Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε αθλητή και από αυτόν δεν θα μπορούσε να γλιτώσει ούτε η τεράστια Σερίνα Γουίλιαμς η οποία τα ξημερώματα του Σαββάτου αγωνίστηκε για τελευταία φορά.

Εκείνη επέλεξε ο δικός της τελευταίος χορός να γίνει επί αμερικανικού εδάφους μπροστά στα αγαπημένα της πρόσωπα τα οποία γέμισαν το κεντρικό κορτ του US Open σε κάθε της εμφάνιση και φυσικά μπροστά σε ένα κοινό το οποίο έκανε εκείνη να την αποδεχτεί και να την λατρέψει.

Η τεράστια Αμερικανίδα τενίστρια κρέμασε τη ρακέτα της και πλέον θα αφιερωθεί στην κόρη της Ολυμπία αλλά και σε όλα τα σχέδια που έχει στο μυαλό της. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία της ξέρουν καλά πως ότι βάζει στο μυαλό της το καταφέρνει και για αυτό είναι έτοιμη εδώ και καιρό για το επόμενο βήμα της ζωής της.

Εάν η Ολυμπία θα την κάνει να επιστρέψει στα κορτ ως προπονήτρια κανείς δεν το ξέρει και σίγουρα εκείνη δεν θα την πιέσει να το πράξει, διότι γνωρίζει από πρώτο χέρι τις θυσίες που απαιτούνται. Εκείνο όμως που είναι δεδομένο είναι πως εάν η κόρη της αποφασίσει να ασχοληθεί με το τένις τότε θα το βρει εντελώς διαφορετικό σε σχέση με αυτό που βρήκε εκείνη όταν έκανε τα πρώτα της βήματα και για αυτό φέρει τεράστια ευθύνη και η ίδια.

Τα πρώτα βήματα και οι ρατσιστικές επιθέσεις

Η Σερίνα Γουίλιαμς και η αδερφή της, Βίνους, μεγάλωσαν έχοντας μια ρακέτα ενσωματωμένη στο χέρι τους. Οι δύο τους από μικρές δεν έκρυψαν την αγάπη τους για το τένις και έκαναν τα πάντα για να αφοσιωθούν σε αυτό.

Στην πορεία τους μεγάλο ρόλο έπαιξε ο πατέρας τους, Ρίτσαρντι Γουίλιαμς. Εκείνος προσπάθησε να τις μάθει από μικρές τη σκληρή πλευρά της ζωής. Αυτός ήταν και ο λόγος που σε ηλικία δέκα ετών αποφάσισε να τους σταματήσει το τένις για να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους.

Βασική αιτία που τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση ήταν οι ρατσιστικές επιθέσεις που δέχτηκαν η Σερίνα και η Βίνους κατά τη διάρκεια των αγώνων τους από γονείς άλλων αθλητών

Το όριο ηλικίας και οι πρώτες μεγάλες νίκες

Η Σερίνα Γουίλιαμς έμοιαζε από μικρή έτοιμη να κυριαρχήσει ακόμα και απέναντι σε μεγαλύτερες αντιπάλους. Η ίδια ανυπομονούσε να κάνει το επαγγελματικό της ντεμπούτο, ωστόσο ένα κανόνας δεν της επέτρεπε.

Συγκεκριμένα, η Σερίνα είχε πάρει wild card για να συμμετάσχει στο τουρνουά του Όκλαντ το 1995, όταν ήταν μόλις 14 ετών. Τότε, όμως η WTA έβαλε φρένο στη συμμετοχή της λόγω των περιορισμών ηλικία που υπάρχουν.

Τελικά, το ντεμπούτο της ήρθε μερικούς μήνες αργότερα όταν συμμετείχε στο Κεμπέκ όπου και αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο. Το 1996 δεν έπαιξε πουθενά, ενώ η πρώτη της νίκη σε κυρίως ταμπλό ήρθε το Νοέμβριο του 1997 στο Σικάγο.

Από τα πρώτα της θύματα ήταν η Μέρι Πιρς και η Μόνικα Σέλες, δύο αθλήτριες που βρίσκονταν τότε στο Top-10. Στο συγκεκριμένο τουρνουά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου έχασε από την Λίντσεϊ Ντάβενπορτ κάτι που της επέτρεψε να μπει στο Top100 στα 16 της χρόνια!

Το ονειρικό πρώτο Grand Slam και το αχτύπητο δίδυμο με τη Βίνους

Έκτοτε άρχισε η πορεία της με σπασμένα φρένα έχοντας για μοναδικό στόχο την κορυφή. Το 1998 τη βρήκε αρκετές καλές πορείες και με κορυφαία της στιγμή την κατάκτηση του Wimbledon και του US Open στο μεικτό μαζί με τον Λευκορώσο, Μαξ Μίρνι.

