"Γιατί επιμένεις να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;", είχε φωνάξει απελπισμένος ο Τόνι Ναδάλ στον ανιψιό του σε μια προπόνηση στη Μαγιόρκα πριν από λίγα χρόνια. Ο ανιψιός, ο Ράφα, συνέχισε να χτυπάει τη μπάλα. Πονούσε, αλλά δεν σταματούσε. Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να σκεφτεί τη ζωή του μακριά από το τένις.

Από τον πρώτο του τίτλο στο Ρολάν Γκαρός, ο κόσμος μιλάει για τα "πήλινα" πόδια του με το σώμα του να επιβαρύνεται χάρη στον τρόπο παιχνιδιού του.

Σήμερα (18/8) ο 28χρονος αριστερόχειρας ανακοίνωσε πως δεν θα υπερασπιστεί τον τίτλο του στο US Open εξαιτίας του τραυματισμού του στο δεξιό καρπό. Είναι ο δεύτερος τερματισμός του φέτος μετά τον τελικό στο Αυστραλιανό Όπεν όταν ένιωσε ενοχλήσεις στην πλάτη, έχασε τον τελικό από τον Στάνισλας Βαβρίνκα και επέστρεψε στα κορτ μόλις τον Απρίλιο.

Το Αυστραλιανό Όπεν είναι το Grand Slam που έχει επιβαρύνει περισσότερο τον τενίστα από τη Μαγιόρκα. Ή δεν θα αγωνίζεται ή θα τραυματίζεται και έχουν καταγραφεί περιστατικά το 2006, το 2010, το 2011, το 2013 και το 2014.

Προτού τον μάθει ολόκληρος ο κόσμος το χειμώνα του 2003 στον τελικό του Davis Cup, ο Ναδάλ έχασε το ντεμπούτο στο Ρολάν Γκαρός την ίδια χρονιά όταν τραυματίστηκε στο δεξιό ώμο. Το 2004 αποσύρθηκε από το Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλεντον με κάταγμα στον σκαφοειδή που υπέστη στο χωμάτινο τουρνουά στο Εστορίλ.

Στη χρονιά-αποκάλυψη του Ναδάλ, το 2004, έπαιξε με τενοντίτιδα στο Masters της Μαδρίτης. Υπέστη μόλυνση στο αριστερό πόδι και έχασε το υπόλοιπο της σεζόν, το Masters στο Παρίσι και τους τελικούς στη Σαγκάη. Το ίδιο πρόβλημα τον άφησε εκτός Αυστραλιανού Όπεν το 2006. Στο Κουίνς τραυματίστηκε στον ώμο, έπαιξε κανονικά στο Γουίμπλεντον και έφτασε μέχρι τον τελικό όπου γνώρισε την ήττα από τον Ρότζερ Φέντερερ.

Τον Αύγουστο του 2007 στο Σινσινάτι είχε ενοχλήσεις στο αριστερό χέρι και ένιωσε αδιαθεσία σε αγώνα με τον Χουάν Μονάκο. Αποκαλύφθηκε πως στον τελικό του Γουίμπλεντον είχε τραυματιστεί στο γόνατο, συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι το τέλος της σεζόν.

Στη μεγαλύτερη χρονιά στην καριέρα του, το 2008, όταν κατέκτησε το Ρολάν Γκαρός, το Γουίμπλεντον, το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και η αναρρίχηση στο Νο1 τον Αύγουστο, ο πόνος επέστρεψε στο Παρίσι το χειμώνα και ήταν τενοντίτιδα στο γόνατο.

Τη μοναδική ήττα του στο Ρολάν Γκαρός στα προημιτελικά το 2009 από τον μετέπειτα φιναλίστ Ρόμπιν Σόντερλινγκ ακολούθησε η απόσυρση του από τα τουρνουά με τενοντίτιδα στα γόνατα. Επέστρεψε τον Αύγουστο και ολοκλήρωσε τη χρονιά στο Νο2.

Στο Αυστραλιανό Όπεν του 2010 ο Ναδάλ αποχώρησε από τον προημιτελικό με τον Άντι Μάρεϊ με πόνους στα γόνατα. Κατέκτησε ξανά το Ρολάν Γκαρός, το Γουίμπλεντον και το US, ενώ επέστρεψε και στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης.

Το 2011 ο Ναδάλ ταλαιπωρήθηκε από ενοχλήσεις στην περόνη του αριστερού ποδιού και το 2012 αποσύρθηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου ήταν σημαιοφόρος της ισπανικής ομάδας εξαιτίας τενοντίδας στο αριστερό γόνατο. Έμεινε έξι μήνες εκτός δράσης μετά τον αποκλεισμό του στον 2ο γύρο του Γουίμπλεντον.

Η επιστροφή του στα κορτ τον Φεβρουάριο του 2013 ήταν θριαμβευτική με τον Ναδάλ να κατακτάει δέκα τουρνουά, ενώ επέστρεψε στο Νο1. Έχει γραφτεί και βιβλίο που καλύπτει την περσινή σεζόν του Ισπανού και αποκαλύπτει πως έκανε δεκάδες ενέσεις για να αντέξει τον πόνο.

Το γράφημα της εφημερίδας "El Mundo" με το χρονικό των τραυματισμών του είναι σοκαριστικό.