"Ειλικρινά, δεν μπορώ να διαχειριστώ άλλο αυτόν τον γ@μω-covid", έγραφε σε ανάρτησή του ο απηυδισμένος Μπενουά Περ μια ημέρα μετά την ενημέρωση ότι κατά την άφιξή του στη Μελβούρνη, στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη (30/12), ήταν ενεργό κρούσμα κι όφειλε, μοιραία, να μπει σε απομόνωση.

Είχε ελεγχθεί "για... 250η φορά θετικός σε κορονοϊό", όπως συμπλήρωνε καθ' υπερβολήν, κι εκτόξευε ηφαιστειογενή λάβα από τον κρατήρα της ψυχής του με δεδομένο πως θ' αναγκαζόταν να αλλάξει χρόνο στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου μακριά από οποιαδήποτε άμεση επαφή με τον έξω κόσμο. Μόνο διαδικτυακά. Ήταν προϋπόθεση πρώτα απ' όλα για να παραμείνει στη χώρα κι ακολούθως να έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Australian Open. Στον τρίτο γύρο του οποίου θα παίξει με τον Στέφανο Τσιτσιπά. Αμφότεροι μάλιστα προκρίθηκαν με μικρή διαφορά ώρας.

"Πώς είμαι;" ρωτούσε νευριασμένα στον τότε διάλογο που είχε ανοίξει με τον εαυτό του ο Περ μέσω Instagram. "Λόγω του ιού τρέχει η μύτη μου, αλλά εξαιτίας των καραντινών που περνάω σε δωμάτια ξενοδοχείων δεν αισθάνομαι καλά ψυχικά. Πέρυσι ήταν πολύ σκληρό και αυτή η χρονιά αρχίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο".

Ο Γάλλος δεν σταμάτησε εκεί. Έβαλε στο παιχνίδι τα εμβόλια και την προστασία που παρέχουν στον άνθρωπο, ζητώντας την ελευθερία που απολάμβανε πριν από τον Μάρτη του 2020. "Ναι είμαι υπέρ, αλλά αφήστε μας να ζήσουμε όπως προ του Covid. Ειδάλλως δεν βγάζει νόημα". Και επικεντρώνοντας τις ενστάσεις του στην Παγκόσμια Ομοσπονδία απορούσε "πώς αλήθεια προστατεύει περιπτώσεις όπως η δική μου;".

Ερώτημα που δεν συναντήθηκε, φυσικά, με την απάντηση. Αυτός είχε άλλοθι και δικαιολογία για το ξέσπασμα. Είχε προηγηθεί μια μόνιμη ταλαιπωρία εκτός κορτ. Ο ιός ήταν ο λόγος που είχε λείψει από το US Open του 2020, αφού έπρεπε να τεθεί σε απομόνωση ως κρούσμα. Κάθισε εσώκλειστος δύο εβδομάδες κι έφυγε από τη Νέα Υόρκη με αρνητικό τεστ χωρίς να προλάβει να αγωνιστεί. Στο Παρίσι όμως και προτού παίξει στο Roland Garros βρέθηκε ξανά θετικός. Κινδύνευσε να χάσει δεύτερο διαδοχικό Grand Slam. Οι διοργανωτές αποδέχθηκαν πως το δείγμα ήταν απόρροια της προηγούμενης νόσησης και του επέτρεψαν να βρίσκεται στο ταμπλό (προτού αποκλειστεί από τον Αργεντινό Κορία στον β' γύρο).

Από μικρός στα κάγκελα

Από τις ελάχιστες φορές που βρήκε συμμάχους. Ούτως ή άλλως τον Περ δεν τον υπολόγιζαν, ως μια πιο αντισυμβατική φιγούρα των κορτ. Όχι από εκείνες τις καθωσπρέπει που παραπέμπουν σ' ένα σπορ παλιότερων δεκαετιών. Ή σύγχρονες μηχανές που έχουν ρυθμιστεί να εκτελούν εντολές.

