Αφορμή για αυτό το κείμενο αποτέλεσε το μόνιμο τρίλημμα στα Social Media και ανάμεσα στους ειδικούς του τένις. Ποιος είναι ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών; Φέντερερ, Ναδάλ ή Τζόκοβιτς; Οι απόψεις πολλές, αντικρουόμενες και όλες σεβαστές. Εκείνο όμως που δεν έχουμε αντιληφθεί όλοι μας είναι το πώς θα είναι η επόμενη ημέρα του τένις όταν αυτοί οι τρεις εξωγήινοι τενίστες σταματήσουν.

Σίγουρα, θα είναι τελείως διαφορετικό και βεβαιότατα σε άλλο επίπεδο σε σχέση με όταν το παρέλαβαν. Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς πήγαν σε άλλο επίπεδο το τένις, ανέβασαν κατακόρυφα την δημοφιλία του και δεδομένα σε τρία, πέντε, δέκα χρόνια, όταν κρεμάσουν τις ρακέτες τους, θα αφήσουν μια βαριά κληρονομιά στην επόμενη φουρνιά.

Το ποιος από τους τρεις είναι καλύτερος μην περιμένεις να το διαβάσεις στις επόμενες γραμμές. Είναι μία ανούσια διαδικασία αφού τα τεκμήρια του καθενός είναι διαφορετικά είτε αυτά αφορούν το αγωνιστικό στιλ είτε τα τρόπαια και τις νίκες του καθενός. Οι φίλοι του Φέντερερ θα υποστηρίξουν την μοναδικότητα του μαέστρου, εκείνοι του Ναδάλ την μαχητικότητα του “ματαντόρ” και αυτοί του Τζόκοβιτς ότι έχει τις περισσότερες νίκες στις μονομαχίες τους.

Η ουσία, όμως κρύβεται αλλού. Ο τρόπος με τον οποίο κυριάρχησαν οι τρεις τους στα κορτ εδώ και σχεδόν 15 χρόνια είναι τόσο εμφατικός που δεν χωρά περιθώρια αμφισβήτησης. Μάρεϊ, Βαβρίνκα, Ντελ Πότρο και τόσοι άλλοι προσπάθησαν να μπουν σφήνα ανάμεσα τους. Για διάφορους όμως λόγους δεν μπόρεσαν να έχουν αυτό που έκανε τους BIG 3 να ξεχωρίζουν. Τι είναι αυτό; Συνέπεια και διάρκεια. Εβδομάδα με εβδομάδα, τουρνουά με το τουρνουά οι τρεις τους ήταν σταθερά εκεί και επιβεβαίωναν πως είναι οι κορυφαίοι.

ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 66 GRAND SLAM ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ TO 83%

Πάμε να δούμε ορισμένα επί μέρους στατιστικά που το αποδεικνύουν αυτό. Από το Αυστραλιανό Όπεν του 2017 και μέχρι σήμερα όλοι οι τίτλοι Grand Slam έχουν καταλήξει σε κάποιον από την Big 3 του τένις.

Τζόκοβιτς, Ναδάλ και Φέντερερ παρά το γεγονός ότι τα χρόνια έχουν περάσει διατήρησαν την κυριαρχία τους και την έφτασαν σε απόλυτο βαθμό την τελευταία τριετία. Ο τελευταίος που “έσπασε” αυτή την τριάδα ήταν ο Σταν Βαβρίνκα, ο οποίο κατέκτησε το US Open το 2016.

Για να γίνει ακόμα καλύτερα αντιληπτό το μέγεθός της θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω κατά 16 χρόνια. Από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί 66 Grand Slams εκ των οποίων τα 55 έχουν καταλήξει σε κάποιον από τους τρεις. Με απλά μαθηματικά οι τρεις τους έχουν πάρει το 83% των Major τα τελευταία 16 χρόνια.

Σε όλες αυτές τις σεζόν έχει υπάρξει μόλις μία που έχουν χάσει δύο Grand Slam. Φυσικά, πρόκειται για το 2016 όταν αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμών με τον Άντι Μάρεϊ να κατακτά το Wimbledon και τον Σταν Βαβρίνκα το US Open. Με την κατάκτηση του US Open τον περασμένο Αύγουστο από τον Ναδάλ συμπλήρωσαν τρία χρόνια δίχως να αφήσουν κάποιον άλλο να πάρει τίτλο σε Grand Slam.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι μόνοι που τα έχουν καταφέρει είναι οι Σταν Βαβρίνκα (3), Άντι Μάρεϊ (3), Γκαστόν Γκαούντιο (1), Μάρατ Σάφιν (1), Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο (1), Άντι Ρόντικ (1) και Μάριν Τσίλιτς (1).

