πτώση η καριέρα του αλλά πάντα μια ποιοτική λύση), ίσως δούμε να αποκτάται και ακόμα ένας φορ σαν μπακ-απ του Άγγλου.

Συμπέρασμα:Ενδιαφέρον πρότζεκτ η Τότεναμ, με ικανό τεχνικό στο τιμόνι και ένα δεμένο κορμό από νεαρούς παίχτες που έχουν περιθώριο για περαιτέρω βελτίωση. Τα “σπιρούνια” και φέτος λογικά θα ξεχωρίσουν από την “πλέμπα”, καταφέρνοντας να βρεθούν στις θέσεις της Ευρώπης, όμως η υπέρβαση (βλέπε τετράδα και Τσάμπιονς Λιγκ) μοιάζει ξανά πολύ δύσκολο έργο, αφού οι τοπ ομάδες ενισχύθηκαν αρκετά.

Σε γενικές γραμμές οι μπουκ δείχνουν λίγο να την υποτιμούν, τα 1,40-2,80 στοH2Hτης με τη Λίβερπουλ είναι υπερβολικά, ενώ ο Stoiximan έχει τοlineγια τους πόντους της στους 60,5 (1,85 απόδοση τοover), γραμμή που ξεπέρασε άνετα την τελευταία εξαετία(over63,5 @2,37 στην Βet365, και από αυτό το όριο δεν έπεσε πιο κάτω στο ίδιο χρονικό διάστημα). Σωστό κρίνεται το να μπει στην εξάδα το 1,66 της αγγλικής εταιρίας, καλύτερη επιλογή τοover στους πόντους, πολύ δύσκολα θα τα καταφέρει με λιγότερους από 60.

Αδιαφιλονίκητο φαβορί (1,25) ο Κέιν για να αναδειχθεί ξανά πρώτος σκόρερ των “σπιρουνιών”, τα 21 γκολ του πέρσι δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση. Ο Άγγλος φορ περιμένουμε και πάλι να είναι το νο1 στην επίθεση του Ποκετίνο, παραμένουμε όμως σκεπτικιστές στο αν θα καταφέρει ξανά να φτάσει τα ίδια νούμερα (ναι, ναι,haters gonna hate…). Σε αυτός συμφωνεί και η αγορά, ηBet365 άνοιξε το όριο για τα γκολ του στα 19,5 και τοunderέπεσε στο 1,14, ενώ ο Stoiximan έχει τη γραμμή στα 14,5. Για όσους από εσάς πάντως είστεfanboysτου Κέιν και θέλετε να στηρίξετε την καμπάνια του γιαnext best thingτου αγγλικού ποδοσφαίρου, ο Stoiximan πληρώνει 15,00 το να βγει παίχτης της Τότεναμ πρώτος σκόρερ της φετινής Πρέμιερ, καλύτερο από το 12,00-13,00 που βρίσκουμε για τον 22χρονο φορ (ίδιο στοίχημα, εκτός αν τον δούμε να μεταγράφετε σε άλλη ομάδα της Πρέμιερ το Γενάρη).

Λίβερπουλ:Η ώρα της κρίσης για Ρότζερς

Μεταγραφές

Πήρε:
Μπέντεκε (24, φορ, 46,5 εκ.)
Φιρμίνο (23, φορ, 41 εκ.)
Κλάιν (24, μπακ, 17,7 εκ.)
Γκόμεζ (18, στόπερ, 4,9 εκ.)
Άλαν (18, μέσος, 710 χιλ.)
Ινγκς (22, φορ, ελεύθ.)
Μπόγκνταν (27, κίπερ, ελεύθ.)
Μίλνερ (29, μέσος, ελεύθ.)
Όριτζι (20, φορ, λήξη δαν.)

Έδωσε:
Στέρλινγκ (20, εξτρέμ, 62,5 εκ.)
Άσπας (27, φορ, 6 εκ.)
Λάμπερτ (33, φορ, 4,3 εκ.)
Κόατες (24, στόπερ, 2,8 εκ.)
Γουίζντομ (1,8 εκ., δαν.)
Τζέραρντ (35, μέσος, ελεύθ.)
Γκλεν Τζόνσον (30, μπακ, ελεύθ.)
Μπραντ Τζόουνς (33, κίπερ, ελεύθ.)
Μανκίγιο (21, μπακ, λήξη δαν.)

