" Μ' αυτό το κόλπο σε μερικούς μήνες θα σπάσει τη μέση του". Προφητεία των ειδικών για τον Μπγιορν Μποργκ. Για τους τεχνικούς ήταν ένας "σφυροβόλος" ­έκανε αργές και ψηλές βολές, ο οποίος ποτέ δεν θα μπορούσε να κερδίσει μια παρτίδα στο Γουίμπλεντον.

Το ό,τι έπιανε τη ρακέτα με τα δυο χέρια για να κάνει μια βολή, είχε θεωρηθεί τεχνικό λάθος. Ο Μπγιορν Μποργκ δεν νοιάστηκε γι' αυτές τις προφητείες και κέρδισε πέντε Γουίμπλεντον στη σειρά.

Μυστήριος αλλά ιδιοφυία στα κορτ. Τον παρομοίασαν με παγόβουνο εξαιτίας του ψυχρού του χαρακτήρα αλλά και με κομπιούτερ λόγω των αξεπέραστων ικανοτήτων του. Με όπλο το ταλέντο του και την προπόνηση δέσποσε για μια δεκαετία στα κορτς.

Το γεγονός ότι σε ηλικία 24 ετών είχε κατακτήσει το Γουίμπλεντον πέντε σερί φορές και άλλες τόσες το Ρολάν Γκαρός, αποτελούσε επίτευγμα μοναδικό στην ιστορία του αθλήματος. Με σκληρή δουλειά, προσαρμόζονταν σχετικά γρήγορα στις διαφορετικές επιφάνειες των δύο φημισμένων τουρνουά.

Ήταν ένας εμπνευσμένος αθλητής. Η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη για το τένις και παρότι έκρυβε την χαρά του, δεν την αρνούνταν. Πριν την εποχή του, το τένις ήταν μία ειλικρινή σχέση. Δύο "τύποι" με γρήγορους δρασκελισμούς πέταγαν την μπάλα ο ένας στον άλλον σε μία μονομαχία ακρίβειας και αθλητισμού.

Εξέλιξε τον τρόπο που παίζεται το αγώνισμα και εγκαινίασε μια νέα εποχή που κυριάρχησε για πολλά χρόνια μετά. Δεν υπήρξε στην ιστορία του τένις τόσο παρεξηγημένος αθλητής όσο ο Σουηδός με το κρύο αίμα, όπως τον αποκαλούσαν οι Άγγλοι.

Καλά χτυπήματα, άσσοι, κερδισμένοι ψυχολογικά πόντοι, καμία αντίδραση. Προσβολές από τους αντιπάλους του, καμία αντίδραση. Ήρεμος και συγκρατημένος, ερχόταν σε αντίθεση σε μία εποχή που κυριαρχούσαν οι νευρικοί και φασαριόζοι Τζίμι Κόνορς και Τζον Μακ Ενρό.

Ο κόσμος τον λάτρεψε και παθιάστηκε με τον ξανθομάλλη Σουηδό. Ξεσήκωνε τα πλήθη που τον παρακολουθούσαν και φρόντιζε να μην απογοητεύει τους φανατικούς οπαδούς του. Επίσης, κατάφερε να γίνει το αντικείμενο του πόθου πολλών κοριτσιών.

Πρόσθεσε σεξ απίλ και έκανε διάσημο το τένις στην μεσαία τάξη. Χάρις στην ακατανίκητη του επιθυμία για θριάμβους σάρωσε τα κύπελλα και τα βραβεία. Μεθοδικός, πεισματάρης και με αυτοπειθαρχία κατέκτησε 11 γκραν σλαμ. Δεν είναι και λίγα!

Α star is B(j)orn!

Ο Μπγιορν Μποργκ θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος που έκανε μόδα το φαινόμενο των νεαρών, ταλαντούχων, αθλητών. Όταν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του εκπροσωπώντας την Σουηδία απέναντι στη Νέα Ζηλανδία στο Ντέιβις Καπ το 1972, ήταν μόλις 16 ετών.

