Ο Απόστολος Τσιτσιπάς μέσα από τα social media που διατηρεί αναφέρθηκε στη συνεργασία του με τον Στέφανο Τσιτσιπά και τις δυσκολίες που υπάρχουν σε αυτή.

Αναλυτικά η σχετική ανάρτηση: "Όσο κάθομαι και συλλογίζομαι το απίστευτο ταξίδι που έχω ξεκινήσει μαζί με τον γιο μου, Στέφανο, γεμίζω με μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης και νοσταλγίας. Η ιστορία μας είναι μια ιστοριά ονείρων, αφοσίωσης και αναζήτησης του μεγαλείου. Η προπονητική σε ένα υψηλό επίπεδο στο τένις, μου έχει διδάξει ανεκτίμητα μαθήματα για τις αντιξοότητες, τη δέσμευση και την εσωτερική λειτουργία του ανθρώπινου πνεύματος.

Όταν ανέλαβα την πρώτη φορά τον ρόλο του προπονητή του Στέφανου, ήξερα ότι θα ήταν μια δύσκολη προσπάθεια. Κατάλαβα ότι το κόουτσινγκ δεν είναι απλά να βελτιώσεις την τεχνική του ή να τον κάνεις δυνατότερο σωματικά. Αφορούσε και την καλλιέργεια του χαρακτήρα του, την ενστάλαξη αξιών και την καθοδήγηση στα σκαμπανεβάσματα αυτού του όμορφου, αλλά απαιτητικού αθλήματος.

Ήθελα από την αρχή ο Στέφανος να ενστερνιστεί τη φιλοσοφία ότι το μεγαλείο δεν είναι ένα επίτευγμα που έρχεται από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι το επιστέγασμα αμέτρητων ωρών σκληρής δουλειάς, επιμονής και δέσμευσης για βελτίωση. Ήθελα να καταλάβει πως τα πισωγυρίσματα και οι αποτυχίες δεν ήταν εμπόδια, αλλά ευκαιρίες για ανάπτυξη και αναστοχασμό.

Συχνά έπιανα τον εαυτό μου να μοιράζεται ιστορίες για δικές μου δυσκολίες και δικούς μου θριάμβους στο τερέν, υπενθυμίζοντας στον Στέφανο πως ακόμα και οι μεγαλύτεροι πρωταθλητές είχαν αντιμετωπίσει αντιξοότητες. Ήθελα να καταλάβει ότι τα όνειρά του ήταν εφικτά, αν είχε το θάρρος να παλέψει γι' αυτά. Ήθελα να αμφισβητήσει τα όριά του και να ξεφύγει από τη ζώνη άνεσής του.

Η ταπεινοφροσύνη είναι η βάση μας. Το αληθινό μεγαλείο εκτείνεται πέρα από τα τρόπαια. Έχει να κάνει με τον αντίκτυπο που αφήνεις στις ζωές των άλλων. Καθοδήγησα τον Στέφανο ώστε να μείνει προσγειωμένος, να σέβεται τους αντιπάλους και να αγκαλιάζει την ευγνωμοσύνη για ευκαιρίες. Στόχος μας ήταν να εμπνεύσουμε τους άλλους, να πυροδοτήσουμε το πάθος τους και να ενθαρρύνουμε την ακλόνητη επιδίωξη των ονείρων.

Αλλά δεν ήταν ένα ταξίδι που έγινε χωρίς θυσίες. Απαιτούσε μια αμετακίνητη δέσμευση, τόσο από τον Στέφανο, όσο και από εμένα. Θυσιάσαμε προσωπικό χρόνο, κάναμε αμέτρητες ώρες προπόνησης και είχαμε και στιγμές ξεκούρασης. Ταξιδέψαμε μαζί σε όλο τον κόσμο, αντιμετωπίζοντας τα πάνω και τα κάτω αυτού του ανταγωνιστικού tour. Και εκείνες τις στιγμές, δεν ήμουν μόνο ο προπονητής του Στέφανου, αλλά και ο πατέρας του, ένα άτομο της εμπιστοσύνης του, μια ακλόνητη πηγή στήριξης.

Ας χρησιμεύσει η ιστορία μας ως ένας φάρος έμπνευσης!».