Όταν ο 25χρονος Άρθουρ Ας αναδείχθηκε νικητής στο Όπεν των Ηνωμένων Πολιτειών το 1968 αποθεώθηκε από τους θεατές στο Φόρεστ Χιλς. Ο πατέρας του δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνηση του και έκλαιγε σαν μικρό παιδί.

Ο Ας παραμένει ο μοναδικός μαύρος τενίστας που έχει κατακτήσει το Όπεν των Ηνωμένων Πολιτειών (1968) και τώρα το κεντρικό κορτ στο Φλάσινγκ Μέντοους φέρνει το όνομα του, το Αυστραλιανό Όπεν (1970) και το Γουίμπλεντον (1975).

Γεννημένος το 1943 ο Άρθουρ Ρόμπερτ Ας Τζούνιορ μεγάλωσε στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, την πρωτεύουσα της Συνομοσπονδίας των ΗΠΑ (οι νότιες πολιτείες που ήταν υπέρ της δουλείας). Ο Άρθουρ Τζούνιορ και ο κατά πέντε χρόνια μικρότερος αδερφός του, Τζόνι μεγάλωσαν με τον πατέρα τους, ο οποίος εργαζόταν ως επιστάτης. Η μητέρα των δύο αγοριών είχε πεθάνει όταν ο Άρθουρ ήταν έξι χρονών από επιπλοκές στην εγκυμοσύνη.

Ο Άρθουρ αγκαλιά με τον πατέρα του πριν από την απονομή στο Φόρεστ Χιλς

Το 1954 όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών απαγόρευσε τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων μόνο για λευκούς και μόνο για μαύρους, ο 11χρονος Άρθουρ ένιωσε ευτυχισμένος. " Θα είχαμε τα ίδια δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες με τους λευκούς".

Το Ρίτσμοντ και άλλες πόλεις στο νότο ωστόσο αντιστέκονταν. Και ο Άρθουρ που είχε διαλέξει ένα άθλημα των "λευκών" το τένις γιατί ο πατέρας του, του είχε απαγορεύσει να παίξει φούτμπολ, ένιωθε εγκλωβισμένος. Ονειρευόταν να παίξει στην εθνική ομάδα Davis Cup των Ηνωμένων Πολιτειών, να δώσει την απάντηση του στους ρατσιστές που ζούσαν στο Ρίτσμοντ.

Είχε μάθει ήδη τα μυστικά του τένις από τον καθηγητή φυσικής αγωγής Ρόμπερτ Γουόκερ Τζόνσον, προπονητή της πρώτης μαύρης νικήτριας σε Grand Slam, της Άλθια Γκίμπσον. Το 1960 αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση του Ρίτσαρντ Χάντλιν, φίλου του καθηγητή Τζόνσον, να μετακομίσει στο Σεντ Λούις και υπό την παρότρυνση του ξεκίνησε να παίζει σερβίς-βολέ.

Σιγά σιγά με υπομονή και σύνεση όπως τον είχε διδάξει ο καθηγητής Τζόνσον, κατέκτησε και τους επικριτές του. Το 1963 το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (UCLA) του πρόσφερε υποτροφία. Ο Άρθουρ μετακόμισε στο Λος Άντζελες και προπονούνταν μαζί με τον θρυλικό τενίστα και είδωλο του, Πάντσο Γκονσάλες. Αποφοίτησε με πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων και το καλύτερο ήταν πως είχε προλάβει να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα, να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ στο Davis Cup, τρόπαιο που κατέκτησε τέσσερις φορές στην καριέρα του, το 1963, το 1968, το 1969 και το 1970.

Με τον Τζον Μάκενρο στο Davis Cup

Ο Άρθουρ κατέκτησε το Όπεν των Ηνωμένων Πολιτειών το 1968, την ίδια χρονιά που δύο Αμερικανοί σπρίντερ ανέβηκαν στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων και ύψωσαν τη γροθιά τους στον ουρανό, τη γροθιά της Μαύρης Δύναμης (Black Power). Υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων ο Άρθουρ δεν θα μπορούσε να κάνει ποτέ κάτι τέτοιο, δεν μεγάλωσε έτσι. Κατατρομαγμένος από τις άγριες δολοφονίες μαύρων από λευκούς στο νότο, ήταν μαθημένος από τον πατέρα του και τον καθηγητή Τζόνσον να είναι ήρεμος, ευγενικός στο κορτ ώστε " οι λευκοί να μη με κατηγορήσουν ποτέ για κακία", έγραψε χρόνια μετά στην αυτοβιογραφία του.

Ήταν αντίθετος με τη βία, με τους λευκούς που παραπλανούσαν τους μαύρους, αλλά παράλληλα δεν έπαψε να ζηλεύει "εκείνους που έδιναν το αίμα τους για τα δικαιώματα των μαύρων, που πολεμούσαν τις φυλετικές διακρίσεις, την ώρα που εγώ έπαζα τένις".