Τζόουνς, Λάσεϊ (ελεύθ.), Λουίς Αλμπέρτο, Ότζο, Τζόουνς, Γουίλιαμς, Γουόρντ, Στιούαρτ, Βιγκορού (δαν.)

Πέρυσι (6η):Ερχόμενη από την καλύτερη της σεζόν από καταβολής Πρέμιερ Λιγκ (και από το τελευταίο της πρωτάθλημα, τη σεζόν 1989/90) η Λίβερπουλ πραγματοποίησε πέρσι το χειρότερο της ξεκίνημα στο πρωτάθλημα τα τελευταία 22 χρόνια, ενώ στη συνέχεια η κατάσταση βελτιώθηκε ελάχιστα, με την τελική 6θέση να έρχεται λόγω ανυπαρξίας πραγματικού ανταγωνισμού για την ευρωπαϊκή έξοδο (ειδικά της συμπολίτισσας Έβερτον). Τα 101 γκολ της περασμένης σεζόν έγιναν μόλις 52, η άμυνα ουσιαστικά δεν βελτιώθηκε (48 έναντι 50) και εύλογα λοιπόν η χρονιά (που είχε αποκλεισμό από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, από τη Μπεσίκτας στο Γιουρόπα, καθώς και αδιάφορη παρουσία στα κύπελλα) χαρακτηρίζεται αποτυχημένη, με την ήττα-ντροπή, στο τελευταίο παιχνίδι του Τζέραρντ με τη φανέλα της, 6-1 στο Μπριτάνια από τη Στόουκ στην αυλαία να έρχεται σαν επιστέγασμα του κόκκινου δράματος.

Προφανής λόγος για την επιθετική καθίζηση της Λίβερπουλ η φυγή Σουάρεζ, που ήταν το Α και το Ω τηςστο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, ήταν τέτοια η σημασία του ουρουγουανού για το παιχνίδι των “κόκκινων” που θα ήταν σχεδόν αδύνατο να αντικατασταθεί επάξια, πόσο μάλλον όταν στη θέση του ήρθαν ο λίγος Λάμπερτ και το ποδοσφαιρικό ανέκδοτο που λέγεται Μάριο Μπαλοτέλι (3 γκολ και οι δύο μαζί στην Πρέμιερ). Οι συχνοί -4 τον αριθμό μόνο πέρσι- τραυματισμοί του Στάριτζεπίσης δεν βοήθησαν, ο Άγγλος φορ έπαιξε μόλις 12 ματς (7 βασικός) στο πρωτάθλημα, σκοράροντας 4 φόρες, σε αντιδιαστολή με τα 21 τέρματα που σημείωσε την προηγούμενη σεζόν.

Φυσικά η περίπτωση Μπαλοτέλι μάζεψε πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας και αποτέλεσε επιχείρημα για τους κατήγορους του Ρότζερς (και αρκετά λογικά), όμως ο Ιταλός τρελάκιας δεν ήταν η μόνη αποτυχημένη μεταγραφή της Λίβερπουλτην περασμένη σεζόν. Ουσιαστικά κανείς από τους παίχτες που αποκτήθηκαν δεν προσέφερε τα αναμενόμενα, πλην ίσως του πιτσιρικά τουρκογερμανού Έμρε Καν που κατάφερε να βρει θέση στη βασική εντεκάδα.

Προπονητής(Μπρένταν Ρότζερς, 2012):Νέος (42 ετών),άνετος, από τις πιο συμπαθείς παρουσίες στους αγγλικούς πάγκους τα τελευταία χρόνια, με τον χαρακτήρα έχει καταφέρει να κερδίσει ποδοσφαιριστές και φίλους της Λίβερπουλ, καθώς και τα σαρκοβόρα αγγλικά μίντια. Επιθετικής φιλοσοφίας, λάτρης του πρέσινγκ και της κατοχής μπάλας, χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια του στη Σουόνσι οι Βρετανοί της φώναζαν “Σουανσιλόνα”. Παίζει κατά βάση 4-3-3, με τους μεσοεπιθετικούς της ομάδας του να αλλάζουν συνεχώς θέσεις.