Μία ρακέτα δώρο του πατέρα του, ο οποίος είχε κερδίσει ένα τουρνουά πινγκ-πονγκ, ήταν η αρχή για μία λαμπρή καριέρα. Ο μικρός Μποργκ ξετρελαίνεται και από εκείνη την στιγμή ξεκινάει ο έρωτας του με το τένις που θα τον έκανε λίγα χρόνια αργότερα θρύλο του αθλήματος

Γεννημένος σε μία μικρή πόλη κοντά στην Στοκχόλμη το σκι, το χόκεϊ και το ποδόσφαιρο ήταν τα κυρίαρχα αθλήματα. Τα σπορτ που έκανε στο σχολείο τον βοήθησαν να αναπτύξει και να δυναμώσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του, όπως το κράτημα της ρακέτας στο μπάκχαντ με τα δύο χέρια σαν το μπαστούνι του χόκεϊ και ο τρόπος που έτρεχε στο κορτ από το ποδόσφαιρο.

Η συμπεριφορά του ήταν αντίθετη απ' αυτό που εμφάνισε στην διάρκεια της καριέρας του. " Όταν ήμουν 11 χρονών έπαιζα στην ομάδα της πόλης μου και για περισσότερο από ένα χρόνο συμπεριφερόμουν πολύ άσχημα στα κορτ. Έβριζα, πέταγα τις ρακέτες, έκλεβα, ήμουν ο χειρότερος τενίστας. Ήταν ντροπιαστικό.

Τότε είπαν στον πατέρα μου ότι πρέπει να με αποβάλλουν από τον σύλλογο. Αποβλήθηκα για τους επόμενους έξι μήνες. Μετά από τρεις μήνες ζήτησα να αγωνιστώ ξανά και το αρνήθηκαν. Πήγαινα να τρελαθώ. Μετά από έξι μήνες επέστρεψα στα κορτ και από τότε δεν ξανάνοιξα το στόμα μου".

Το ταλέντο του τράβηξε το ενδιαφέρον του μετέπειτα προπονητή του Σουηδού Λέναρντιν Μπέγκερλιν, ο οποίος είχε ενθουσιαστεί από τις ικανότητες του Μποργκ.

" Τον πρωτοείδα το 1970. Τον θυμάμαι μικρό να τριγυρίζει και να προσπαθεί να χτυπήσει κάθε μπάλα που έβρισκε, χωρίς να του ξεφύγει ούτε μία. Ο τρόπος που αγωνιζόταν και το πιάσιμο της ρακέτας με τα δύο χέρια ήταν κάτι μοναδικό που δεν είχα ξαναδεί".

Ο δρόμος προς το Γουίμπλεντον

Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την απήχηση που θα είχε αυτός ο νεαρός τενίστας. Το παίξιμο του ήταν μοναδικό όπως και το όραμα του. Το 1973 το Γουίμπλεντον έψαχνε για νέα πρόσωπα.

Ένα χρόνο νωρίτερα, τα μέσα ενημέρωσης στην Αγγλία είχαν δώσει πολύ έμφαση στον ξανθό Σουηδό, που ξεχώριζε από τους υπόλοιπους και τοποθετήθηκε από τους διοργανωτές να αγωνίζεται στο κεντρικό κορτ, κάτι το οποίο ήταν ιδιαίτερα τρομακτικό για τον ίδιο.

Παρόλο αυτά, το αγγλικό κοινό άρχισε να τον λατρεύει. Τα νεαρά κορίτσια είχαν εντυπωσιαστεί από την ομορφιά του. Στον αγώνα κόντρα στον Άγγλο Ρότζερ Τέιλορ, σημειώθηκε και η πρώτη εισβολή κοριτσιών στο κορτ, που ήθελαν να τον αγγίξουν και να του πάρουν αυτόγραφο.

Ο κόσμος τον αντιμετώπιζε ως ποπ είδωλο. Για πρώτη φορά ο Τύπος δεν θα ασχολούνταν με το φόρχαντ και το μπάκχαντ αλλά με το πλήθος και τις αντιδράσεις του προς τον Μποργκ.