Ο ψηλός Γάλλος, προ εξαετίας Νο18 στον κόσμο και πλέον νο56, κουβαλά -εκτός από τα 196 εκατοστά του κορμιού του- τη φλογισμένη κουλτούρα της μεσογειακής ακτής, όντας γεννημένος την όγδοη ημέρα του Μαγιού του 1989 στο Αβινιόν, μια πόλη 100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τη Μασσαλία. Ότι ακολούθως αγάπησε παράφορα την ποδοσφαιρική Ολιμπίκ με την πρώτη φορά που είδε μπάλα ήταν καρμικό και αναπόφευκτο.

Τα μέχρι τώρα κέρδη του από το τένις υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 9 εκατομμύρια δολάρια, ως κάτοχος τριών ατομικών τίτλων σε τουρνουά της ATP, αλλά εκτιμάται ότι βάσει προσόντων θα ήταν εφικτό να έχει φτιάξει στην τράπεζα έναν λογαριασμό πολύ πιο φουσκωμένο. Προτιμούσε να... ξοδεύει πολλά για ν' αναπληρώνει τον κατεστραμμένο εξοπλισμό του. Οι ρακέτες έχουν κακοπεράσει στα χέρια του, τα ρούχα του σπανίως τον χωράνε. Από τα 5 του άπλωνε τα νεύρα του είτε σε χώμα είτε σε όποια άλλη επιφάνεια και μέσα εκεί πάλευε να στριμώξει τον αλέγκρο χαρακτήρα του, να σβήσει την πύρινη ιδιοσυγκρασία του.

Σε σημείο που όταν νευρίαζε "δεν πήγαινα για προπόνηση, δεν έκανα τίποτα". Ούτε ο χώρος του σχολείου ήταν δυνατόν να τον καλουπώσει. Συγγενείς και φίλοι της οικογένειας πάλευαν μάταια να χαλιναγωγήσουν τα πάθη του. Η ένταξή του σε μια ακαδημία της Νίκαιας θα έπρεπε να λειτουργήσει ως πεδίο αποσυμπίεσης, αλλά δεν διέψευσε ποτέ την περιγραφή του "ικανού να τα γκρεμίζει όλα" ενεργώντας σταθερά με το ένστικτο.

Προ λίγων μηνών, στο Wimbledon, ήταν που αποδοκιμάστηκε έντονα από το κοινό κι έλαβε την παρατήρηση του διαιτητή, επειδή δεν έπαιζε φυσιολογικά απέναντι στον Ντιέγκο Σβάρτσμαν και ζητούσε ιατρική φροντίδα διακόπτοντας άνευ λόγου τον αγώνα.

Έριξε (για λίγο) νερό στο κρασί του

Πίστεψε κάποτε ότι μπορούσε να αυτολογοκριθεί. Του ήταν δύσκολο. Άντεξε ελάχιστα. Αυτομαστιγώθηκε γι' αρχή λέγοντας σχεδόν υποκριτικά πως "άλλαξα και πλέον βρίσκομαι στον σωστό δρόμο". Του αναγνώριζαν όλο αυτό το διάστημα πως "καταλαβαίνει πάρα πολλά", άρα μπορεί ν' αλλάξει κατεύθυνση. Μέχρι ενός σημείου όμως. Αποδείχθηκε άλλωστε σφρόδρα ότι ποτέ δεν τον ενδιέφεραν οι συνέπειες των πράξεών του. Αν είχαν ή όχι αντίκτυπο στην καριέρα του, ποιους ενοχλούσαν και πώς φαινόταν στους άλλους η μεγάλη εικόνα του.

Προτιμούσε να 'ναι ο ασυγκράτητος και χειμαρρώδης εαυτός του. Χωρίς φόβο και μπόλικο πάθος. Γι' άλλους, τους λίγους, αντικομφορμιστής κι επαναστάτης. Για την πλειονότητα ένα ταλαντούχο πλην γκρινιάρικο παιδί που δεν αγάπησε ποτέ το μέτρο. Το έχανε.