Άμεμπτο το ιστορικό του μέχρι την περσινή χρονιά, που αποτέλεσε πισωγύρισμα στο “πρότζεκτ Λίβερπουλ” και παράλληλα καμπανάκι. Τα τρια χρόνια χωρίς κούπα, η αποτυχία εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ και το ηχηρό 6-1 από τη Στόουκ θορύβησαν τη διοίκηση της Λίβερπουλ, με αποτέλεσμα να προβεί σε κρίσεις, απολύοντας δύο μέλη του προπονητικού τιμ, ενώ και ο Ρότζερς κράτησε τη δουλειά του μόνο μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο ομάδας. Πλέον στην 4η χρονιά του στον πάγκο των “κόκκινων” νιώθει για πρώτη φορά πίεση για αποτελέσματα, όλοι στο Άνφιλντ περιμένουν τη Λίβερπουλ τουλάχιστον να διεκδικήσει με αξιώσεις την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, ο,τιδήποτε άλλο θα τον φέρει πολύ κοντά στην πόρτα της εξόδου.

Ανάλυση:Κινητική και σε αυτό το μεταγραφικό παζάρι η Λίβερπουλ, παρότι τη φετινή χρονιά τα έσοδα της θα είναι περιορισμένα λόγω απουσίας από το Τσάμπιονς Λιγκ, ως τώρα έχει ξοδέψει τα περισσότερα χρήματα από κάθε ομάδα της Πρέμιερ για αγορά παικτών (δεύτερη σε διαφορά αγορών/πωλήσεων πίσω από τη Γιουνάιτεντ, που θα την ξεπεράσει στο τέλος κατά πολύ και στις δύο κατηγορίες…). Δεν είχαμε πάντως το μεγάλο μπαμ (και δεν περιμένουμε κάποιο), οι “κόκκινοι” έδωσαν λεφτά για παίχτες εξελίξιμους, που έρχονται από γεμάτη χρονιά αλλά δεν τους έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία να αποδείξουν τις δυνατότητες τους στο κορυφαίο επίπεδο.

Ο Ρότζερςέχοντας καεί πέρσι από ποδοσφαιριστές “λαχεία” (Μπαλοτέλι, Λάμπερτ) φέτος αποφάσισε να φυσήξει το γιαούρτι, αποκτώντας παίχτες που ταιριάζουν στο σύστημα και την αγωνιστική φιλοσοφία του παρότι χρειάστηκε να πληρώσει υπεραξία, κάτι που βέβαια στην Πρέμιερ των γιγάντιων τηλεοπτικών συμβολαίων μας έχει γίνει συνήθεια. 40+ εκ. για Μπέντεκε και Φιρμίνο μοιάζουν κάπως υπερβολικά(2και 3ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας της), δεδομένου ότι ο πρώτος είχε πρόσφατα σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα (και φέρνει στο σκαρί λίγο σε Κάρολ…) και ο δεύτερος έρχεται από μια μεσαία ομάδα της Μπουντεσλίγκα (που ποιότητα ποδοσφαιριστών πλην 2-3 ομάδων δεν μπορεί αν συγκριθεί με την Πρέμιερ), πάντως αμφότεροι έχουν τα εχέγγυα να αποτελέσουν κομμάτι του κορμού της.

Βασικός κίπερ και φέτος προορίζεται ο Μινιολέ, που ακλουθώντας την πορεία όλης της ομάδας πέρσι είχε καθοδική πορεία, θα πρέπει να επανεξετάσουμε την περίπτωση του τη φετινή σεζόν. Σαν δεύτερος αποκτήθηκε ο Μπόγκνταν, που δεν ανήκει σε αυτό το επίπεδο αν ο Βέλγος λείψει για μεγάλο χρονικό διάστημα πιθανότητα η Λίβερπουλ να αντιμετωπίσει πρόβλημα στο νούμερο “1”.