Δεν παραδέχθηκε ποτέ πως εκείνος έκανε τη διαφορά με τη ρακέτα του, αυτή ήταν το όπλο του απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις. Ο Άρθουρ υπήρξε " ο σκεπτόμενος άνθρωπος του τένις" σύμφωνα με τον ιστορικό/δημοσιογράφο Μπαντ Κόλινς. Είπε πως το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή του ήταν το ότι γεννήθηκε μαύρος στην Αμερική. Οι εμπειρίες του στο ρατσισμό τον ώθησαν να μάθει περισσότερο για το άπαρτχαϊντ. Επισκέφθηκε τη Νότια Αφρική το 1973 και αγωνίστηκε στο εθνικό πρωτάθλημα. Η παρουσία του ανάγκασε την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής να στήσει κερκίδες στο Έλις Παρκ όπου γίνονταν οι αγώνες. Ο Άρθουρ πίστευε πως θα βοηθούσε τους μαύρους να δουν έναν ελεύθερο μαύρο να κερδίζει τους λευκούς σε αγώνες.

Το 1974 επέστρεψε στη Νότια Αφρική και επισκέφθηκε τον φυλακισμένο Νέλσον Μαντέλα. Όταν ο μεγάλος ηγέτης αποφυλακίστηκε και τον ρώτησαν ποιον θα ήθελε να δει από τις Ηνωμενες Πολιτείες, ο Μαντέλα απάντησε " γιατί όχι τον Άρθουρ Ας;".

Ο Ας στο Γουίμπλεντον

Αυτός ο άνθρωπος έφυγε από τη ζωή μόλις στα 49 του χρόνια, νικημένος από το AIDS. Τη δεκαετία του 80' η πανδημία του AIDS στοίχισε χιλιάδες ζωές. Όχι δεν ήταν η ασθένεια που έστελνε σε πρόωρο θάνατο τους ομοφυλόφιλους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον υπόλοιπο κόσμο όπως έλεγαν. Ο Άρθουρ, παντρεμένος με μια φωτογράφο και πατέρας της 6χρονης Κάμερα, είχε ευαίσθητη καρδιά. Στο δεύτερο μπάι πας που έκανε το 1988 μια ή περισσότερες μονάδες αίματος ήταν μολυσμένες με τον ιό. Έμαθε να ζει με το AIDS, ξεκίνησε να βοηθάει άτομα που είχαν προσβληθεί από AIDS, αλλά το μυστικό του δεν έμεινε κρυφό.

Μια εφημερίδα ετοιμαζόταν να προχωρήσει στην αποκάλυψη το 1992 και ο Άρθουρ αναγκάστηκε να πει την αλήθεια: " Είμαι θυμωμένος γιατί ήμουν αναγκασμένος να πω ψέματα για να διαφυλάξω την ιδιωτική μου ζωή. Δεν έκανα κανένα έγκλημα", δήλωσε δακρυσμένος σε συνέντευξη Τύπου. Ένα χρόνο μετά έφυγε από τη ζωή, έχοντας προλάβει να ιδρύσει το ίδρυμα που φέρει το όνομα του για την καταπολέμηση του ιού.

Δύο μήνες πριν από το θάνατο του, την 1η Δεκεμβρίου του 1992, σε ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη μίλησε για την ανάγκη να βρεθούν κεφάλαια για την καταπολέμηση του AIDS σε ολόκληρο τον κόσμο: " Θέλουμε όταν κοιτάζουμε πίσω να λέμε πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε, όταν έπρεπε να το κάνουμε και με όλα τα απαραίτητα μέσα".

Ακριβώς 22 χρόνια μετά το θάνατο του θα είναι ευχαριστημένος που οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου συνεργάζονται για να νικήσουν το AIDS.

Άγαλμα στη γενέτειρα του, το Ρίτσμοντ

Το 1997 η αμερικανική ομοσπονδία τένις ανακοίνωσε πως θα μετονομάσει το κεντρικό κορτ στο εθνικό κέντρο τένις "National tennis centre" στο Φλάσινγκ Μέντοους στο Κουίνς σε "Άρθουρ Ας". Κατά τη διάρκεια της ημέρας του Άρθουρ Ας για τα παιδιά πριν από την έναρξη του τουρνουά πίσω από τα γέλια των μεγάλων ονομάτων του τένις που συμμετέχουν, γίνονται σημαντικές φιλανθρωπικές προσπάθειες.

Αθλητές που πέθαναν από AIDS

Τζέρι Σμιθ

Ο πρώτος αθλητής-θύμα του AIDS. Πέθανε στις 15 Οκτωβρίου του 1986 σε ηλικία 43 ετών. Είχε παίξει φούτμπολ στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα και επαγγελματικά στους Ουάσινγκτον Ρέντσκινς την περίοδο 1965-77.

Τομ Γουόντελ

Πρωταθλητής του δεκάθλου. Εκπροσώπησε τις Ηνωμένες Πολιτείες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην πόλη του Μεξικό. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Ιουλίου του 1987 στα 49 του χρόνια.

Εστέμπαν Ντεχεσούς

Πρώην πρωταθλητής στην κατηγορία "φτερού" της πυγμαχίας από το 1976 έως το 1978 πέθανε από AIDS στις 12 Μαΐου του 1989. Προσβλήθηκε από τον ιό στη φυλακή.

Τιμ Ρίτσμοντ

Καλός οδηγός στο πρωτάθλημα NASCAR. Μια σύντροφος του μετέδωσε τον ιό το 1986, επέστρεψε στους αγώνες, αλλά τον έδιωξαν από το πρωτάθλημα. Έδωσε "μάχη" για 2.5 χρόνια και έφυγε από τη ζωή στις 16 Αυγούστου του 1989.