Φέντερερ, Τζόκοβιτς, Ναδάλ: Οι τρεις σωματοφύλακες του τένις

Επί πέντε ώρες ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς πάλευαν μέχρι τελικής πτώσης στον τελικό του Wimbledon με τους φίλους του αθλήματος να προσεύχονται να μην τελειώσει ο αγώνας τους. Οι δύο σπουδαίοι τενίστες επιβεβαίωσαν την τεράστια κλάση τους με τον Σέρβο να πανηγυρίζει στο τέλος.

Για μία ακόμα φορά οι δύο αυτοί τενίστες κατάφεραν να καθηλώσουν τους φίλους του τένις και ανάγκασαν τους πάντες να τους χειροκροτήσουν.

Άλλωστε, αυτή είναι η μικρότερη ανταμοιβή για αυτούς τους δύο και φυσικά τον Ραφαέλ Ναδάλ. Η Big 3 του τένις είναι ακόμα και φροντίζει να μεγαλώνει την κληρονομιά που θα αφήσει στο άθλημα. Μια κληρονομιά που μέχρι στιγμής ψάχνουμε να βρούμε ποιος θα καταφέρει να τη σηκώσει.

Η νέα γενιά του τένις δεν έχει καταφέρει να βρει πάνω απ όλα την σταθερότητα που χρειάζεται για να μπορέσει να κοντράρει αυτούς τους τρεις και περιμένουμε να δούμε ποιος θα κάνει το βήμα μπροστά. Ταλέντο υπάρχει, όμως δεν αρκεί μόνο αυτό

ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 65 GRAND SLAM ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ TO 83%

Πάμε να δούμε ορισμένα επί μέρους στατιστικά που το αποδεικνύουν αυτό. Από το Αυστραλιανό Όπεν του 2017 και μέχρι σήμερα όλοι οι τίτλοι Grand Slam έχουν καταλήξει σε κάποιον από την Big 3 του τένις.

Τζόκοβιτς, Ναδάλ και Φέντερερ παρά το γεγονός ότι τα χρόνια έχουν περάσει διατήρησαν την κυριαρχία τους και την έφτασαν σε απόλυτο βαθμό την τελευταία τριετία. Αν μάλιστα κάποιος από τους τρεις τους πάρει το US Open σε περίπου έναν μήνα τότε θα έχουν το απόλυτο τα τελευταία τρία χρόνια. Ο τελευταίος που “έσπασε” αυτή την τριάδα ήταν ο Σταν Βαβρίνκα, ο οποίο κατέκτησε το US Open το 2016.

Ακόμα όμως κι αν πάμε πιο πίσω τα ποσοστά κυριαρχίας αυτής της τριάδας είναι εντυπωσιακά. Για να γίνει ακόμα καλύτερα αντιληπτό το μέγεθός της θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω κατά 16 χρόνια. Από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί 65 Grand Slams εκ των οποίων τα 54 έχουν καταλήξει σε κάποιον από τους τρεις. Με απλά μαθηματικά οι τρεις τους έχουν πάρει το 83% των Major τα τελευταία 16 χρόνια.

Σε όλες αυτές τις σεζόν έχει υπάρξει μόλις μία που έχουν χάσει δύο Grand Slam. Φυσικά, πρόκειται για το 2016 όταν αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμών με τον Άντι Μάρεϊ να κατακτά το Wimbledon και τον Σταν Βαβρίνκα το US Open. Αντίθετα, αν κάποιος από τους τρεις κατακτήσει το US Open θα συμπληρώσουν οκτώ σεζόν που δεν θα έχουν αφήσει κάποιον άλλον να πάρει τίτλο σε Grand Slam.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι μόνοι που τα έχουν καταφέρει είναι οι Σταν Βαβρίνκα (3), Άντι Μάρεϊ (3), Γκαστόν Γκαούντιο (1), Μάρατ Σάφιν (1), Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο (1), Άντι Ρόντικ (1) και Μάριν Τσίλιτς (1).

ΜΥΘΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

Οι τίτλοι σε Grand Slam είναι μόνο ένας από τους πολυάριθμους τομείς που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι τους στο τένις στα χρόνια της Open Era (δηλαδή από το 1968 και μετά).

Δεν υπάρχει στατιστική κατηγορία στο άθλημα που να μην βρεις κάποιον από τους ή και τους τρεις αν όχι στις πρώτες θέσεις, τουλάχιστον στην πρώτη δεκάδα. Πρώτα απ' όλα οι τρεις τους ανήκουν στο κλειστό γκρουπ αθλητών που έχουν καταφέρει το Career Grand Slam δηλαδή να έχουν κατακτήσει και τα τέσσερα Major. Πέρα από αυτούς τους τρεις στην Open Era το έχει καταφέρει μόνο ο Αντρέ Αγκασι, ενώ νωρίτερα το είχαν κάνει οι Ρόι Έμερσον, Ροντ Λέιβερ, Ντον Μπάτζ και Φρεντ Πέρι.