Η άμυνα ήταν πάντα πρόβλημα στη Λίβερπουλ του Ρότζερς και ο βασικός λόγος (ΟΚ, και το γλίστρημα του Τζέραρντ…) που χάθηκε το πρωτάθλημα πριν δύο σεζόν. Η γραμμή ενισχύθηκε με την απόκτηση του δεξιού μπακ Κλάιν (διεθνής με την εθνική Αγγλίας ήδη από τον καιρό που αγωνιζόταν στη Σαουθάμπτον), σαφής βελτίωση σε σχέση με τον Γκλεν Τζόνσον(αποχώρησε) που με μισή καλή σεζόν πριν δύο χρόνια κάποιοι επαΐοντες της εγχώριας αθλητικής δημοσιογραφίας (και γνωστοί λιβερπουλομάχοι) πήγαν να μας τον παρουσιάσουν σαν την μετενσάρκωση του Καφού (είναι πραγματικά άξιο έρευνας πώς ο συγκεκριμένος καταφέρνει να βρίσκεται στην επιφάνεια τόσα χρόνια έχοντας κάνει τόσο λίγα, ακόμα πρέπει να ξερνάει από τις ποδιές του Εζίλ στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, το βραβείο “Γιούρκας Σεϊταρίδης”του ανήκει). Από την άλλη το δίδυμο Λόβρεν-Σκρτελ έδειξε πέρσι να έχει χτυπητές αδυναμίες, αμφότεροι είναι επιρρεπής στο λάθος ενώ από πίσω τους δεν φαίνεται να υπάρχουν παίχτες που να σηκώσουν το βάρος. Ανάλογη περίπτωση και η αριστερή πτέρυγα, με τον Αλμπέρτο Μορένο να δείχνει ότι έχει ακόμα ψωμιά να φάει. Σε γενικές γραμμές και φέτος η άμυνα μοιάζει η λιγότερο δυνατή γραμμήτης ομάδας του Μερσεϊσάιντ.

Πολυπρόσωπο το κέντρο της Λίβερπουλ, με παίχτες που ταιριάζουν στις επιταγές του Ρότζερς. Παίχτης-κλειδί ο Χέντερσον, που είχε καλή σεζόν και πέρσι (6 γκολ, 9 ασίστ), φέτος όμως με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο μετά την αποχώρηση του Τζέραρντ έχει μεγάλα παπούτσια να γεμίσει, αφού όλοι στο Άνφιλντ περιμένουν να διαδεχθεί τον “Stevie G”. Η απόκτηση Μίλνερ ως ελεύθερου μοιάζει σπουδαία κίνηση, ο 29χρονος ταιριάζει στο στυλ της ομάδας, όντας ικανός να παίξει πολλές θέσεις στο γήπεδο, ενώ προσθέτει και σε εμπειρία.

Hπώληση του Ραχίμ Στέρλινγκ (διασωθείς πέρσι ο 20χρονος εξτρέμ με 7 γκολ και άλλες τόσες ασίστ στην Πρέμιερ) στη Μάντσεστερ Σίτι είναι ως τώρα η μεταγραφή του καλοκαιριού, κίνηση που στεναχώρησε τους παροικούντες το Άνφιλντ οι οποίοι βλέπουν την ομάδα τους να μην μπορεί να κρατήσει τα καλύτερα ταλέντα της για ακόμα μια χρονιά. Μπέντε και Φιρμίνο ήρθαν για να καλύψουν το κενό του, περιμένουμε να τους δούμε από την πρώτη μέρα με φανέλα βασικού, από τη στιγμή μάλιστα που ο Στάριτζ είναι για ακόμα μια φορά τραυματίας (έσπασε τη μύτη του , θα λείψει μέχρι τον Οκτώβρη). Πιθανότεροι να κλείσουν την τριπλέτα οι Μάρκοβιτς, Κουτίνιο, σημειώνουμε επίσης την επιστροφή του 20χρονου Όριτζι (δανεικός πέρσι στη Λιλ, από όπου και αποκτήθηκε, με δυνατότητες και αρκετές εμπειρίες για την ηλικία του) και την απόκτηση του Ινγκς (11 γκολ πέρσι με τη Μπέρνλι), αμφότεροι υπολογίζονται και μπορούν να προσφέρουν. Στο ρόστερ υπάρχει ακόμα ο Μπαλοτέλι, αφού καμία ομάδα δεν δέχεται να τον αποκτήσει…

