Μεγάλη συνέντευξη στην " Marca" παραχώρησε ο Ραφαέλ Ναδάλ. Ο "Ράφα" έκανε τον απολογισμό της εξαιρετικής του χρονιάς κατά την οποία κατέκτησε το Roland Garros και του US Open και παράλληλα επέστρεψε στο Νο1 της Παγκόσμιας κατάταξης.

Φυσικά, δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα. Ο Ναδάλ μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε μέσα στο 2019 τονίζοντας τη σημασία της επικράτησής του στον ημιτελικό της Μαδρίτης κόντρα στον Τσιτσιπά.

Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα: "Το 2019 ήταν ένα συναρπαστικό έτος και πέρασα από πολλές φάσεις. Είχε στιγμές χαράς και έντονης αδρεναλίνης αλλά και μια περίπλοκη φάση που δεν μπορώ να τη ξεχάσω. Οι δυόμιση μήνες μετά το Australian Open και μέχρι τη Βαρκελώνη, ήταν πολύ πολύπλοκοι. Είχα τον τραυματισμό στον καρπό που με επηρέασε πολύ στο Ακαπούλκο. Έχασα έναν αγώνα (από Κύργιο) που ίσως έπρεπε να κερδίσω. Στο Indian Wells αντιμετώπισα πρόβλημα στο γόνατο, με αποτέλεσμα να μην παίξω με τον Φέντερερ στον ημιτελικό.

Μετά έρχεται το πιο σημαντικό μέρος της χρονιάς για μένα που πρέπει να είμαι πάντα άψογος. Έκανα θεραπεία για να φτάσω έτοιμος στο Μόντε Κάρλο, αλλά ήταν δύσκολη η κατάσταση. Πονούσα πολύ και με επηρέαζε πολύ πνευματικά. Θεωρούσα δύσκολο να βρω την απαραίτητη ενέργεια με την οποία έχω μάθει να αγωνίζομαι. Ήταν περίπλοκες στιγμές. Στο Μόντε Κάρλο το ένα δάχτυλο του χεριού μου ήταν μολυσμένο, κάτι που δεν είχα αποκαλύψει ποτέ. Πρηζόταν και με πονούσε. Δεν μου απαγόρευαι να παίζω αλλά με επηρέαζε και το σκεφτόμουν.

Παίζω ένα καταστροφικό παιχνίδι στα ημιτελικά του Μόντε Κάρλο. Με επηρέασε η ήττα και έκανα άσχημες σκέψεις γιατί σωματικά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ. Ο πόνος με έκανε να βαριέμαι να παίζω. Σκεφτόμουν να σταματήσω. Μίλησα με την ομάδα και με έπεισε να πάω στη Βαρκελώνη. Στον πρώτο αγώνα με τον Μάγερ, είχα ένα από τα χειρότερα συναισθήματα που βίωσα στην καριέρα μου. Δεν ένιωθα ότι θέλω να κυνηγήσω τη νίκη. Σκέφτηκα: “Τι κάνω εδώ;” Δεν μου είχε ξανασυμβεί. Αυτοί οι πολλοί μήνες σωματικής ταλαιπωρίας, μου αφαίρεσαν την επιθυμία για νίκη. Δεν κατάλαβα πως κέρδισα εκείνον τον αγώνα (6-7, 6-4, 6-2).

Μετά πήγα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ζήτησα από την ομάδα και την οικογένειά μου να με αφήσει μόνο. Έκατσα τέσσερις ώρες μόνος και σκεφτόμουν αναλύοντας όλες τις προοπτικές. Μια από αυτές ήταν να μην κατέβω στον επόμενο αγώνα και να κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα, ώστε να ξεπεράσω όλα τα προβλήματα. Μετά από κουβέντα με την ομάδα μου, αποφασίσαμε να κάνω ότι ήταν δυνατό για να παίξω καλά στο Roland Garros. Υπήρχαν τέσσερα τουρνουά και έπεισα τον εαυτό μου να τα προσεγγίσω πιο χαλαρά. Απλά έψαχνα τη βελτίωση. Έπρεπε να φτάσω στο Παρίσι 100%. Στη Βαρκελώνη έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου, παρά την ήττα από τον Τιμ στα ημιτελικά. Έφυγα χαρούμενος από τη Βαρκελώνη και πήγα με καλύτερα συναισθήματα στη Μαδρίτη.

Στη Ρώμη πήγα ακόμα καλύτερα, μετά από τρεις σερί ημιτελικούς. Ο ημιτελικός με τον Τσιτσιπά και ο τελικός με τον Τζόκοβιτς, ήταν ζωτικής σημασίας. Τα θετικά συναισθήματα που είχα, μετουσιώθηκαν σε νίκη. Πηγαίνω στο Roland Garros, πεπεισμένος ότι μπορώ να κερδίσω το τρόπαιο. Μετά το Παρίσι, όλα ήταν πιο φυσιολογικά. Ανέκτησα την εμπιστοσύνη στο σώμα μου και η επιθυμία να παίζω, είχε επανέλθει”