Το καλοκαίρι του 1976, είχε ήδη κερδίσει δύο τουρνουά Ρολάν Γκαρός και ήθελε να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι ανάλογο και στο γρασίδι. Πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις και δεν έχασε σετ σε όλο το τουρνουά. Ήταν το πιο ζεστό καλοκαίρι στην Αγγλία και ο τελικός απέναντι στον Ίλιε Ναστάσε έγινε σε συνθήκες καύσωνα.

Σε ηλικία 20 ετών, είχε γίνει ο τρίτος νεότερος τενίστας στην ιστορία του Γουίμπλεντον που κέρδιζε το περίφημο τουρνουά. Η επικράτηση του ήταν κάτι παραπάνω από μία απλή νίκη. Ήταν η απαρχή μιας χρυσής εποχής για τον Μποργκ και το τένις.

" Μου πήρε μια εβδομάδα να αντιληφθώ ότι είχα κερδίσει το Γουίμπλεντον. Το όνειρο μου είχε γίνει πραγματικότητα. Έλεγαν ότι δεν ήμουν το ίδιο καλός στο γρασίδι όπως στο χώμα αλλά τους διέψευσα όλους. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα".

Μπροστά του ανοίχτηκε ένας ολόκληρος κόσμος. Δεν ήταν πλέον ένας απλώς τενίστας αλλά ένας σταρ. Η κατάκτηση του Ρολάν Γκαρός τον είχε κάνει διάσημο στην Ευρώπη και το Γουίμπλεντον διάσημο σε όλο τον κόσμο.

Ήταν από τους λίγους αθλητές που μπορούσαν να βγάλουν λεφτά από την Ιαπωνία μέχρι την Αμερική. Υπήρξε ο καταλύτης για την απότομη αύξηση των συμβολαίων των τενιστών, τα οποία μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν σε χαμηλό επίπεδο.

Η ζωή του κυλούσε σαν ελβετικό ρολόι. Έκανε προπόνηση κάθε μέρα την ίδια ώρα, έτρωγε την ίδια ώρα, έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο, δεχόταν θεραπείες συγκεκριμένη ώρα και έδειχνε αποφασισμένος να διατηρηθεί στην κορυφή.

Moναδικός του προβληματισμός ήταν η προσαρμογή του σε διάστημα δύο εβδομάδων από το χώμα του Ρολάν Γκαρός στο γρασίδι του Γουίμπλεντον. Η προετοιμασία του ήταν επίπονη και οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε φαίνονταν στους πρώτους γύρους, όταν θα μπορούσε να χάσει αγώνες αλλά λόγω του ονόματος του και τους δέους που προκαλούσε στους αντιπάλους ξεπερνούσε τα εμπόδια.

Θρυλικές μονομαχίες

Το 1980 ο Μποργκ είχε νικήσει όλους τους μεγάλους του αντιπάλους στο Γουίμπλεντον εκτός από έναν. Τον Τζον Μακ Ενρό. Ο Αμερικανός είχε πείσει με τις δυνατότητες του ότι μπορεί να τον κερδίσει.

Ήταν δύο προσωπικότητες με διαφορετικό ταμπεραμέντο. Από την μία ο νευρικός και φωνακλάς Αμερικανός και από την άλλη ο ψύχραιμος και μυστήριος Μποργκ. Στον τελικό ήταν για πρώτη φορά μεγαλύτερος του αντιπάλου του.

Ο Μακ Ενρό πίστευε ότι είχε έρθει η ώρα να κερδίσει. Το παιχνίδι του στο γρασίδι ταίριαζε με του Μποργκ. Ο ενθουσιασμός του ήταν διάχυτος και ο τελικός συναρπαστικός. Ο Μποργκ προηγήθηκε 1-6, 7-5, 6-3 και παρότι είχε πολλές ευκαιρίες να τελειώσει στο τέταρτο σετ τον τελικό δεν τα κατάφερε, καθώς ο Μακ Ένρό ισοφάρισε.