Συμπέρασμα:Πολλές δικαιολογίες μπορεί να επικαλεστεί ο Ρότζερς για την περσινή μέτρια-προς-κακή χρονιά της Λίβερπουλ, όμως φέτος αυτές τελείωσαν. Αν στο Άνφιλντ δεν δουν τετράδα ή κούπα στο τέλος της σεζόν το μέλλον του βορειοϊρλανδού στο Μερσεϊσάιντ δεν θα είναι μακρύ. Οι μπουκ τη δίνουν 5φαβορί για τον τίτλο, στα μάτια μας δεν είναι τόσο μπροστά απ’ την Τότεναμ, θα πρέπει για την προσπεράσει φέτος να σφίξει αμυντικά και οι Μπέντεκε/Φιρμίνο να αποδώσουν από την πρώτη μέρα. Σε κάθε περίπτωση περιμένουμε με ανυπομονησία το πρώτο της ματς στη χρονιά, που συμπτωματικά είναι στο Μπριτάνια, εκεί που πριν από μόλις 11 εβδομάδες γνώρισε μια από τις πιο ταπεινωτικές ήττες της ιστορίας της…

Έβερτον:Υπάρχει ακόμαBig-7;

Μεταγραφές

Πήρε:
Ντελοφέου (21, εξτρέμ, 6 εκ.)
Κλέβερλι (25, μέσος, ελεύθ.)
Ενέν (19, φορ, 280 χιλ.)
Ντόνοχιου, Χέβελτ, Γκράχαμ, Γέιτς (U18)

Έδωσε:
Ντιστέν, Αλκαράζ (ελεύθ.)
Λένον (λήξη δαν.)
Λάνγκτον, ΜακΛάφλιν, Λουντστράμ, Γκριν (ελεύθ.), Ζούνιορ, Γκάρμπατ (δαν.), Λονγκ (άγνωστο)

Πέρυσι (11η):Βαρύ έπεσε στην Έβερτον το Γιουρόπα (καλή παρουσία, αποκλείστηκε όμως στους “16” από τη Ντιναμό Κιέβου), από την 5θέση τη σεζόν 2013/14 έπεσε στην ενδέκατη, χειρότερη την τελευταία εννιαετία και με τη μικρότερη βαθμολογική συγκομιδή από το 2004 (25 πόντους λιγότερους μάζεψε από την προηγούμενη σεζόν).

Ξεκίνησε με 1-3-3 και την άμυνα της να δέχεται 16 γκολ, σε όλη τη σεζόν είχε δυσκολία στο τελείωμα των φάσεων (Λουκάκου, Μιραλάς έμειναν σε ρηχά νερά με 10 και 7 γκολ αντίστοιχα), κέρδισε μόλις τρία παιχνίδια κόντρα σε ομάδες του πρώτου μισού της βαθμολογίας (3-6-11), γενικά άφησε την εντύπωση ομάδας που πέτυχε λιγότερα από όσα μπορούσε.

Προπονητής(Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, 2013):Ακόμα ένας της νουβέλ-βαγκ των πάγκων στην Πρέμιερ που πέρσι πέρασε την πρώτη του κρίση. Καλή δουλειά στη Σουόνσι, εξαιρετική στη Γουίγκαν (την κρατούσε με νύχια και με δόντια στην Πρέμιερ, πλέον οι “Λάτικς” μας στέλνουν χαιρετίσματα από τη Λιγκ 1…), την πρώτη του χρονιά στο “Γκούντισον Παρκ” έβγαλε την Έβερτον 5, αναγκάζοντας τους άγγλους να επεκτίνουν τοBig-6 (Σίτι, Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Τότεναμ) σεBig-7.

Πέρσι, παρότι ξόδεψε μεγάλα ποσά σε σύγκριση με την σφιχτή πολιτική των “ζαχαρωτών” επί Μόγιες (όχι ότι ο Σκωτσέζος δεν ήθελε, αλλά τα οικονομικά του συλλόγου ήταν ζόρικα) και μίλησε ανοιχτά –σε σύγκριση και πάλι με τον προκάτοχο του που πήγαινε πάντα με τη μπάλα χαμηλά- για το επόμενο βήμα (βλέπε Τσάμπιονς Λιγκ) η ομάδα του δεν τον δικαίωσε στο γήπεδο.