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

Οι τίτλοι σε Grand Slam είναι μόνο ένας από τους πολυάριθμους τομείς που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο τένις στα χρόνια της Open Era (δηλαδή από το 1968 και μετά).

Δεν υπάρχει στατιστική κατηγορία στο άθλημα που να μην βρεις κάποιον από τους ή και τους τρεις αν όχι στις πρώτες θέσεις, τουλάχιστον στην πρώτη δεκάδα. Πρώτα απ' όλα οι τρεις τους ανήκουν στο κλειστό γκρουπ αθλητών που έχουν καταφέρει το Career Grand Slam δηλαδή να έχουν κατακτήσει και τα τέσσερα Major. Πέρα από αυτούς τους τρεις στην Open Era το έχει καταφέρει μόνο ο Αντρέ Αγκασι, ενώ νωρίτερα το είχαν κάνει οι Ρόι Έμερσον, Ροντ Λέιβερ, Ντον Μπάτζ και Φρεντ Πέρι.

Ο Ραφαέλ Ναδάλ είναι ο αθλητής που έχει καταφέρει να κερδίζει τουλάχιστον ένα Grand Slam το χρόνο για περισσότερες σεζόν (10), ενώ οι τρεις τους βρίσκονται στις επί μέρους κορυφές με τις κατακτήσεις των τεσσάρων Grand Slam στην Open Era. Ο Τζόκοβιτς είναι πρώτος στο Αυστραλιανό Όπεν με επτά τίτλους, ο Ναδάλ κυριαρχεί στο Roland Garros με 12, ο Φέντερερ στο Wimbledon me 8, ενώ ο Ελβετός ισοβαθμεί στην κορυφή με πέντε κατακτήσεις στο US Open μαζί με τους Πιτ Σάμπρας και Τζίμι Κόνορς.

Ο Φέντερερ έχει τις περισσότερες νίκες από τον καθένα σε Αυστραλιανό Όπεν (97) και Wimbledon (101), ο Ναδάλ είναι πρώτος στο Roland Garros (93), ενώ ο Τζίμι Κόνορς βρίσκεται στην κορυφή του US Open με 98 έχοντας δεύτερο τον Φέντερερ με 85.

Το μόνο που λείπει από την τεράστια συλλογή τους είναι το ημερολογιακό Grand Slam, δηλαδή να κατακτήσουν και τα τέσσερα τουρνουά σε ένα έτος. Ο Φέντερερ και ο Τζόκοβιτς έχουν φτάσει κοντά στην επίτευξή του όμως δεν τα κατάφεραν. Ο “μαέστρος” το 2006 και το 2007 έπαιξε σε τέσσερις τελικούς κατακτώντας τους τρεις με τον Ναδάλ να τον κρατά μακριά από το ημερολογιακό Grand Slam και τις δύο φορές νικώντας τον στο Roland Garros. Από την άλλη ο Σέρβος έφτασε κοντά στο 2011 κατακτώντας και εκείνος τους τρεις από τους τέσσερις τίτλους με τον “Ράφα” να τον νικά στο γαλλικό Όπεν.

Φυσικά είναι περιττό να αναφέρουμε πως από τις 2 Φεβρουαρίου του 2004 όταν για πρώτη φορά ο Ρότζερ Φέντερερ βρέθηκε στην κορυφή της Παγκόσμιας κατάταξης έκτοτε ο μόνος που κατάφερε να σπάσει την πρωτοκαθεδρία του Big 3 ήταν ο Άντι Μάρεϊ.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥΣ

Πάμε τώρα να δούμε ορισμένα στατιστικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την κυριαρχία αυτών των τριών σε σχέση με το τις αντίστοιχες τριάδες και τετράδες που σάρωσαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε τους συνολικούς τίτλους που έχουν κατακτήσει σε όλη την καριέρα τους οι κορυφαίοι ανά δεκαετία.

Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς μετρούν ήδη 264 τίτλους και έχουν ξεπεράσει την τριάδα των Κόνορς, ΜάκΕνρο και Μποργκ που συγκέντρωσαν 250. Η τετράδα των Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ και Έντμπεργκ που κυριάρχησε τη δεκαετία του 80 κυρίως μάζεψαν 218 τίτλους ενώ η τριάδα των Σάμπρας, Άγκασι και Κούριερ πήραν 147.

	Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς	Κόνορς, Μποργκ, ΜακΕνρο	Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ, Έντμπεργκ	Κούριερ, Σάμπρας, Αγκασι
Συνολικοί τίτλοι	264	250	218	147

Η τριάδα των Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς έχει δώσει μέχρι σήμερα 3751 παιχνίδια και μετρά 3099 νίκες. Κάτι που μεταφράζεται σε ποσοστό νίκης 82,67%. Οι μόνοι που τους πλησιάζουν είναι οι Κόνορς, Μποργκ και ΜάκΕνρο που έιχαν 81,9%, ενώ οι άλλοι ήταν αρκετά πιο πίσω.

	Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς	Κόνορς, Μποργκ, ΜακΕνρο	Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ, Έντμπεργκ	Κούριερ, Σάμπρας, Αγκασι
Αγώνες	3751	3382	4108	2867
Νίκες	3099	2773	3158	2136
Ποστοστό νίκης	82,67%	81,9%	76,87%	74,5%

Πώς μεταφράζονται αυτές οι νίκες σε τίτλους; Πάμε πρώτα από τα Grand Slams. Η κορυφαία τριάδα των ημερών μας έχει αγωνιστεί σε 66 Grand Slams και ένας εξ αυτών έχει φύγει αγκαλιά με το τρόπαιο σε 55 εξ αυτών. Αυτό σημαίνει ότι στο 83,3% των Grand Slams στο οποίο έχουν συμμετάσχει έχουν φύγει νικητές!

Για να γίνει αντιληπτό το ποσοστό της κυριαρχίας τους να αναφέρουμε πως Κόνορς Μποργκ και ΜάκΕνρο μαζί έχουν 26 τίτλους, όσου και οι Κούριερ, Σάμπρας και Άγκασι, ενώ οι Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ και Έντμπεργκ μέτρησαν 27.

	Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς	Κόνορς, Μποργκ, ΜακΕνρο	Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ, Έντμπεργκ	Κούριερ, Σάμπρας, Αγκασι
Grand Slams	66	44	56	50
Κατακτήσεις	55	26	27	26
Ποστοστό νίκης	83,3%	59%	48.2%	52%

Ανάλογα είναι και τα νούμερα σε Masters τουρνουά. Εκεί βέβαια, το ποσοστό των τριών πέφτει στο 61% αφού από τα 158 που συμμετείχαν κατέκτησαν τα 97. Κόνορς, Μποργκ και ΜάκΕνρο κατέκτησαν 51 τίτλους, όσους και οι Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ και Έντμπεργκ. Την ίδια ώρα η τριάδα των Κούριερ, Σάμπρας και Άγκασι σταμάτησε στα 33.

	Φέντερερ, Ναδάλ, Τζόκοβιτς	Κόνορς, Μποργκ, ΜακΕνρο	Βιλάντερ, Λεντλ, Μπέκερ, Έντμπεργκ	Κούριερ, Σάμπρας, Αγκασι
ATP Masters	158	113	147	132
Κατακτήσεις	97	51	51	33
Ποστοστό νίκης	61,%	45.1%	34.7%	25%

Η ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΑ GRAND SLAM ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Όσο θα συνεχίσουν να παίζουν αυτοί οι τρεις τόσο θα συνεχίσει να μαίνεται η μάχη για την κορυφή στους τίτλους Grand Slam. Αυτή τη στιγμή ο Φέντερερ έχει 20, ο Ναδάλ 19 και ο Τζόκοβιτς 16. Με δεδομένο ότι ο Φέντερερ είναι πλέον στα 38 του χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει για πόσο θα αγωνίζεται ακόμα είναι δεδομένο ότι οι άλλοι δύο ,εφόσον δεν αντιμετωπίσουν προβλήματα τραυματισμών, θα έχουν την ευκαιρία να τον προσπεράσουν. Ο Ναδάλ στα 33 του και ο κατά έναν χρόνο μικρότερος Τζόκοβιτς, θα μπορέσουν πιθανότατα να παλέψουν για την άτυπη κορυφή.

Εμείς από την πλευρά μας το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απολαμβάνουμε τις μοναδικές στιγμές τενιστικής μαγείας που μας προσφέρουν όσο ακόμα θα βρίσκονται στα κορτ. Ανεξάρτητα με τις συμπάθειες που έχει ο καθένας δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει πως αυτοί οι τρεις έχουν πάει το τένις σε άλλο επίπεδο και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους επόμενους να τους διαδεχτούν.

Η σταθερότητα και η διάρκειας τους αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και σίγουρα οι αθλητές της νέας γενιάς θα πρέπει να προσπαθήσουν να τους μοιάσουν. Το εάν θα καταφέρουν θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Μέχρι τότε ας καθίσουμε όλοι αναπαυτικά και ας απολαύσουμε τρομερά παιχνίδια όπως αυτό που είδαμε στο Wimbledon.