Το σύστημα δεν τον αποδέχθηκε ποτέ, ούτε ο ίδιος έκανε προσπάθειες να φτιάξει την άποψη που είχαν πλάσει για το ποιόν του. Από τη μία τον συντρόφευε η προκατάληψη. Του έχει πει προπονητής, σύμφωνα με μαρτυρία του, ότι "δεν σε γνωρίζω, αλλά δεν σε θέλω εδώ, διότι έχω ακούσει όλα τ' άσχημα". Ήταν τότε που πιτσιρικάς θα έφευγε από τον νότο για το Παρίσι.

Τον έδιωξαν από το Ολυμπιακό Χωριό

Από την άλλη προκαλούσε. Έβγαζε γλώσσα. Στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το 2016 είχε εξοστρακιστεί από την εθνική ομάδα, στην οποία είχε συμπεριληφθεί εξαιτίας του τραυματισμού του Γκασκέ, διότι "δεν μπορείς να αψηφάς τους κανόνες και τη φανέλα με αυτόν τον τρόπο". Δεν ήταν ο αποκλεισμός από τον Ιταλό Φονίνι που έφερε την τιμωρία - αποβολή του. Κάτι άλλο είχε μεσολαβήσει και "δεν ήταν η πρώτη φορά που τον είχαμε προειδοποιήσει".

Φεύγοντας από το Χωριό ο Περ βροντοφώναζε απελευθερωμένος "ευτυχώς, γιατί έχουμε διαφορετική οπτική στα πράγματα και για μένα δεν είναι μεγάλο θέμα".

Επέλεγε πάντα τον μοναχικό δρόμο του. Να προπονείται μ' έναν αυτόνομο τρόπο, ν' απολαμβάνει "αμαρτωλό φαγητό" με πολλές θερμίδες αγαπώντας μέχρι πτώσεως τα αναψυκτικά, να απασχολεί συχνά με την ερωτική ζωή του συνάπτοντας σχέσεις με γνωστές Γαλλίδες της showbiz.

Ο βασιλιάς του drop shot

Στα 23 του ο Περ ήθελε να γίνει ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Πίστευε ότι θα συμβεί, έχοντας για πρότυπο τον Ρώσο Μαράτ Σάφιν. Στα 32 του ο Γάλλος με την πυκνή γενειάδα, την ενίοτε βαμμένη κόμη και την επιβλητική παρουσία του κατέληξε να είναι απλώς ο "βασιλιάς του drop shot". Ένας δεξιοτέχνης ενός υψηλού βαθμού δυσκολίας χτυπήματος που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιεί για ίδιαν ευχαρίστηση. Κι όχι απαραίτητα για τον πόντο ή τη νίκη. Τον τρέφει το show. Είτε χειροκροτηθεί είτε αποδοκιμαστεί.

Σπανίως η ρακέτα δεν τον υπακούει τις φορές που ενεργοποιεί το μοναδικό όπλο του. Σε βαθμό που το μπαλάκι είναι πιθανό να επιστρέψει στο δικό του τερέν αφήνοντας άναυδους αντιπάλους και θεατές. Απόλυτα πετυχημένος δηλαδή σε αυτό που έχει στο μυαλό του.

Αντιθέτως το forehand είναι αδύναμο και μονοδιάστατο.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς οφείλει να μην παρασυρθεί για να υπερβεί άλλο ένα εμπόδιο στον δρόμο για το τρόπαιο. Ο "Dr. Jekyll και Mr. Hyde" που έχει απέναντί του είναι επικίνδυνο να τον βγάλει από την comfort zone του και είτε να τον βυθίσει είτε να τον πετάξει σε ξέρα. Το ίδιο θα είναι.

Το πάθημα του Βούλγαρου Ντιμιτρόβ (νο26), τον οποίο ο Περ απέκλεισε με 3-1 σετ αποτελεί τον απαραίτητο μπούσουλα επιβίωσης. Η παράδοση είναι ευνοϊκή με μοναδική ήττα του Έλληνα πριν από 5 χρόνια στη Μετς. Έκτοτε ακολούθησε το 3/3 σε Ουάσινγκτον, Ακαπούλκο και Μαδρίτη. Ώρα για το καρέ νικών.