H Τσέχα για 1,5 σετ δεν κατάφερε παρά σε ελάχιστα σημεία να τεστάρει τα χτυπήματα τής Williams η οποία την ίδια στιγμή έπαιζε το καλύτερό της τένις, ούσα επιθετική από την πρώτη της μπάλα. Το σερβίς έφευγε με 180+, χτυπούσε winners από παντού και το παιχνίδι έρρεε αβίαστα. Όμως στο 4-1, 30-0, ίσως συνειδητοποιώντας το πόσο κοντά είναι στο τρόπαιο, ένιωσε μια κάποια πίεση και μερικά απρόσεκτα χτυπήματα άνοιξαν στη Safarova ένα παράθυρο ελπίδας.

Γράφει-αναλύει ο Δημήτρης Σιάτης

H Safarova σ΄ εκείνο ακριβώς το σημείο, θαρρείς και πάτησε ένα διακόπτη, ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή της ενώ την ίδια στιγμή η Serena, ίσως μη περιμένοντας αυτή την αντίδραση, σφίχτηκε ακόμα περισσότερο κι άρχισε να κάνει αβίαστα λάθη. Το 4-1 έγινε 5-4 και το tie break που ακολούθησε είχε μόνο μία πρωταγωνίστρια.

Η Safarova μπήκε δυνατά στο τελευταίο σετ με όλη αυτή την ώθηση από την ανατροπή που είχε συντελεστεί και προηγήθηκε με 2-0, 30-0. Για μία ακόμα φορά όμως, όπως συνέβη στα περισσότερα παιχνίδια αυτού του τουρνουά, ακριβώς τη στιγμή που το ματς πήγαινε να της γλιστρήσει, η Σερένα αρνούμενη να χάσει μάζεψε όλες τις δυνάμεις της για να παίξει το τένις που θα της έδινε τη νίκη! Αποτέλεσμα 6 σερί games με τη Safarova να δείχνει ανήμπορη ν' αντεπεξέρθει στην ασκούμενη πίεση, και στις απίστευτες άμυνες της Αμερικανίδας που την ανάγκαζαν να χτυπάει δύο και τρία έξτρα χτυπήματα από αυτά που φυσιολογικά θα έπρεπε να αρκούν για να κλείσει ένα πόντο, έργο που είδαμε ξανά και ξανά στη διάρκεια των αγώνων της Αμερικανίδας.

Πραγματικά μου είναι λίγο άβολο και περίεργο να μιλήσω για τακτικές, για χτυπήματα, για το τι έφταιξε και το τι απέδωσε στις δύο παίκτριες! Όταν πρόκειται για ένα ματς της Serena τα πάντα είναι γύρω από αυτή. Αυτή θα δώσει την ευκαιρία στην αντίπαλο να μπει στο παιχνίδι παίζοντας αψυχολόγητα, αυτή την άλλη στιγμή θα της την πάρει παράγοντας χτυπήματα για τα οποία διαθέτει την αποκλειστικότητα. Τη μία φορά μπορεί να δοκιμάσεις κάτι που να πιάσει και να πεις "ωραία εδώ είμαστε" και την άλλη να φας ένα winner ως απάντηση! Πρέπει να έχεις το θάρρος να πας για τα χτυπήματά σου και ό,τι βγει, δεν υπάρχει άλλο πλάνο! Αυτό έκανε και η Safarova και πραγματικά είναι άξια που μετέτρεψε ένα ανιαρό ματς της μιας ώρας σ' έναν συναρπαστικό τελικό. Είναι μια σπουδαία αθλήτρια και η εμπιστοσύνη που έχτισε, έστω στα 28 της, θα την κρατήσει αρκετό καιρό στο top 10 επίπεδο! Έχει ένα πανέμορφο forehand, βαθύ, δυνατό και με αρκετό σπιν, ικανό να δημιουργήσει δύσκολες γωνίες, σταθερό και με καλό timing στην επαφή backhand, το σερβίς της έχει την πρέπουσα ποικιλία για να προβληματίσει την αντίπαλο, είναι γρήγορη και διαθέτει αμυντικές δεξιότητες.

Μα πάνω από όλα είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος, μια παίκτρια που παίζει καθαρά και τιμά το παιχνίδι. Κι εδώ ίσως είναι ένα μικρό πρόβλημα στην αντιμετώπιση καταστάσεων όπως η σημερινή. Ούτε μία φορά δεν πανηγύρισε υπερβολικά σε κάποιον νικητήριο πόντο, ποτέ δεν έδωσε στη Serena τα κλασικά απειλητικά κοιτάγματα, δεν φώναξε, δεν ξεσήκωσε το κοινό που σίγουρα ήταν μαζί της και θα μπορούσε να πάρει το σήμα να συμμετέχει περισσότερο. Απέναντι κραυγές, η λέξη από "F" συνεχώς στο στόμα και ξεσπάσματα σχεδόν σε κάθε πόντο. Φαντάζομαι όμως ότι αυτά τα μικρά κόλπα για να σπάσεις την ψυχολογία του αντιπάλου, να χαλάσεις το μυαλό του (ακόμα κι αν γίνονται στο πλαίσιο του να παρωθήσεις και να ξεσηκώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό), δεν μαθαίνονται, τα κουβαλάς ή όχι στο χαρακτήρα σου.

Εμείς λοιπόν αγαπάμε τη Lucie γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που προσθέτει στο γυναικείο τένις και μπορούμε να θαυμάζουμε τη Serena για το μοναδικό τρόπο που παίζει το παιχνίδι, τα ατελείωτα ψυχικά της αποθέματα και την τεράστια εσωτερική της δύναμη που καθιστά αδύνατη την περίπτωση να παραδοθεί!

Ο Δημήτρης Σιάτης είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής και συγγραφέας