Ο Ελληνοαυστραλός τενίστας, άλλοτε Νο8 του κόσμου, φιναλίστ σε Wimbledon (2003) - US Open (1998) και κάτοχος 11 τίτλων, Μαρκ Φιλιππούσης, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη σε μέσο της Αυστραλίας. Ο 44χρονος πρώην τενίστας αναφέρθηκε στις δύσκολες περιόδους της καριέρας του, κατά τη διάρκεια της οποίας έφτασε σε σημείο να μην έχει χρήματα για να αγοράσει το μεσημεριανό του, με συνέπεια να τρώει επί επτά συνεχόμενες ημέρες το ίδιο λιτό φαγητό.

Ο Φιλιππούσης παραδέχθηκε τις μεγάλες σπατάλες που έκανε όταν ήταν οικονομικά εύρωστος, κάτι που πλήρωσε εκ των υστέρων, όταν τραυματίστηκε και έμεινε εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Χαρακτηριστικά ανέφερε: "Η οικογένειά μου είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητά μου, είναι τα πάντα για εμένα. Είχα όνειρο από μικρός να γίνω επαγγελματίας τενίστας και η οικογένειά μου τα άφησε όλα στην άκρη, για να με βοηθήσει να εκπληρώσω το μεγάλο μου όνειρο. Ο πατέρας μου είχε μια πολύ καλή δουλειά σε τράπεζα της Αυστραλίας, όμως παραιτήθηκε μόνο και μόνο για να είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα. Παράτησε, δηλαδή, τα όνειρά του για να κάνει τα δικά μου πραγματικότητα.

Ευτυχώς ήμουν αρκετά τυχερός για να τα καταφέρω. Με τον τρόπο μου βοήθησα τον πατέρα και την μητέρα μου. Τους έκανα να μην έχουν ανάγκη να δουλέψουν για να βγάλουν χρήματα. Μπορούσαμε όλοι μας να ζήσουμε από το τένις μου.

Φυσικά πέρασα και μερικές πολύ δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, ειδικά τις περιόδους που ήμουν τραυματίας. Όποιον και να ρωτήσεις, θα σου πει να κρατάς χρήματα στην άκρη για κάποιες δύσκολες μέρες. Διότι ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Εγώ αισθανόμουν ότι αν έβαζα στην άκρη χρήματα, όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, θα παραδεχόμουν ότι είμαι αδύναμος. Μόνο οι αδύναμοι το κάνουν αυτό. Έτσι νόμιζα.

Κι όμως υπήρξαν εποχές που δεν είχα χρήματα ούτε για να αγοράσω το μεσημεριανό μου. Πέρασα επτά ημέρες τρώγοντας κάθε μέρα λάχανο με μακαρόνια. Αναγκάστηκα να ζητήσω δανεικά από τους φίλους μου για να μπορέσω να φάω κάτι άλλο. Αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα, γιατί οι γονείς μου τα έδωσαν όλα για εμένα και εγώ τους γυρνούσα πίσω τίποτα. Εκείνη την περίοδο των πολλών συνεχόμενων τραυματισμών μου ήμουν ράκος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν. Να βλέπεις τους αγαπημένους ανθρώπους σου να δυσκολεύονται εξαιτίας σου. Ευτυχώς, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, επέστρεψα στο τένις και η ζωή μας μπήκε ξανά στις ράγες".

Πηγή: Tennis24.gr