Πολύ συμπαθής φιγούρα και αυτός, αγαπητός σε όλους, δεν προκαλεί και δεν δημιουργεί ίντριγκες, τα αποδυτήρια στις ομάδες του είναι μονιασμένα (ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν προς τα έξω, που συνήθως κάνει το ίδιο). Πέρσι άφησε στην άκρη το αγαπημένο του επί Γουίγκαν 3-4-3 παίζοντας 4-2-3-1, αφού αυτό πρόσταζε το ρόστερ που είχε στα χέρια του. Γενικά επιθετικής φιλοσοφίας.

Ανάλυση:Σιωπηρή ως τώρα στο μεταγραφικό παζάρι η Έβερτον, κοιτάει σε πρώτη φάση πώς θα κρατήσει τον πολλά υποσχόμενο 21χρονο στόπερ Στόουνςμακριά από τις Σειρήνες των Τσέλσι/Γιουνάιτεντ (ή πώς θα τον πουλήσει σε κάποια εξωφρενική τιμή), ενώ και ο Μιραλάς φαίνεται να έχει τάσεις φυγής (περίεργο…). Ο Μαρτίνεθ έχει δηλώσει την πρόθεση του για απόκτηση τουλάχιστον δύο παιχτών μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, αριθμός που ίσως μοιάζει μικρόςβάσει των αναγκών του ρόστερ του, αν στην Έβερτον θέλουν να επιστρέψουν στις θέσεις της Ευρώπης.

Ρόμπλες και Χάουαρντ (που πάτησε πάντως τα 36) αποτελούν ένα τίμιο δίδυμο τερματοφυλάκων, ενώ στην άμυνα παρά τις αποχωρήσεις Ντιστέν (37) και Αλκαράζ (33) υπάρχει κορμός που μπορεί να σταθεί σε δύσκολα παιχνίδια. Αν ο Στόουνς αποχωρήσει η γραμμή θα πρέπει να ενισχυθεί, ενώ και λίγο βάθος ακόμα δεν θα έβλαπτε.

Ή Έβερτον έχει παράδοση αν βγάζει λαγούς απ΄το καπέλο της στο χώρο του κέντρου, νευραλγική περιοχή για το στυλ παιχνιδιού της. Πέρσι ο Άαρον Λένον ήρθε δανεικός από την Τότεναμ και βοήθησε αρκετά, ίσως τον δούμε να επιστρέφει κάποια στιγμή στο Γκούντισον Παρκ αφού ο Ποκετίνο δεν φαίνεται να τον υπολογίζει. Φέτος τα “ζαχαρωτά” απέκτησαν ελεύθερο από τη Γιουνάιτεντ τον Κλέβερλι, που είχε μια συμπαθητική χρονιά αγωνιζόμενος ως δανεικός στην Άστον Βίλα και σε αυτό το επίπεδο μπορεί να λάμψει. Πιθανό να τον δούμε να κάνει δίδυμο με τον πολύ καλό πέρσι ΜακΚάρθι, από πίσω τους υπάρχουν παίχτες με εμπειρία που μπορούν να βοηθήσουν.

Ο Ντελοφέου αποτελεί τον άγνωστο Χτης φετινής Έβερτον στη μεσοεπιθετική τριπλέτα. Όντας ένας από τους πλέον φέρελπις νεαρούς ποδοσφαιριστές στον κόσμο πριν από δύο χρόνια, δεν έκανε πολλά αγωνιζόμενος με τη φανέλα των “ζαχαρωτών” αλλά και της Σεβίλλης, τελικά αγοράστηκε σε τιμή ευκαιρίας (6 εκ.) από τη Μπαρτσελόνα και στα 21 του πλέον βρίσκεται μπροστά από μιαmake-or-breakχρονιά. Ικανός να καταπλήξει τους πάντες, ικανός και να περάσει ακόμα μια σεζόν στην αφάνεια, θα πάρει όμως σε κάθε περίπτωση πολλές ευκαιρίες.