Από εκεί και πέρα άρχισε η εκτόξευση. Το 1999 ήρθαν οι πρώτοι μεγάλοι τίτλοι της, ανάμεσά τους και το πρώτο της Grand Slam. Μάλιστα, αυτό ήρθε στο καλύτερο δυνατό σημείο δηλαδή στις ΗΠΑ. Το 18χρονο κορίτσι από το Μίσιγκαν που δεχόταν ρατσιστικές επιθέσεις από γονείς άλλων αθλητριών όταν ήταν ακόμα παιδί κατάφερε να κατακτήσει το US Open και δεν το έκανε απλά.

Στα προημιτελικά πέταξε εκτός την Μόνικα Σέλες (Νο 7 τότε), ακολούθησε η νίκη της απέναντι στην Λίντσεϊ Ντάβενπορτ (Νο2), ενώ στον τελικό επιβλήθηκε της κορυφαίας τότε τενίστριας, Μαρτίνα Χίνγκις. Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το επίτευγμά της αρκεί να αναφέρουμε ότι η προηγούμενη Αφροαμερικανή που κατάφερε κάτι τέτοιο ήταν η Αλτέα Γκίμπσον το 1958, δηλαδή 41 χρόνια πριν.

Στο μεσοδιάστημα η Σερίνα και η Βίνους Γουίλιαμς είχαν καταφέρει ήδη να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος των υπολοίπων αθλητριών στα διπλά. Το 1999 κατέκτησαν δύο Grand Slam (Roland Garros και US Open), ενώ ένα χρόνο αργότερα κατάφεραν μαζί να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ.

Μία ασύγκριτη 15ετία

Τα επόμενα δύο χρόνια θα περάσουν με αρκετά θέματα τραυματισμών και τη Σερίνα να ψάχνει να βρει το δεύτερο Grand Slam της καριέρας της. Ο χαμένος τελικός του 2001 στο US Open απέναντι στην αδερφή της θα της δώσει το κίνητρο που αναζητά για να φτάσει ξανά στην κορυφή.

Άλλωστε, πάντα η Βίνους ήταν εκείνη που προκαλούσε την Σερίνα να ξεπεράσει τα όριά της. Αυτό που θα επακολουθούσε ήταν πέρα από τη λογική. Στα επόμενα 15 χρόνια, δηλαδή από το 2002 μέχρι το 2017 η Σερίνα Γουίλιαμς θα κατακτήσει 22 Grand Slam εκ των οποίων πέντε US Open, επτά Wimbledon, τρία Roland Garros και επτά Australian Open.

Η συνολικά της συγκομιδή τίτλων θα φτάσει στους 71, χωρίς να υπολογίζουμε το Grand Slam Cup και το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Το μόνο που έλειψε από την τεράστια καριέρα της είναι το Year Slam, δηλαδή η κατάκτηση και των τεσσάρων Grand Slam σε μία χρονιά.

Δύο φορές στην καριέρα της κατέκτησε τα τρία από τα τέσσερα τρόπαια όμως για διαφορετικούς λόγους δεν κατάφερε να ολοκληρώσει και αυτό το επίτευγμα. Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε ακόμα 14 Grand Slam σε διπλό (όλοι μαζί με την Βίνους Γουίλιαμς).

Συνολικά πέρασε 319 εβδομάδες στο Νο1 της Παγκόσμιας κατάταξη εκ των οποίων οι 186 ήταν διαδοχικές. Επιπρόσθετα είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία αθλήτρια που βρέθηκε στην κορυφή της Παγκόσμιας κατάταξης και η πιο μεγάλη που έχει κατακτήσει τίτλο σε Grand Slam ούσα 35 ετών, τεσσάρων μηνών και δύο ημερών όταν πανηγύρισε τον τίτλο του 2017 στο Australian Open.

Βέβαια, τότε ήταν και δύο μηνών έγκυος όπως αποκαλύφθηκε αργότερα κάτι που κάνει ακόμα μεγαλύτερο το επίτευγμά της.

Άλλαξε για πάντα το τένις γυναικών

Αυτά ήταν μόνο ορισμένα από τα κατορθώματά της μέσα στο κορτ. Υπάρχουν όμως κάποια ακόμα μεγαλύτερα τα οποία έγιναν έξω από αυτά και δεδομένα άλλαξαν για πάντα το τένις γυναικών.

Από τα πρώτα της βήματα, ήθελε να τελειώσει μια για πάντα τα φαινόμενα ρατσισμού, ανισότητας και σεξισμού που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στο χώρο. Έκανε πράγματα τα οποία έμοιαζαν ξένα όπως το γεγονός ότι αγωνίστηκε με ολόσωμη φόρμα, ενώ προσπάθησε να παίξει με τζιν φούστα και μπότες αλλά δεν την άφησαν.

Όλα αυτά τα χρόνια είχε πάντοτε κοινωνική δράση με τα παιδιά και τις γυναίκες να βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της. Από το 2011 είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF, βοήθησε στη δημιουργία σχολείων στην Ουγκάντα, την Κένυα και την Τζαμάικα, ενώ από το 2008 έχει μη κερδοσκοπικό οργανισμό που φέρει το όνομά της και έχει ως στόχο να βοηθά εκατομμύρια παιδιά.