Σε μια από τις αυτοβιογραφίες του ο Γιουσέιν Μπολτ έγραψε πως τον έκανε γρηγορότερο η αγάπη που εισέπραττε από τους θεατές κατά τη διάρκεια των μεγάλων αγώνων. Νικούσε δηλαδή κουβαλώντας την αγάπη του κοινού.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Γάλλος τενίστας Γκαέλ Μονφίς που απάντησε στην αντίστοιχη ερώτηση του sport24.gr και σε ένα μικρό αριθμό ακόμη, στο δρόμο για την κατάκτηση του τουρνουά ATP250 "Qatar ExxonMobil" στο Κατάρ την προηγούμενη εβδομάδα.

"Ο Μπολτ έχει απόλυτο δίκιο. Νιώθω την αγάπη των θεατών την ώρα που παίζω, ίσως για αυτό απολαμβάνω να αγωνίζομαι στα μεγάλα γήπεδα, στα νυχτερινά ματς που οι θεατές έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Ο τρόπος που αγωνίζομαι είναι ένα χάρισμα από τον Θεό", είπε ο Μονφίς που κατέκτησε ίσως τον πιο... ξεκούραστο τίτλο, τον έβδομο στην καριέρα του, απέναντι στον... κατάκοπο Άντρεϊ Ρούμπλεφ στον τελικό της Ντόχα.

Ο 31χρονος δεξιόχειρας παραδέχεται πως έχει μόνο έναν τρόπο να παίξει τένις και εμπεριέχει πολύ ρίσκο. Η αθλητικότητα του είναι ευχή και κατάρα, θα μπορούσε να πει κανείς.

"Αν μπορώ να πάρω με λόμπα τον αγώνα, πηδώντας ψηλά, θα το κάνω. Καμιά φορά βγαίνει, άλλες όχι. Είναι πολύ φυσικό για μένα, δεν το κάνω επίτηδες, είναι μια ευλογία από τον Θεό το γεγονός ότι μπορώ να πηδήξω ψηλότερα από όλους. Στόχος μου είναι πάντα να κερδίσω το ματς, το να διασκεδάσω το κοινό ή εσάς που με βλέπετε, δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

Είμαι ένας τενίστας με πάθος, λατρεύω να παίζω τένις. Είμαι γενετικά διαφορετικός από τους άλλους παίκτες. Ο Νόβακ (Τζόκοβιτς) είναι διαφορετικός από μένα, ο Ρότζερ (Φέντερερ) είναι απίστευτα ακριβής και νομίζω πως μπορεί να πηδήξει ψηλότερα από μένα. Είναι εκπληκτικός, εγώ δεν μπορώ να κάνω αυτά που κάνει, όμως έχω τον τρόπο μου, τρέχοντας, γλυστρώντας, καμιά φορά υπάρχουν άτυχες στιγμές”.

Τέταρτη και τυχερή για τον Μονφίς στη Ντόχα, είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει και να κερδίσει το “χρυσό γεράκι”, το τρόπαιο του νικητή, αφότου εξασφάλισε wild card από τους διοργανωτές. Βρέθηκε εκτός tour από τον Σεπτέμβριο του 2017 μετά τον αποκλεισμό του στο US Open, τραυματίας στο δεξί γόνατο.

"Αγαπώ πολύ αυτό το τουρνουά. Επιτέλους το κέρδισα. Είμαι χαρούμενος και πολύ περήφανος. Έχω να νιώσω απόλυτα καλά από το 2016, είχα μια σπουδαία χρονιά, τερμάτισα τη σεζόν στο Νο6. Πέρυσι δεν μπορούσα να υπερασπιστώ τις ευκαιρίες που είχα, δεν έπαιξα πολύ, ποτέ δεν ήμουν 100% υγιής. Δεν ξέρω αν θα έχω καλή κλήρωση στο Αυστραλιανό Όπεν. Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που δεν ήμουνα ανάμεσα στους 32 seeded του ταμπλό. Περιμένω να έχω ένα δύσκολο πρώτο γύρο. Περιμένω όμως να κάνω ένα καλό τουρνουά”.

Ο Μονφίς γύρισε το πόδι του δύο φορές στον πρώτο του αγώνα με τον προπονητή του, τον Σουηδό Μίκαελ Τίλστρομ να σηκώνεται ανήσυχος από τη θέση του την πρώτη φορά. Ως ένας αθλητής που έχει χάσει τόσο καιρό παροπλισμένος από τραυματισμό και σε συνδυασμό με τη δημόσια τοποθέτηση-κατάθεση ψυχής του Άντι Μάρεϊ για το σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού στο ισχίο (σ.σ. o Σκωτσέζος πρώην Νο1 οδηγήθηκε στο χειρουργείο που ήθελε να αποφύγει και θα χάσει τουλάχιστον τη μισή σεζόν), ο Μονφίς δέχθηκε να απαντήσει πως χειρίζεται ένας αθλητής ένα τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας.

“Όλοι ευχόμαστε στον Άντι να επιστρέψει γρήγορα στο Tour. Όλοι είμαστε αδέρφια και νιώθουμε τον πόνο του άλλου, δεν χαιρόμαστε όταν ο αντίπαλος μας πονάει. Εγώ θεωρώ πως είμαι άτυχος με τους τραυματισμούς. Ο Θεός μου χάρισε πολλές δυνατότητες, αυτή είναι η δύναμη μου, αυτή είναι και η αδυναμία μου.

Κάνω ό,τι πρέπει για να γυρίσω το συντομότερο δυνατό. Έμεινα πολύ καιρό εκτός, πολύ περισσότερο δίχως αγώνες. Νιώθω την ανάγκη να βρίσκομαι στο κορτ, μου έλειψε ο ανταγωνισμός, το πνεύμα των αγώνων. Όταν κερδίζεις αγώνες, έχεις την ευκαιρία να δώσεις περισσότερους, να χτίσεις τη ψυχολογία”.

Τι ονειρεύεται; " Να κατακτήσω ένα Grand Slam. Τι άλλο; Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω". Μπορεί να είναι αυτό το Ρολάν Γκαρός, ο πρώτος Γάλλος νικητής μετά τον Γιανίκ Νοά το 1983;

Χαμογέλασε και με ένα σπριντ, ίσως για να μας θυμίσει πως στην εφηβεία του υπήρξε μοναδικό ταλέντο στα 100 μέτρα, έτρεξε για να βγάλει αμέτρητες φωτογραφίες με τους θεατές που τον περίμεναν υπομονετικά. Ακριβώς όπως θα έκανε και ο Γιουσέιν Μπολτ.