Δεδομένου του χαρακτήρα του Μιραλάς (και το γεγονός ότι δεν δίνει τη μπάλα από το δεξί στο αριστερό, μια ασίστ μόλις πέρσι) και της πιθανής φυγής του, των φτωχών ποιοτικά εναλλακτικών (ΜακΓκίντι, Νέισμιθ) και το γεγονός ότι ο ελπιδοφόρος Μπάρκλεϊ ψάχνει ακόμα ποια θέση του ταιριάζει, είναι απαραίτητη η περεταίρω ενίσχυση της Έβερτον στο δημιουργικό κομμάτι.

Φτωχός ο περσινός απολογισμός του Λουκάκου στο πρωτάθλημα (10 γκολ σε 36 ματς, τα 32 βασικός), τα προηγούμενα χρόνια αγωνιζόμενος δανεικός απ’ την Τσέλσι σημείωσε 17 για τη Γουέστ Μπρομ και 15 για την Έβερτον. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι η μεταγραφή του στο Λίβερπουλ έφερε εφησυχασμό, αλλά θα σφάλει, η προσπάθεια ήταν εκεί, στο Γιουρόπα σκόραρε 8 φορές σε 9 ματς (7 βασικός), πιθανότερο το αίτια να βρίσκονται στην κόπωση από το Μουντιάλ και μια απώλεια αυτοπεποίθησης που άφησαν οι κακές του εμφανίσεις εκεί. Στα μάτια μας μπορεί να ηγηθεί της επίθεσης μιας ομάδας που θέλει να χτυπήσει Ευρώπη, με τον 32χρονο Κονέ που βρίσκεται από πίσω του να αποτελεί ένα καλό μπάλωμα αλλά τίποτα παραπάνω. Αν ο Μιραλάς (που έπαιξε και καθαρό φορ αρκετές φορές πέρσι) τελικά αποχωρήσει θα πρέπει να υπάρχει και εδώ κάποια ενίσχυση, έστω και σεtweener.

Συμπέρασμα:Υπερβολικά χαμηλή η περσινή 11θέση για την Έβερτον, είχε υλικό για κάτι καλύτερο και φέτος –χωρίς ευρωπαϊκούς περισπασμούς – καλείται να το αποδείξει. Ο κορμός είναι εκεί, ο προπονητής της είναι αποδεδειγμένα ικανός, αν κρατήσει κάποιους παίχτες-κλειδιά και ενισχυθεί σε θέσεις που πονάει μπορεί ξανά να χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης. Το ερώτημα του τίτλου λοιπόν μένει να απαντηθεί, όμως έχουν μπει ήδη αρκετά “αν” για να υποθέσουμε ότι μπορεί να χτυπήσει στα ίσια Λίβερπουλ και Τότεναμ.

Τα “ζαχαρωτά” μας έχουν αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι έχουν τον τρόπο να αντιδρούν σε κακίες χρονιές, βγάζοντας μεγαλύτερη φρεσκάδα ελλείψει Ευρώπης, ενώ τις 9 πιο πρόσφατες σεζόν έχουν κερδίσει 6 το στοίχημα “καλύτερη ομάδα εκτός τουBig-6”. Στη συγκεκριμένη αγορά φέτος είναι δεύτερο φαβορί μετά την Σαουθάμπτον (νικήτρια της περσινής σεζόν), που με τη σειρά της θα έχει -πιθανότατα- πιο βαρύ πρόγραμμα λόγω Γιουρόπα Λιγκ, πληρώνοντας 3,75 (Bet365, Stoiximan ).

Η μέτρια χρονιά του Λουκάκου πέρσι μας στοίχησε ένα από τα λίγα χαμένα μακροχρόνια στοιχήματα της περασμένης σεζόν. Φέτος με το όριο των γκολ του χαμηλότερα (11,5 στο 1,80 Stoiximan ), σε μια χρονιά χωρίς Ευρώπη και πιθανότατα χωρίς Μιραλάς (που δεν τον τροφοδοτούσε, για την ακρίβεια δεν τροφοδοτούσε κανένα) περιμένουμε ο Βέλγος να επιστρέψει στα γνωστά του στάνταρ (15+ γκολ)και έτσι λέμε να ξαναδοκιμάσουμε. Αν είναι υγιής θα παίξει 30+ παιχνίδια, εκτελεί τα πέναλτι, ενώ θα οι συμπαίχτες του πάντα τον ψάχνουν (και ο Ντελοφέου είναι καλός πασέρ).