Ο Έλληνας του Γουίμπλεντον

Τένις δεν είναι μόνο ο Ρότζερ Φέντερερ ή οι "μάχες" του Ράφα Ναδάλ με τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Τένις είναι ο κάθε άγνωστος τενίστας που μετά από χρόνια προσπαθειών κάνει το όνειρο του πραγματικότητα και αγωνίζεται σε ένα Grand Slam.

Φέτος στο σπουδαιότερο τουρνουά τένις στον κόσμο ήταν η σειρά του Θοδωρή Αγγελίνου. Λίγους μήνες μετά το ντεμπούτο του στο Αυστραλιανό Όπεν, ο Νο1 Έλληνας τενίστας αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε γρασίδι, προσπαθώντας παράλληλα να κερδίσει την είσοδο του στο κυρίως ταμπλό του Γουίμπλεντον!

Μπήκε στο προκριματικό τουρνουά από το... παράθυρο και μολονότι δεν περίμενε κανείς πως θα ήταν εύκολο να πάρει τρεις νίκες για να βρεθεί στο κυρίως ταμπλό, ο Θοδωρής από το Νο286 στον κόσμο, νίκησε έναν τενίστα (τον Αργεντινό Αντρέα Κολαρίνι) που βρίσκεται 94 θέσεις ψηλότερα στην παγκόσμια κατάταξη.

Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ο "Ted" όπως τον αποκαλούν στην οικογένεια του ελληνικού τένις, διηγήθηκε στο Sport24.gr πως έζησε τη συμμετοχή του στο προκριματικό τουρνουά του Γουίμπλεντον.

" Ήταν φοβερή εμπειρία. Στο παρελθόν δεν είχα παίξει ποτέ αγώνα στο γρασίδι. Επιπλέον το γεγονός πως μπήκα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στο ταμπλό των προκριματικών (σ.σ. αποσύρθηκαν αρκετοί παίκτες), έκανε την εμπειρία ακόμα σπουδαιότερη", εξηγεί ο Θοδωρής.

Πανηγυρίζοντας τη νίκη

Στο δεύτερο αγώνα του πήρε σετ από τον Ελβετό Γιαν Μάρτι, αλλά αποκλείστηκε. Ήθελε κάτι καλύτερο: "Όταν είσαι σε υψηλό επίπεδο, πάντοτε επιδιώκεις το κάτι παραπάνω. Με ικανοποίησε η συμμετοχή μου, η νίκη που έκανα. Ελάχιστοι Έλληνες έχουν καταφέρει να παίξουν στο Γουίμπλεντον. Αν δεν κάνω λάθος, τρεις ή τέσσερις τενίστες το έχουν καταφέρει από την Ελλάδα".

Η χαρά του Θοδωρή ήταν ακόμα μεγαλύτερη γιατί μπόρεσε να μοιραστεί τις στιγμές με τους δικούς του ανθρώπους. Εξηγεί " ήταν κοντά μου ο προπονητής μου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, Σταύρος Μιχαλόπουλος -και κολλητός φίλος μου- αλλά και ο μάνατζέρ μου αυτόν τον καιρό, Alex Clainos. Το τονίζω διότι τις περισσότερες φορές υποχρεώνομαι να αγωνίζομαι στα τουρνουά χωρίς να έχω δίπλα μου τον προπονητή μου. Το ότι ήμουν σε ένα μεγάλο τουρνουά με ένα δικό μου τιμ, σίγουρα βοήθησε για να έρθουν τα καλά αποτελέσματα, αλλά να αισθανθώ και εγώ σαν μεγάλος παίκτης. Το να έχεις κοντά σου τους δικού σου ανθρώπους, είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία ενός αθλητή".

Το... σερί θα συνεχιστεί στο Αμερικανικό Όπεν (25/8-8/9); " Έχω μείνει λίγο πίσω με τη θέση μου στην παγκόσμια κατάταξη, καθώς δεν έκανα την καλύτερη αρχή στη σεζόν. Ωστόσο, έχω λίγες πιθανότητες για να διεκδικήσω τη συμμετοχή μου στο Αμερικάνικο Όπεν. Αν δεν τα καταφέρω, επόμενος στόχος μου είναι να βελτιώσω τη θέση μου στην παγκόσμια κατάταξη, προκειμένου να αγωνιστώ στο Αυστραλιανό Όπεν τον Ιανουάριο του 2015".

Το τένις στην Ελλάδα

" Εδώ οι Αμερικανοί δυσκολεύονται να αναδείξουν τενίστες, δεν θα τα έβρισκαν σκούρα οι Έλληνες;", θα μπορούσε να πει ο καθένας. Το τένις δεν είναι φτηνό χόμπι, απαιτούνται χρήματα για τον εξοπλισμό, για την ενοικίαση του γηπέδου. Οι Έλληνες στέλνουν τα παιδιά τους να μάθουν τένις, ταλέντα υπάρχουν στην κατηγορία των τζούνιορ, αλλά στη συνέχεια χάνονται.

