Οι θρυλικοί Ζεντίλ και Λόπεζ γράφουν στο SPORT24 για τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη: "Μας λείπεις αδερφέ μας"

Ο Γάλλος, Πασκάλ Ζεντίλ, χάλκινος Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ και της Αθήνας εκτός από φίλος ήταν και αντίπαλος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, δεδομένου ότι αγωνίζονταν στην ίδια κατηγορία βάρους. Ο 50χρονος τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης έγραψε πόσο πολύ του λείπει ο Αλέξανδρος και τι σκέφτηκε όταν τον είδε να αγωνίζεται για πρώτη φορά.

“Για πολλά χρόνια ήμουν ο φόβος και ο τρόμος της κατηγορίας των βαρέων βαρών στo Tae kwon do, παγκοσμίως.

Ήταν το 1997 -κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Ρίγα- που ανακάλυψα το νέο παιδί θαύμα του αθλήματος. Ήταν ένας 18χρονος νεαρός άνδρας 2 μέτρων. Ήταν ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής νέων και τεχνικά προικισμένος. Δεν είχε καμία ανησυχία, αμφιβολία και κανέναν φόβο.

Είπα αμέσως στον εαυτό μου: αυτός ο τύπος είναι πολύ δυνατός. Πρέπει να τον σταματήσω, αλλιώς θα κυριαρχήσει στην κατηγορία μας. Είχαμε έναν υπέροχο αγώνα. Έπρεπε να δώσω το 100% των δυνατοτήτων μου για να κερδίσω.

Οι πρωταθλητές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Ήμουν πολύ υπερήφανος γι' αυτόν, όταν τον είδα να είναι σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.

Γίναμε φίλοι και συμμετείχαμε μαζί στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Αυτό που μου λείπει περισσότερο, σήμερα το 2023, είναι ότι δεν μπορώ πλέον να ακολουθώ στα κοινωνικά δίκτυα τον φίλο μου. Να συνεχίσω να τον βλέπω να απολαμβάνει τη ζωή με την οικογένεια και τα παιδιά του.

Μου λείπεις αδερφέ μου

Πασκάλ Zεντίλ”

Η πνευματική του ενέργεια και η υπόστασή του είναι ακόμα πολύ ζωντανή και γύρω μας

Ο Αμερικανός, Στίβεν Λόπεζ, χρυσός Ολυμπιονίκης της Αθήνας και του Σίδνεϊ και χάλκινος στο Πεκίνο, δεν ήταν αντίπαλος του Αλέξανδρου, καθώς αγωνίζονταν σε διαφορετικές κατηγορίες. Ωστόσο, τους συνέδεσε η φιλία και ο αλληλοθαυμασμός.

Ο 44χρονος αθλητής έγραψε στο SPORT24 για τα στοιχεία που έκαναν τον Αλέξανδρο να ξεχωρίζει στο τερέν και τόνισε ότι τον νιώθει ακόμα εδώ.

“Ο Αλέξανδρος ήταν ένας από τους αθλητές που ανυπομονούσα να δω στους αγώνες. Ήταν πάντα χαμογελαστός και η παρουσία του συνοδευόταν από μια ήρεμη και γεμάτη αυτοπεποίθηση ενέργεια.

Αυτή η ενέργεια είναι που τον έκανε να είναι τόσο σπουδαίος εντός και εκτός το τάεκ βον ντο.

Είχε αυτοπεποίθηση και θάρρος και πάντα προσπαθούσε να προκαλεί τον εαυτό του και να είναι απλά ο καλύτερος που μπορούσε να είναι.

Αυτή η εσωτερική του φιλοδοξία και η συνεχής κατάσταση τελειοποίησής του είναι τα στοιχεία που όλοι θαυμάζαμε και βλέπαμε ως κάτι ξεχωριστό σε αυτόν. Έκανε όλους στο περιβάλλον του, μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Μου λείπει ο φίλος και αδελφός μου, αν και η πνευματική του ενέργεια και η υπόστασή του είναι ακόμα πολύ ζωντανή και γύρω μας.

Στίβεν Λόπεζ”.