Ο Ραφαέλ Ναδάλ είναι ο αθλητής που έχει καταφέρει να κερδίζει τουλάχιστον ένα Grand Slam το χρόνο για περισσότερες σεζόν (10), ενώ οι τρεις τους βρίσκονται στις επί μέρους κορυφές με τις κατακτήσεις των τεσσάρων Grand Slam στην Open Era. Ο Τζόκοβιτς είναι πρώτος στο Αυστραλιανό Όπεν με επτά τίτλους, ο Ναδάλ κυριαρχεί στο Roland Garros με 12, ο Φέντερερ στο Wimbledon me 8, ενώ ο Ελβετός ισοβαθμεί στην κορυφή με πέντε κατακτήσεις στο US Open μαζί με τους Πιτ Σάμπρας και Τζίμι Κόνορς.

Ο Φέντερερ έχει τις περισσότερες νίκες από τον καθένα σε Αυστραλιανό Όπεν (97) και Wimbledon (101), ο Ναδάλ είναι πρώτος στο Roland Garros (93), ενώ ο Τζίμι Κόνορς βρίσκεται στην κορυφή του US Open με 98 έχοντας δεύτερο τον Φέντερερ με 85.

Το μόνο που λείπει από την τεράστια συλλογή τους είναι το ημερολογιακό Grand Slam, δηλαδή να κατακτήσουν και τα τέσσερα τουρνουά σε ένα έτος. Ο Φέντερερ και ο Τζόκοβιτς έχουν φτάσει κοντά στην επίτευξή του όμως δεν τα κατάφεραν. Ο “μαέστρος” το 2006 και το 2007 έπαιξε σε τέσσερις τελικούς κατακτώντας τους τρεις με τον Ναδάλ να τον κρατά μακριά από το ημερολογιακό Grand Slam και τις δύο φορές νικώντας τον στο Roland Garros. Από την άλλη ο Σέρβος έφτασε κοντά στο 2011 κατακτώντας και εκείνος τους τρεις από τους τέσσερις τίτλους με τον “Ράφα” να τον νικά στο γαλλικό Όπεν.

Φυσικά είναι περιττό να αναφέρουμε πως από τις 2 Φεβρουαρίου του 2004 όταν για πρώτη φορά ο Ρότζερ Φέντερερ βρέθηκε στην κορυφή της Παγκόσμιας κατάταξης έκτοτε ο μόνος που κατάφερε να σπάσει την πρωτοκαθεδρία του Big 3 ήταν ο Άντι Μάρεϊ.

Η ΚΟΡΥΦΗ ΣΤΑ GRAND SLAM ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Όσο θα συνεχίσουν να παίζουν αυτοί οι τρεις τόσο θα συνεχίσει να μαίνεται η μάχη για την κορυφή στους τίτλους Grand Slam. Αυτή τη στιγμή ο Φέντερερ έχει 20, ο Ναδάλ 18 και ο Τζόκοβιτς μετά την κατάκτηση του Wimbledon ανέβηκε στους 16.

Με δεδομένο ότι ο Φέντερερ σε λίγες ημέρες κλείνει τα 38 του χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει για πόσο θα αγωνίζεται ακόμα είναι δεδομένο ότι οι άλλοι δύο εφόσον δεν αντιμετωπίσουν προβλήματα τραυματισμών θα έχουν την ευκαιρία να τον προσπεράσουν. Ο Ναδάλ στα 33 του και ο κατά έναν χρόνο μικρότερος Τζόκοβιτς, θα μπορέσουν πιθανότατα να παλέψουν για την άτυπη κορυφή.

Εμείς από την πλευρά μας το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απολαμβάνουμε τις μοναδικές στιγμές τενιστικής μαγείας που μας προσφέρουν όσο ακόμα θα βρίσκονται στα κορτ. Ανεξάρτητα με τις συμπάθειες που έχει ο καθένας δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει πως αυτοί οι τρεις έχουν πάει το τένις σε άλλο επίπεδο και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους επόμενους να τους διαδεχτούν.

Η σταθερότητα και η διάρκειας τους αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και σίγουρα οι αθλητές της νέας γενιάς θα πρέπει να προσπαθήσουν να τους μοιάσουν. Το εάν θα καταφέρουν θα φανεί στο άμεσο μέλλον.

Μέχρι τότε ας καθίσουμε όλοι αναπαυτικά και ας απολαύσουμε τρομερά παιχνίδια όπως αυτό που είδαμε το απόγευμα της Κυριακής στο Wimbledon.