Βαδίζοντας προς την καρέκλα αισθάνονταν απογοήτευση για τα επτά χαμένα ματς πόιντ που είχε πετάξει στα... σκουπίδια. Η σκέψη του ότι μπορούσε να χάσει τον τελικό είχε αρχίσει να τον κυριεύει.

Αντίθετη ήταν η ψυχολογική κατάσταση στον μεγάλο του αντίπαλο, που πίστευε ότι ο Μποργκ θα απογοητεύονταν. Το πέμπτο σετ ήταν ένα "ράλ"ι συναισθημάτων. Ο Μποργκ δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Αν και επηρεασμένος κατάφερε να κερδίσει το πρώτο γκέιμ και σταδιακά να ανακτά την χαμένη του αυτοπεποίθηση.

Γονατίζοντας στο γρασίδι πανηγύρισε το πέμπτο και τελευταίο Γουίμπλεντον στην καριέρα του. Το τρόπαιο είχε πάει σε γνώριμα χέρια. Ωστόσο, μέσα του, είχε αντιληφθεί ότι οι κυρίαρχες μέρες του είχαν σχεδόν τελειώσει. Φιλούσε το τρόπαιο για τελευταία φορά.

Το αντίο!

Λίγοι πίστευαν ότι ο Μποργκ θα έκλεινε την πόρτα στο δεύτερο "σπίτι" του, μετά την ήττα από τον Μακ Ενρό, στον τελικό του Γουίμπλεντον το 1981. Ο εγωισμός του είχε πληγωθεί βαθιά. Ήταν 25 ετών και η ζωή ήταν μπροστά του αλλά μία ζωή χωρίς το τένις.

Είχε αντιληφθεί ότι έψαχνε να κάνει κάτι άλλο. Του έλειπε το κίνητρο, η χαρά και η αφοσίωση στο παιχνίδι. Μετά την ήττα από τον Μακ Ενρό στον τελικό του US Open το 1981, ένα τουρνουά που δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει, αποφάσισε να τερματίσει την καριέρα του.

Αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο Αμερικανός, ήταν- σε εκείνη την φάση τουλάχιστον- καλύτερος του. Όταν επέστρεψε μετά από επτά χρόνια είχε καταλάβει ότι η εποχή τον είχε ξεπεράσει. Μία εταιρεία ρούχων ήταν αυτό, πλέον, που τον ικανοποιούσε.

Ο Μποργκ είχε ολοκληρώσει την καριέρα του με έξι κατακτήσεις Ρολάν Γκαρός (1974, 1975, 1978, 1979, 1980, 1981) και πέντε Γουίμπλεντον (1976, 1977, 1978, 1979, 1980). Τέσσερις φορές ήταν φιναλίστ στο US Open, ενώ συμμετείχε μόνο μία φορά στο Αυστραλιανό Όπεν, καθώς δεν επιθυμούσε να αγωνίζεται εκείνο το χρονικό διάστημα που γινόταν το τουρνουά.

Επέστρεψε ξανά στο αγαπημένο του Γουίμπλεντον το 2000. Οι διοργανωτές τίμησαν όσους πάτησαν το χορτάρι του λονδρέζικου τουρνουά και κατέκτησαν το τρόπαιο.

Το κοινό έδειξε την αγάπη, τον σεβασμό και την αναγνώριση προς το πρόσωπο του. Οι στιγμές ήταν μοναδικές γι' αυτόν πατώντας ξανά στο άγιο χορτάρι, όπως το χαρακτήρισε.

Η ιδιωτική του ζωή κέντρισε το ενδιαφέρον του κόσμου όπως και οι φήμες ότι είχε πάθος με την κοκαϊνη, τα όργια και τους οίκους ανοχής. H χρεοκοπία τον ανάγκασε να βγάλει σε πλειστηριασμό τα τρόπαια του. Είχε ανάγκη από λεφτά. Με την βοήθεια του φίλου τον Τζον Μακ Ενρό, τα πήρε πίσω.

Με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ο Μποργκ, άφησε εποχή στο τένις η οποία παραμένει έντονη στην μνήμη των φιλάθλων και των τενιστών ανά την υφήλιο. Αναμφίβολα ήταν ένας θρύλος για όλους!