Ο Θοδωρής εξηγεί: "Δυστυχώς δεν υπάρχει σύστημα υποστήριξης για το αγωνιστικό τένις σε κανένα επίπεδο. Το αγωνιστικό τένις είναι πολύ απαιτητικό από πολύ μικρή ηλικία. Χρειάζονται πολλές θυσίες, πολλά ταξίδια. Κάτι που ίσως δεν ταιριάζει και τόσο πολύ στη νοοτροπία του Έλληνα. Εκτός αυτού, τα όποια ταλέντα βγαίνουν, χάνονται καθώς δεν υπάρχει καμιά υποστήριξη από την ομοσπονδία (ΕΦΟΑ). Ούτε υπάρχει ένα σύστημα το οποίο μπορεί να προσελκύσει χορηγούς από τον ιδιωτικό τομέα. Ό,τι καταφέρει ο καθένας μόνος του. Στις εποχές που ζούμε δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα".

Σύμφωνα με τον κορυφαίο Έλληνα τενίστα η ομοσπονδία που θα λάβει 400.000 ευρώ επιχορήγηση από την πολιτεία, δεν βοηθάει. Τι πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό τένις;

" Είναι απαραίτητο ένα εθνικό κέντρο προπόνησης για όλους τους top αθλητές και τις Εθνικές ομάδες. Όπως και ένα σύστημα υποστήριξης για τους top junior για να μπορέσουν να έχουν και αυτοί τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες προκειμένου να πετύχουν στο παγκόσμιο στερέωμα. Δυστυχώς για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ομοσπονδία εδώ και 20 χρόνια (τουλάχιστον), το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η ανάπτυξη του αγωνιστικού τένις στην Ελλάδα. Και αυτό με λυπεί ιδιαίτερα. Βλέπετε, ο κόσμος ασχολείται όλο και περισσότερο με το τένις τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος διψάει για τένις. Και το είδαμε πρόσφατα με το Dacis Cup, όταν και έγινε το αδιαχώρητο με την παρουσία του Γκριγκόρ Ντιμιτρόφ στην Ελλάδα.

Χωρίς μία ομοσπονδία που αποπνέει υγεία, είναι δύσκολο να στηθεί ένα σύστημα στήριξης και ένα πλάνο ανάπτυξης. Διότι για να συμβεί αυτό, απαιτούνται χορηγοί από τον ιδιωτικό τομέα. Είναι κρίμα γιατί υπάρχουν αρκετά ταλέντα τα οποία δε νομίζω πως θα βρουν τη βοήθεια που χρειάζονται ώστε να έχουν την εξέλιξη που τους αξίζει. Πλέον αυτό αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα, αφού τα περισσότερα αθλήματα και οι περισσότερες ομοσπονδίες έχουν τα ίδια χάλια με το τένις. Καιρός είναι και το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του και στο κομμάτι του αθλητισμού.

Ο αθλητισμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Η κρίση υπάρχει αρκετά χρόνια τώρα. Σαφώς και τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Αλλά με διάθεση και σωστή οργάνωση, δεν είναι τόσο δύσκολο να γίνει μία νέα αρχή και μία προσπάθεια στήριξης και ανάπτυξης του αθλητισμού. Ο αθλητισμός και η παιδεία είναι δύο τομείς στους οποίους αξίζει να επενδύσει κάποιος αυτές τις ημέρες. Ίσως είναι τα δύο σημαντικότερα κομμάτια μία υγιούς κοινωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από το αδιέξοδο".

Ποιο είναι το μήνυμα ενός Έλληνα αθλητή που "μάχεται" προς τον Έλληνα φίλαθλο; " Να μάθει να είναι πιο θετικός, λιγότερο κακόπιστος, Και να μάθει να σέβεται και να υποστηρίζει τους αθλητές και τις ομάδες τους στα δύσκολα. Να παίρνει παραδείγματα, ειδικά από τις Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Με καλή οργάνωση, σκληρή δουλειά, ομαδικότητα και τη μεγάλη ελληνική ψυχή, μπορούμε να καταφέρνουμε πάντα σπουδαία πράγματα".

Ο Θοδωρής Αγγελίνος έχει μάθει στα δύσκολα και θα συνεχίσει. Λέει χαρακτηριστικά " όταν έχω κάτι στο μυαλό μου, έχω μάθει να παλεύω και να μην τα παρατάω εύκολα". Πλέον δεν είναι μόνος του και μετά την επιτυχία του, έχει την ευκαιρία να ευχαριστήσει όσους τον βοηθούν.

" Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, Σταύρο Μιχαλόπουλο και τον γυμναστή μου, Νίκο Σισμανίδη. Τους προπονητές, Αντρέι Ντίρζου και Γιώργο Καλοβελώνη, για τις συμβουλές τους και τις βοήθειές τους τα τελευταία χρόνια. Τους φυσιοθεραπευτές μου στο physio lab στο Ελληνικό και πολύ καλούς φίλους, πλέον, Ανδρέα Κοντό και Δημήτρη Κοταρίδη.

Τους χορηγούς μου, την κατασκευαστική εταιρία CCC, τον κύριο Μυτιληναίο και τη ΜΕΤΚΑ, το ΤΑΤΟΪ CLUB για τις υπηρεσίες που μου προσφέρει όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα, τη Babolat Greece, την οικογένειά μου και όλους τους ανθρώπους που πίστεψαν, και συνεχίζουν να πιστεύουν στο όνειρο μου".